Jews are news

Na mijn hommage aan Egon Erwin Kisch kreeg ik in het twitterriool te horen dat ik wel héél erg vaak over joden schrijf. Die vaste querulanten zijn natuurlijk ordinaire antisemieten met een Wajong-uitkering maar toch bedien ik ze keurig van repliek. Ik studeerde namelijk bijbels Hebreeuws, modern Hebreeuws, Jiddisch, talmoed, rabbinica, Aramees en Joodse geschiedenis en ik ben dus bevoegd om over joden te schrijven, net zoals een valse veilingnicht die kunstgeschiedenis heeft gestudeerd, in Tussen Kunst en Kitsch een kwartier mag ouwehoeren over een waardeloos vaasje dat een of ander geldhongerig wijffie van de vliering in het huisje van haar stervende moeder heeft gepikt. 

Daarnaast deed ik Arabisch en geschiedenis van de islam en studeerde ik af op de jihad bij prof. Mr. dr.  Ruud Peters (أرقد في سلام). Mijn keuze voor die vreselijk moeilijke taal maakte ik uit financiële wanhoop want met Hebreeuws valt natuurlijk geen droog brood te verdienen. Ik kom zo terug op die studies en op mijn ontgroening bij het Amsterdamsch Studenten Corps. 

Tijdens mijn bestaan als razende reporter bezocht ik overal in de islamitische wereld de wegkwijnende joodse gemeenschappen, een bijzonder treurige ervaring. Van al die ooit zo bloeiende gemeenschappen in Irak, Afghanistan, Syrie, Egypte, Libanon, Algerije, Tunesië en Marokko is niets meer over. In Libanon woonde nog 1 jood en in Algerije (waar ooit 150.000 joden woonden) bleef de teller op nul steken. In Afghanistan woonden nog twee stokoude joden en die leefden op voet van oorlog met elkaar. Ook in Tunesië is het een aflopende zaak. 'Tunis is een joodse stad’, schreef Guy de Maupassant ruim een eeuw geleden maar toen ik er was in 1997, woonden er nog maar achthonderd joden in heel Tunesië en die zullen inmiddels ook wel vertrokken zijn, dankzij het monster dat lieftallig "de Arabische Lente"wordt genoemd. Hoi Monique Samuel! 

Albanië: de zachte en vooral vrolijke onderbuik van de Europese islam

Koning Faroek van Egypte was trots op zijn Albanese wortels. Hij liet zich dan ook beschermen door dertig Albanese lijfwachten, omdat Albanezen de enige mensen waren die hij vertrouwde. Faroek werd in 1952 afgezet door Gamal Abdel Nasser en leed tot zijn dood een zwervend en vooral vorstelijk en hedonistisch bestaan. De chaos en puinhopen die couppleger Nasser veroorzaakte (het haastige vertrek van joden, Grieken, Italianen, Libanezen, Syriërs en Armeniërs leidde tot een enorme braindrain) worden perfect beschreven in mijn favoriete Egyptische roman: Beer in the Snooker Club van Waguih Ghali.

Faroek was een ware buikdienaar - de Frenske Timmermans van zijn tijd -  en stierf op 18 maart 1965 geheel in stijl aan de tafel van het restaurant "Ile da France" in Rome. 

De moddervette monarch verslond - vergezeld door een dubieuze blondine met een enorme bos hout voor de deur - 7 kippen, een halve lamsbout, een paar dozijn oesters met hete saus, een kruiwagentje gebakken aardappelen, een half dozijn eclairs, een hele Sachertorte en spoelde alles weg met  drie flessen wijn, een halve fles brandy en een sloot koffie. Het was zijn tweede diner die dag. Tevreden natafelend stak hij een Hoyo de Monterrey Double Coronas van Davidoff op, zijn vaste merk met een eigen koninklijk sigarenbandje, liet een boertje en kreeg een dodelijke hartaanval. What a wonderful way to go! 

Boze tongen beweren dat de koning vergiftigd was maar een goed culinair verhaal moet je niet doodchecken. 

Het lichaam van Farouk I werd naar Caïro gebracht en begraven in de al-Rifai-moskee, samen met andere Egyptische monarchen en Perzische sjahs uit de Pahlavi-dynastie. Reizend door Albanië herken ik de levensvreugde en het hedonisme van de onvergetelijke koning terug bij de inheemsen. Die joie de vivre moet wel in hun DNA zitten! Niet voor niets heeft het landje per capita de meeste kroegen, terrassen en restaurants van de wereld. 

Allesonthullend verhaal!

Ik was net een doorwrocht essay aan het tikken over het Albanese piramidespel en de ponzifraude die tot de totale ineenstorting van de toch al zo broze economie van het landje leidde en grote gevolgen had voor de georganiseerde misdaad in in Italië en de rest van West-Europa, toen ik las dat Sheila Sitalsing en Bert Wagendorp de lier aan de wilgen hebben gehangen wat hun columns in de Volkskrant betreft. 

