"Het leven is net een frikandel, je moet hem zelf speciaal maken."

We dachten dat de zeven jaar cel die de rechter Sanil B. oplegde wel enige vorm van nederigheid zou genereren bij papa Boughlalah die tijdens de rechtszaak kon zien en horen hoe zijn zoon en zijn kopschopvrienden in een explosieve uitbarsting van zinloos geweld een spoor aan slachtoffers achterlieten op Mallorca. Maar de liefde van een vader voor zijn zoon is blind en de liefde van de T. voor kliks ook, dus mag papa B. weer helemaal leeglopen over het feit dat zijn vechtmachine echt niet zo kwaad is. 

Over de twee keer voorafgaand aan de fatale ontmoeting met Carlo dat Sanil op beeld naar de hoofden van slachtoffers trapt, a.k.a. twee keer poging tot doodslag: "Ik keur dat af, dat zie je je zoon liever niet doen. Maar dit kan iedereen gebeuren."

Of hij boos is op zijn moordmachine: "Hoe kan je boos zijn op je kind? Voor mijn zoon ga ik tot het uiterste. Ik zou voor hem een paar jaar in de gevangenis gaan zitten als dat kon. Als mijn zoon maar vrijkomt."

Over de veroordeling voor het doodschoppen van Carlo Heuvelman: "Iets dat je niet gedaan hebt, kun je niet accepteren." en "Als er twijfel is kan je niet straffen. Sanil zit onterecht vast voor de dood van Carlo."

En dit gestruisvogel zorgt ervoor dat papa Boughlalah nu zijn snackbar aanbiedt in ruil voor de video waarop te zien is dat Carlo de dodelijke schoppen incasseert in de blinde hoop dat ondanks het dna-spoor en de getuigeverklaring zijn zoon daarop niet te zien is. "Wij weten honderd procent zeker dat het niet zo is. Alleen beelden kunnen dat bevestigen."

Sanil "die door vrienden en familie juist als 'lief' wordt omschreven" gunt met zijn oorverdovende zwijgen niet alleen de familie van Carlo geen duidelijkheid over de laatste momenten van hun zoon, maar zet ook het inkomen van zijn eigen vader op het spel. Wat is het toch een goede jongen... 

Er is niets krachtiger dan een idee waarvan de tijd is gekomen.

Mensen hebben geen ideeën, ideeën hebben mensen. En dat idee is Nederland. Onder leiding van enigmatische zwaargewichten als Jan Dijkgraaf, Henk Bres en Ebru Umar nadert onder verbroederend gezang daar dan toch het einde van het globalisme. #StemZeWeg is dan ook niet louter een hashtag. Het is een beweging, een gevoel, een manier van leven met maar één enkel doel voor ogen: ze weg stemmen. En denk maar niet dat het tot Debbie beperkt blijft. Na 40 jaar VVD loopt haar vader nu ook over, want hij is "ze ook zat". We zouden het niet mooier kunnen verwoorden. C'est ça.