Een NAVO, G7 en EU-bijeenkomst in een. Het is immers allemaal hetzelfde

Er wordt ongetwijfeld een hoop gezegd, wat ongetwijfeld als volgt samengevat kan worden: 'We steunen Oekraïne maar geen no-fly-zone, boots on the ground en Poolse straaljagers. Als NAVO-territorium getreden wordt dan zijn er 'zeer serieuze gevolgen'. En het NAVO-lidmaatschap van Finland (en Zweden) ligt open en bloot op tafel terwijl ze keihard met de NAVO mee trainen.' En, niet onbelangrijk: Mark Rutte is vastberaden. "Als EU en als NAVO zijn wij vastberaden en verenigd in ons verzet tegen de Russische agressie tegen Oekraïne."

Ondertussen verliezen de Russen op elk vlak en lijkt definitief Russisch gezichtsverlies al dan niet opgevolgd door een wanhoopsactie, steeds waarschijnlijker. En we roepen altijd wel WHERE'S HUNTER??? Maar waar is Ruslands minister van defensie Sergei Shoigu eigenlijk, want die is ook al bijna twee weken niet publiekelijk gezien - 11 maart voor het laatst. Er gaan geruchten dat hij hartproblemen heeft (snappen we) en naar verluidt is hij al sinds 28 februari zeer bedrukt aan die lange tafel, niet meer samen met Poetin gezien.

De grootste fout van het westen is dat we nog steeds denken dat iedereen volgens onze spelregels speelt

Het gaat de afgelopen tijd nogal veel over Rusland en Oekraïne en dat is niet omdat er een wereldoorlog dreigt, maar omdat oude mannetjes in oude instituten van oude macht en oorlogsvoering (en zeker niet onbelangrijk: in oude media) een soort veilige geborgenheid voelen bij een vertrouwde vijand van weleer. Mopperen op Moskou is toch een beetje als te lang thuiswonen bij ouders die je niet meer kunt uitstaan, maar waar je ook niet zonder kunt. Bovendien zijn Russen nog blanker dan wij zijn en is hun baas Vladimir een onapologetische Witte Man die homo's haat en vrouwen aan het aanrecht vastbindt, en zulke mensen moeten we een lesje leren.

De Russen willen de Donbass en misschien nog een stukje omliggend gebied om een geitenpaadje naar de warmwaterhavens van de Krim veilig te stellen in een door de NAVO geannexeerd Oost-Europa. Niet netjes allemaal, maar het conflict is een bijzin in het script van de schuivende geopolitiek op het wereldtoneel, waar China (en in mindere mate India en Pakistan) de doelpalen verschuiven om hun eigen speelveld groter te maken. Het komt nauwelijks in ons westerlingen op om de beschuldigende vinger naar hun expansiedrift te wijzen want dat zou wel eens racistisch kunnen zijn (zie ook: hoe corona geen "Chinees virus" genoemd mag worden en alle varianten ineens niet meer uit India of Zuid-Afrika kwamen, maar een Griekse belettering kregen). 

Wij westerlingenj zijn veel te progressief om racistische karikaturen van andere volkeren te maken: je kan geen lichtend voorbeeld voor alle wereldburgers zijn als je niet eens aan je eigen morele standaard voldoet. Hier gaan de vrouwtjes (m/v) onmiddellijk krijsen als ze een gevulde lunchtafel zien waar louter mannen over veiligheid praten.

Alleen: terwijl het westen zichzelf door infighting over gender, identiteit en schuld & zonde met een ongezonde focus op de fringes gijzelt tussen de kruisharen van een circulair vuurpeloton, heeft China zelf wat nieuwe de spelregels opgesteld. Het westen is de nieuwe achterhoede en in die hoedanigheid vooral in gevecht met zichzelf. En niet alleen over de bekrompen zedenmoraal in de man/vrouw of wit/zwart-verhoudingen, maar ook in letterlijke zin. Zie de Gele Hesjes in Frankrijk de afgelopen jaren, of meer recent Canada, waar een paar truckers die voor onvervreemdbaar geachte westerse vrijheden demonstreren worden geconfronteerd met martial law, opgelegd door een doorgaans extreem zijige premier Trudeau - de sterkste exponent van verwijfde drammerigheid die progressief links zo tergend kenmerkt.

Demonstranten voor vrijheid worden als 'racisten' en 'fascisten' gebrandmerkt, bankrekeningen en crowdfunds worden fysiek bevroren, media versterken voornamelijk de woorden van de macht en de paar stoorzenders die vrijer proberen te spreken, krijgen de jackboots van bereden politie in de nek (Rebel News in Canada) of worden doelwit van massale deugcampagnes (de podcast van Joe Rogan). Google Alphabet, Facebook Meta, Twitter en nu dus ook Spotify zijn dermate groot geworden, dat niet het land waar je woont maar de "diensten" die je gebruikt kunnen bepalen onder welke vlag je "vrij" mag denken, spreken en uiten.