Ik moest even slikken want kennelijk vindt er een grote schoonmaak plaats bij de krant, met verstrekkende gevolgen voor het columnistenbestand. Sitalsing en Wagendorp zijn uiteraard uit eigen beweging opgestapt en ik ben vooral benieuwd hoe de veelkoppige hoofdredactie van de VK het vacuüm gaat opvullen. 

Het kan maar zo zijn dat Pieter Klok net als zijn collega bij Trouw er voor kiest om woke personen van kleur aan te trekken, met bizarre stukjes die in de regel worden geschreven door roomblanke ghostwriters, blonde bakvissen met pukkels die net zijn afgestudeerd aan de Evangelische School voor Hoernalistiek. Get woke, go broke.

Hoe het ook zij: ik voel aan mijn water dat ik er ergens dit jaar uit zouden worden gebonjourd wegens oud, blank, dik, cisgender, seksistisch, islamofoob, racistisch en last but not least: alt right. 

Ik slaakte een kreet van opluchting want mijn spectaculaire overstap naar GeenStijl, op 1 januari van dit jaar, was dus geweldig getimed. We moeten even terug in de tijd naar mijn diverse momenten van Algarviaanse camaraderie en bonhomie met Bart Nijman. Hij schreef daar uitvoerig over in zijn laatste nieuwsbrief. 

Deze ontroerende passage wil ik u niet onthouden:

Albanië, kandidaat EU-lidstaat, haalt via de Amsterdamse koopmansgeest alvast wat harde Noord-Europese euro's binnen

Geobsedeerd als ik ben door de onherroepelijke ondergang van 020 (gelijk Sodom en Gomorra) bladerde ik mijn hotel in Tirana door de Halsemabode, op zoek naar inspiratie voor toxische twietjes. En jawel: na luttele minuten was het bingo: PvdA-wethouder Sofyan Mbarki vindt het volstrekt normaal dat er in de Leidsestraat (maandelijkse huurprijzen vanaf 15.000 euro) een onontbeerlijk en uniek snoepwinkeltje is gekomen in de plaats van een echte Hollandse visboer. Wolla! 

In antwoord op vragen van de VVD schrijft hij dat de snoepwinkels in het centrum niet de kenmerken hebben van toeristenwinkels. "Ook Amsterdammers kopen snoep in zo’n snoepwinkel, terwijl er wat betreft bedrijfsvoering, reclame en presentatie van de winkels geen elementen zijn aan te wijzen die specifiek met toeristen en dagjesmensen in verband kunnen worden gebracht." Wolla!

En hupsakee: daar was mijn toxische twiet! Twiep Laurens reageerde onmiddellijk: Ik woon hier letterlijk om de hoek, geen buurtbewoner koopt hier... aan de muur hangen steevast A4'tjes... "today cash only"-  elke dag is de pinautomaat stuk. Ondernemer Rob Muntz, die naast mij in bed lag in het hotel in Tirana, wist meteen hoe laat het was: de uitbater heeft omzet nodig met contant geld om zo zijn eigen zwarte contante geld er aan toe te voegen, waardoor het witgewassen wordt. 

Dikke clichémannetjes drinken dure wodka aan toegewezen staantafels - zó worden reisgidsen dus geboren!

De redactie van GeenStijl werd de afgelopen dagen bestookt met post naar aanleiding van mijn eerste Albanië-feuilleton. Zeker, er zaten ook geparfumeerde enveloppen tussen, waarvan eentje met lingerie (z.g.a.n.) maar het betrof toch vooral haatmail. 

Zo schreef iemand: 'sinds wanneer moet je met roebels betalen in een Tiraanse club, is die van Amerongen totaal van het padje door Korsakov?' Ik antwoordde, snedig als altijd: wie was Alzheimer ook alweer? 

De lezer mag best weten dat ik er moeite mee heb om steeds maar weer afgeserveerd en geframed te worden als een demente, vereenzaamde masturbant, een soort mannelijke 2.0-versie van Stella Bergsma. Ik heb namelijk al acht jaar een prachtige, keurige vriendin, woon in een schitterend huis aan het strand in de Algarve, samen met mijn drie meiden Tita, Jamba en Matcha, kippen, een geit en twee hangbuikzwijnen, sta elke dag om 5 uur op en ga in de regel met de reeds genoemde kippen op stok, na een pot sterrenmixthee te hebben geledigd... Een anonieme onverlaat schreef op mijn Wikipedia-pagina dat ik een slangenboerderij uitbaat in de Algarve maar dat is lariekoek. 

