Wel mooi, dat de chef niet probeert haar kritiek te weerleggen, maar rustig zijn filosofie over zijn kunst aan haar uitwijdt.
Dat schijnt aan haar niet besteed te zijn, madamme begrijpt niet dat er tussen de regels ook nog inhoud is.
Duidelijk dat deze multisensorische ervaring niet voor haar is, maar ze kan dat niet toegeven en is op een aanvaring uit.

Dat, of het eten was gewoon werkelijk goor en met een flinterdun 'kunst'-vernisje opgediend en de chef is een arrogante doedelzak.

Hoe dan ook: win-win voor allebei. There's not such thing as bad press.

De beste restaurants zijn de truckersrestaurants vlakbij de snelwegen. Goede, voedzame maaltijden, met flinke lappen vlees, voor weinig geld. Het beste was overigens een dergelijk restaurant waar je zelf kon opscheppen aan De Keyserlei in A'pen - maar ik geloof dat deze sinds jaren al niet meer bestaat. Verder adviseer ik daarom maar wegrestaurant de Raket in Rogat (A28: Meppel-Hogeveen)

Inderdaad een hilarisch Amerikaanse recensie vol onbegrip. Eerst de snowflake Rand met al z'n food allergies. Blijf thuis lul, en ga niet naar een degustation als je doorgefokte lichaam niks kan hebben. Dan de schrijfster, ik wed dat dat t dikke wijf midden op de foto is. We weren't fed! Nee zeug, je gaat in zo'n tent niet eten om gevoederd te worden. Als je gevoederd wil worden ga je op je knieën met je dikke kop in de trog om te vreten. Het viel me overigens mee dat geen van die gasten extra kaas op de gerechten vroeg. Dat is namelijk vrij gangbaar voor Ameddicans. Mijn hemel wat een onbeschaafd volk.

Al eens geprobeerd, gekookte aardappelen met groente en gegrild vlees te bestellen?
Lastig, meeste hebben alleen friet zgnm Mcdonalds luxe zeg maar.
Helemaal als de kok ook nog een diploma heeft gehaald en meent het moet apart zijn.
Nee sukkel ik eet geen sausen, het blijft een gevecht met die stuntelaars.

Als ik goed wil eten ga ik naar een tent waar ik ook goed (te) eten krijg. Dus hier in de buurt eetcafé De Witterbrug of Ribhouse Texas in Zeegse.

Sommige restaurants hebben bij hun ingang een bak water staan en een haak aan de buitenmuur. Voor de hond, dacht ik altijd. Maar nu begrijp ik dat het voor dom volk bedoeld is.

Veel heel goed gegeten in mijn leven, maar het beste wat mij ooit overkwam was het 11 gangen degustatie lunch menu bij Marquis de Riscal in de Rioja streek, als je ooit in de buurt bent zonder slippers en korte broek en je houdt van mooi eten op een waanzinnige plek ontworpen door de beroemde architect Frank Gehry zeg ik doen!! Werkelijk een reis door Spanje, eten uit 10 streken in Spanje op een verfijnd culinaire manier geserveerd.

En niet het lef hebben om ter plekke een pizza te bestellen... dan vraag je er ook om.

Paar keer gegeten in sterrenrestaurants. Van bladgoud, wat toen in was, tot erwtensoep in een bitterbal.
We hadden het naar ons zin. En heel wat anders dan ons eten uit de moestuin. Dus niet persé gezonder.

Boeren trien gaat naar een michelin restaurant en verwacht wat?
Veel voer in haar bak ?

Je krijgt kunst te eten , elk gerecht een eigen kunstwerk.
Die met je mond, ogen en neus waarneemt.
Je gaat niet naar een michelin restaurant om te vreten, maar om te genieten van iets unieks.

Als je komt om te vreten , ga je maar naar de mac...

Ooit was de kroket (croquette) een sensatie op culinair gebied. En terecht! En nog steeds.

Puglia, de regio van de zeeëgels.
Een lepel zeeëgel is daar een van de populairste lekkernijen, ook bij jongeren die samen uit eten gaan.
Zij snappen de grote plastic bak met vette kibbeling en en lekkerbek weer niet.

Citrus die je uit de mond van de chef moet likken.
Frozen air. Smelt voordat je het op kan eten.
Echt goed bedacht.

Het leukste is nog dat de klanten uren aan het lijntje worden gehouden en pas naar buiten mogen als alles in de buurt dicht is.

Die dame zal vast nog wel een paar Marsen in het nachtkastje van haar hotelkamer hebben liggen.

