Dilan maakt Eric nog verdrietiger: Dwangwet van tafel

Na 13 jaar Rutte en 5 staatssecretarissen van liberale huize op asielbeleid is Dilan Yesilgöz er volledig klaar mee. Het moet en zal anders met het asielbeleid. Migratie wordt dan ook het speerpunt van het verkiezingsprogramma dat ze vandaag presenteert met maar liefst zes pagina's over het onderwerp. Yesilgöz doet ook gelijk boter bij de vis: die zwaarbevochten dwangwet van haar collega Eric van der Burg is wat haar betreft nu van tafel. Pijnlijk voor de staatssecretaris die op de avond van de val van het kabinet zelfs begon te huilen toen hij zich realiseerde dat - op een enkele uitzondering na - eigenlijk helemaal niemand hem aardig vindt. Yesilgöz heeft ook slecht nieuws voor haar eigen Stikstofminister Christianne van der Wal (die al enige tijd in slaapstand staat): die deadline van 2030 voor een halvering van de stikstofuitstoot is van tafel.
UPDATE: Eric van der Burg reageert: "Niet fijn dat mijn partij dit doet." Maar hij stapt niet op. Sterker: hij heeft zich kandidaat gesteld voor de VVD-lijst voor de verkiezingen.

Alleraardigste repo op lokaal-NPO'tje AT5 van de gefaalde stadsrepubliek Mokum:

In Amsterdam staat een gebouw waar jongeren (125 stuks) en statushouders (125 stuks) zijn samengevoegd tot één woongroep. Dat blijkt een blauwdruk voor problemen als ook een levend antropologisch lab voor sociaal geografen. Enerzijds zie je de bekende perikelen van diefstal, vandalisme en - jawel, natuurlijk ook - seksueel grensoverschrijdend gedrag, zoals dat heden zo deftig heet. Anderzijds zie je hoe de gastcultuur (dat is de Nederlandse, nog altijd) zich aanpast aan het exotische gedrag van deze statushouders. Bijvoorbeeld door je anders op te stellen, meer over de schouder te kijken, extra veiligheidsmaatregelen te nemen en te acteren alsof zulks doodnormaal is en natuurlijk: spanning opbouwen in het lichaam wanneer je de geolocatie van het sociale project nadert. Zeg maar wat iedereen ook doet die na zonsondergang door een winkelstraatje in een schotelwijk loopt, op een donker treinstation moet zijn of langs een probleem-azc naar huis fietst. Dat is een natuurlijke reactie op sociale dreigingen en de de sociale proefopstelling die AT5 beschrijft benadrukt deze cultuur-evolutionaire ontwikkeling. Om in volstrekt waardenvrije wetenschappelijke terminologie te blijven om tot een conclusie te komen: de casus in de Watergraafsmeer onderstreept de effecten van niet-westerse migratie op wat we in de antropologie 'klassieke Hollandse gezelligheid' noemen. Maar die onwelgevallige conclusies zitten in een geheime bijlage waar niet hardop over gesproken dient te worden, dat snapt u.