Geenstijl

Amber Heard of een Oekraïense?

Deze week eindigt het Johnny Depp vs Amber Heard-proces en een van de vragen was in welke mate een expert op afstand iets over iemands mentale gezondheid mag veronderstellen. Gelukkig zijn wij geen experts, dus alle wijven zijn borderliners. Behalve Kaag. Kaag is een asperger. Bent u trouwens wel eens met uw neus in de boter gevallen? Nee, wij ook niet. Dat betekent natuurlijk niet dat we veel te klagen hebben. We hadden ook als tienjarig meisje verkocht kunnen worden aan de eerste de beste gast van dertig. Of naar school kunnen gaan in Uvalde, Texas. Is ook best wel een dingetje de laatste dagen. Enfin, nu is het weekend dus wij praten u door de week terwijl u drinkt.

Huishouden & kinderen zijn weer voor de vrouw

Mannen. Tijdens de coronaperiode waren ze ineens wat minder harde mannen. Gingen ze plots allemaal dingen in huis doen. Zoals: stofzuigen. En: ramen lappen. En nog allemaal andere dingen die we moesten opzoeken in het woordenboek. Maarrrrrrr nurture is healing. Mannen zijn weer mannen. Mannen zijn gewoon weer aan het werk. Grote lappen vlees op de barbecue aan het smijten. Bomen kappen met grote bijlen en zagen. Vissen met vrienden. In de kroeg zitten over voetbal lullen. Woeste baarden laten groeien. Keihard rijden met auto's of in ieder geval dromen over mooie auto's. Wasmachines repareren zodat de vrouw die wasmachine weer kan gebruiken. En natuurlijk tussen het harde werken, klusjes doen en het gezin bewaken door: heel veel bier drinken. "Aan het begin van de coronacrisis deden vaders even ietsje meer dan voorheen aan het huishouden en de zorg voor de kinderen, maar inmiddels is de taakverdeling weer terug bij af." Terug bij af. Dat suggereert dat die vrouwen het helemaal niet leuk vinden dat mannen keihard werken en brood op de plank smijten zodat zij de hele dag een beetje kunnen spelen met de kinderen. Wie brengt hier nou het offer???

Ter Apel 2. Weg ermee

Uitzicht. Best belangrijk. Ruimte om je heen. Niet dat benauwde. Kijken over de velden. In de verte een provinciale weg met een Saab Cabrio met een zootje boom erin. Kijken naar aanrollende wolkenstraten in plaats van het weer checken op Weerplaza. Weilanden met koeien. Kerktorens, overal. Hee kijk daar, een GRUTTO! Potverdrie, die hebben we lang niet gezien. Wuivende maisvelden zo ver als je kunt zien. Dat je weet dat het maandagavond is in de dorpen als je overal de felle lampen van de sportvelden ziet. En dat kan nog steeds mensen. Het toverwoord is STIKSTOF. Moehaha.

Ga eens iets DOEN

Wij citeren even uit het artikel Arbeidsmarkt nog krapper in eerste kwartaal van het CBS van 10 dagen geleden: 'Recordaantal ontstane vacatures', 'Aantal banen stijgt weer fors', 'Het totaal aantal werknemersbanen kwam daarmee uit op 8 826 duizend. Dit zijn er meer dan ooit tevoren.' Werk genoeg dus. Banen banen banen. Er is zelfs zoveel werk, dat ze bij D66 nu talentvolle bagagesjouwers uit Afrika willen importeren. Maar weet u wie er geen werk hebben? Onze oud-ministers. Die zijn de afgelopen jaren zoveel dingen vergeten dat ze nu ook al zijn vergeten om te solliciteren. "Vijf maanden na het officiële ontslag van kabinet-Rutte 3 heeft driekwart van de vertrokken ministers nog geen nieuwe fulltime functie. Drie ministers hadden de AOW-leeftijd bereikt. Acht oud-ministers moeten op zoek naar een nieuwe baan, maar dat is tot nu toe bij twee personen gelukt ." Neem anders een voorbeeld van Cora van Nieuwenhuizen. Die werkt tenminste voor haar geld! 

