RequiM in de VrijMiBo

Een gore zee;
Aan 't strand daarvan:
Van lieverlee
Een eenzaam man.
Zijn blik is naar
Verlatenheid -
Geen uitzicht, waar
Men die vermijdt.
In 't niets verglijdt,
Zonder misbaar,
De hooploosheid
Van weer een jaar.
De mond blijft stom
Tegen den tijd,
Want ouderdom
Is eenzaamheid.
Prettig weekend. En be nice.
Geen Accijns op de VrijMiBo

Plum black & the blush white of an apple
shoulder, melon & cream, in tones to list
the flesh; in light, washed colors off at last
& textures sheer with damp I slowly pull
from you with your quick help. Weekend's ample
procrastinations to forget the least
of what we want to do. April, half a blast
of cold, half new light, green & simple.
Now dusk. Now fear. We pencil what we owe
on this short form, our numbers good enough.
The goose-neck glare undoes how we spent the day.
Each bite each bee-sting kiss each bitten O
all aftertaste. Later, at the drop-off,
postmark queue, we joke: "Now we can die!"
Prettig weekend. En be nice.
Kom op adem in de VrijMiBo
Words as plain as hen-birds' wings
Do not lie,
Do not over-broider things -
Are too shy.
Thoughts that shuffle round like pence
Through each reign,
Wear down to their simplest sense
Yet remain.
Weeds are not supposed to grow
But by degrees
Some achieve a flower, although
No one sees.
Prettig weekend. En be nice.
VrijMiBo in brand

vroeger vond ik de herfst
een droevig seizoen
en liep ik vaak moe
en eenzaam door regen of nevel te druilen.
En soms was ik weemoedig
om ik weet niet wat.
maar nu - toch zoveel ouder -
midden in een grijze stad
geniet ik van het najaar
daar - dank zij oliestook -
mijn vrouw vaak in bikini
door het huis heen deint
waar het binnen zomer blijft.
Prettig weekend. En be nice.
Eunice door de VrijMiBo

Geen betere plek om het getier
van een oproerig geheugen te smoren
dan de keuken waar het licht
neutraal naar binnen valt en ieder
ding zich door een jarenlange
dagelijkse sleur hanteren laat
zonder oud zeer te wekken
zolang ik me maar niet herinner
hoe jij hier na die eerste nacht
gestaan hebt als een tussen
potten en pannen verdwaalde boom
die zijn kruin naar me overboog
en zijn takken om me heen sloeg
of hij me nooit meer los zou laten.
Prettig weekend. En be nice.
Olumpische VrijMiBo

het is een heel oud spel,
maar gelukkig nog vrij eenvoudig te leren
er komen geen stukken bij te pas,
geen stenen, geen schijven, geen fiches, geen kaarten,
alleen, soms, een simpel rekensysteem
het wordt gespeeld met drie of vier benen
(en nog een paar andere benodigdheden)
in een al dan niet opgemaakt bed
(bij gebreke daarvan kan vrijwel ieder
min of meer effen oppervlak dienen,
mits min of meer horizontaal van stand)
het is, als gezegd, een heel oud spel,
maar nog steeds veruit het gezelligste
Prettig weekend. En be nice.** **
Vertrouwen in de VrijMiBo

Zó, voor zich heen, in 't donker zingen,
terwijl je niemand meer verwacht;
met sterren, die je brein omkringen
en leed, dat weegt, maar wordt veracht;
terwijl, onhoorbaar op haar zwingen,
de vleermuis de eenzaamheid verzacht,
kan 's morgens weer de leeuwrik zingen:
'Het is volbracht! Het is volbracht!'
Prettig weekend. En be nice.
Orwelliaanse VrijMiBo

No stone is set to mark his nation's loss,
No stately tomb enshrines his noble breast;
Not e'en the tribute of a wooden cross
Can mark this hero's rest.
He needs them not, his name untarnished stands,
Remindful of the mighty deeds he worked,
Footprints of one, upon time's changeful sands,
Who ne'er his duty shirked.
Who follows in his steps no danger shuns,
Nor stoops to conquer by a shameful deed,
An honest and unselfish race he runs,
From fear and malice freed.
Prettig weekend. En be nice.
VrijMiBo Open

I butterflied Australian rack of lamb
with shallots, garlic, parsley, butter, wine
(some in the pan, some for the palate).
Although the livestock loved in nursery rhyme
avoided clumps of mint, it served my family
nonetheless. I am no PETA zealot
(leather jacket, handbag, wallet, shoes)
but wonder if the deeds we do pursue
us in the afterlife. Does the fleecy
creature have a tenderable claim?
My lambent mind considers our short lease
on life, the oven hot. Am I to blame?
Who gave thee such a tender voice? asked Blake.
Myself **am **Hell. I watch the mutton bake.
Prettig weekend. En be nice.
Nog steeds de VrijMiBo

Gedicht 22-07-2015
Over de landerijen en schitterend zicht
Als een zee golft het graan.
Onder de wolken een lesvliegtuig
Staart zij naar de scheuren
in het metselwerk en bovendorpel
van de baanderdeuren achter.
Het is een wereld toch niet meer de hare
Geregeld nu door het instituut
Dat zich hult in ongenaakbaarheid.
