GS Boekverslag. "Boze Bazen", door Ronit Palache
De literaire redactie boog zich over een non-fictie met flink wat gaten in het plot
Okee, dat essay van Ronit Palache. Ze werkte negen jaar voor Mai Spijkers, de oprichter en baas van Uitgeverij Prometheus. Ze maakte mooie dingen mee, leerde het vak, maar zag ook wat voor horkerige lul met vingers hij kan zijn - niet naar auteurs maar wel naar zijn eigen personeel en naar haar. Een reputatie die Mai al heel lang, bij heel veel mensen heeft. Het is niet nieuw. Haar essay komt neer op een persoonlijk dilemma: je wil werken voor de beste uitgever, maar dat is tevens de ergste baas. Wat te doen?
Nou, een Amber Heardje natuurlijk: schrijven over de boosdoener zonder de boosdoener te noemen om zodoende de schijn te wekken dat je een breder maatschappelijk probleem bespreekt en niet alleen je persoonlijke drama. Maar ondertussen is de Azijnbode bij 30 (oud-)collega's van Palache langs gegaan want in de borrelkringen van de grachtenblaadjes kennen die lui elkaar allemaal. Bovendien: een paar slachtoffers zijn daar snel genoeg gevonden, want Mai heeft al decennialang de reputatie van botte hork & boekenproleet en daar wordt in alle interviews, profielen en aanverwante producties van, met en over hem naar gevraagd en aan herinnerd. Het enige nieuwe is hier dat oud-personeel nu zelf hun zegje doen.
Zo ook Palache. Ze had ambities, werkte hard, klom snel op (ten koste van iemand anders, denkt ze zelf). Ze moest ook steeds meer troep van Mai tolereren en daar zitten hele vervelende voorbeelden tussen van gedrag dat je niet zou moeten of hoeven accepteren. Dat deed ze echter wel. Negen jaar lang. Ze sprak 'm zelden tegen. Hij werd dus gedoogd in zijn horkerigheid, wat hem daarmee niet bewoog om zijn gedrag aan te passen, zo als ook dit essay daar achteraf niets aan gaat veranderen.
Ze schrijft dat er sprake van "machtsongelijkheid" was, alsof dat per definitie een probleem is. Overal, echt óveral, bestaan baas/werknemer-verhoudingen. Soms is de baas (m/v) een eikel (m/v), op andere plekken zijn strenge regels noodzakelijk vanwege veiligheid, of om het personeel in het gareel te houden. Weer andere bedrijven houden het personeelsbestand onder de knoet met een bedrijfscultuur (of 'corporate identity') rond kleding, gedrag, omgangsnormen en de momenten & manieren waarop de koffiemachine bediend moet worden. In zulke bedrijven policen meestal de medewerkers elkaar, een beetje zoals mensen ook elkaars boa'tje werden tijdens covid, zonder dat er veel tussenkomst van de baas nodig is. Het mantra "Zo doen wij dat hier" is bijna overal een baken.
De ongenaakbare Eus over Mai, Volkskrant, 2019
Eigen verantwoordelijkheden, of die van iemand anders?
Palache bedoelt "machtsongelijkheid" echter anders: "Ik had verantwoordelijkheden, een huis, een hypotheek te betalen. Hij had macht over mij." Zij zag de machtsverhouding dus als een probleem dat híj veroorzaakt, omdat zíj een hypotheek heeft. Maar als ze die niet meer kon betalen, stond niet Mai Spijkers maar een boze meneer van de bank op de stoep hoor. Mai heeft die hypotheek niet opgelegd, noch afgesloten. Dat deed ze zelf, en ze wist al dat Mai een lul was voordat ze dat deed.
