Geenstijl

Voor als je in de horrorfile des doods staat

Vandaag staat iedereen zich gruwelijk te oervervelen in de file richting de sneeuw, omdat de rest van Nederland dat ook doet. Dan zullen wij iedereen eens haarfijn uitleggen waar ze hun sneeuwketenen wel en niet moeten afwerpen. Dus vergeet dat stoffige programma voor sukkels, RTL Sneeuwellende, met van die sullige presentatoren die allemaal enorm duffe uitstapjes maken, en die zogenaamd leuke tips van allerlei stomme websites waar je niks aan hebt: bij dezen, belangrijke informatie voor mensen die willen weten hoe het er echt aan toe gaat.

Vroeg opstaan, anders sta je met z'n allen een uur in de rij te stinken bij die oervervelende Penkenbahn. Als je dan toch op tijd boven bent kun je net zo goed wat likeur door je ochtendkoffie gooien, dat doe je bij de Elchbar, en als je dan genoeg zelfvertrouwen hebt getankt gaan jij en je V-vorm lekker op oorlogspad over de Harakiri, de steilste geprepareerde piste van Oostenrijk. Daar maak je geen foto van, je bent tenslotte geen lul. Om 13.00 uur is het wel weer mooi geweest en drink je vierhonderd bier in de al eerder genoemde Elchbar. Daarna ga je laddertjezat met de Penkenbahn naar beneden en verlies je al je resterende onschuld in de vreselijke Ice Bar, waar je niet dood gevonden wilt worden maar waar je vroeger nog gewoon kratten Grolsch kon bestellen. Andere dag ga je niet met de Penkenbahn maar met de Horbergbahn naar beneden, daar zit de Yeti Bar, ook al zo'n etablissement waar je IQ-score heel erg onbelangrijk is, en ze hebben er heel veel vrouwen van middelbare leeftijd die op zoek zijn naar aandacht van een gezelligerd. WIN!

In Gerlos koketteren ze altijd met '143km piste' terwijl iedereen weet dat het hele Gerlos draait om 143 andere eenheden: bier. De ultieme plek voor mensen met heimwee naar Nederland, want in Gerlos zie je tig keer zo veel landgenoten als op de Dam in Amsterdam, alwaar de laatste Nederlander omstreeks 1995 is vertrokken. Je hoeft niet, zoals in Mayrhofen, eerst met zo'n gore lift naar beneden als je al wat pils achter de kiezen hebt, maar je knalt gewoon, floep, op je skietjes bij de Cin Cin naar binnen. Dat doe je stipt om 15.00 uur, anders is het te druk en kun je alleen nog bier halen als je heel erg lang bent. Je hoort alleen maar Nederlandstalige muziek en dat is mooi, want je zit natuurlijk wel in het buitenland, en met een beetje mazzel pik je een optreden van  Peter Beense, Django Wagner, Snollebollekes, Tino Martin of een van de duizend Hazes-klonen mee. Die zangers staan dan gewoon tussen de barmensen en dan is je biermissie al helemaal kansloos. In de Cin Cin zie je ook heel veel blauwe plaatsnaambordjes uit Nederland, en allemaal van die trieste lui met van die truien: 'Snowteam Gasselternijveen Gerlos 2020'. Doe nooit zo'n teamtrui aan.

Onze moeder zei altijd: "Vertrouw nooit iemand met meer dan vier medeklinkers achter elkaar in z'n naam." Nou, daar ga je, Ischgl. In vergelijking met Mayrhofen en Gerlos is Ischgl hartstikke duur, het wordt ook wel 'het Ibiza van de winterport' genoemd. Nu maakt geld en status helemaal niet uit als je collectief naar de ellende gaat in de Kuhstall, waar je je in de middag in een zuurkoolkelder waant en in de avond op zolder bij dj Tiësto. Leuk wedstrijdelement voor de makkers met geldingsdrang: beginnen op de Greitspitz en dan helemaal naar beneden naar het dorp. Wie als eerste aan het bier zit, wint. Ischgl is trouwens ook heel leuk voor nerds, want ze hebben er een Seilbahnmuseum, en daar kom je alles te weten over kabelbaantechnologie. Heeeel interessant.

Een dag in Zell am See begint oervervelend: je moet in een drietrapsraket omhoog (Cityxpress, Hirschkogel, Areit) dus stop voldoende Stroh Rum 80 in je veldfles, anders verveel je je kapot. Eenmaal boven heb je wel wat: een mooi uitzicht op het meer. We hebben echter nog nooit gehoord dat iemand dronken is geworden van mooi uitzicht, dus ga een paar keer als een zombie op en neer - heel uitdagend is het skigebied niet, al kun je ook lekker naar Saalbach en Hinterglemm. Zorg dat je op tijd weer boven bent bij de Smittenhöhebahn voor 100 bier bij Schnaps-Hans. Die tent is van binnen nogal een dooie bedoening, maar als het lekker weer is en iedereen buiten staat te swingen kun je mooi de grote jongen uithangen. Slaap je in het dorp, ga je met de kabelbaan omlaag, want dronken idioten op de piste moeten we niet hebben. Voorts is Zell am See best pittoresk, al is er geen reet te doen. Van narigheid gaan sommige mensen een rondje om het meer lopen, dus dan weet je het wel.