Ben een aantal keer naar super deluxe hapjesschuren geweest. Voor eten hoef je daar niet te komen. Het is een aanstroom van hapjes en drankjes.
Als ik toch ga uit eten kom ik toch liever (hier in Portugal) bij een plaatselijke taberne waar werkvolk komt. Veel, goed, vers, flink stuk vlees, karaf wijn voor een normale prijs van plusminus 7€ en het wordt netjes geserveerd.

Kan best zijn dat dat Michelin-restaurant schijteten had hoor (zal best makkelijk zijn om zo'n ster te krijgen, dus er zullen wel wat kutzaken tussen zitten).
Maar ik krijg sterke Jussie Smollet vibes bij die vrouw.

Ik vond het als leesvoer allemaal heel aardig. De mevrouw kan echt leuk schrijven met keurige sneren. De kok/kunstenaar is wat zakelijker, belerender van repliek, maar doet dat wel goed.

Het geeft wel een leuk sfeerbeeld van dit soort hotemetoten restaurants. Iemand ervaring er mee? Misschien dat er ook sterrenrestaurants zijn waar je ook echt eet.

Waarom zou wat voor mode geldt ook niet voor cuisine kunnen gelden?
Je hebt 'pret a porter', een zak friet met mayo, en je hebt 'haute couture', 27 gangen in een sterrenrestaurant.

Waarom moet ik nou denken aan gesubsidieerde dreigende stelende woordkunstenaars.

De onvergetelijke Fons jansen:
Zozo, dat liegt er ook niet om, wat een schunnig plaatje. Dat zou je toch niet verwachten in een kerkblaadje. Wat smerig, ik kan er niet genoeg naar kijken. O, neem me niet kwalijk. Het is kunst, ik wist het niet, zeer mooi, zeer mooi

Dit is wel tamelijk normaal in een sterrenrestaurant. Met voeden heeft het niet zoveel meer te maken. Het antwoord van de chef is ook prima.

En een goede reden om niet naar een sterrenrestaurant te gaan.

En als ik nu in een soepbord voor uw neus enen poep deponeer en dan u de menukaart overdraag. En er staat op deze volstrekt witte kaart: Dit is een BMW.
En dan loop ik weg.
Is dat avant gard?

Enige nadeel van sterrenrestaurants is dat er altijd zo’n fanatieke sommelier rondloopt. Die je denkt te moeten opvoeden als je zegt geen wijn te lusten.

Vanavond pannenkoeken met spek en stroop.
Gezellig.

Een biertje in de kroeg drink ik primair voor het gezelschap & ambiance. Niet omdat het biertje lekkerder is dan thuis. (Biertjes op het water samen raar genoeg altijd het lekkerst)

Als je naar zo'n restaurant gaat weet je dat je dat soort dingetjes krijgt voor het smaak- geur en mondgevoel-avontuur.

All you can eat dat zijn concepten
27 keer opstaan en opscheppen.

Kok reageert wel aardig. Maar alles wat zich sans ironie "avant garde" noemt is sowieso verdacht. En aan de afwerking van de muren te zien is smakelijkheid niet iets wat op het menu staat.

Desalniettemin is de griet rechts op de twee na laatste foto best uuh... smakelijk?

Doe mij maar cafetaria van Boy Bensdorp

Een "plaster cast of the chef's mouth". Conceptueel briljant.
Wat je er ook van vindt, het is zeker geen alledaagse ervaring.

Die dames hebben gewoon vetzucht. 27 amuses da's 27 keer een lepel eten.
Geef ze een trog, gevuld met gestold vet, kunnen ze die lekker leeg likken.
Ik ben kamp kok! LOL.

Zullen we het erop houden dat iedereen die zichzelf artiest noemt er niet eentje kan zijn?

Er zijn vast uitzonderingen, maar normaal vind ik het hebben van een of twee Michelinsterren een toegevoegde waarde. Liever dat 1 keer ipv drie keer vdValk of Loetje. Jammer dat de meeste reaguurders het verschil niet weten tussen duur en kostbaar. Zeker in Nederland is het niveau gewoon heel hoog, en ik ben nooit met honger de deur uitgegaan, zeker niet bij Ron Blaauw (hier om de hoek)

Ik ben nu bezig met 27 gangen boerenkool voor dit weekend. Is dat ook een beetje decadent?

De deug cultuur heeft haar weg naar de keuken gevonden.

Iedereen weet toch dat het beste Michelinsterren diner een eierbal is?