Enfin, uiteindelijk na veel mitsen en maren en druppels in emmers gaat ze dan dus toch weg - dit hele verhaal leest als een matige streekroman, maar wij komen zo bij een punt, hou vol - en na drie jaar komt er een essay in de krant, zeehondklappend in ontvangst genomen door slachtoffercolporteur Esma Linnemann, die meteen haar hele contactenlijst afbelde om meer Spijkers op laag water op te halen. Want ze wist natuurlijk al lang van de juice - wie niet?
We geloven heus ongezien dat alle vertellingen waargebeurd zijn. Lived experience, heet dat tegenwoordig toch? En misschien is het een beetje simpel, om niet te zeggen banaal van ons, om dan te roepen "Dan zeg je toch wat terug of neem je ontslag?", want als je wel van het werk houdt, als iedereen om je heen de horkerigheid van de baas wegwuift en als er een "hij is nou eenmaal zo"-sfeertje hangt, wat doe je dan? Weggaan is niet altijd zo simpel als het klinkt.
Andersom staan er nu zeven getuigenissen (of acht, met die van Ronit er bij) in de krant en als je die tot individuele gevallen ontleed, hebben ze allemaal hun eigen nuances en omstandigheden maar dat is het hele probleem van deze casus (en van #MeToo in het algemeen): Die komen, platgeslagen op een krantenpagina, natuurlijk niet over.
Treintje van de terugwerkende kracht
Bovendien wordt met name door Palache, hoewel ze benadrukt dat er géén seksuele grenzen werden overschreden, een herhaaldelijke koppeling gemaakt met #MeToo, geïnspireerd door de Voice-uitzending van #BOOS (die trouwens, nu we toch al vuistdiep in de inteelt van de inktwereld zitten, donderdag een Nipkow-schijf won). Ze probeert om "het bredere belang" te beschrijven, maar het gaat nog steeds maar om één bedrijf terwijl het #MeToo-treintje van de terugwerkende kracht al halte voor halte afgleed naar opportunisme (Amber Heard), rancune (Tinkebell) en nu dus ook naar "Stomme baas".
Wat nu te doen met die baas? Moet het Openbaar Ministerie pro-actief een onderzoek instellen, en naar welk strafbaar feit precies? "De baas is een gevoelloze hufter", okee loeiende sirenes en zes man op de zaak! Zou iedereen ontslag moeten nemen die voor 'm werkt? Je vraagt je af - met zo veel verhalen die al zo lang bestaan - waarom mensen überhaupt solliciteren to begin with. Ambitie? Binnendringen in de literaire kringen? Eigen schrijversdromen? Succes, glamour en geld komen nergens vanzelf - wij weten er alles van want wij hebben geen van drieën, maar we doen wel wat we leuk vinden en nemen het gescheld en gezeik van buiten daarbij voor lief. Omgangsnormen zijn een heel relatief begrip en niet zelden uiterst eenzijdig.
EN NOU?
Moet het publiek dan misschien geen boeken meer kopen van Lale Gül, of van Eus (lol), of geen Fifty Shades of Grey meer naspelen in de slaapkamer - het boek waar Mai megamiljonair mee werd, en tevens de hoon van de """literaire wereld""" op zich laadde omdat hij proletenproza zou uitgeven. Literatuur is immers lijden, niet loaded worden natuurlijk. Moet De Volkskrant soms stoppen met het bespreken van Prometheus-boeken en zo ja, wie raak je daar mee: Mai, of auteurs die misschien nergens anders een uitgever vonden? Mai drukt alles, god zegene de greep, als ook de schreefletter. Iets filosofischer: mag iemand nog normloos gedrag vertonen, in dienst van iets anders, of iets groters? Mai staat breed bekend als hork, maar óók als flamboyant karakter - eentje die nog een beetje leven blaast in een dooie letterwereld van lauwe borrels vol suffe linkse meisjes (m/v), waar woke de klauwen diep in geslagen heeft.
