alsof je Theo van Gogh minister van Buitenlandse Zaken maakt https://t.co/dYYuN28BFx

— Joris Luyendijk (@JLbankingblog) July 13, 2016

De Britten maken zich op voor een spannende dag: #MayDay. Naar verwachting maakt kersverse premier Theresa May vandaag de rest van haar kabinet bekend, nadat zij gisteravond al een aantal kabinetsrollen onthulde. De nu al meest verrassende alsook meest lovenswaardige benoeming is die van de malle, maar uiterst briljante Brexiteer Boris Johnson als nieuwe MinBuZa - een benoeming waar niet zozeer de Britse kiezers, maar vooral de Britse media enorme moeite mee hebben, en deze ambtenaar is ook niet bij Iedereen wordt in hun hemd gezet, van zuurlinks tot Eurofiel gek. Ook de Nederlandse Bremainers zijn de draad helemaal kwijt. Zo zou de keuze voor Boris niet alleen 'irrationeel' zijn, aldus Joris Luyendijk, maar kan de wereld het VK volgens hem ook 'niet langer serieus nemen' en zou May graag een kernoorlog willen ontketenen. Bovendien, zo denken ze te denken bij Nieuwzuur (en willen ze dus dat wij dat ook denken), heeft Boris de positie alleen gekregen zodat May 'm in de gaten kan houden. Bon. Wij kunnen het vooralsnog alleen bij de feiten houden, en dat is dat Boris een referendum heeft gewonnen en nu in de perfecte positie zit om voor 17.410.742 Britten de controle terug te nemen over hun land, hun grenzen, hun viswateren en hun democratie. Laat die Brexit maar komen, zouden wij zeggen. Maar EU-president Tusk (wie?) denkt daar toch mooi anders over. Pratend over de aanstaande uittredingsonderhandelingen met het VK, zei hij gisteren dat de Britten absoluut niet mogen profiteren van een Brexit, omdat dit dodelijk zou zijn voor de Europese Unie. Daarmee erkent de ongekozen president van de EU dus dat het draagvlak voor een politieke unie, met steeds minder macht voor nationale parlementen en steeds meer bevoegdheden voor ongekozen bureaucraten, alsmaar verder afbrokkelt. Want Brexit means Brexit, heeft May gezegd, en daarom heeft ze in haar kabinet ook een Minister van Brexit aangesteld. David Davis wordt voluit Secretary of State for Leaving the European Union en daar heeft hij (toevallig?) begin deze week een aantal hele optimistische ideeën voor uiteengezet. There's their plan! Juncker doet niet flauw en feliciteert May met haar aanstelling - en de ongekozen potentaat hoopt dat hij snel eens langs mag komen. Zal ons eerst benieuwen of hij z'n baan nog heeft tegen de tijd dat hij aan de beurt is.

My warmest congratulations to @theresa_may - I look forward to working closely with you and wish you every success pic.twitter.com/lG1hWw36aO

— Jean-Claude Juncker (@JunckerEU) July 13, 2016

Rutte sloeg plank weer eens goed mis. VK in 20 dagen nieuwe regering, NL na 3 mnd. nog geen besluit over ass-verdrag pic.twitter.com/eTkLTgO59Q

— ForumvoorDemocratie (@fvdemocratie) July 13, 2016

Yoeri Albrecht. Directeur van een debatcentrum (waar m/v gescheiden moeten zitten) en voorzitter van een clubje voor pluriforme pers. Is zelf niet zo goed met meningen & debat. Was de grootste 'poetinvriendjes'-roeper tijdens het referendum. En inmiddels schuift hij moord in de schoenen van GeenStijl. Ook al heeft GS nog NOOIT iets over of tegen Bremainers geschreven. Pas op met terugpraten tegen Albrecht, want dan kan hij wel eens gaan slaan. Daar heeft ie een handje van. Groetjes terug en *block*, Euri Dwaalbrecht, agressieve engnek.

