Geenstijl

Onze roman in stukjes gaat verder! Vorige week las u deel 12, vandaag deel 13. Het complete verhaal leest u van onder naar boven in ons Fictie Feuilleton dossier*. *

Zaterdag 16 april 2016  

Weekend. Geen bezoekjes aan de gemeente, geen brieven, geen brochures, geen gedoe met sollicitaties, helemaal niks.  

Vanochtend heeft een aardige mevrouw van MekkaLux mij gebeld. Ze vroeg zich af of ik dit jaar de hadj nog wil volbrengen (“Het gaat nu echt heel snel, we hebben nog maar enkele plekken over”) en wees me erop dat hun nieuwe website live is gegaan. Op die site kan ik zelf heel gemakkelijk een pakket samenstellen voor mijn reis, beloofde ze. Als ik zeker wil zijn van een plekje voor dit jaar, moet ik wel dit weekend nog boeken. Anders is het waarschijnlijk te laat.

Met een verse kop thee neem ik plaats achter mijn bureau. Het is nog ochtend, maar de middag ligt op de loer. Langzamerhand begin ik in het ritme van een werkloze te komen.

Ik klik mijn laptop open en surf naar de website van het reisbureau. Het duurt even voordat de gehele site geladen is, ondanks het feit dat de eerste pagina vooral uit tekst bestaat. Op de bovenste helft van het scherm staat in grote gouden letters de tekst “BELEEF DE HADJ”. Daaronder, in dikke witte letters: veilig – authentiek – luxe. Helemaal onderaan het scherm staat een gouden button met daarin de tekst “Start de aanvraag”.  

Als ik via de website boek, krijg ik vijftien euro korting. Desondanks besluit ik de telefoon te pakken. Dit wordt mijn grootste uitgave ooit en dan heb ik liever een echt persoon aan de lijn.

“Mekkalux, met Fatima, hoe kan ik u helpen?” klinkt een aardige stem als de telefoon wordt opgenomen.  

“Goedemorgen,” zeg ik. “Ik wil graag een reis boeken.”

“Daar kunnen wij u zeker bij helpen. U weet dat wij vooralsnog alleen reizen ten behoeve van de hadj verzorgen?”

“Ja, dat weet ik,” bevestig ik. “Ik wil dit jaar nog gaan.”

“Dat kan nog net. Moment alstublieft, dan pak ik ons boekingssysteem erbij.” Er klinkt enig getyp waarna de vrouw verder spreekt: “Goed, u weet dat bij ons elke reis inclusief visumaanvraag, vliegtickets, hotels en vervoer tussen locaties is?”

“Ja, dat is mij bekend. Ik heb al eens eerder met jullie contact gehad en over de reis gesproken. Vanmorgen nog zelfs.”

“Ah, dan heeft u een collega van mij gesproken. Vanochtend hebben we iedereen gebeld die eerder interesse heeft getoond in de hadj maar nog niet heeft geboekt.”

“Slim.”

“Dank u. Goed dan. Uw reis. De basisprijs bedraagt 3750 euro voor een tweepersoons kamer in een viersterren hotel. Vervoer per luxe busje met maximaal drie anderen. In de offerte die ik u straks stuur, kunt u precies zien welke toeslagen gelden indien u wilt upgraden naar bijvoorbeeld een ander hotel of solo vervoer per luxe limousine. U kunt tevens eventuele andere extra’s kiezen.”

“Wat bedoelt u precies met extra’s?” informeer ik.

“Zaken die uw reis een nog grotere beleving maken. Bijvoorbeeld een helikoptervlucht boven de pleinen en het tentenkamp bij Mina. VIP toegang tot bepaalde spirituele locaties. Een ontmoeting met belangrijke geestelijken. Racen door zandduinen. Kameel rijden door de woestijn. U kunt zelfs ervoor kiezen om een privé fotograaf bij te boeken die alle belangrijke momenten voor u vastlegt en een fotoboek voor u samenstelt. U maakt de reis tenslotte maar één keer.”