Die ene met minder talent dan de andere

Oasis (1991-2009), dat laten we dolgraag over aan de vakjury, maar toch even dit: met Definitely Maybe en (What's the Story) Morning Glory? kwam het binnen als een komeet, prachtig enzo en lekker ruig en rocken en wild en oooo jongens wat had de muziek dit nodig, en weliswaar 100x beter te pruimen dan het dramatische Blur met die verschrikkelijke poseur Damon Albarn, maar was de rest van de muziek nou zo goed? Nee, dat was het dus niet, hoewel de laatste (Dig Out Your Soul, 2008) wel weer prima te hakken was, tot de boel van ellende uit elkaar donderde. Misschien doen we nu wat te neerbuigend over de band van een generatie - feit is dat de Gebroeders Puzzelstukje zonder elkaar niet te doen zijn. Haal de biefstuk weg uit het pannetje met roomboter en het is een lap dood dier. Het afgrijselijke Beady Eye stond wel een keer te raggen op Lowlands maar dat was veel harder dan goed en Noel heeft wel talent, maar die High Flying Birds zijn saaier dan een kringgesprek tussen Halina Reijn, een aubergine en een overleden steen. Enfin, nu heeft Liam Gallagher dus weer een nieuwe soloplaat, z'n derde, en iedereen recenseert het maar, en iedereen heeft er een mening over ("wennen"), en iedereen vindt er iets van ("beter dan gedacht"), alleen maar omdat het die gast van Oasis is. Wij vinden er derhalve gewoon een keertje helemaal NIKS van. Succes vakjury! Meer nieuwe muziek na de klik!

Het is weekend. Velen zijn er geweest.

De grote roergangers van deze tijd,
alle rimpels met zich dragend van de levenszee,
vrezen geen verzet van de domoren van het verstand:
'wie denkt, denkt vroeg of laat wel met ons mee'.

Maar wie met onvervalste wijsheid van een ongeschoolde
en van droom en drift doortrilde hand
de hemel aansnijdt om zijn naam te kerven
in de regenbogen -
die beschouwt de gangster aan het roer als vijand.
Prettig weekend. En be nice.

Fap God it's Friday!

Kijk. Dit is de reden waarom we een ND freeloaders-accountje hebben zodat we ons echte geld kunnen gebruiken voor de betere internetkanalen voor eenzame volwassenen: ND lezen we voor artikelen over gristenjongeren die massaal de Victoriaanse liefdesperikelen van Jane Eyre lezen, en zich daar niet van los weten te rukken. Want dat is de kunst hè - je moet jezelf losrukken om er niet in vast te blijven zitten. Release & reload, zo noemde een gebronsde jongeman op de rand van een zwembad dat ooit. Maar sinds verhitte liefdesperikelen niet meer louter van het perkament af ketsen, zijn gristenjongeren van de bijbelkring in een circle jerk beland - en lukt het niet meer zo met dat losrukken. Een gevaarlijke ontwikkeling want iedereen weet dat het maar een korte klik is van RoodBuis naar Discord, waar al die schildmaagden zich vervolgens verankeren in neoconservatieve opvattingen over de rol van vrouwen waar ze zich virtueel niet van af kunnen wenden en die ze fysiek niet weten te benaderen. Terwijl al wat ze willen slechts "goed worden in seks" is, en een seksuologe die Cocky heet (sorry Didier maar dat is echt té grappig - vR.) vertelt ze dan dat hun ouders daarbij moeten helpen. Ja en zo ben je dus in één ruk & twee artikelen van het knielange rokje van het Nederlands Dagblad aanbeland bij de stepmom-tag op een blasfemische filmpjeswebsite en weten we al niet eens meer waarom we dit topic eigenlijk aanmaakten. Terwijl Les 1 van het Handboek voor Zolderkamerfappers is: Laat het niet uit de hand lopen. Sorry, mislukt. Het is een bende geworden. Wij zijn even biechten.

