Geenstijl

Tweede Pinksterdag, lekker weer, neem eens een duik in het Henschotermeer. Of niet, want je koopt je kaartje daar binnenkort met gezichtsherkenning.

Het Henschotermeer - een ring water en zand op de Utrechtse Heuvelrug - was altijd gratis toegankelijk, maar nu niet meer. Sinds dit jaar is 'het Hens' in private pachtershanden van de vrome familie Van de Lagemaat en die willen toegangsgeld gaan vragen. 2,95 per persoon - maar wel digitaal aftikken. Je krijgt geen papieren kaartje meer, want die kunnen nat worden. In plaats daarvan komen er peperdure palen voor gezichtsherkenning en dát vinden we dan wel weer een beetje gek voor een middagje zand, water en een ijsje in de natoerrr. Waarom zou je bakkes in een database moeten voor een beetje badderen? Wie beheert die data? Wat als ie lekt? Komt je kenteken er ook op, mag de Belastingdienst er bij en hoe vaak zal de politie een kijkje in de gezichtenserver willen nemen? Langere termijn: is dit de Minority Report-samenleving waar we naartoe willen function creepen? SP en PvdA stellen Provinciale Statenvragen over de beveiliging van de privacy, maar dat is dweilen met de database open als je niet eerst de vraag stelt of we na de mislukte invoering van de totaal onhandige ov-chipkaart meteen maar door willen rollen richting gezichtsherkenning. Of dat papieren kaartjes voor dingen die maar 2.95 kosten altijd een beter idee zijn dan voor elk wissewasje je kop op een camera in een privacy-loos panopticum.

Alles gaat kudt in Duitsland en dus gingen honderden motorrijders zondag in Berlijn de weg op om te demonstreren tegen Merkel, migratiepolitiek, kinderarmoede en afnemende veiligheid.

Opvallend, toch wel. Geen bericht in ANP. Geen foto's in de Beeldbank. Nou is een groepje motormuizen in Duits leer nog niet meteen wereldnieuws, maar het fenomeen van (georganiseerde) onvrede is wel grenzeloos. Pegida begon immers ook in Duitsland, en de zorgen zijn universeel overeenkomstig: angst voor verlies van waarden en welvaart, zorgen om groeiend antisemitisme en islamisering, vrees voor de veiligheid en de werkgelegenheid, nu en in de toekomst. Niet al die angst is redelijk, niet elke vrees is terecht, maar steeds komen dezelfde vragen terug: 'Politiek en overheid, wat gaan jullie doen en hoe roepen we hen ter verantwoording?' Franse intellectuelen in hun pamfletten, Italiaanse kiezers die op de Vijfsterren stemmen, Catalaanse separatisten die afscheidingsreferenda houden, en Duitse motorrijders die met duizenden naar Berlijn rijden om hun grieven tegen de Brandenburger Tor te laten galmen. Het is universeel, en het wordt niet minder als je het negeert: het organiseert zich in de onderstromen. "Deutsche. Wenn du dein Maul hältst, dann bekommst du Brot und Spiele."

En jawel, daar hebben we alle waanzin van dit gestoorde tijdsgewricht in één raar nieuwsvignet. Een totaalwappie redde een koe tussen het zeuren over de Oosvaardersgazastrook door en heeft maar voor het arme dier besloten dat het ook nog eens een transkoetje is. Dus. Die eindtijd kan nu niet ver weg meer zijn, wat een verschrikkelijk uit de klauw lopend decennium is dit toch.

Gezellig dit. De Turkse president Erdogan die op een campagnebijeenkomst Turken in den vreemde ophitst tegen hun nieuwe thuislanden.

