Vandaag uit! Neil Young - Carnegie Hall 1970 LIVE
Toen-ie nog leuk en regelrecht fantastisch was
Jaren voordat Neil Young een onhebbelijke sjoelopa werd was-ie een zinger-zangrijter van Dylaniaanse proporties, geweldig, alleen maar dan op alle vlakken nèt even iets minder geweldig. Nu heeft Bob Dylan veel succes met zijn 'Bootleg Series' en dus dacht Neil, toch al niet te beroerd om alles uit zijn kluis op de markt te pleuren: laat ik dat ook maar eens doen. Daarom verschijnen er nu zes titels, achtereenvolgens Carnegie Hall 1970, Royce Hall 1971, Dorothy Chandler Pavilion 1971, Rainbow Theater 1973, The Bottom Line 1974 en High Flyin 1977, met VANDAAG de eerste, Carnegie Hall 1970. Afkomstig uit een tijd dat Neil op de Eerste Piek van zijn carrière zat, even na het fenomenale Everybody Knows This Is Nowhere (1969) en het ijzersterke After The Goldrush (1970), en even voor platenbakklassieker Harvest (1972). Voor de volledigheid: Piek 2 is mid-jaren 70 met het majestueuze On the Beach, Tonight's The Night en Zuma, Piek 3 is eind jaren 70 met Comes a Time en Rust Never Sleeps, dan krijg je een verloren decennium met al die gore troep als Re-ac-tor en Trans en Piek 4 zit eind jaren 80 met Freedom en Ragged Glory en daarna is het uit met de pret. ENFIN, geschiedenisles afgelopen, Neil Young Carnegie Hall 1970, Neil Young op z'n allerbest, drink een glas bier, rook een sigaret, doe dingen, heb plezier. Kom er maar eens om, tegenwoordig, muziek van deze kwaliteit. Veel nummers op YouTube-kanaal hier of gewoon hier kopen.
Nieuwe Rolling Stone '500 beste nummers ooit'

Is een poeplijst
De fameuze Rolling Stone 500, een van de bepalende lijsten qua beste muzieknummers ooit, heeft een make-over gekregen. De vorige lijst kwam uit in 2004 en sindsdien is er allemaal nieuwe muziek uitgekomen, zoals troep van Bløf, Jantje Smit, Nelly Furtado en een zooi andere driekwartjes. Bij Rolling Stone waren ze gewoon jelly dat het GeenStijl-onderzoek naar het Beste Nummer Ooit veel hogere kwaliteit leverde alsdan die bende die op hun lijstje staat - hier onze heersende Spotify-lijst. Toen we bij de nieuwe Rolling Stone in een oogopslag zagen dat het fenomenale Pancho and Lefty van Townes Van Zandt niet hoger is gekomen dan 498 voelde we ons al goor. Townes Van Zandt is wel meteen een bruggetje naar het (achter de betaalmuur verdwenen) beste verhaal ooit in de Rolling Stone, een stuk over de betreurde Justin Townes Earle, vernoemd naar Van Zandt. Enfin, wel nog even doorgespoeld naar de top en dan komen we op 50 tegen de razend trieste discotheekjanker Gasolina, om te huilen, met onderaan de streep Aretha Franklin op 1, Public Enemy op 2 en Sam Cooke op 3 wat zowel onzin als lachwekkend is. Ook Missy Elliott en godbetert Outkast moeten dubbel en dwars oprotten uit de top 10, wat zijn dat nou voor een gare grappen. Nee, het beste nummer ooit staat niet in de top, het staat helemaal niet in de lijst, het is namelijk Lay Down Your Weary Tune van Bob Dylan, maar dat wist u al.
498
MUZIEK! De nieuwe Iron Maiden!
🤘
Ach ja, het is vrijdag, en dus moeten we maar eens kijken wat de week heeft gebracht qua nieuwe muziek: DE NIEUWE IRON MAIDEN. Altijd als we die Bruce Dickinson zo de salesmanager zien uithangen tussen die langharige teckels die z'n bandmakkers zijn denken we aan een tuinwesp in een boksring met Aziatische hoornaars. Maar zingen kan die maat wel, op Senjutsu, de eerste Maidenrammer in een miljoen jaar. Het is allemaal weer lekker Maidenesque met tachtig minuten verdeeld over tien nummers en voor je het weet zit je met wapperende manen je zwaard te slijpen op de rug van een draak terwijl je zoekt naar een of andere ring, of lonk je naar zo'n geile ravissante elf. Óf je bent gewoon een bouwvakker uit Purmerend en je luistert graag naar 80s hardrock, dat kan natuurlijk ook. Enfin, de nieuwe Iron Maiden dus, heel veel plezier.
