Geenstijl

Vroeger was de VPRO diagonaal het tegenovergestelde van de EO. Maar het zijn Andere Tijden...

Ooit, in de jaren ‘70, incasseerde de VPRO lachend de doodsbedreigingen die uit diepchristelijke hoek over Barend Servet, Sjef van Oekel en Wim T. Schippers werden uitgestort. “Geloven is uit een vliegtuig springen en dan is Jezus je parachute“, liet de VPRO in 1973 nog door een dronken dominee brabbelen tijdens het motorboaten van Malle Babbe. (Video onder.) Een halve eeuw later, in de surseance van hun ilinks-ideologische faillissement, zitten de voormalige religiebeschimpers fier vooraan bij de iftars van de inclusieve samenleving, waarin de meest regressieve aller religies op het schild gehesen wordt. (Video boven.)

Bij de VPRO is geloven nu: in een multiculturele samenleving duiken en dan is deugen je reddingsboei. Ze zijn daarvoor op een iftar waar macht zoekende Moslimbroeders en kopvodjes van de NIDA-colonne met dubbele tong het woord voeren. De blik sperziebonen ergens in het heelal is een spread kikkererwten geworden - en helemaal halal. Hieronder: de VPRO in Betere Tijden aan de hand van fragmenten uit de beroemde kerstshow ‘Waar heb dat nou voor nodig’ uit 1973 (YT), toen religieuze beschimping nog hun raison d’être was en blote bolle jopen nog schaamteloos versneden werden met karikaturale televeepredikers. Toen was polemiek heel gewoon...

Opklik voor grote witte zakdoek.

Onze roman in stukjes gaat verder! Vorige week las u deel 27, vandaag deel 28. Het complete verhaal leest u van onder naar boven in ons Fictie Feuilleton dossier*. *

Vrijdag 3 juni 2016  

Vandaag lunch ik met Simone. Voorlopig voor de laatste keer. Over drie dagen start de ramadan. Die duurt een maand. Lunchen of dineren zit er dan niet meer in, tenzij we dat midden in de nacht doen.

Ik heb het gevoel dat onze relatie de goede kant op gaat. We appen veel en de appjes zijn leuk. We zitten in hetzelfde vak. Dat helpt. Niets zo leuk als zeuren over vreselijke leerlingen en irritante collega-docenten.  

Simone heeft een druk leven. Doet van alles met vrienden, en als ze niet met vrienden afspreekt, besteedt ze haar tijd aan yoga en andere vrouwen-onzin. Dat vind ik prima. Ik hou van vrouwen die een eigen leven hebben. Dan kan ik ook mijn eigen leven leiden.  

Ik zie uit naar onze lunch. Dan kunnen we eindelijk rustig en lang praten. De volgende stap, thuis afspreken, zal niet lang meer op zich laten wachten. Al maak ik me zorgen over de ramadan. Die kan wel eens roet in het eten gaan gooien. Alhoewel, van eten is weinig sprake tijdens de ramadan.

We ontmoeten elkaar bij Quincy, een populair lunchtentje met een groot terras. Ik arriveer als eerste en kies een mooi tafeltje in de aangename zon.  

Nog steeds vraag ik me af of ik Simone deelgenoot moet maken van mijn plannen. Of ik haar moet vertellen dat ik bewust zes maanden werkloos blijf. Met gegronde redenen overigens, maar toch. Ik moet uiteindelijk toch op de één of andere manier verklaren waarom het zo lang duurt voordat ik weer een baan vind. Misschien niet vandaag, maar wel binnen nu en een maand.

Farage, de beste President van de Europese Commissie die we nooit gehad hebben.

Richt een partij op en vanuit het niets BAM, op #1 met een voorsprong van dertien punten op Labour op #2. Signaleerden we al eerder en nu  begint het iedereen op te vallen. En peilingen kloppen altijd dus we beginnen alvast onze zelfingenomen genoegdoening om Farage's winst. Het gaat allemaal zelfs zo goed dat onderstaande Britse Insta-meisjes zich er tegenaan gaan bemoeien, en dat ontgaat zélfs de Russen niet. Bovendien belichaamt @Emily Hewertson exact wat we zo in Britse meisjes waarderen: all class. Is wel zo wat ze zegt trouwens, deze verkiezingen gelden eigenlijk als het tweede referendum dat Remain zo graag wil. Belangwekkende Instagramfoto's, na de breek!