Ik kocht vroeger op zaterdag de azijnbode. Voor het stukje van De Boer en De Cock, culischrijvers. De grootste teleurstelling die ze meemaakten was toen ze de trein van Amsterdam naar Parijs namen, om in de trein te eten. Daar hadden ze jaren naar uitgezien, dat moest toch wel een belevenis zijn. Het viel tegen. De restauratiewagen kwam er pas in Brussel aan, en zat al vol met Belgen. Ergens na Reims was er plek, en was het snel door-eten. IJsje na, daar was ook iets mee. Daar had een voedseltechnoloog over nagedacht. Dat ijs word maar een kliederboel was de gedachte, was dus tot min 80 diepgevroren. Op de terugweg een stokbrood, flesje wijn en wat kaas.

Als je naar een duur restaurant gaat, kun je er het best een kiezen die dicht bij een friettent (jaja, patat bij jullie) ligt.

Een typisch voorbeeld van de nieuwe kleren van de keizer. En al die snobistische prietpraat over "een beleving": ik ga naar een restaurant om lekker te eten, niet om pretentieuze gebakken lucht als "kunst" te gaan beleven.

Ik heb ooit eens in Limburg in zo'n sjieke zaak gegeten, er draaiden constant drie obers om ons heen en de maaltijd bleek alleen maar een soort minuscule Karel Appel kleurencreatie op je bord (ooh, wat een beléving!). Nu waren we door kennissen uitgenodigd, dus we hebben maar gedaan alsof het heerlijk was, maar na afloop hebben we gauw de eerste de beste patattent opgezocht om tenminste nog iets naar binnen te krijgen, dan maar wat minder artistiek. Op zo'n moment smaakt patat met kroketten als een godenmaal.

Een goed sterren restaurant is de hemel voor je smaak poliepen. Ik had is het geluk even achter de schermen te mogen kijken bij deze heilige tempel.
www.youtube.com/watch?v=N-y8XlsjCOk

Terzijde: is deze wijze van restaureren niet uit Japan komen overwaaien? De kok die urenlang zijn gasten weet te verbluffen met kleine culinaire kunstwerkjes. Maar keer dat dan niet om. Want je gasten urenlang vervelen met pedanterie zonder toegevoegde belevingswaarde heeft niets met het mooie van de kookkunst te maken.

Het verschil tussen ooit je rijbewijs gehaald hebben en een wereldkampioen Formule 1. Mijn hart gaat me toch tekeer!

Als je voedsel gaat beschouwen als kunst, stop dan gewoon met koken en ga kunstenaar worden.

Zonder de recensie te hebben gelezen vind ik dit al een hele goede reactie.

Doen we trouwens een stuk beter, met onze pindakaasvloer. Dat is pas echte kunst meneer.

Ik was op de hand van recensie mevrouw want antwoord van pretentieuze pizzamannetje slaat nergens op. Tot ik pronouns in bio zag. Een rare blue checkmark die waarschijnlijk de hele dag haar TDS aan het etaleren is en waarschijnlijk vind dat Kyle de doodstraf had moeten krijgen en alle Twamp supporters opgepakt moeten worden voor 6/1 en Juicy Smollier.

Ben nu op de hand van pretentieuze pizzamannetje.

Deze vond ik dan beter:
www.thebestsocial.media/nl/restaurant...

smullen dit (pun intended). Ik hou net zoveel van haute cuisine als een brasserie steak frites.. maar 27 amuses is wel wat overdreven, meeste michelin zaken serveren een soort "main" maar wel gericht op smaakbeleving en esthetiek niet op portiegrootte. Dat postmodernisme kan ook overdrijven en zijn doel voorbij schieten, "they make the rest look bad".

Ik ben zowieso te dom voor kunst.

Post-modern koken

Als ik uit eten ga wil ik wel een acceptabele kwantiteit binnenwerken. Ik ga voor mijn maag, niet voor de kunst.

O ja, zo een tent waar je voor een godsvermogen gaat zitten te vreten en daarna de snackbar induikt om je honger te stillen.

Het lijkt erop dat die restaurateur op een knullige manier misbruik maakt van een concept.

Alleen was ik niet tot het eind blijven zitten, hoewel ik me kan voorstellen dat het gezelschap niet in de gaten had dat ze al aan het eind van het "diner" was, met een gevulde kies maar met nog steeds een lege maag.

Ik krijg wel zin hierdoor in PATAT!

Art pour l’art revisited. Vermoeiend.