Erdogan, die 'verkiezingen' op 24 juni heeft uitgeroepen, mag geen campagne voeren in Nederland en Duitsland en week daarom uit naar Sarajevo (echt een stad waar je als hoogwaardigheidsbekleder wilt zijn als internationale spanningen hoog oplopen, red.). "Hij riep zijn juichende aanhangers op "de hele wereld de kracht van de Europese Turken te laten zien". "Geef vanuit Duitsland, België , Oostenrijk, Nederland een antwoord dat overal in Europa gehoord kan worden." Ook vroeg hij zijn aanhangers of ze bereid waren "de terreurorganisaties en hun handlangers een Ottomaanse oorvijg" te geven". Mocht u zeggen nou nou nou dat valt dus wel mee, hij wil alleen terreurorganisaties en hun handlangers een oorvijg geven, dan hebben wij HIERRR een video waarin Erdogan Nederlandse agenten uitmaakt voor terroristen en DAARRR een lijst van andere beledigingen. Zodat u weet waar die mensen die op 24 juni met een Turkse vlag staan te zwaaien zo blij mee zijn. Bij dezen willen wij alle Volkskrantlezende vakantievierders die de Corendon kerosineslurper naar Antalya pakken oproepen de Turkse dictator op hun beurt een Bataafse oorvijg te verkopen. Üüg, üm üüg, tünd üm tünd!

Victor “Aboe Postbode” Droste is mogelijk terug in het land. En niet met spijt, want hij is gesignaleerd bij de As Soennah-moskee in de Shariadriehoek. Een openbare en een heimelijke bron hebben die roddel gedeeld.

Droste, een postbode uit het oosten des lands. reisde in 2013 als Abou Zakariya Al-Holandi uit naar Syrië om de jihad van dichtbij te beleven. Hij nam een afscheidsinterview op met toenmalig salafist Dennis Honing, en weg was ie, de Nederlandse gingernazi van de Profeet. Hij ging, kreeg kinderen en liet af en toe van zich horen in Westenhatende woorden. Inmiddels is het Kalifaat kaputt en beweert hij "spijt" te hebben. In december zei hij terug te willen naar Nederland en wist Arnoud van Doorn - de paardenfluisteraar van de Profeet - dat hij zich in Idlib aan de Turken heeft overgegeven. Daarna raakte hij spoorloos. Zijn rechtszaak is al wel begonnen, eind januari, zonder hem. Over zijn terugkeer is nog niets officieel bekend, maar diverse bronnen melden dat hij al een tijdje terug is. Een betrouwbare bron zag hem al tweemaal in Den Haag, waarvan een keer bij de gevaarlijk-salafistische As Soennah-moskee. Pauline Krikke heeft dus wellicht nog wat gemist, óf nog wat te vertellen. Want Dennis Honing had ook daarover een goed punt: Waar het me het meeste om gaat is de Nederlandse burgers zoals jij en ik. Die moeten niet opgezadeld worden met nieuwe buren die het zand van 5 jaar koppensnellende theocratie nog in het profiel van hun schoenzool hebben zitten. Nou. De roddel op straat is dus dat die schoenzolen door de salafistische kringen van Scheveningen en de Shariadriehoek banjeren - en we weten niet wat voor post Zakariya Al-Holandi hier komt bezorgen.

Deel II van een serie nieuwe cartoons van de herrezen Gregorius Nekschot, opgediend ter omlijsting van een stukje geschiedenis over de vrijheid van meningsuiting. Hier Deel I, vandaag Deel II: het altijd moeilijk liggende Majesteitsschennis!

De strafbaarstelling van majesteitsschennis, in 1886, was een stok om de anarchistische dan wel socialistische hond te slaan. Desondanks was het tot de jaren dertig van de twintigste eeuw, toen de Wet tot strafbaarstelling van smalende godslastering werd geïntroduceerd, min of meer de enige beperking op de Vrijheid van Meningsuiting. 

Na de Tweede Wereldoorlog was het, qua majesteitsschennis, lange tijd rustig maar in de jaren zestig van de vorige eeuw was het weer raak. Een spotprent van koningin Juliana (1909-2004) als raamprostituée, in het satirische tijdschrift God, Nederland&Oranje , kwam politiek tekenaar Bernhard Holtrop in 1968 op rechtsvervolging te staan. Dat was deze prent:

Holtrop meldde zichzelf bij de politie maar hield tijdens het verhoor stug vol dat de spotprent niet van hem was: er zou sprake zijn van ‘een knappe imitatie’. Het leverde hem in eerste instantie een nacht in de cel op. Later werd hij van majesteitsschennis vrijgesproken omdat het niet onweerlegbaar kon worden aangetoond dat hij inderdaad de tekenaar was.