Enfin. Duwbak_Linda (vermoedelijk een pseudoniem) schreef onder mijn vorige feuilleton: 'Hoe leven die mensen in Tirana? Waarvan leven de mensen in Tirana? Hoe is het om te leven in Tirana? Hoe denkt een gemiddelde inwoner van Tirana over democratie, EU, vrijheid en islam? Gewoon, zo maar wat vragen. We blijven lezen.'

Dat gaat zeker aan de orde komen, Duwbak_linda, want ik ben niet van de straat. Ik ben notabene maxima cum laude (neen, proleten, dat is niet onze geliefde koningin met een kwak in haar mik) afgestudeerd in de Semitische Talen aan de Universiteit van Amsterdam, met de jihad als specialisatie.

Dr. Teun Voeten is ingeruild voor de Gonzo meubelhandelaar & verzekeringsagent, Herr Doktor Robbie Muntz, om in Albanië op zoek te gaan naar De Vunzige Herberg met de Eenbenige Tandeloze Hoer

Mannen, ik ben in het paradijs beland. Albanië is de ultieme droom voor iedere kerel die van vrijheid houdt, lekkere, zeer benaderbare meisjes, een bloedhekel aan de fiscus heeft en aan wat voor vorm van overheid dan ook. Nadeel voor uw nieuwe vriendin: ze verdient met een net baantje (onderwijzeres, schappenvulster, receptioniste, bibliothecaresse) 1 euro per uur. Niet voor niets staat deze nieuwe EU-kansenparel op de CORRUPTION PERCEPTIONS INDEX ter hoogte van Gambia en Oelewapperstan. De geliefde premier voor het leven Edi Rama was de afgelopen week op bezoek bij zijn gewaardeerde collega Mark Rutte om te leren hoe je een luchthaven als Schiphol moet runnen, en met name de afhandeling van kinderwagens. 

Apropos: ik vloog met mijn kameraad Rob Muntz van Porto in Portugal via Milaan naar Aeroporti Ndërkombëtar i Tiranës “Nënë Tereza" en nog nooit in mijn leven landde ik op zo'n relaxte luchthaven als die van Moeder Teresa (het oude tandeloze besje komt immers hier vandaan). Wij waren ter gelegenheid van de tiende sterfdag van Gerrit Komrij in Vila Pouca da Beira geweest, nabij het wonderschone Coimbra in centraal Portugal en dat was reuze gezellig maar Rob Muntz was de jongste feestganger en er was geen vrouwelijk schoon, op de Tibetaanse anusfluiter Mark Koopmans (inderdaad de broer van Rod Stewart, Ron Wood en Marion Koopmans) na. 

Ik had met mijn chef Bart Nijman afgesproken om 1 maand lang in de voetsporen van de legendarische Nederlandse schrijver A. den Doolaard door Albanistan gaan reizen want, aldus Nijman: onze reaguurders zijn dol op literatuur en ze houden van enorme lappen ongebreidelde tekst, en het liefst geïllustreerd met honderden kiekjes.

Terwijl Corona u afleidt, lijft Brussel snel Albanië in.

Terwijl we allemaal anderhalve meter afstand moeten houden tot elkaar in de supermarkt, gebruikt de Europese Unie deze tijd doodleuk om intiemere toenadering te zoeken tot Alboevië, een quasi-Europees land waar vijftig procent van de economie bestaat uit drugs- en mensenhandel en het verhandelen van gestolen auto's. Zoals Ank Bijleveld en de vvd denken dat ze nog wat extra opgedoken leugens over hun Irakese burgerdoden kunnen begraven in het mediamassagraf van de corona-pandemedia, zo zien de virologe virulente Verhofstadtjes van dit continent hun kans om de groeipotentie voor criminaliteitscijfers in het Europese eenheidsideaal nog een flinke duw in de rug te geven.

Was al de bedoeling, maar ze drukken dat dus door in een periode waarin de Europese Unie als "staatsvorm" haar absolute NUTTELOOSHEID al wekenlang openlijk aantoont door als eerste de deuren te sluiten toen er iemand in het Berlaymont een keer droog kuchte, en als antwoord op alles niet verder komt dan een dertien in dozijn Duitse Gerda een handenwasvideootje te laten volneurieën met een stukje ontbroederend Beethoven. De EU is de corona in onze democratie: als Brussel nieuw beleid ophoest, zijn we allemaal beroerder af, en tot eeuwige quarantaine met elkaar veroordeeld. Maar goed, we zullen eerst de propcast van Gaap & Pieter-Gerrit afwachten voordat we kritisch durven zijn want misschien is het wel ontzettend goed voor ons allemaal dat een land dat van ezelskarren en AK47's aan elkaar hangt onderdeel wordt van onze grote Europese honingpot, mmmh.