Laat je niks wijsmaken door teksten als 'in Val Thorens heb je Oostenrijkse après ski' want in Val Thorens heb je helemaal geen Oostenrijkse après ski. Je hebt er Franse après ski. Okee, de 360 Bar is misschien nog wel te doen, maar je gaat op wintersport voor Nederlandstalige muziek en niet voor die uitgemolken EDM-ellende. In de avond proberen alle studentjes warme vingers te halen in de Malaysia, een als discotheek vermomd ondergronds hol waar iedere avond dezelfde band dezelfde verschrikkelijke nummers van The Killers staat te coveren. Dat is pas 's nachts 'gezellig' en dat heeft als voordeel dat het in de vroege ochtend op de piste lekker rustig is, want de losers liggen dan nog in hun nest te ruften. Voorts heeft Val Thorens een gruwelijke hoeveelheid pistekilometers, grote jongens gaan via Méribel naar het mondaine Courchevel, om daar voor 25 euro een bakje koffie te drinken, en dan weer dat hele eind terug. Overigens heeft Val Thorens ook een Dutchweek, de hel op aarde. Als je echt een hekel aan iemand hebt neem je 'm mee naar Dutchweek.

Onze Spartacus is één keer op wintersport geweest. Na drie dagen viel meneer zijn arm uit te kom, en dat was zo'n traumatische gebeurtenis weet hij niet meer welk dorp het was. "Er lag wel veel sneeuw." Het zou zomaar Sankt Anton geweest kunnen zijn, het absolute hoogtepunt qua oer-Hollands feestgedruis. Als wijlen Pim Fortuyn een Burton had, dan ging hij naar Sankt Anton. Debatteren over geopolitieke ontwikkelingen en de eventuele impeachment van Donald Trump doe je als een totale koning bij de MooserWirt, waarvandaan je nog een klein stukje met je zatte hoofd naar beneden moet skiën. We wensen iedereen heel veel sterkte met het in de kom houden van zijn of haar arm, want de beste skiërs gaan niet naar Sankt Anton. De beste drinkers wel.

Iedereen kent ze wel, van die mensen die te laf of schraal zijn om echt op wintersport te gaan, en dan sluiten ze een compromis en gaan ze lekker met Dave en Priscil van twee deuren verderop naar Winterberg. Want daar kun je ook heel goed skiën, ofzo, en dan gaan ze ook altijd een weekendje of een midweekje. Deze mensen zijn geen wintersporters, deze mensen zijn laffe herders. Het enige leuke aan Winterberg is dat het ligt in het land van de Taal van de Liefde, en dat de Duitse keuken onovertroffen is.

Zoals men de Playboy leest voor de interviews gaat men naar Italië voor de après ski. Niet dus, want op de Luislkeller na is er geen zak te doen. Wel kun je in Italië lekker eten: in tegenstelling tot die vreetschuren in Oostenrijk en Frankrijk proberen ze er in sommige etablissementen nog daadwerkelijk wat van te maken. Neem desalniettemin gewoon lekker je boterhammetje met hagelslag mee de piste op, want na de vierde spaghetti bolognese op een rij komen de pastadraden je uit de oren en bovendien is het allemaal hartstikke prijzig. Mensen die roepen dat ze naar Italië gaan vanwege de strak geprepareerde pistes mag je met een natte haring in het gezicht slaan: in ieder land zijn de pistes tegenwoordig prima. De mensen in Val Gardena brabbelen trouwens een merkwaardig taaltje en verder lult het volk een beetje in gebrekkig Duits, dus laat je woordenboekje maar thuis, bier bestellen doe je met je vingers: quattro cerveza por favor!

Heb je echt te veel centen en branden de sleutels van de G63 of de Urus je in de zak, dan ga je natuurlijk naar Zwitserland. In Zwitserland ga je niet op wintersport, dat is voor losers. Je gaat 'met skivakantie'. Of 'op de lange latten'. Het is allemaal vijfsterren, onbetaalbaar, snobistisch, bont, kaviaar, Gucci, juwelen, dikke bakken. Als je op je skietjes naast mevrouw Heineken staat, in plaats van dat het spul alleen maar uit de tap komt loeien, weet je het wel. Je bent hier helemaal niet op je plek.

Geen geld, geen zin, geen tijd, geen winterbanden onder de Prius, geen zin om met de trein te gaan. Stop met het zoeken naar excuses! Wij Nederlanders hebben Snowworld, alwaar de mensen heen gaan om hun kunsten 'bij te spijkeren' dan wel 'op te frissen'. Zo'n onzin. Desalniettemin kun je in Snowworld ook genoeg kilometers maken, je moet er alleen vijfhonderd keer voor op en neer, en je kunt er heel hard lachen om snowboardproleten die indoor de blits willen maken met hun dure Electric-zonnescherm braaf op het voorhoofd, en dan doen ze een 50-50 (knap!) en denken ze dat ze applaus krijgen. Mooi niet, want jij zit gewoon in de kantine, aan het bier. Een stuk goedkoper dan in de echte wintersportplaatsen, en 's avonds lig je gewoon weer lekker in je eigen bed, dromend van vakantie. Héérlijk.