In 2016 diende het D66-Kamerlid Kees Verhoeven een initiatiefwetsvoorstel in om het verbod op majesteitsschennis te schrappen en op 10 april 2018 werd het voorstel met een ruime meerderheid in de Tweede Kamer aangenomen. De koning wordt nu op één lijn gesteld met ambtenaren en ‘belediging’ kan dan worden bestraft met een maximale straf van vier maanden. Dus mede dankzij Kees, kan deze cartoon van Gregrius Nekschot dus gewoon:

(Grootpica hierrr)

"Echte vrouwen hebben heupen, spieren en een gezonde eetlust."

Ja, ik realiseer me heus wel dat we hier op Geenstijl zijn, waar de meeste reaguurders doen voorkomen alsof zij fappende pubers zijn die hele dagen op hun zolderkamertje stinkend naar lege pizzadozen en verschaald bier zitten kwijlen naar een veelvoud aan foto's van rondborstige naakte en vooral graatmagere schonen die je in het dagelijks leven niet tegenkomt. Ook niet de mensen die wèl een leven hebben. Maar reaguurder/lezer zijn van Geenstijl maakt ook dat je niet wegloopt voor de realiteit, dus alsjeblieft. 

Voor alle wereldvreemden: de meeste vrouwen hebben geen maatje 32-34 in combinatie met een flinke D-cup en ze hebben ook geen benen tot aan hun oksels. Echte vrouwen hebben heupen, spieren en een gezonde eetlust. Dat houdt in dat ze meer eten dan een blaadje sla en een mager worteltje. Ze werken, doen het huishouden, voeden de kinderen op en vaak zelfs  allemaal tegelijk. Een wreed cadeautje van Moeder Natuur is dat veel vrouwen (gezegend zijn zij die hierop de uitzondering vormen) naast een kind ook een paar extra kilo's cadeau krijgen. Helemaal gratis en voor niks. Veel mannen vinden dat juist mooi, anderen weer niet. Geloof me  maar wel als ik zeg dat IEDERE vrouw wil afvallen. Confectiemaatje  perfect of niet, zonder uitzondering vinden vrouwen zichzelf te zwaar of te dik. 

Nu  wordt overgewicht, of Obesitas zo je wil, vaak een luxeprobleem genoemd. Van vrouwen die niet voldoen aan dat ideaalbeeld dat gelijk is  aan de modellen uit de Elle wordt bijna zonder uitzondering gedacht dat ze teveel eten en lui zijn. Of nog erger zoals die idioot van een Giel Beelen, die meent dat "Dikke mensen geen karakter en  doorzettingsvermogen hebben.". Kom dat eens recht in mijn gezicht zeggen, zullen we eens zien hoeveel karakter ik heb. Ja, bijna 50% van de Nederlandse bevolking boven de 18 jaar is te zwaar (waarvan dat  overigens meer mannen dan vrouwen zijn, dikke lol!). Maar ga eens kijken in welke laag van de bevolking die mensen zich bevinden? Die vind je niet bij de rijkere Nederlanders. Die hebben geld om veel gezond eten te kopen en een personal trainer in te huren. Het zijn juist de minima die  vaak met overgewicht te kampen hebben. Met alle andere gezondheidsgevolgen van dien.