Nee, aan het einde van het essay van Palache blijft toch één vraag hangen: waarom werk je negen jaar lang voor iemand die zich niet normaal tot zijn personeel kan verhouden, om drie jaar ná je vertrek op een modieus #MeToo-treintje te stappen en je eigen (niet genomen) verantwoordelijkheid via de krant op de ontbijttafel van alle lezers te vondeling te leggen? Als je baas een kloodtzak is, dan zeg je er wat van, of neem je ontslag. Je bent niet willoos, je eigen identiteit is niet de verantwoordelijkheid van je baas en nog minder van de lezer, die óók wel eens gezeik heeft op z'n werk. Maar goed: wij hebben makkelijk lullen want wij hebben geen echt werk en al helemaal geen ambities - zéker niet in die kringen.
En Mai? Die is in augustus gewoon weer het stralende middelpunt van zijn eigen tuinfeest. Want de boeken van Pieter Omtzigt, Lale Gül en Eus werden weer ongelofelijk goed verkocht het afgelopen jaar. Het is uiteindelijk allemaal Vijftig Tinten Grijs.
Reaguursels
InloggenRonit Palache, ze maakte leuke filmpjes bij Elsevier en ze had moeite haar borsten in haar truitje te houden. Iedere keer weer spannend.
Ronit valt hard van der troon voor mij. Van een trotse zelfbewuste zeer ontwikkelde nazaat van een volk wat pas 2 generaties geleden systematisch bijna geheel uitgeroeid werd had ik in dit soort kwesties iets meer eelt op de ziel verwacht. Jammer hoor.
Die Okyal is ook zwaar overschat. Als ik die hoor praten en zijn colums lees komt hij niet verder dat het gemiddelde niveau van een Istanbulse taxichauffeur. Maar allochtoon dus interessant voor mediapark en de gracht. "Enig die jongen! Zo oojrspronkelijk en hij heeft zich ontworsteld na zijn hajrde jeugd!" Flikker toch een end op. In Turkije hadden ze hem een trap onder z'n kont gegeven en gezegd: en nu netjes gedragen en werken.
Mooie analyse Van Rossum. Een Nurkwaardig stuk.
Ik lees/zie eerlijk gezegd voor het eerst van Ronit Palache, ik kan ja ook niet alles bijhouden. Mijn conclusie, een bovenmatig mooie en (klaarblijkelijk) ook bovenmatig intelligente en erudiete vrouw, die OOK NOG EENS bepaald niet achteraan in de rij heeft gestaan bij de bedeling der boezems. Ik zeg een 9+. Maar nu ben ik vast weer seksistisch in menig ogen, maar dat is niet zo. Het oog wil ook wat, edoch het gaat om het innerlijk natuurlijk. Dat weten we allemaal!
Is toch niet zo verrassend dat over zo'n man die een hekel heeft aan homo's, transpersonen en joden en die zich omringt met fascisten en racisten als Baudet, de brainfarts van een massamoordenaar uitgeeft, zijn personeel koeioneert, horecapersoneel kleineert en uit zijn mond stinkt, uiteindelijk voorzichtig voorgedragen wordt voor cancelling?
Gevaarlijk at #metoo erbij wordt gesleurd. Waarom?
Omdat het een (blanke) kerel is?
De associatie leggen is in dit geval een indicatie dat het nogal een zwak verhaal van een huilstruik is.
Ik snap dit niet. Iedereen die in loondienst werkt, heeft prettige bazen dan wel horken. In het laatste geval kijk je of je ergens anders terecht kan. Maar daar ga je toch niet over mekkeren. Tenzij die baas jou iets aandoet. Maar is dat hier het geval?
Dat essay van die Ronit is een exempel van wat de schaduwzijde is van #metoo.
Macht corrumpeert, zo wordt al te vaak gezegd, en dan wordt er een al te absoluut onderscheid gemaakt tussen de machtigen en de machtelozen, en daarmee een context gecreëerd waarbinnen de één enkel dader kan zijn en de ander enkel slachtoffer.