Tijden zijn veranderd.  

Toen Ibrahim de hadj volbracht reisde hij te voet en per kameel. Helikopters en jeeps bestonden niet, laat staan dat Ibrahim een privé-fotograaf met zich mee liet reizen.

Maandag 18 april 2016  

“Een goede sollicitatiebrief is van groot belang,” vertelt Flipstra nadat hij de tweede sessie van zijn cursus solliciteren heeft afgetrapt. Deze keer zijn we om half elf gestart. Tien uur bleek voor veel mensen toch lastig haalbaar. “Realiseer je goed dat op elke baan tientallen mensen reageren. Soms wel honderden. Dan is het belangrijk dat jouw brief eruit springt. Dat ze jou uitnodigen.” Flipstra verhoogt het volume van zijn stem, maar indruk maakt het allerminst. De meeste cursisten gaan rustig door met hun smartphone of maken net als ik ongeïnteresseerd tekeningetjes met het scherpe potlood dat net als bij de vorige sessies netjes voor ons klaar ligt.  

Terwijl ik een palmboom teken, vraag ik me af wat er met de potloden gebeurt na de sessie. Zouden ze worden weggegooid? Of worden ze verzameld, opnieuw geslepen, en voor de volgende sessie gebruikt?

Tientallen, soms wel honderden sollicitaties op één enkele baan. Omdat elke werkloze verplicht is om elke maand op minimaal twintig posities te solliciteren. Kwantiteit boven kwaliteit.

Flipstra benadrukt dat elke sollicitatiebrief een bijzonder stuk moet bevatten. Iets dat opvalt. Zodat de lezer de brief onthoudt. De meeste mensen schrijven nu eenmaal een standaardtekstje, legt hij uit, en die vallen al snel af. Die komen onderop de stapel te liggen. “Je moet de aandacht trekken,” zegt Flipstra.  

“Hoe werkt dat dan?” vraagt een vrouw.

“Goede vraag. Dat doe je door iets bijzonders over jezelf te vertellen. Misschien een anekdote waarmee je laat zien uit welk hout je gesneden bent. Of je noemt een unieke, buitengewone reden waarom de positie jou op het lijf is geschreven. Maar je kan ook nog verder gaan. Een filmpje van jezelf meesturen waarin je laat zien waarom jij geschikt bent. Of op een andere wijze jouw band met de werkgever bewijzen. Als het maar origineel is. Je kan ook tekstueel iets geks doen. Een paar voorbeelden.”

Flipstra brengt een slide in beeld. “Lees even mee,” zegt hij:

Standaard begin: Naar aanleiding van uw vacature op monsterboard met code A4433 stuur ik u hierbij mijn sollicitatie.  

Origineel begin: Toen ik net op werk.nl naar banen zocht en eigenlijk per toeval op uw vacature stuitte, wist ik meteen: dit is mijn baan, dit is precies wat ik wil en kan. En ik zal u in deze brief vertellen waarom dat zo is.

Flipstra toont een tweede voorbeeld:

Standaard einde: Met veel interesse zie ik graag uw reactie tegemoet.

Origineel einde: De keuze is aan u: nodigt u mij uit en gaat u het gesprek aan, of laat u mij schieten en weet u nooit wat u gemist heeft. U krijgt deze kans maar één keer en wat heeft u te verliezen?

“Natuurlijk,” zegt Flipstra, “er zijn bedrijven die niet houden van het spelen met teksten. Die willen liever een standaard sollicitatie. Maar geloof mij maar, de meeste organisaties stellen het op prijs.”

Terwijl Flipstra de sessie afrondt, benadrukt hij dat een goede brief minstens zo belangrijk is als een goed CV. “Geloof me,” zegt hij, “als je een goede sollicitatiebrief stuurt, kun je zelfs zonder goed CV uitgenodigd worden. Andersom is dat niet zo. Een CV zonder brief is vrijwel altijd kansloos.”

Goed om te weten.