Het is weekend.

Den Haag, stad, boordevol Bordewijk
en van Couperus overal een vleug
op Scheveningen aan, de villawijk
die kwijnt en zich Eline Vere heugt.

Maar in de binnenstad staan ze te kijk,
deurwaardershuizen met de harde deugd
van Katadreuffe die zijn doel bereikt.
Ik drink twee werelden in ene teug.

Den Haag, je tikt er tegen en het zingt.
In de passage krijgt de klank en hoog
weergalmen en omlaag een fluistering
tussen de voeten over het graniet;
rode hartkamer die in elleboog
met drie uitmondingen de stad geniet.
Prettig weekend. En be nice.

Het is weekend. Wijntje mag ook.

Het onbevattelijke is vlees geworden,
een loodzwaar heimwee om de laatste zucht;
zijn romp ligt als een rouwklacht op de aarde,
zijn voeten smeken rampspoed van de lucht;

hij werd om zijn mysterie afgeslacht,
zijn silhouet komt nooit meer tot bedaren;

het leven is een daverende klucht.
Prettig weekend. En be nice.

Het is weekend. U bent vrij.

Een zee ach zonder water
waaraan ik me ontwring
als aan een natte rok...
is dat al
een te zwaar bestaan?
Niets is zo waar.
Wie draagt me daar
die vreselijke vrijheid in?
Wat moet ik in dat naakte
licht, onzienlijk?
Liever blijf ik
tierend ten ondergaan.
Prettig weekend. En be nice.

Het is weekend. Nu al. Het is een gekke week.

The word itself: prim, retired, its artifact
her portrait above the fireplace, on her face
the boredom she abhorred, then perfected,
her hands held upward—their emptiness
a revision, cigarette and brandy snifter
painted, intolerably, out, to leave her this
lesser gesture: What **next? or shrugged Whatever.
From the waist down she was never there.
Prettig weekend. En be nice.

Het is weekend. Ja nu even echt. Komt u volgende week maar terug. Of morgen.

Het wrakke lijf, verziekt door de jenever,
Vindt het gezond verstand als tegenstrever.
Want enerzijds trekt naar de kroeg het hart,
Doch naar het kerkhof anderzijds de lever.
Prettig weekend. En be nice.

Het is weekend. Ira furor brevis est.

I could not dig: I dared not rob: 
Therefore I lied to please the mob. 
Now all my lies are proved untrue 
And I must face the men I slew. 
What tale shall serve me here among 
Mine angry and defrauded young?
Prettig weekend. En be nice.

Het is weekend. Voor elk wat waars.

On ne découvre pas l'absurde sans être tenté d'écrire quelque manuel du bonheur. "Eh! quoi, par des voies si étroites... ?" Mais il n'y a qu'un monde. Le bonheur et l'absurde sont deux fils de la même terre. Ils sont inséparables. L'erreur serait de dire que le bonheur naît forcément de la découverte absurde. Il arrive aussi bien que le sentiment de l'absurde naisse du bonheur.
Prettig weekend. En be nice.

Het is weekend. We zijn allemaal een beetje prins.

er is niet meer bij weinig
noch is er minder
nog is onzeker wat er was
wat wordt wordt willoos
eerst als het is is het ernst
het herinnert zich heilloos
en blijft ijlings

alles van waarde is weerloos
wordt van aanraakbaarheid rijk
en aan alles gelijk

als het hart van de tijd
als het hart van de tijd
Prettig weekend. En be nice.

Het is weekend. Een liedje dan maar.

Neem gij het leven
Zoals het is
Een beetje onrechtvaardig,
Een beetje boosaardig,
Maar ook wel eens aardig
En soms lang niet mis!

Leef gij het leven
Zoals het gaat —
Niet al te opzichtig,
Niet al te gewichtig,
Een beetje voorzichtig
Dan is 't niet zo kwaad!

Houd gij het leven
Bedaard in het oog.
Toon gij u krachtig,
Uw doel steeds gedachtig,
Nooit onwaarachtig,
En dan: kop omhoog!
Prettig weekend. En be nice.

Het is weekend. Ook in Japan

Er staat in mijn hart een boompje gegroeid,
De wortels zijn bloedig rood,
Maar de bloesems zijn, als het boompje bloeit,
Sneeuwwit langs de tengere loot.

`s Nachts droom ik van vogels en laaiend vuur
En hoor verward gekras,
Maar een lied rijst in het morgenuur
Als een feniks uit as.

En van de liefde verbleekt het rood
Tot de smetteloosheid van het kind --
Er is een zuiverheid van de dood
Die reeds in het leven begint.
Prettig weekend. En be nice.