Maar machtseffecten zijn veel complexer. Ik verwijs hierbij naar de analyses die de filosoof Michel Foucault, vandaag de dag verketterd als een van de 'grondleggers' van Woke, maar destijds gevierd en geprezen, die sprak van de 'micropolitiek van de macht'. Volgens hem gaan machtseffecten alle kanten uit, en lopen ze in een piramidaal opgebouwde samenleving ook zeker van onder naar boven. In elke menselijke relatie is er sprake van machtsverhoudingen die op uiterst complexe wijze op elkaar inwerken, en je kunt die nooit herleiden tot een simpele verhouding tussen heer en slaaf. Hijberiep zich hierbij op Nietzsche die in feite niet anders zei en maar al te vaak op simplistische wijze gezien wordt als een denker die de 'Herrenmoral' verheerlijkte ten koste van de 'Sklavenmoral', en, o ironie, als voorloper van het Nazistische gedachtengoed.
Nee, ook voor Nietzsche was macht verre van een simpele tegenstelling tussen meester en slaaf. Wil je uitspraken als "Alles ist Wille zur Macht" een beetje begrijpen, dan moet je allereerst snappen dat in zijn opvatting elk kleinste deeltje, elk 'Quantum' zoals hij dat zelf noemde, uit is op macht, macht op de omgeving. Alles is macht versus tegenmacht, kracht versus weerstand. Nietzsche zag zijn machtsfilosofie in de eerste plaats als een alternatief voor het denken in oorzaak en gevolg.
Het is ironisch dat uitgerekend Spijkers over "Fifty Shades of Grey" struikelde, de zoveelste roman in het genre, met het zoveelste clichématige aansnijden, precies zoals bijvoorbeeld in Histoire d"O, van het centrale thema: wie heeft in een sadomasochistische verhouding macht over wie?
Hetgeen ons terugbrengt tot Ronit en haar essay. Stel je je de vraag wat zij daar al die negen jaar heeft gezocht, dan is een goed antwoord: macht. Ze schurkte aan aan de macht, zoals Spijkers dat ook deed, en samen boekten ze daar een bepaald resultaat mee, bouwden ze daarmee ieder voor zichzelf aan hun macht over de wereld.
Moest ook even denken aan de figuur Ghislaine Maxwell. Was zij nou dader of slachtoffer, of allebei? En wat was haar invloed op Jeffrey Epstein? Welke macht had zij over hem?
Ook "to the point" in dit verband is die monoloog van het kunstmeisje Kate:
www.youtube.com/watch?v=exlV4LwAk_8
Ronit probeert nu op een andere manier haar macht te vergroten, zoals wij dat allen vanuit ons eigen perspectief doen.
Als je je door het essay in de VK hebt geworsteld, blijft de vraag hangen of mevrouw het eigenlijk jammer vindt dat Mai zijn gulp heeft dichtgehouden. Nu is het een mager verhaal geworden van een rancuneuze medewerkster.
Beste Ronit, even een goede tip, of 'life hack' zoals jullie generatie dat noemt: als je baas steeds nukkig is, moet je aan het einde van jullie frequente 'gezellige etentjes' wat vaker aan z'n piel sjorren, wordt ie rustig van (zeker als hij de hele avond naar je decolleté heeft moeten kijken).
Ik ga niet mee in dat mantra van 'bazen zijn altijd kut' en 'als je het niet leuk vindt, dan ga je toch gewoon weg'. Die Mai Spijkers ging echt veel te ver, dat past simpelweg niet in een bedrijfscultuur, geen enkele bedrijfscultuur. En als Prometheus nou een 13-in-een-dozijn bedrijf is zou het bedrijf ook allang niet meer bestaan, want dan gaan mensen inderdaad weg. Maar rondom werken bij een uitgeverij van naam, in de literaire wereld, zitten zoveel meer redenen dan alleen je werk doen en salaris opstrijken, dus je kan niet even naar een ander bedrijf overstappen. Het vertoonde gedrag is gewoon niet acceptabel, wie je ook bent.