.@Nigel_Farage just destroyed the European Parliament in one brutal speech. pic.twitter.com/rCWe5ssESw

— Sun Politics (@SunPolitics) June 28, 2016

Het zijn vrolijke tijden. PvdA kapot. Labour kapot. Vrij Nederland kapot. GeenPeil Referendum een succes. Brexit Referendum een succes. Beurzen weer omhoog. Daarom doen we 'm gewoon nog keer. Die historische toespraak van Ome Nigel in het hol van de leeuw natte dweil te Brussel. Nu met extrahandige ondertitels met dank aan The Sun. Speech kreeg vanochtend welgemeende kudos van Bremainer Piers Morgan op de Engelse RTL. De verbinding prekende fatsoensmillennials die grotendeels niet zijn gaan stemmen, uiten zich vervolgens zeau op sociaalmedia.
¡Viva El Populismo!

Een pijnlijke doch geen verrassende constatering: Nederland kent net zulke slechte verliezers als het Verenigd Koninkrijk. Hoewel de voorspelde doemscenario’s nog even op zich laten wachten, spoelen er allerlei negatieve economische cijfertjes aan op de kuststrook van het Europese vasteland - die vervolgens schuimbekkend worden opgeraapt door de Hollandse Bremainers. Eén van de meest gehoorde kritiek op de aanstaande Brexit – die overigens nog lang niet zekergesteld is als Bremainer Theresa May premier wordt – is dat het Britse vestigingsklimaat voor grote bedrijven is aangetast. Multinationals, beleggers, investeerders en internationale instanties vermijden de financiële metropool Londen, of willen er zelfs uit vertrekken. Well, dat is niet meer dan logisch. Economische en financiële onzekerheid en instabiliteit zijn een vanzelfsprekend gevolg van de keuze om de EU te verlaten. De Europese Unie heeft immers decennia lang macht gecentraliseerd in Brussel en Straatsburg, waardoor het lobbyen voor grote bedrijven en investeerders stukken makkelijker is geworden – en de Brusselse macht corrupter. Nu er een Brexit aan zit te komen, ziet Big Business hun lobbymacht verdampen. Dat de Britse bevolking zich van de lobbycultuur heeft losgemaakt, is iets waar het juist trots op mag zijn, in plaats van angstig weg te kijken. De Britse MKB'ers krijgen eindelijk weer lucht nu multinationals hen niet meer uit de markt kunnen pesten met stapels wetgeving waar ze moeilijk of niet aan kunnen voldoen. Dat neemt niet weg dat het economisch inderdaad pijn gaat doen de komende paar jaar. Het beste advies aan de Britten: accepteer dat je er even op achteruit gaat en beperk de pijn op korte termijn. Maar laat je niet afremmen door de stormvloed aan minnetjes. Let ook op de plusjes. En richt je vooral op de lange termijn met een duurzame economie. Focus niet alleen op het terugtrekkingsakkoord met de Europese Unie, maar stuur ook diplomaten naar alle uithoeken van de wereld. Haal de economische banden aan met China, de VS, Japan, Brazilië en de Commonwealth, met landen als India, Australië, Nieuw-Zeeland en Canada, en sluit zo spoedig mogelijk eigen handelsverdragen als er daadwerkelijk een Brexit heeft plaatsgevonden. Het wordt een bumpy road, maar blijf achter je land staan. Als die Britse economie eenmaal weer op de rails staat, zou deze best eens kunnen bloeien als nooit tevoren. Al helemaal als de Britten geen zorg hoeven te dragen voor de nieuwe bankencrisis op het Europese vasteland, die overigens weinig met een Brexit en alles met politiek en financieel wanbeleid te maken heeft. (Video via)

