Het is weekend. Willen jullie de VrijMiBo. Ja. Of. Nee.

Sein Blick ist vom Vorübergehn der Stäbe
so müd geworden, dass er nichts mehr hält.
Ihm ist, als ob es tausend Stäbe gebe
und hinter tausend Stäbe keine Welt.

Der weiche Gang geschmeidig starker Schritte,
der sich im allerkleinsten Kreise dreht,
ist wie ein Tanz von Kraft um eine Mitte,
in der betäubt ein grosser Wille steht. 

Nur manchmal schiebt der Vorhang der Pupille
sich lautlos auf -. Dann geht ein Bild hinein,
geht durch der Glieder angespannte Stille –
und hört im Herzen auf zu sein.
Prettig weekend. En be nice.

Het is weekend. Het klopt niet. Maar het is wel waar.

De boer schrok zich die avond lam:
een trein die door zijn weiland kwam
had hij gehoord.
Toen was het weg. Het was niet waar.
Pas twee jaar later is er daar
een trein ontspoord.

Ook iemand zag, terwijl hij sliep
een auto zinken in het diep,
een heel gezin.
Precies de plek heeft hij gezien:
de auto reed een dag nadien
het water in.

Soms is er vage lampenschijn
uit ramen waar geen huizen zijn,
alleen maar grond.
Al wat bestaat heeft steeds bestaan
en wat vergaat is al vergaan
eer het bestond.
Prettig weekend. En be nice.

Het is weekend. Het is iets.

Je n'avais que dix-sept ans,
Mourir sans faire l'amour
Me paraissait bien triste.
Faut-il toucher la mort
Pour connaître la vie?
Nous avons tous des corps
Fragiles, inassouvis.

Fin de soirée,
Les vagues glissent
Sur le métal du casino
Et le ciels vire à l'indigo,
Ta robe est très haut sur tes cuisses.

Camélia blanc dans une tresse
Des cheveux lourds et torsadés,
Ton corps frémit sous les caresses
Et la lune est apprivoisée.
Prettig weekend. En be nice.

Het is weekend. Lekker klikken.

Les chars d'argent et de cuivre -
Les proues d'acier et d'argent -
Battent l'écume, -
Soulèvent les souches des ronces.
Les courants de la lande,
Et les ornières immenses du reflux,
Filent circulairement vers l'est,
Vers les piliers de la forêt, -
Vers les fûts de la jetée,
Dont l'angle est heurté par des tourbillons de lumière.
Prettig weekend. En be nice.

Het is weekend. Maskertje af, pilsje erin.

'Put off that mask of burning gold
With emerald eyes.'
'O no, my dear, you make so bold
To find if hearts be wild and wise,
And yet not cold.'
'I would but find what's there to find,
Love or deceit.'
'It was the mask engaged your mind,
And after set your heart to beat,
Not what's behind.'
'But lest you are my enemy,
I must enquire.'
'O no, my dear, let all that be;
What matter, so there is but fire
In you, in me?'
Prettig weekend. En be nice.

Het is weekend. Laat je influencen door de stadsdichter.

Gij met uw weiflende handen
en met uw vreemden hoed,
uw aanblik stremt mijn bloed
en doet mij klappertanden.

Verhalen moet gij niet
van uw eentonig leven,
het staat op u geschreven
wat er met u geschiedt.

De letterteekens spelen
om uwen armen mond,
die kommervolle wond
waarlangs uw vingers streelen.

Het klinkt uit uwen tred,
het snikt in uwe kluchten,
het zijpelt uit de luchten,
waar gij u nederzet.

Het komt mijn droomen storen
en smakt mij op den grond,
ik proef het in mijn mond,
het grinnikt in mijn ooren.

Ik zal ter kerke gaan
en biechten mijne zonden,
en leven met de honden,
maar staar mij zoo niet aan.
Prettig weekend. En be nice.

Het is weekend. De Randstad gaat dicht. Het land ligt open.

Driehoog in de Amsterdamse
binnenstad denk ik terug
aan de rots van Gibraltar,
een flonkerend speldenkussen
door de zee omhoog getild
naar laag hangende sterren
terwijl ik terug dacht aan
het plaatje van een bult
die opstak uit een blauwe vlakte,
dikwijls bekeken door een kind
vol vage gedachten aan later
dat nu vroeger is.
Prettig weekend. En be nice.

Het is weekend. Een Nederlandse waarde.

The quality of mercy is not strain'd;
It droppeth as the gentle rain from heaven
Upon the place beneath. It is twice blest:
It blesseth him that gives and him that takes.
'Tis mightiest in the mightiest; it becomes
The throned monarch better than his crown;
His sceptre shows the force of temporal power,
The attribute to awe and majesty,
Wherein doth sit the dread and fear of kings;
But mercy is above this sceptred sway,
It is enthroned in the hearts of kings,
It is an attribute to God himself;
And earthly power doth then show likest God's
When mercy seasons justice.
Prettig weekend. En be nice.

Het is weekend. Op gepaste afstand.

Zet alles klaar om vooraf vol te zijn,
in forse hompen, snijdend te verdelen.
Valt het van tafels, zal het vallen.
Grond eindigt niet.

Zorg dat servetten vleugels zijn en boten
tot ze op schoten liggen voor het morsen.
Moet iemand even doen alsof een hoed,
laat maar begaan.

Dan kruimels weg en kleren recht en voorsten
vooraan neergelegd, daarachter door de knieën,
daarachter staan. Lachen zacht, vlucht niet,
kijk niemand aan.

Alleen wie scherpstelt, schiet, vereeuwigt.
Prettig weekend. En be nice.

Het is weekend. Tot maandag.

Dit mag je nooit vergeten:
er was een plaats die Camelot
heette - en ik was Merlijn.
- Zal het altijd zo zijn?

In ridderpak, de heupen omgord,
rond de tafel; om elke vinger blonk
een ring - heel even maar.
- Voor ons stond de beste wijn.

Die plaats is morgen een ruïne:
men kan niet altijd gelukkig zijn.
- We hebben onze beste tijd
met liefhebben verdaan

maar Camelot heeft bestaan.
Prettig weekend. En be nice.