Laatste keer Grand Prix van Spanje! (?)

Volgend jaar verhuist het hele circus volgens horen zeggen namelijk naar Zandvoort, alwaar alle hotels voor het weekend rond zondag 3 mei reeds compleet zijn volgeboekt. Mensen die de Nederlandse Grand Prix willen bezoeken doen er verstandig aan medio april 2020 alvast in de file te gaan staan. Maar eerst nog een keertje Barcelona dus, alwaar Max Verstappen in 2016 zijn eerste Grand Prix wist te winnen. Dat van die superruige updates op zijn Red Bull is natuurlijk niet waar, want Max start op P4 en dat was in de eerste paar races ook zijn plek. Voor- en nabeschouwen bij Formule 1 blijkt maar weer eens hartstikke waardeloos. Kijken kan op Ziggo bij Olav Mol en Jack Plooij, alias de pratende tandvleesontsteking. Hup Max!
UPDATE: Derde. Goed gedaan.

Pheidippides draait zich nog maar eens om in zijn graf.

Hardlopers. Na amateurwielrenners toch wel de meest vervelende sektarische groep van Nederland die in reflecterende kleding de publieke ruimte claimt. Maar zelfs dat verprutsen ze. Of in dit geval: de organisatie van de Marathon Utrecht, waar het in 2012 ook al mis ging. Zojuist werden honderden deelnemers van de light-variant (1/4, ofwel 10,5 km) door een niet uitgeslapen verkeersregelaar de verkeerde kant opgestuurd, aldus DUIC. Croeselaan, Bleekstraat, Westerkade, overal ging het mis. En dat resulteerde weer in allemaal loslopende Dolf Jansens tussen het verkeer, files, fijnstof, boze twitteraars, boze automobilisten, gebroken dromen en een excuusbericht op de site van de marathon. Na de break een verzameling tweets waar u met uw dikke vingers en Cheetos-kruimels vers op de pyjama om kunt lachen.

Je kan tellen voor GroenLinks, of voor Forum voor Democratie!

Raar debat eigenlijk. Als er nou twee partijen zijn wier kiezers niet snel naar elkaar zullen overlopen, zijn het wel GL en FvD. Then again, ze vissen wel allebei in de vijvers van vvd, d’66, SP en PvdA. Dus zet NPO Brusselhof ze tegenover elkaar. In de uiterst linkse hoek, Bas Eickhout. Vooral bekend van het gezucht en geklaag van zijn partijgenoten dat helemaal niemand hem kent terwijl hij zulk belangrijk werk doet. Als ie echt zo goed was, zou wel meer dan slechts 23% van de GroenLinks-kiezers hem kennen, maar OK: dat probleem hebben al die onbekende politieke proleten in Brussel. In de nieuwrechtse hoek: Volkskrantcolumnist DJ Eppink, die door links ook altijd als wijze buitenlandduider werd geaccepteerd TOTDAT hij naar Thierry overstapte, en nu ineens voor melaats wordt aangezien. Want zo werkt dat in dit land, zoals u weet. Niet wat je zegt, maar namens wie je spreekt bepaalt je mate van geloofswaarheid. Enfin, de spelregels:

Zorg dat je voor 12:10 binnen bent op de livestream en aanschouw het spektakel. Je kunt turven wie de meest zinnige dingen zegt, de ervaren Europarlementariër in een verrot systeem, of de kritische outsider die zijn alternatief nog moet aanprijzen. De score kunt u hieronder doorgeven aan GeenStijl. En als je deze controle van de democratie nou leuk, nuttig of belangrijk vindt. Meld je dan aan als GeenPeil Stemmenteller om samen met ons én Maurice de Hond op 23 mei de verkiezingen te bewaken tegen Brussel. Want die willen onze uitslagen geheim houden en dat gaan we *niet* laten gebeuren.