Waar Van Rossem volkomen gelijk heeft is dat het belachelijk is dat het dus 9 jaar duurt voordat je je verhaal in het openbaar doet. Heb ik ook altijd vreemd gevonden bij Weinstein, dat mensen jaren en jaren wachten voordat ze hun bek opentrekken. Dat maakt het verhaal er niet sterker op.
Beste @rederijker. Als iemand te ver gaat neem je ontslag en/of ga je naar de pliesie. Als je dat negen jaar door de vingers hebt gezien en - als ik het goed begrijp - zelfs meegedaan hebt om de cultuur in stand te houden, dan wordt het verhaal al snel minder sterk.
Bosses will be bosses. En die zijn net zo inwisselbaar als personeel.
First World problems.
Elke baas is een lul. Want -of je nou wilt of niet- er bestaat een machtsverhouding. En zéker Nederlanders hebben een grafhekel aan gezag.
Ik word een beetje moe van dat gewauwel over die machtsverhouding. Want die is er gewoon. Je gaat ergens werken en degene die jou geld geeft wil dat je daarvoor in ruil dingen doet. En dat zijn altijd dingen die hij of zij niet (meer) wil doen. Extra lullig is natuurlijk dat zo’n Spijkers dat werk ook ooit zelf gedaan heeft en het dus ALTIJD beter weet. Heel irritant. Maar wel een feit.
Veel grote ondernemers zijn verschrikkelijke bazen. Ze houden je onder de knoet en angstcultuur is er een onderdeel van. Daarom zijn deze ondernemers succesvol. Omdat jij gewoon doet wat zij van je vragen. Of eisen.
Nederlanders een grafhekel aan gezag? Heb ik anders weinig van gemerkt tijdens kerona.
Wat had je liever gehad dan? Revolutie? Centraal-Afrikaanse toestanden?
@Louter Leuter | 17-06-22 | 13:46:
De meeste maatregelen waren op het moment vrij zinnig.
Ik had 25 jaar geleden ook een nieuwe directeur en dat was me daar een hork zeg! Die ging mij vertellen hoe ik met de hoogspanning moest omgaan, waarvoor ik 4 jaar hogere technische school gedaan had. Ben weggegaan en al 25 jaar geen seconde spijt. Had toen ook een hoge hypotheek, net de eerste dochter geboren, maar wegwezen!
Welke ervaring bestaat er eigenlijk nog meer naast "lived experience"?
Hearsay experience, of wel: roddel en achterklap
'Mijn baas is een lul. Maar ja, de hypotheek moet toch betaald worden.' Voor hoeveel mensen zal dit niet gelden? Goed, ik wil best aannemen dat die Mai een hork van de buitencategorie is, het gedrag dat in het stuk beschreven wordt is inderdaad schofterig. Maar waarom in vredesnaam metoo en de Voice er bij halen als je zelf erkent dat er niets seksueels aan de hand was?
Je kan gewoon solliciteren voor een nieuwe baan en pas je baan bij je horkbaas opzeggen als je ergens aangenomen bent, dan loopt de hypotheek ook geen gevaar...
@ReyNemaattori | 17-06-22 | 14:06: Dat is waar, als er een andere baan is. Nou is het vreemde dat dat in haar geval ook zo is: ze schrijft in dat stuk dat haar meerdere keren een andere baan is aangeboden maar dat ze dat afsloeg. Daarmee vervalt het hypotheek argument eigenlijk wel.
Heb meerdere van dit soort bazen gehad. Nog meer mensen in verenigingen, stichtingen, besturen.
En het is wel degelijk een probleem.
De overcompenserende machtswellusteling ‘komt weg’ met dingen omdat hij/zij grenzen overschrijdt die anderen respecteren.
Hun natuur is intimideren waar anderen daarin aangebreid worden ajs prooi/slachtoffer.