Schitterend verwoord antwoord, moet ik zeggen. Je hoeft het er niet mee eens te zijn, maar ze zijn gepassioneerd over hun concept. Dat vind ik mooi.

De reactie van de chef is heel goed. Als je geen kunst wil zien maar gewoon alledaagse plaatjes moet je niet naar een museum gaan maar naar de kapper, daar ligt de Story. Ga je ergens fancy eten, moet je open staan voor wat nieuws. Duidelijk nieuw geld

Nou als ik 27 gangen kook zegt zelfs Asha halverwege: 'genoeg!'

Die Pellegrino is gewoon een pedante slimmerik die mensen met te veel geld de illusie geeft dat ze iets buitengewoons in hun bek stoppen.

Ik denk dat ze allebei gelijk hebben en mevrouw niet doorhad waar ze naartoe ging en meneer de chef een beetje pretentieus is. My 2 cents: ziet er allemaal wel bijzonder uit, dat crackertje met geel spul en een puntje schimmel erin sprak mij wat minder aan op de feauteaus en verder is €150 euri voor 27 gangen en wijn natuurlijk een koopje, zelfs in Lecce.

Toch even de review gelezen, gelukkig met bijbehorende foto's.

Nee, dat is inderdaad niet best en heeft vrij weinig met 'cuisine' te maken. Zonde van je geld.

Wij eten vanavond boerenkool. Met worst. Thuis omdat Hugo alles dicht gooit. Ik kijk er nu al naar uit.

Je zal zo'n Volkskrant recensent in je toko krijgen: "Heeft u ook een veganistische vervanger voor biefstuk, graag op een bedje van gras en brandnetels die handgeplukt zijn door eerlijke Oeigoeren in een Zweeds asielzoekerscentrum. En een side dish met marxistische wortels, gekweekt in bio-potgrond, geserveerd met een genderneutraal communistensausje? Nee? Eén ster voor jou vriend. Ook omdat er geen kleurling in de keuken staat."

Voor sommigen is eten een soort sacrament, nogal overdreven. Edoch, als je een paar keer naar een echt goed restaurant bent geweest merk je, in NL, hoe vaak je uit de asbak te vreten krijgt.
Mijn favoriete 'eetland' is toch wel België, met Frankrijk als tweede.

Hebben de mensen die het voor de chef opnemen wel de recensie gelezen? Wat daar voorgeschoteld werd kan echt niet in een michelin restaurant, het zag er allemaal smakeloos uit.

Lijkt op post-modernisme in de keuken. Wat is een chef, wat is voedsel, het zijn allemaal constructs, aldus Floriano.
Nee, voedsel is echt en het is nodig omdat het voedt, je kunt niet zonder. Je kunt het wel een ervaring maken, maar dan moet het wel voeden, aldus Geraldine.

Ik ga vandaag maar eens een vette bek halen.

Ik kan moderne kunst niet uitstaan, dus ik hou mij gewoon bij de ballen van benny in dit geval...

Je hebt ze overal. Mensen die zelf niets kunnen en dan voor eigen glorie het harde getalenteerde werk van een ander hooghartig afkraken en afbreken. Verschrikkelijk dit soort volk.

Het probleem met de reply van het restaurant toont grappig genoeg meer overeenkomst met moderne kunst dan de chef zelf doorheeft. Dat is namelijk het hoge 'kleren van de keizer' gehalte, dat luxe restaurants wel eens hebben, net als een museum met abstracte werken.

Wat een onuitstaanbare, in de woorden van H.T., kudthoer.

Fine dining: als je niet meer weet of je het in je mond moet stoppen of je lul erin douwen.

Die vrouw zet zich voor schut.

Voedsel en smaak zijn beleving, Indien culinaire hoogstandjes wil het oog ook wat. Wanneer je 27 gangen hebt krijg je geen bord vol, maar 27 aaneenvolgende smaakexplosies. Madam snapt dus weinig van het culinaire gebeuren.

Ben ook wel benieuwd naar de recensie van Borsato z'n bbq. Zn warm vlees zal genoeg aandacht krijgen op zo'n dag maar hoe was de sfeer

Doe mij maar een pattatje met.

Begrijp die kok wel. Soms gaat zoiets om de ervaring. Niet iedereen zal dat begrijpen

Mevrouw heeft vinkje en denkt dus belangrijk te zijn. Hou je bij reviews aub bij de kern van de zaak. Was het eten goed, bediening in orde en het restaurant netjes? An niet zeiken met details die er niet toe doen.

Dat is z'n goed recht. Kan ik er wel satésaus bij krijgen?