Blinde paniek, dat ziet er zo uit. En het is een mooi verhaal. Eentje waar de verslagen pedanterie vanaf druipt. Natuurlijk staat het op de Foreign Policy achter zeven paywalls zodat alleen de elite het kan lezen, maar nu heeft een of andere het proleet het zomaar op Imgur gegooid, zodat iedereen het kan lezen. Kern van het tranendal? "In the late 1960s, elites were in disarray, as they are now — but back then they were fleeing from kids rebelling against their parents’ world; now the elites are fleeing from the parents." Wat hier in feite staat is het volgende. 'De generatie die de oorlog heeft meegemaakt is nog niet half zo verheven als generatie "Ik ben van na de oorlog en dat wil ik graag zo houden". Alleen wij zijn de echte erfgenamen van de eeuwige vrede, dus alleen wij begrijpen het.' Naast dat de arrogantie hiervan onhebbelijk is, is het ook nog eens onjuist. Brexit is van origine geen strijd van 'het volk' tegen de elite. Het is een strijd van een nieuwe elite, tegen het ancien regime dat in de jaren 70 de macht greep. De Brexit-kar is getrokken door bijvoorbeeld Farage, een handelaar uit de City of London, Daniel Hannan, een Oxford-historicus en Boris Johnson, een Oxford-classicus. Dat zijn moeilijk proleten te noemen. Wat Brexit daadwerkelijk symboliseert is niet de opstand van het volk, maar de opstand van een nieuwe elite, die zich, in tegenstelling tot de gevestigde orde, wél daadwerkelijk bekommert om the common man. Het is bovenal een revolutie van daadwerkelijke empathie, tegenover de theatrale schijnempathie waar afgelopen decennia mee gekoketteerd is. En wat we nog niet begrepen, werd ons wel duidelijk op het water, tijdens de Brexit battle of the Thames. Multimiljonair Bob Geldof, terwijl hij, omringd door een entourage van beautiful people, bescheiden vissers schoffeerde, draaide op oorverdovend volume het liedje "I'm with the in Crowd". Toen werd alles duidelijk. De In Crowd, the have's, de mooie mensen. De mensen die de absolute tragedie van kosmopolitisch / links verpersoonlijken. Met de air en geforceerde jaren 70-romantiek van het protesteren tégen een gevestigde orde, terwijl het zelf de gevestigde orde is. Zij zijn het ancien regime, met een haast alles verterende nostalgie naar toen zij de new deal waren. Farage zegt het niet voor niets meermaals: "We used to protest against the establishment, now the establishment is protesting against us." En het moet ook even gezegd dat het de In Crowd is die een viscerale afkeer voor "de ander" voelt. Bent u immers al een dating-app exclusief voor Leave-voters tegengekomen? Wij niet. Maar Bremain heeft-em. Wat hier achter schuilgaat kunnen we beter aan Brendan O'Neill overlaten: Enfin, de auteur van het FP-artikel wil dus een revolutie tegen de man van de straat. Is goed.

Britain's Navy is 'far weaker' than it was during the Falklands but could still 'cripple' Spainhttps://t.co/5vCVJnRBjC

— The Telegraph (@Telegraph) April 2, 2017

Oorlogstaal! De Britten stomen op naar Spanje, klaar om een zeeslag over The Rock aan te gaan met de Spanjolen. Beetje debiele retoriek waarvan de aanleiding in kleinzielige onderhandeltactieken van de Europese Unie ligt. De EU wil tijdens de Brexit-besprekingen aan Spanje een veto geven over het lot van Gibraltar, de Britse apenrots aan het zuidelijkste puntje van Spanje. Dat is een typisch Brussels pesterijtje om de uit de EU vertrekkende Engelsen met slaande deuren uit de Europese burcht te krijgen. Gibraltar wil bij het Verenigd Koninkrijk blijven, maar de EU zet in op een soort gedeelde voogdij. En nu is de Engelse marine schepen & mankracht aan het turven voor een invasie van het door 30.000 Tapasbritten bewoonde stukje rots op het Europese vasteland. Van vriendschappelijke vertrekpoging naar vechtscheiding in vijf dagen en ondertussen lopen de spanningen tussen Brexiteers & Bremainers in de UK weer verder op. Lekker bezig, Verhofstadt.

Belarus Fashion Week on the Polish border pic.twitter.com/uwVWJm8PI5

— NEXTA (@nexta_tv) November 16, 2021