Degenen die schrijven ‘je kunt toch weg’ gaan voorbij aan deze feitelijke machtsverhoudingen obv psyche.
Als dát je wendbaar is en een ander pad ‘minder’ dan moet je maar vanwege de klootzakkerij en onaangepastheid van iemand die gestoord is een mindere kant kiezen? En velen met jou?
Dat is a) niet effectief en b) geen gewone marktwerking.
Dat zegt niet dat regulering de oplossing is, maar het begint bij onderkenning van het probleem.
Assholes zijn slecht voor een bedrijf.
Ach, de baas is gewoon de baas. Als hij een hork is, zoek je wat anders.
Erg moeilijk hoor, dat te begrijpen.
Kennelijk niet, want het is een zeer succesvolle uitgeverij lees ik net
Ga als werkgever maar eens iemand ontslaan met du monde au balcon. Dat doe je gewoon niet.
Flinke jopen.
In Amsterdam wist iedereen al sinds de uitvinding van de drukpers dat Mai Spijkers een stomme lul is die stomme boeken uitgeeft. Als je dan alsnog 9 jaar voor die non-valeur gaat werken, dan heb je het toch echt aan jezelf te danken.
Vanwaar deze persoonlijke aanval op mevrouw Palache? Er klinkt nogal wat wrok in deze bespreking van GS.
Omdat ze een totaal jankverhaal publiceert, typerend voor deze tijd?
@Ichneumonidae | 17-06-22 | 13:03: Ja, precies. Stel dat Sophie Hermans nu haar memoires zou publiceren, wat zou erin staan? En hoe zou GeenStijl dat boek bespreken?
Een niet relevant topic over niet relevante mensen.
Halverwege het verhaal bedacht ik dat Mai wel eens een man kon zijn. Ik snapte er al niks van.
Ja, ik vind jullie ook een hork. Dat gezegd hebbende: Van Rossem was weer op z'n best. Heeft Mai je nog niet gescout?
Ben een jaar of 20 manager geweest bij verschillende bedrijven en weet heel zeker dat een hele hoop mensen mij een klootzak vonden ook al heb ik me (bijna) altijd correct gedragen. Vinden mensen nou eenmaal niet leuk als ze aangesproken worden op hun functioneren want dan moeten ze naar zichzelf gaan kijken en dan is het makkelijker om de baas een botte lul te vinden.
Afsluitend wil ik nog even opmerken dat mevr. Palache altijd welkom is om bij me uit te komen huilen.
Pas maar op. Huilen is niet strafbaar, maar wel een wapen, zo, de laatste tijd.
Toch wel leuk, en nostalgisch, dat er blijkbaar nog iets als 'schrijvers' bestaan. Ik dacht dat die ook al in de categorie lantaarnopsteker en andere uitgestorven beroepen vielen. Toch wel knap hoe die sub-bubble zichzelf in stand houdt.
Dan zeg je er toch iets van, of je neemt ontslag?
Legio mensen gingen je voor.
Als ik stiekem "Tassendrager" in haar oor fluister.
Gaat ze dan ook huilen?
En wordt ze vervolgens getroost en in de armen gesloten door het opeens zo woke en deugende metoo-ende schrijversgilde?
Iedereen die werkt is afhankelijk van de nukken van zijn baas, chef, directeur enz. Je zal toch je centjes moeten verdienen om te eten, wonen enz.
Ook zelfstandigen want die zijn weer volledig afhankelijk van hun opdrachtgever, klant.
Inderdaad. (Vrijwel) iedereen heeft een baas. Of klant. Of vrouw.
Don't judge the book by it's cover, maar toch. Goede voorpagina in ieder geval.
Is dat vader en dochter?
Wanneer je baas een ongelofelijke lul is dan kun je drie dingen doen. Je gaat de strijd aan, je accepteert het of je gaat weg.
Blijven zitten en achteraf huilie huilie doen is niet de oplossing.
