Het is weekend. Normaal.

My father's thoughts seemed scribbled
on little pieces of paper and shaken in a hat
from which he would choose at random
one mysterious remark or another.
One day watching a sparrow
fashioning a nest behind a drainpipe,
he wept as though it were a sight
of rarest beauty.
Have you ever seen a shoe on the side of the road
and wondered who it belonged to?
he asked me, and I knew
it belonged to someone like him.
Prettig weekend. En be nice.

Het is weekend. Een soort van.

Het wordt stil, het wordt warmer in de zaal.
Steeds zilter waait dun ratelend metaal.
De schrijfmachine mijmert gekkepraat.
Lees maar, er staat niet wat er staat. Er staat:
'O moeder, nooit zult gij de bontjas dragen
waarvoor elk dubbeltje werd omgedraaid,
en niet meer ga ik op mijn vrije dagen
met een paar bloemen naar het hospitaal,
maar breng de rozen naar de Kerkhoflaan...'
Dit staat er, en Awater's strak gelaat
geeft roerloos zijn ontroering te verstaan.
Hoe laat is het? Awater's hoofd voelt zwaar.
De telefoon slaapt op de lessenaar.
De theekopjes worden teruggehaald.
De klok tikt, tikt, slaat, tikt tot half-zes slaat.
De groene lampen worden uitgedraaid.
Prettig weekend. En be nice.

Een weekend met ALLEEN MAAR MUZIEK - kan ons het schelen

The weeping of the guitar
begins.
Useless
to silence it.
Impossible
to silence it.
It weeps monotonously
as water weeps
as the wind weeps
over snowfields.
Impossible
to silence it.
It weeps for distant
things.
Hot southern sands
yearning for white camellias.
Weeps arrow without target
evening without morning
and the first dead bird
on the branch.
Oh, guitar!
Heart mortally wounded
by five swords.
Prettig weekend.
En be nice.

Het is weekend. Gewoon doen.

Van omgelogen dromen geen
museum maken en een ander
middelpunt aannemen dan de
verwarmde holte van de eigen hand
het prentenboek van kinderlijke
teleurstelling verbranden
de spiegel uit zijn recht ontzetten
van de eerste bezienswaardigheid
de afgepaste vakken van de tijd
niet meer te buiten willen gaan
het ruiterstandbeeld van het zelfbedrog
in het publiek onthullen
de horizon als enig vaste lijn
aanvaarden en de dingen verder
maar onbewogen laten wat ze zijn.
Prettig weekend. En be nice.

Het is weekend. Weer eens winnen.

We stonden bij Achilles, het regende  woei,
in een geur van sigaren, nat gras en natte mannen,

het gromde en stampvoette om ons heen,
voetbal was oorlog, toen al.

Vader, weet je nog hoe het even doodstil werd,
de bal kwam, hij kwam uit de grauwe lucht
en woei voor het doel,

niemand had gezien dat hij daar stond.

Weet je nog hoe hij toen even met zijn hoofd knikte,
bijna ootmoedig, bijna verlegen, bijna verontschuldigend.

We hadden verloren voor we het wisten. Abe.
Prettig weekend. En be nice.

Het is weekend. Op Kaag.

Over het bij vlekken zongeplengde dak
hangt de beuk zijn loof van dieper rood
Raamkozijnen glimmen groen en vatten
terracotta bloemepotten
daarin geraniën groeien van het esmeralden blad
met doffe kring
naar meekraplakken bloemen
Op de dijkweide weidt zijn zwijnen
een zwijneweider wijl hij op een schelp gebrande aarde
ocarina speelt
De klanken wuiven licht zo wuiven ook de beukeblaren
alsof zij in hun wuiven roerloos waren

Wie met een luit in het hart door 't land gaat
en in het water van zijn ogen stuwt het worden van een zang
perst hij niet op zijn lippen uw Amarillis-schone naam
Prettig weekend. En be nice.

Het is weekend. Plop.

Dan, langzamerhand dronken wordend
van pop, powezie en pils
staat hij uit zijn stoel op

zijn tikmasjiene duvelt op
de grond;
hij weet de rand van de taal bereikt

voorzichtig naar een oude
boekenkast schuifelend
(soms wordt hij eeuwen stof)
negeert hij het dode grijze oog

bij een aantal tijdschriften en bundels
blijft hij staan en probeert zijn leven
in gestrekte sentimeters te schatten
het loont nauwelijks de moeite.
Prettig weekend. En be nice.

Het is weekend. Wij zeggen JA.

De scepsis langzaam weggestorven
en het laatste voorbehoud
met de spotvogels vertrokken
naar het heidense Zuiden
wordt het tijd om te gaan sneeuwen,
eerst langzaam, daarna dichter,
tot alles blanco is en onverlicht,
je reinste Middeleeuwen.

Mooi zo, dan nu maar eens een zwerver
aan laten kloppen. Volluk! Hongur!
Het licht in de boerderij gaat aan,
de zoon wordt onderwijzer, kleinzoon prof
en voor je het beseft
is het vakantie in Toscane.
Prettig weekend. En be nice.

Het is weekend. Het nieuwe normaal.

The world is what it is; men who are nothing, who allow themselves to become nothing, have no place in it. Nazruddin, who had sold me the shop cheap, didn't think I would have it easy when I took over. The country, like others in Africa, had had its troubles after independence. The town in the interior, at the bend in the river, had almost ceased to exist; and Nazruddin said I would have to start from the beginning.
Prettig weekend. En be nice.

Het is weekend. Wij zijn er nog.

Ik was gewend aan vrouwen op mijn schoot,
Een sjerp bedekt maar tijd'lijk het fatsoen,
Korsetten zijn het bladerdeeg van 'nee, niet doen',
Het glas geheven tegen het verval.
De warmte van het vlees zet zelfs een schots in brand,
Fluweel is zachter dan een poes zijn vel.
Het duurt maar kort de omlooptijd op aarde,
Wolken van sepia verduisteren de blik,
Volgen de stramme loop van het papier.
Wie drukt mij in de cirkel der voleinding,
Een kraai krast dat het is volbracht.
Ik sluit mijn mond en geef geen kik,
Dit is de dood en dat ben ik.
Prettig weekend. En be nice.