Wij. Zijn. NEDERLAND! 'Ik ga zwemmen in Bacardi Lemon' wereldwijd meest gedeelde hit op Spotify
TROTS
Gelukkig was er de afgelopen dagen geen nieuws over Bob Dylan en dus kunnen we het gewoon weer hebben over die Nederlandse grootheid die in aanmerking zou moeten komen voor de Nobelprijs voor Literatuur: de bijna compleet blauw gesmurfte Mart Hoogkamer, zijn zonnebank staat op standje Benidorm en smijt hem in een gracht met Purmerend-chic volk en dan zingt hij (kennelijk) de sterren van de hemel. De zomerhit 'Ik ga zwemmen', met boodschappen over liefde, angst, verlangen, een betere wereld voor iedereen en absolute hoop, is nu al een miljoenduizend keer bekeken op YouTube, alsook een miljoenduizend keer afgespeeld op de streamingkanalen. Het nummer is wereldwijd het meest gedeelde nummer op Spotify en nu gaat Murf een fles Bacardi op z'n lijf rammen. Vreet dat, Pink Floyd, met die ingewikkelde psychoprog-troep. WIJ. ZIJN. NEDERLAND!
Foo Fighters voor 100.000 man op Lollapalooza
Kijk Mark-Hugo! Meer dan 750 pax!
Tien twintig dertig veertig vijftig zestig zeventig tachtig negentig honderd tien twintig dertig veertig vijftig zestig zeventig tachtig negentig tweehonderd tien twintig dertig veertig vijftig zestig zeventig tachtig negentig driehonderd tien twintig dertig veertig vijftig zestig zeventig tachtig negentig vierhonderd tien twintig dertig veertig vijftig zestig zeventig tachtig negentig vijfhonderd tien twintig dertig veertig vijftig zestig zeventig tachtig negentig zeshonderd tien twintig dertig veertig vijftig zestig zeventig tachtig negentig zevenhonderd tien twintig dertig veertig vijftig.
Zo. 750 losers. En dan nóg 99.250 mensen, zoveel waren er de afgelopen dagen (iedere dag) op het vermaarde Lollapalooza Festival in Chicago. Geniet van de muziek! Het houdt u weer twee uurtjes van Twitter.
Jammer joh. Unieke Wu-Tang Clan-plaat nog steeds niet in uw muziekcollectie
Al verkocht voordat u kon bieden

Het album Once Upon a Time in Shaolin van de hiphophelden van de Wu-Tang Clan is nogal een dingetje in muziekland. Of het goed is? Geen idee, want vrijwel niemand heeft ooit naar deze plaat kunnen luisteren en dat is net het punt. Het album kwam uit in één exemplaar, wat betekent dat de eigenaar complete volmacht heeft over wie de nummers wel en niet te horen krijgt. Dus hoe goed uw hiphopcollectie ook is, het zal altijd deze Wu-Tang-knaller moeten missen. Tot nu dan, want de plaat is verkocht. Het album was in handen van de grootste hiphopliefhebber ter wereld: de Amerikaanse overheid. Die verzamelt al jaren hiphoppers in zijn justitiële verblijven en nam de plaat in beslag van de originele koper: fraudeur en algeheel gehate man Martin Shkreli. Blijkbaar zijn de ambtenaren klaar met de meest begeerlijke nummers in de hiphopwereld, want het unieke exemplaar ging stilletjes in de verkoop. Nieuwe koper? Onbekend. Prijs? Onbekend, maar bizar hoog. Shkreli kocht de plaat voor twee miljoen en deze keer kwam het bonnetje blijkbaar nog hoger uit. Dus u bent wederom de kans misgelopen om dit unieke stukje muziekgeschiedenis te bemachtigen. Mochten wij het fout hebben en bent u wel de nieuwe eigenaar, schroom niet te mailen. We zijn niet te beroerd om de nummers in het stamcafé te gooien.