De strijd ga je verliezen. In ieder geval bij een directeur of oprichter. Dus dat is geen optie. Is je baas een lullige middle manager: ga je gang en probeer t. Maar je nieuwe baan is zo gevonden. Scheelt hoofdpijn.
Een hoop woorden over woorden schrijvers, maar waarom een foto van Mick Jagger en Heleen van Rooyen?
Is het niet Rod Stewart?
@Keutels | 17-06-22 | 12:36:
Ik dacht eerst dat het Stephen Tyler was, maar die drinkt veel minder dan dat mormel op de foto
@Keutels | 17-06-22 | 12:36: Ik dacht dat het ontzielde lichaam van Annie MG Schmid uit de crypte hadden gehaald
Ik had het artikel vanmorgen al gelezen, en vond het mega-interessant.
Wat ik las was een uitgebreide analyse van waarom iemand blijft hangen in zo'n werk situatie.
En 'vervelende bazen heb je overal', maar wat hier werd beschreven is echt heel ver van wat ik in ieder geval ooit heb meegemaakt.
Mag toch aannemen dat Palache wel woef-woef heeft geleerd en in de toekomst ook al kwispelstaartend naar haar baasje komt.
Zo iemand kan in feite niet zonder baas - en dan gaan janken.
't Is fraai zei de kraai.
Mijn ouweheer zei altijd, “wacht niet op een goeie dag, maak er één”. Hoop dat je er wat aan hebt Norit ..
Mijn vader zaliger zei altijd "je hebt slechte bazen en hele slechte bazen". Ergens had hij een punt.
@Portugalisch | 17-06-22 | 12:41: die van mij zei, "ik ben liever een goede knecht dan een slechte baas"
Jullie willen gewoon die foto nog eens posten. Boefjes.
Ik heb zo vaak een ‘stomme baas’ gehad en soms bleef ik te lang hangen. Men leert bij. Maar gelukkig is mijn beroep geen boekjes schrijven dus ik trap er niet in om daar iets over te publiceren. Is trouwens toch allemaal machtig oninteressant voor derden en, het staat niet goed in de markt om een zeikerd te zijn.
Wie?
Personal Prometheus van Puscifer:
www.youtube.com/watch?v=uVOey7-4prc
Gaan de deugmensen nu ook Prometheus cancellen, of gaan we meteen door naar de volgende stappen : boekverbrandingen en pek/veren ?
Och sommige minder ontwikkelde mensen gebruiken intimiderend gedrag om hun 'natuurlijke autoriteit' te vestigen. Doen apen ook. Als werknemer zo snel mogelijk uit zo'n situatie vertrekken.
Maar als die minder ontwikkelde aap nu de meeste en lekkerste nootjes/bananen heeft ? Dan zetten veel onderapen hun principes vaak even opzij.
Tijdens een economische crisis, waarin het aanbod de vraag naar personeel ruimschoots overtreft, kunnen bazen, managers etc, hun personeel als stront behandelen. Werknemers hebben geen andere keuze dan blijven en slikken, want hebben verplichtingen, zoals hypotheek of huur. Nu het goed gaat met de economie (hoe lang nog?) is er een personeelstekort en schreeuwen bazen moord en brand dat ze geen personeel kunnen krijgen. Dat is nu net in sectoren waar de lonen laag en de werkdruk hoog is. Heb ik medelijden met die werkgevers? Hahahahahaha! Nee. Ronit Palache beschrijft de werkomgeving van een gemiddeld bedrijf in Nederland. Laat de baasjes nu maar zweten en hopen dat ze kunnen blijven zitten nu hun bedrijf de 'targets' niet meer haalt.
Zo zalig dat ik over twee maanden en 13 dagen kan stoppen.
Ik heb die baasjes wel meegemaakt in mijn jonge jaren. Ik verdiende een drol en uitgekafferd, je het schompes werken, onveilig, vies, klote werk. Maar wat moest je zonder diploma's? In de jaren 80? Ja uiteindelijk wel je titeltjes halen en eraan ontsnappen. Maar wat een schorem heb ik als werkgevers meegemaakt.