Bij  de Lidl haal je een zak van 2,5 kilo patat voor 1 Euro 59. Ik betaalde deze week bij de Boni om de hoek 50 cent voor 1 appeltje. Een fatsoenlijk stukje vlees voor 2 personen kost al snel 5 Euro, een pak met 20 frikandellen van een bekend merk met oranje verpakking kost om en nabij de 3 Euro 50. Een huismerk zak chips kost 65 cent en een zak gezonde nootjes minimaal 4 Euro. Dus ja, overgewicht is tegenwoordig een luxe probleem: mensen met weinig geld zijn aangewezen op de goedkope rommel en fruit & groente zijn een luxe. En was er niet een plan vanuit de VVD om de belasting op eten nog verder te verhogen? Als ik zie dat een bakje van 400 gram aardbeien in de aanbieding nog steeds 3 Euro  kost, dan kan ik het dikwijls niet laten om dat nog even om te rekenen naar die goede oude Gulden. Ruim 6 Gulden 60! Daar haalde je vroeger 5 bakjes aardbeien voor. En die wogen dan 500 gram. Ik denk dat als wij als Nederlands volk toen geweten hadden dat we door de Euro bijna 7 Gulden zouden neer moeten gaan tellen voor een bakje aardbeien, er een volksopstand was uitgebroken. Althans, dat hoop ik dan maar. 

Moraal  van het verhaal: denk eens na voor je je buurvrouw een vette zeug noemt of een jongen met love handles uitlacht omdat ie geen vriendinnetje kan krijgen. En doneer misschien eens een zak appels aan de voedselbank of een bijstandsmoeder.

Wat geef je iemand die alles al heeft, plus de viriele genen van Guy Verhofstadt door de aderen heeft stromen? Inderdaad, een  baantje in het pan-Europese hobbyproject van vaderlief. We gaan heus niet op d'r haten hoor; just a girl trying to make her way in the world. Een meisje dat de wijde wereld introk en tijdens haar avontuur van stagiair bij papa, tot in dienst bij papa, een fijne dynastieke draai geeft aan het Europese factionem cartellum. Nu nog assistent van EP'er Hilde Vautmans, en straks ongetwijfeld zelf een jong fris gezicht op een blauw stoeltje in de plenaire zaal waar ideeën komen om te sterven. Een soort Marijnissen-light. Gaan we verder ook geen waardeoordeel aan hangen, want er wordt helemaal geen geheim van gemaakt, en waarom zou je het leven ook moeilijk maken dan het moet zijn. "There's no prize for being uncomfortable", zei Bear Grylls ooit tijdens het gorgelen van z'n eigen urine vermengd met vermalen larven, en zo is het ook gewoon. De wereld ligt aan je voeten meid!

Flopperdeflop aluhoedjes op! Maakt de krant van Huisgenoot P. het extreem makkelijk om de pleewall te omzeilen zodat ze hun maatschappelijk progressieve standpunten aan de massa op kunnen dringen? Leest u even mee met wat een geroodpilde etiese hacker uit de panelen ontdekte: 

"De nieuwe site van de Volkskrant stuurt altijd volledige artikelen naar
de browser, met daarbij nog een stuk paywall code om een artikel visueel
te bedekken. Maar dat stuk paywall code is heel eenvoudig uit te
schakelen en dan kun je gratis en zonder gezeik elk artikel lezen. Het
is echt een blunder van de eerste orde. Je moet nooit je security
regelen buiten een trustboundary, en de browser is natuurlijk buiten de
trust boundary.

Hoe doe je het? Roep de developer tools op in de browser (F12-knop
meestal). Knip<head>...</head>weg met right click erop en delete node
kiezen. Voila!

De Volkskrant wil natuurlijk stiekem zo veel mogelijk SJW-propaganda bij
zo veel mogelijk mensen verspreiden. Daar lopen ze met liefde op leeg."

Who cares about geldjes verdienen met media, als Asha de Deugzeug maar bij zoveel mogelijk huiskamertjes binnenkomt, amirite?

Israël won het songfestival met een kip, Hamas stuurde vergeefs 60 martelaren naar het joodse hek en als je dat combineert met BNNVARA-cabaret krijg je een lekker gek liedje over lief landje Israël.

Sanne Wallis de Vries schijnt een soort televisiejournaal voor geborneerde grappen te maken op zaterdagavond en daaruit is dit liedje geknipt. Is het kunst, is het cabaret, is het satire en zo ja op zichzelf, op het songfestival of op Sanne Wallis de Show? Dit zingende kipje is in ieder geval het meest eenzijdige stukje karaoke.