De nieuwe Bløf als Anime Theme
Anime is een soort hentai, maar dan zonder de gladde slangen
Ach, je weet het weet het weet het. Dit is het beste van vandaag. Een andere videoclip van allemaal mensen die bokking vreten is nu overbodig. En bovendien TMF bestaat helemaal niet meer. Dit is het. Dit is de nieuwe videoclip van Bløf. Er is niets beters beters beters. Janken janken janken.
MUZIEK! De nieuwe Rise Against & meerrrr
Lalala weekend
U kent Rise Against van vroeger, vooral Revolutions Per Minute was gewoon een plaatje om andere mensen te tackelen met dit soort riffjes en natuurlijk die bekende uit Tony Hawk. Vervolgens werd het allemaal popi-politieker met geneuzel over jongeren, boodschappen, generaties, Black Lives Matter en allerhande sociaaleconomische en politieke ellende. Aangezien wij hier in Nederland geen bout van Amerika snappen kwam die met politiek correcte crack gevulde boodschappenkar op Lowlands niet uit de verf, toen die zangkabouter zelfs op z'n opstapje op het podium totaal verzoop in het immense decor en de zaal zoiets had van: geef mij maar een tak en een glas sangria en dan ga ik wel naar Kees van Hondt. Enfin, u moet het allemaal zelf uitzoeken hoor, die boodschappen en die verwijzingen naar allerlei belangrijke kwesties. Maar u kunt het ook gewoon door uw koptelefoon knallen als u door het grootstedelijke verkeer slalomt, een paar hinderkinderen aan de kant moet beuken of op het snowboard staat, want het klinkt best aardig. Na de klik meer nieuwe muziek van deze week, met een vleugje metal en vooral veel vage zooi.
BOB DYLAN 80 JAAR - Zijn 80 beste liedjes
Plus alsook een zeer exclusieve inkijk in de Bootleg Rij van Mosterd

De Grootste Aller Tijden is 80. Dat oeverloze gezever over hoe belangrijk de man is geweest voor de muziek laten we lekker over aan de vreselijke radiozenders van de NPO, alwaar de dj's een dagje heel hard mogen veinzen dat ze zelf mogen bepalen wat ze draaien, en godzijdank is er vanavond geen speciale uitzending van DWDD met Matthijs van Nieuwkerk die nog net niet als een Vandellia Cirrhosa in de lulbuis van de eeuwige Freek de Jonge kruipt. Nee, voor Dylanverering in Nederland moet je helemaal niet naar anderen luisteren, je moet het gewoon lekker bij jezelf zoeken. Die keer dat je voor het eerst Abandoned Love hoorde. De keer dat je moest janken bij Lay Down Your Weary Tune. Die keer dat je aan je mammie moest denken bij het horen van Mama, You Been On My Mind. De keer dat je veel te veel geld betaalde voor een optreden en meneer als een daywalker in een hoekje achter z'n piano zat te schuilen en je toen maar driehonderd bier dronk. De keer dat je een extra nacht in Missisippi bleef slapen omdat Dylan het bezong, of de ochtend dat je Lay Lady Lay op MP3 hoorde toen je scharrel de hotelkamer verliet. En bij alles wat je op de radio hoort kun je je afvragen: wat is de Dylan in dit lied? Omdat ondergetekende ook maar een jonge god in het lichaam van een opa is, of andersom, hieronder een sneak peak in het bescheiden rijtje Bootlegs. En ja, er komt dit jaar een nieuwe! Na de klik, in volstrekt willekeurige volgorde, 80 keer geluk.

MUZIEK! Robert Finley, Monster Magnet & meerrrr
Blues, rock, METAL
Tussen het afgrijselijke geweld van het Songfestival door (alleen van het supervage Oekraïne kregen we een heel harde Bravo-vibe, hier LIVEBLOG) raakt ook nog wat muziek voor normale mensen met oren de schappen. Vorige week werden we verwend met de nieuwe bluesrammer van The Black Keys en deze week is het voornamelijk troep. Wie wél heel cool is, is Robert Finley, een in soul gespecialiseerde bluesgod uit de Deep South, met zijn autobiografische reis als Sharecropper's Son in Louisiana. Geproduceerd door Dan Auerbach van The Black Keys: die zit niet in stil. Van Robert Finley weten we ook zeker dat hij NIET naar het Songfestival heeft gekeken. Hij is namelijk zo blind als een deur. Andere nieuwe albums afgelopen week: Monster Magnet, John Hiatt, wat vage metal en vooral veel ondefinieerbare troep. Fijn weekend nog.