Orwelliaanse VrijMiBo
No stone is set to mark his nation's loss,
No stately tomb enshrines his noble breast;
Not e'en the tribute of a wooden cross
Can mark this hero's rest.
He needs them not, his name untarnished stands,
Remindful of the mighty deeds he worked,
Footprints of one, upon time's changeful sands,
Who ne'er his duty shirked.
Who follows in his steps no danger shuns,
Nor stoops to conquer by a shameful deed,
An honest and unselfish race he runs,
From fear and malice freed.
Prettig weekend. En be nice.
VrijMiBo Open
I butterflied Australian rack of lamb
with shallots, garlic, parsley, butter, wine
(some in the pan, some for the palate).
Although the livestock loved in nursery rhyme
avoided clumps of mint, it served my family
nonetheless. I am no PETA zealot
(leather jacket, handbag, wallet, shoes)
but wonder if the deeds we do pursue
us in the afterlife. Does the fleecy
creature have a tenderable claim?
My lambent mind considers our short lease
on life, the oven hot. Am I to blame?
Who gave thee such a tender voice? asked Blake.
Myself **am **Hell. I watch the mutton bake.
Prettig weekend. En be nice.
Nog steeds de VrijMiBo
Gedicht 22-07-2015
Over de landerijen en schitterend zicht
Als een zee golft het graan.
Onder de wolken een lesvliegtuig
Staart zij naar de scheuren
in het metselwerk en bovendorpel
van de baanderdeuren achter.
Het is een wereld toch niet meer de hare
Geregeld nu door het instituut
Dat zich hult in ongenaakbaarheid.
VrijMidenneBoom
Kerstnacht - het woord is als een lafenis,
een koele sneeuw, glanzend onder het zachte
stralen der sterren - op de landen is
het weerloos stil, een ongerept verwachten.
Kerstnacht - het eenzaam zwerven der gedachten
rondom het oud verhaal, het nimmer uit te spreken
verlangen naar het helder zingen in de nacht en
het opgaan van de ster, een lichtend teken.
Kerstnacht - het sneeuwt op uw geschonden aarde,
dun en verstuivend dekt een huivering
van ijle val, een lichte zuivering
het vragen, dat wij ongestild bewaarden.
Prettig weekend. En be nice.
Gras en de VrijMiBo
Cut grass lies frail:
Brief is the breath
Mown stalks exhale.
Long, long the death
It dies in the white hours
Of young-leafed June
With chestnut flowers,
With hedges snowlike strewn,
White lilac bowed,
Lost lanes of Queen Anne's lace,
And that high-builded cloud
Moving at summer's pace.
Prettig weekend. En be nice.
VrijMiBo in november
De sterren aan de hemel geven toe
dat ik vannacht de juiste stappen doe,
ik heb het bed, de kamer en het huis verlaten
en spoed mij opgeruimd door ingeslapen straten,
ik laat mijn dagdroom die het niet kan laten
nog na te blijven gonzen laat ik praten,
ik hak de straatweg in de pas, ik ben niet moe,
ik ga naar gras en water, naar niets en niemand toe.
Prettig weekend. En be nice.
De klimaatweke VrijMiBo
Hot sun, cool fire, tempered with sweet air,
Black shade, fair nurse, shadow my white hair.
Shine, sun; burn, fire; breathe, air, and ease me;
Black shade, fair nurse, shroud me and please me.
Shadow, my sweet nurse, keep me from burning;
Make not my glad cause cause of mourning.
Let not my beauty's fire
Inflame unstaid desire,
Nor pierce any bright eye
That wandereth lightly.
Prettig weekend. En be nice.
Great Reset in de VrijMiBo
Soms was zij heel de dag met zichzelve alleen.
langzaam boog zij zich dan af naar de wand
en zij verdween in onzichtbare verten; hij bleef alleen
achter, wachtende of zij wel keren zou uit dat land.
later keerde zij dan, maar zij was zo doordrenkt
door vijandige geuren en vreemde, geheimzinnige glansen,
dat hij zich door haar kussen verraden vond, en zich, gekrenkt
door de tederheid van haar machteloos en vermoeid erbarmen
langzaam uit de angst van haar tengere armen bevrijden moest.
Prettig weekend. En be nice.
