GeenStijl Teamuitje 2019.
De rupsjes worden vlindertjes, de whiskeytjes worden biertjes en de broekjes worden rokjes. Dus wij met dat naderende zomerweer een beetje ongedwongen keuvelen naar welk festival onmeunig stadse boer Spartacus de redactieraad dit seizoen eens mee naar toe mag nemen voor het jaarlijkse uitje. Het is immers zijn beurt - in 2017 organiseerde Zentgraaff een dictee en die is naderhand linea recta weggejorist naar de Joop, en vorig jaar nam Tom Staal de roedel op sleeptouw naar zijn die Heimat. Er schijnt nog steeds een reaguurder gevangen te zitten in dat rallige stripteasehotel. Enfin, iedereen trappelen van ongeduld voor het teamuitje van 2019. Komt die Spartacus aankakken met de optie Zwarte Cross. Jezelf in een modderpoel laten smijten door een stelletje dronken boeren? Mooi niet dus. Hier, een kloosried van die website van die gasten.
ZC: Op de Zwarte Cross zullen in 2019 wederom duizenden zich onbevreesd in het feestgedruis storten. De Zwarte Cross is de plek waar ‘s wereld beste bands de naden uit het feesttentdoek rocken, waar motorcrossfans zich vergapen aan theater & cabaret en waar stuntmannen hun eigen records verpulveren. De slogan van de 23e editie van de Zwarte Cross luidt: Niks is onmogelijk!
GS: Nounou poehpoeh beste bands ter wereld. Die bejaarde draak van een Heino, en dan hebben we de Black Eyed Peas, die alleen interessant zijn vanwege die als zangeres vermomde buikdanseres, maar die hoort er kennelijk niet eens meer bij. Helemaal gemist. En dan heb je nog De Staat, een soort benzinemotor die 1 op 2 slurpt, maar dan niet met benzine maar wel met subsidie. O ja, rondjes rennen, dat kunnen ze ook erg goed. Ja en verder. Dan heb je nog theater en cabaret, maar dat heb je op de Parade ook, maar dan duurder en pretentieuzer - en je hoeft er vanuit je grachtengordel niet eens voor naar Lichtenvoorde te snorfietsen met helm. En dan doet een stuntman een keertje een salto voorover waar half Gelderland drie dagen van onder de indruk is. Niks is onmogelijk jongens.
ZC: Wie organiseert er in he-mels-naam een festival met ogenschijnlijk onverenigbare programmaonderdelen in een krimpregio van Nederland en benoemt bovendien een voormalig interieurverzorgster op leeftijd tot festivaldirectrice? Nou?! Juist ja. Niks is onmogelijk!
GS: Ja even over posterboy Tante Rikie. Die gaat dus naar zo'n bandje toe en zegt: "Ja kom maar jongens." En dan komt iedere band naar je festival. Mogen ze ons eens uitleggen wat die magie is, van die Tante Rikie. Het is goddomme wel je heilige drie-eenheid hoor, die bejaarde Jan Smeets met zijn jubileumprogramma van niks, en dan heb je polderactivist Eric van Eerdenburg die tout hip Amsterdam in ruil voor vijftien muntjes aan spelt-avocado-dis voorschotelt in Biddinghuizen. En dan dus die tante Rikie, die zich letterlijk en figuurlijk door een paar sjouwers laat rondbanjeren over dat festivalterrein. Dit is dus de crème de la crème op festivalgebied in Nederland. Goeiemorgen.
Rikie: "Een groot deel van mijn jonge leven ben ik de underdog geweest. Eigenlijk werd ik als nog minder dan dat beschouwd. Ik was de underbitch onder de zwerfhonden. Ik kon niet bijster goed leren, groeide op in een armoedig arbeidersgezin en ik had van jongs af aan mijn figuur niet mee. Toch heb ik nooit getwijfeld aan wat ik kon bereiken. Ik hoefde maar een kleurpotlood te pakken en al tekenend maakte ik de mooiste sprookjeslandschappen met mijzelf in de hoofdrol. Of ik schreef tot diep in de nacht in mijn dagboek. Ik liet mijn geest op volle toeren werken en zonder na te denken vloog mijn kinderhandje over het papier. De meest waanzinnige ideeën schreef ik op en zo besefte ik op jonge leeftijd al dat met een gezonde dosis verbeeldingskracht alles mogelijk is. Tijdens deze middernachtelijke sessies werd in mijn schedel het zaadje gepland wat later zou uitgroeien tot de Zwarte Cross. Inmiddels ben ik in de heerlijke zwoele nazomer van mijn leven gekomen en kijk ik vooruit door terug te kijken. De nieuwe generatie Zwarte Crossers wil ik inspireren en motiveren. Zonder dromen, fantasie en creativiteit was de Zwarte Cross immers nooit geworden wat het is nu is en daarom is het motto van de Zwarte Cross 2019: ‘Niks is onmogelijk!’."