Mannenopvang luidt noodklok.

Iedereen maar denken dat die mannen het allemaal zo goed voor elkaar hebben. Beetje hout hakken, beetje bier drinken, beetje achteruit inparkeren, beetje enorme lappen vlees op de barbecue middels precies uitgedokterde temperatuur tot de juiste gaarheid brengen, beetje over buitenspel ouwehoeren, beetje de macho uithangen. Nou nee hoor, mannen zijn in de praktijk enorm kwetsbare wezens: "Per jaar raken tientallen mannen die vluchten voor huiselijk geweld het contact met hun kinderen kwijt doordat de moeder in ons land juridisch wordt voorgetrokken." Praktijkvoorbeeld: mama trekt altijd alle dekens naar haar kant, pa trekt dekens terug, krijgt klappen van mama, iedereen denkt dat papa een lul is, heeft geen fut meer voor hout hakken, geen geld meer voor bier, auto blijft bij vrouw, eetlust verdwenen, buitenspel staat papa zelf, raakt verslaafd aan crack, iedereen verdrietig. Heel goed dus dat CDA, SP, vvd en D66 naar een oplossing zoeken, want het is hoog tijd dat de leden van het zwakkere geslacht ook een keertje wat privileges krijgen.

Alle rolkoffertjes naar Drenthe, Austerlitz & De Wadden!

Deze week was er bulderend hoongelach toen Paleis Het Loo (88 kilometer naar het oosten) werd aangeprezen als Het Versailles van Amsterdam, in een poging de overvolle toeristenstad 020 wat meer lucht te geven. Iedereen moehaha & sliep uit. Maar het is juist een prima plan. En allesbehalve nieuw, want het idee dook ook al op in 2016 en 2017. 

Zoals u weet helpt GeenStijl hunnie in de Stopera graag met het verminderen van de toeristendrukte in de stad. Puur eigenbelang, overigens, helemaal nu we in hartje centrum resideren met ons HQ en drie kwartier in de rij moeten staan voor een haring. 

Eerder bedachten we al Het Nationaal Deltaplan Toerisme teneinde de toeristentsunamisering van Amsterdam te spreiden over Den Helder, Wemeldinge, Ulft, Doetinchem en Almere. Daar hebben ze in het stadhuis van Amsterdam en bij de Holland Promotie toen niks mee gedaan (dom). Met als gevolg dat er nu een totaalpaniek is uitgebroken bij de Nationale Toeristen Bureaux. Dutch officials to stop promoting Netherlands as a tourist destination schrijven ze nu al in de New York Post.

Dom, dom, dom. Dit kost klauwen met geld, en onze economie kan echt niet zonder toeristendollars en rolkoffers vol bautenlandse valuta. Daarom dient het briljante Iamsterdam een onmiddellijke doorstart te krijgen. Want anders eten we binnen twee jaar weer allemaal tulpenbollen.

De moorden op Anne Faber, de Belgische Julie van Espen, de Haagse/Japanse Etsuko, oma Diny en een 68-jarige man kennen ongekende gelijkenissen.

Vijf slachtoffers die hun dader nog nooit hadden ontmoet. Allemaal uit het leven gerukt op een rustige plek. Drie keer is de verdachte ruimschoots bekend bij politie, justitie en de psychiatrie. Ze stonden in het systeem, maar waren op straat.

Dit geeft een gevoel van onveiligheid en onmacht. Zo veel knappe koppen vonden iets over deze heren. Of het nu na een verhoor, een vervolging, een veroordeling of een behandeling was. Er wordt eindeloos gepraat, medicatie gegeven, en vervolgens teruggegooid in de samenleving. Het hele circus onder supervisie van de politiek.

Allemaal heel nobel en met doelgerichte plannen. Netjes zijn er vragenlijsten die een risico-evaluatie opleveren. Complexe problematiek wordt in hokjes geperst, er wordt een rekensom gedaan en een beslissing genomen. Alles volgens een protocol, binnen een budget en de belofte dat alles goed komt in ruil voor dat budget. Alles volgens de regels van de beroepsgroep. Normen die een Kamerdebat en wetgeving verdienen.