Het is weekend. Wij missen Jimi Hendrix nog elke dag. Vol nostalgie mijmeren we over Jim Morrison. In elke regenbui horen we Kurt Cobain terug. De popradio is niet hetzelfde zonder Amy Whinehouse. We kunnen geen straat zien zonder aan Tupac Shakur te denken. We hangen nog dagelijks op de straathoek in onze hood als eerbetoon aan Ol' Dirty Bastard. Elvis. Godverdomme Elvis. Wat moeten we nou zonder jou? En jij, Bob Marley, jij brullende leeuw, een spoor van Muses die zelfmoord pleegde na jouw dood. Als we terug konden in de tijd, hadden we Buddy Holly verzocht niet in het vliegtuig te stappen. Maar 'als' bestaat niet. Ramses Shaffy, Jacques Romain Georges Brel, er is een holle leegte in de muziek die druipt van melancholie omdat jullie er niet meer zijn. Louis Armstrong, Miles Davis, Dizzy Gillespie, wat stelt een trompet nog voor nu er geen meester meer is om hem te bespelen? We voelen je, Duke Ellington, maar we horen je niet meer. Iedereen die ons verdriet voor het vergaan van deze muzikale grootheden perfect zou kunnen verwoorden in muziek is vergaan. Maar gelukkig komt Jan Smit met een nieuwe single. Prettig weekend. En be nice.