Our tremendous intuitive sense of the female creature informs us that she is troubled

Nog één keer mochten we de acteertalenten van Amber Heard beoordelen toen ze donderdag in een paar minuten van nul naar emotioneel wrak en opvallend snel terug naar nul ging tijdens haar laatste rebuttal in de rechtbank. Zonder blos, zonder dikke ogen - zelfs zonder tranen duidde ze dat op sociale media mensen onaardig doen tegen haar, terwijl Johnny zo machtig is dat iedereen lief blijft tegen hem. Dat was haar slotpleidooi dat moest bewijzen dat Depp een wife beater is, maar het was proxy-retoriek voor de bühne over vermeende misdaden van een man tegen wie in werkelijkheid maar heel weinig harde bewijzen bestaan. Het snikmomentje overtuigde ons in ieder geval niet, het onderstreepte vooral hoe individuele omstandigheden van een vechthuwelijk via #MeToo kunnen worden opgeblazen tot een one size fits none-narratief waar iedere vrouw zich in zou moeten/kunnen herkennen. Maar niets wekt de indruk dat Depp werkelijk een Weinstein is.

En wie herkent zich nou werkelijk in een verziekte huwelijksrelatie die zich van hotels in Australië via de Orient Express en penthouses in LA tot feestjes op de Bahama's wereldwijd voltrok, omringd door een cast van publicisten, managers, producers, acteurs en modellen en niet te vergeten paparazzi en bottom feeders - alles tegen een uitzinnig decor van bezopen luxe, absurde rijkdom en de harddrugs van roem? Dat zijn de pull-factoren waarom we meekijken en daar tussen steekt Amber Heard toch echt af als een vrouw die haar motieven op een hele onoprechte manier lijkt uit te spelen. Internet mag haar niet, omdat ze niet oprecht overkomt. It's that simple, vrezen we.

Maar goed, nu is het aan een jury die zag dat Johnny Depp bijzonder stijlloze sms'jes verstuurde, dat de acteur regelmatig zijn onmacht verzoop en soms botvierde op de keukenkastjes. Een jury die bijna alle claims van Amber Heard weersproken zag worden door getuigen, experts en ex-geliefden van Depp. Heard, die aantoonbaar loog, foto's bewerkte, de media bespeelde en letterlijk andermans misbruikervaringen vertaalde naar onoprecht proevende dramatiseringen in de rechtbank. De hele wereld kon meekijken in de piepkleine, extreem pijnlijke privé van twee mensen die in hun eigen wereld larger than life zijn. Johnny Depp is het misverstand van de onbeholpen man, Amber Heard het vleesgeworden cynisme van #MeToo - en de jury bepaalt welke van de twee niet verliest.

Nou, die gaan we dan maar kijken op Netflix.

Het was vast niemand ontgaan dat Netflix de nieuwe LOL-show van Ricky Gervais streamt. Ricky Gervais is een soort wandelende GS wat betreft reageren op dingen die niet mogen van alleshaters: die dingen doet hij dan juist wél. En veel. En snoeihard. Want waar. En godverdomme KK-GRAPPIG! Deze keer maakt Gervais dan ook vooral snoeiharde briljante grappen waarbij je gegarandeerd de kloten uit je witte Sloggi lacht over transgenders, transgelul, man/vrouw-identificatie en alle andere dingen waardoor eerder Dave Chapelle kapot moest van de woke-cancelbrigade. Anyway, bij de VARA Gids hebben ze een of andere recensiedingesafdeling waar kennelijk ook ene Omar Larabi werkt. Larabi is een millennial, jankerd, drammer, sissy, snowflake, watje, frusti, cancelaar, SJW, knor, pluis, fluim, faalhaas, incel, woke-marxist, jankbaby, broekenpisser, ongetwijfeld obees/nonbinair/lesbisch/panseksueel en roelstoelrijdend, achterneef van Suck my Dick Zijp en een Francisco van Jole-junior, dus toekomstig PvdA-Kamerlid. Larabi schreef een recensie over de nieuwe Gervais die zich laat samenvatten als: 'Humor en ironie zijn kwetsend en racisme, Ricky Gervais moet kapot want transfoob!'. Die hele recensie kun je integraal hieronder lezen en zekersteweten denk je daarna nog maar één ding, namelijk: 'Wat een tópshow van een tópkomiek! Die ga  ik meteen kijken!'. Dank daarvoor VARA! (Groetjes aan Roy en Cecile).