GS: En wij altijd maar denken dat de underbitch onder de zwerfhonden ergens columnist is. Al die grote woorden. Inspireren. Motiveren. Dromen. Fantasie. Creativiteit. Waar hebben we het nou eigenlijk over? Een paar man op een festivalweide die in zo kort mogelijke tijd zo dronken mogelijk worden. Misschien dat die Crossers een keer kunnen uitleggen wát nou precies de verbeelding prikkelt. En hoe. En waarom. Gaan we niet allemaal naar de Zwarte Cross om hartstikkene veel bier in onze mik te jagen en een beetje te kijken hoe Achterhoekse en Brabantse idioten een carnavalswagen met spuitende pik hebben omgebouwd tot crosswagen? Durf te dromen hoor.
ZC: Ons nieuwste podium is ‘The Noaberhood‘, dat vorig jaar zijn debuut maakte op ons festival. In deze hiphopweide voor Noabers With Attitude verschijnen grotere namen afgewisseld met jong talent uit de Benelux, streetart en lijpe skateshows in een halfpipe. The Noaberhood is de plek waar je je waant op een buurtfeest in Brooklyn.
GS: As I walk through the valley of the shadow of John Deere. Die crips in Brooklyn lachen zich natuurlijk helemaal kapot om zoveel kneuterigheid in die verre uithoek van Amsterdam-Oost. "Nou jongens, voordat we met de John Deere een drive-by plannen, welke gangsters hebben jullie allemaal staan op die Noaberhood?" - Euhhh ja we hebben Brainpower natuurlijk, dat is wel echt een ruige gangster want die is ooit van montuur gewisseld van zijn bril, en hij heeft nu ook een sik. Ennee..., Boekoesam ofzo. Fuck yeah, buurtfeest in Brooklyn.
ZC: Zwemmen op de Zwarte Cross kan dit jaar weer op festivalstrand Playa Gasolina; lekker plonzen of zonnen met een cocktail in je hand tegen een decor van verweerde verkleedhuisjes en zongebruinde badmeesters. Er is een Blagenparadijs, waar echte rocksterren speciale kindvriendelijke optredens verzorgen, kids op een superstoere grotemensencrossmotor kunnen zitten en over hun eigen crossbaan kunnen racen. In Gaycafé de Kast kunnen de bezoekers zichzelf lekker laten gaan op foute discobeats en een dansje wagen met onze extravagante dragqueens op het podium. De Gospel Church is er voor zowel gelovigen als atheïsten. Zang, dans, scherpe columns, rare fratsen, de zin van het leven; het is allemaal te vinden op de Theaterweide. Kennis maken met de power van een motorfiets kan bij de motoropstap voor volwassenen. Op deze website vind je een overzicht van alle locaties, dat zijn er 41 in totaal. 33 van deze locaties zijn podia.
GS: 33 podia. Waarom heeft iemand 33 podia? Zodat je bij het ene podium kan wieberen, en dan kom je bij een ander podium, en dan ga je weer verder, en zo is het altijd wel een keertje ergens leuk. Ja, zo kunnen wij het ook. Dat is een beetje zoals de Verenigde Staten. Veel van die staten zijn best wel achterlijk, maar als je maar lang genoeg reist is het vanzelf wel een keertje leuk.
Enfin. Voordat wij van de redactie überhaupt het imperiaal van de Volvo gaan volbouwen om de drieweekse reis naar het oosten te gaan aanvangen, mogelijk kunnen ze ons eerst even vertellen wat een roze zolderkamerautist precies op dat zoepfestijn te zoeken zou hebben, behalve dat het een 'inspirerende omgeving' is, want zo luidt ook de catchphrase van een willekeurig IT-bedrijf dat een gare sollicitatie op LinkedIn heeft geklapt.
