Tentoonstelling 'De jodenvervolging in foto's' moet het doen zonder foto's.

Het Holocaust Museum in Amsterdam heeft vier foto's afgeplakt die gelden als 'het duidelijkste fotografische bewijs van de Holocaust'. Kiekjes die heimelijk uit de heup geschoten zijn in Auschwitz, door de Griekse jood Alberto Errera tonen bewijs van de massavernietiging door de Duitsers. Er zijn onder meer naakte vrouwen onderweg naar de gaskamer en de verbranding van joodse lijken op te zien. Het zijn de enige, unieke beelden uit het vernietigingskamp, waarvan de negatieven in een tandpastatube het kamp zijn uitgesmokkeld. Maar in 2019 zorgen ze voor "ethische en religieus geïnspireerde twijfels bij het tentoonstellen vanwege de respectloze wijze waarop met de doden is omgegaan." Ook zouden de foto's "te gruwelijk" kunnen zijn. Heel gek om te horen misschien, maar die Holocaust was dus geen pretje. Maar ondanks de vele Godwins die nog dagelijks de kranten & columns vullen om ons te herinneren aan Het Facistische Spook, hoeven we kennelijk niet daadwerkelijk herinnerd te worden aan de gruwelen uit de moderne geschiedenis. Argumentum ad Absurdum in deze quatsch: twee deuren verder, in de Hollandsche Schouwburg (in WOII het Duitse verzamelgebouw voor deportatie van joden) hangen ze wel, omdat een enquête onder bezoekers uitwees dat die wél behoefte hebben aan een confrontatie met de ijskoude realiteit van weleer. De foto's zijn - uiteraard - wel gewoon te vinden op de Wikipedia van Albert Errera, of gewoon via Google Images. Never Forget&Nie Wieder .

Herdenken, het is ook niet makkelijk. Terwijl de interimburrie die vorige week het islamitisch fascisme nog - letterlijk citaat - 'de hand wilde reiken' zondag met een vrome smoel vooraan stond om een krans te leggen bij de herdenking van de Februaristaking, besloot Nasrding 'Ik ben een fokking Marokkaan' Dchar dat het stilstaan bij de jodenvervolging een goed moment was om het migratiebeleid van Israël aan de kaak te stellen. En daarna weer een hele dag de gedeporteerde onschuld spelen, met het handje voor de mond "oooooh' roepen en schmieren over twittertrollen. Voilà. Zo stroomt de zaal weer vol voor Nas z'n eigen deugtheater. De Holocaust was best erg, maar laten we anno 2018 in die herdenking niet vergeten dat de joden ook geen lieverdjes zijn, en dat je daar Niks Van Mag Zeggen van Wierd Duk. En maar krokodillentranen plengen.

Met liefde gepresenteerd zonder enig verder commentaar.

Nederland. Land van wetten die in de weg staan en praktische bezwaren.

Deze boosmaker staat op de roze pagina's van relkrant Financieel Dagblad. 'Als we in Hitler-Duitsland waren gebleven, had ik nu geen belasting hoeven te betalen.' U leest het goed. Inge Prenzlau (86) was als 11-jarig meisje wegens de rassenwetten van school gestuurd en moest werken in de fabriek van haar vader. Daar krijgt zij sinds 2014 een 'gettovergoeding' van de Duitse overheid voor, van 130 euro per maand. En daar heft de Nederlandse overheid belasting over. Dat u dit even in uw oren knoopt. Reisbureau NPO, graaisalarissen in zorg/onderwijs/woningbouw, subsidies voor mevrouwen die een tipi bouwen om dichter bij hun oergevoel te komen en radicaliserende deradicaliseringsambtenaren: het wordt allemaal betaald door mensen zoals Inge Prenzlau uit te knijpen. "Voor vrijstelling zou een uitzondering op de regels moeten worden gemaakt, waardoor een precedent ontstaat dat de schatkist veel geld kan gaan kosten." Jawel. Regels zijn regels. Daar gaan wij even een historische vergelijking bij zoeken.