Ja, ook logisch dat juist diegenen die te afhankelijk zijn van de werkgever te veel pikken. Eus of Omtzigt aandragen als voorbeeld dat het meevalt is dan ook raar.
Een echte werkgever zorgt ervoor dat men terug blijft keren omdat men het er leuk vond. Tirannieke figuren zijn dan ook geen echte ondernemers. Die surfen alleen op andermans werk en succes. En snappen niet wat eb en vloed is.
Helemaal met Toos eens. De eerste sociale werkgever moet ik nog tegenkomen.
Laten we hopen dat door de krappe arbeidsmarkt de proleten voorlopig een toontje lager zullen blijven zingen.
@leo59 | 17-06-22 | 12:38: Hou toch op.... een werkgever huurt je in omdat je iets kan waar het bedrijf behoefte aan heeft en is bereid je daarvoor te betalen. De arbeidsvoorwaarden en het takenpakket stem je af voordat je een krabbel zet. Binnen die afspraken hoeft een werkgever niet sociaal te zijn. Het zijn altijd de types die de kantjes eraf lopen en het hoofdstuk rechten uit de CAO uit hun kennen maar het hoofdstuk verplichtingen over het hoofd hebben gezien. Bevalt de zakelijke overeenkomst niet langer staat het u in alle gevallen vrij uit te zien naar een betere overeenkomst. Of word zelf een sociale werkgever als het allemaal zo eenvoudig is.
@_pacman_ | 17-06-22 | 12:44: /Bevalt de zakelijke overeenkomst niet langer staat het u in alle gevallen vrij uit te zien naar een betere overeenkomst./ Wat een heleboel dan ook gedaan hebben en de baasjes huilend nu weer import uit Marokko etc. willen halen.
Kom nu toch. Je redeneert als een werkgever uit 1880. Ook werknemers zijn stakeholders binnen een bedrijf en binnen de gemaakte afspraken kunnen altijd dingen aangepast worden. Van een werkgever mag gerust goed werkgeverschap gevraagd worden. Daar valt dames lastigvallen, mensen uitschelden en beledigen of nog erger niet onder.
@Zapata10 | 17-06-22 | 12:53: Tuurlijk heeft een werkgever ook belang bij goed werkgeverschap, zeker bij goed functionerende mensen want die wil je als werkgever behouden. Mij stoort de eenzijdigheid van de klaagzang van, zoals hierboven al gezegd, bijna altijd de types die je als werkgever sowieso liever kwijt dan rijk bent.
Veel erger zijn die tussenlagen vlak onder de baas die zijn gedrag kopiëren en naar beneden toe inzetten. Dat is zo’n beetje de gemiddelde manager in NL. Blij dat ik daar van af ben. In dertig jaar tijd is dat enorm verergerd.
Het merendeel van de managers beheerst het vak ook helemaal niet.
Net nog iemand duidelijk gemaakt dat ie er een potje van gemaakt heeft. Hij nam het als een kerel, onderkende dat ik gelijk had en beloofde beterschap. Daarna een aimabel vervolg van het gesprek gehad en vriendelijk uit elkaar gegaan.
Zo kan het ook buiten de safe-space om. Voor de duidelijkheid: niet mijn verdienste maar vooral van mijn gesprekspartner.
Laat me raden... Den Haag?
De baas van het 'Kabinet'?
Heeft hij beterschap beloofd?
Voor op het tegeltje: Je hoeft je niet als een l*l te gedragen!
Dit is feitelijk net zo interessant als de eerste de beste burenruzie in Tuindorp-Oostzaan.
Mijn god wat is Jan Mulder oud geworden..
@ Foto, Draadjesvlees.
En was Jules Deelder er nog maar, wat kon die lekker trollen.
*veegt koffie van beeldscherm*
REAGEER OOK