NIEUWE VOORSTELLING VAN BRITSE PROVOCATEUR STAAT OPNIEUW IN HET TEKEN VAN TRANSFOBE GRAPPEN.

Ricky Gervais legt aan het begin van zijn nieuwe voorstelling SuperNature de bezoekers nog even uit hoe het zit met humor en ironie. Oftewel, hij bedoelt zometeen het tegenovergestelde van wat hij zegt. En dat blijkt, net als bij de recente specials van Dave Chappelle, een vrijbrief voor een keur aan onsmakelijke grappen over transgender personen. Waaronder een treurig gebbetje over Gervais’ vakgenoot Eddie Izzard. Gervais is net als Chappelle gefascineerd door geslachtsoperaties en door moderne en eerdere definities van vrouwelijkheid en mannelijkheid.

Dus bezigt Gervais geneuzel over voornaamwoorden, over vrouwen met baarden en penissen, en hoe hij in sommige gevallen 'nog liever Louis C.K. had zien masturberen'. Een rode draad ontbreekt in de voorstelling, die is kennelijk verruild voor grappen die een provocatief effect moeten sorteren. Zoals wanneer Gervais stelt dat je als komiek soms naar beneden moet slaan, ‘zoals bij een lichamelijk beperkte kleuter’. Saillant is ook dat types als Gervais telkens reppen over cancelcultuur terwijl ze zelf bakken met geld blijven verdienen, ondanks de kritiek die ze krijgen op hun werk. De fans zijn nooit vertrokken.

Maar Gervais’ laat in SuperNature geen cutting-edge-humor zien. Sommige grappen, zoals over een denkbeeldige Chinese man, kan je zonder blikken of blozen zelfs racistisch noemen. Of toch ironie? Nee. Gervais wil graag ongefilterd zijn mening verkondigen en indirect grappen maken over trans mensen en minderheden, en de kijker moet daar dan maar om lachen, of de zaal verlaten. Alles onder de noemer van ironie. Aan het einde laat de Brit nog even een glimp zien van wat hij ook kan, met een paar grappen over zijn jeugdjaren. Gewoon geestige observaties over begrafenissen en anekdotes uit de schoolklas.

Die passage is wel grappig, maar ook tekenend: Gervais moet voor het beste materiaal diep graven in zijn verleden. Omdat er weinig te lachen valt over zijn bespiegelingen van het nu.

Ricky Gervais: SuperNature, vanaf 24 mei 2022 op Netflix

\

Als het Algemeen Dagblad het niet doet (o wacht, wel)

Gisteren Hemelvaartsdag, lekker dauwtrappen en gezellig doen met Samantha. Maar zo is het wel met die dagen van ons: er komt altijd weer een morgen. En dat is vandaag dus vrijdag, de dag na Hemelvaartsdag. De dag na Hemelvaartsdag is zo'n Bevrijdingsdag maar dan niet die ene in de vijf jaar waarop iedereen vrij is. De vrijdag na Hemelvaartsdag is een drol in een urinoir. U kunt de hele dag op de bank liggen, zoals Leo Blokhuis (foto boven). U kunt gewoon werken. Alles kan. Wij willen het weten. Wat doet ú eigenlijk op de vrijdag na Hemelvaartsdag?