In dromen kun je niet wonen
D66 wilde graag een Europese strafprocedure starten tegen zijn eigen Nederland. Waarvoor je geen politiek draagvlak kunt krijgen, is altijd wel een activistische rechter beschikbaar. De delegatie uit Spanje moest direct denken aan de bestormingen van hun metershoge hekken rond Afrikaanse enclaves Ceuta & Melilla, waarbij op 24 juni minimaal 18 migranten in de verdrukking omkwamen.
De vertegenwoordiging van Griekenland moest meteen denken aan de kampen in bijvoorbeeld Moria op Lesbos. Waar inwoners ongeveer een jaar wachten op hun eerste asielgesprek, waar de helft buiten het kamp woont vanwege een gebrek aan tenten. Waar alle vrouwen zijn verkracht, vanaf drie jaar. Sophie in 't Veld is een beetje wereldvreemd. Wie zonder zonde is, werpe de eerste steen...
Italië moest denken aan de dobberende scheepjes, de veerdienst van Artsen zonder Grenzen en de groepen op Lampedusa. De criminele mensensmokkelaars verdienen miljoenen, laten hun slachtoffers vooraf betalen en weten dat verdronken klanten niet klagen. Italië geeft soms verblijfsvergunningen af, zodat deze mensen ongehinderd doorreizen. Letterlijk een uitlaatklep.
Franse diplomaten moesten denken aan de tentenkampen in Parijs en Calais, de bestormingen van vrachtwagens en de geflopte integratie in banlieues. Een Nederlandse groep naïeve ambtenaren ging ooit op werkbezoek in Saint-Denis om zich te laten molesteren en beroven. Ik doe liever niet aan victim blaming, maar dit was echt een gevalletje waarin wensdenken struikelt over de praktijk.
Een paar honderd asielzoekers kunnen in Ter Apel niet dezelfde week worden geholpen. Hun tentjes werden in opdracht van de burgemeester gestolen. Daarmee zijn we het beste jongetje van de klas. De linkse kerk gelooft niet in een aanzuigende werking. Een jongeman die Powned sprak in Ter Apel zei "Ik wil naar een ander land, ik word hier niet goed genoeg geholpen, ik kom uit Duitsland".