Oei wat nu

Altijd spannend zo vlak voor de zomervakantie: de rapportcijfers over mediavertrouwen (PDF). We doen iets goed bij mensen die ons niet lezen: dit jaar scoren we lager dan vorig jaar. Terwijl we net zo lekker aan een lange mars naar een lage zes waren! We klagen niet, want onder mensen die ons wél lezen (en niet het sociaal wenselijke antwoord geven) zijn we juist een volle tiende gestegen in uw achting, naar een whopping 6,6. Dat rondt officieel af naar een zeven! Terecht natuurlijk, in een medialandschap dat op een monopolistisch kartel lijkt omdat vrijwel alle titels geknecht zijn door de Belgen, of betaald worden uit de staatskas. Zelfs de hoofdredactie van De Telebelg is inmiddels een worp van de diversiteitsdobbelsteen door ESG-aandeelhouders. GeenStijl is de enige én de kleinste op bovenstaande lijst die niet in opinie-oligarchische handen is, maar gewoon van de redactie zelf. En we worden dus mooi wel genoemd. Ieder jaar opnieuw, omdat steeds meer mensen denken: Hee, wat de Staatsomroep zegt staat ook op Nu.nl die hetzelfde vinden als de Azijnbode, dat we ook al lazen in alle titels van het AD, die het kopieerden van RTL Nieuws. Is er dan niemand die nog een beetje spottend-retorisch zijn eigen koers schatgraaft op de woelige baren van de waan van de dag? Jawel, GeenStijl dus. Bedankt, Commissariaat van de Media, met dit prachtige rapport kunnen we weer langs alle suikerooms en -tantes om te vragen om een zakcentje voor onze stijlloze inspanningen!

Tienduizend stukjes tekst, probeer daar maar eens wat zinnigs over te zeggen in een stukje tekst

Op de dag dat ondergetekende exact elf jaar topics bakt op deze zijde van het web, tikt de teller het tienduizendste gebakje aan. Moveer uw cursor naar nickname, klik naam aan, en als het goed is verschijnt dan het getal 10000 linksbovenaan. De allereerste ging over Marokkaanse jongeren in Hoograven die graag naar een verjaardag wilden. Dat is dus vandaag precies één advertentieboycot, één internet 2.0, een handjevol rechtszaken, tientallen terzieleverklaringen, honderden Kamervragen door diverse partijen, krap iets meer dan 5000 stemmen bij Tweede Kamerverkiezingen, vele tienduizenden crowdfundknaken voor postzegelwinkeltjes & aanverwanten, een paar miljoen comments, vier komma twee miljoen kiezers in een raadgevend referendum & een heel leven geleden. En dat vieren we allemaal op een achternamiddag in de daluren van een zondagavond - hoe passend. *Plop*, en doorrr!

Onze jaarlijkse Dag van de Arbeid

Ja hallo en u ook een goede [spatiefout] morgen, middag, avond of nacht. GeenStijl is vandaag drie jaar Independent & Unincorporated Media. Vrij van last, ruggespraak, declaratieformulieren met een Telegraafstempel in slecht gecodeerd Excel, middenmanagers met Vlaamse tongval, en vandaag ook van werkzaamheden.

Wat valt er na drie jaar zelfstandige vrijheid nog te herhalen? U kent het verhaal. Rosanne en Loes vonden ons stom, een stuk of honderd hoe-Hans-Teeuwen-ze-zou-noemen zetten daar hun handtekening onder, twee grote deugbodes drukten dat af en toen gooiden de Belgen ons uit hun mediamonopolie omdat ze denken dat 'pluriformiteit' een vorm van smetvrees is, die te veel reclamerendement kost.

Toen mochten we ons eigen weblog zelf houden zeiden we: je verkoopt ons maar aan 1 iemand en dat is aan onszelf. Dus daar waren we, en hier zijn we. Drie jaar later drie jaar sterker dan drie jaar geleden. Want hoezeer we ook wel eens uw zere been, open zenuw of lange teen treffen en vroeger natuurlijk alles beter was: als GeenStijl er helemaal niet was, dan was het internet echt wel veel saaier. Kijk maar, want vandaag zijn we er helemaal niet. SAAI! Dat wordt NPO kijken, moehaha.

OANT MOARN

GEFELICITEERD MET ONS, ALLEMAAL!

GeenStijl is 18 jaar oud. We waren al op onszelf gegaan maar nu hebben we dus ook stemrecht, mogen we legaal bier drinken en gaan zelfs de deuren van ieder huis van lichte zeden wijd voor ons open. We mogen volgens de leeftijdsladder* nu zelfs onze naam laten veranderen! We denken zelf aan Stijn Geel.

18 jaar. Dat is al snel 237 jaar in oudmediale jaarringen. Zo veel paden gebaand. Van zo veel gebaande paden geweken. Zo veel piketpaaltjes geslagen en met dezelfde disrespectvolloosheid weer omver gemaaid. Zo veel voor elkaar gekregen. Zo veel gefaald. Zo veel dat we nooit hadden moeten doen. Zo veel dat we ook hadden kunnen laten. Echt helemaal nergens spijt van.

In het Normale Normaal zouden we nu alles vieren met groteske hoeveelheden bier, schaamteloze grote stukken opeetvlees van de Weber en wulps op tafel dansende dames. Maar het is 2021. De verkiezingen zijn al geweest, er is nog geen kroeg open geweest dit jaar, de kamado's zijn nog koud en de enige dame die dit jaar op tafel danste is Sigrid Kaag. Niet bepaald een lekkere mood voor feestjes. Wij hebben een zwaar kudtjaar achter de rug. U heeft een zwaar kudtjaar achter de rug. Iedereen laveert tussen wappie en waarheid, tussen vrees en vaccin, tussen de geraniums en groepsimmuniteit.

Net als Mark & Hugo kunnen wij geen pandemie oplossen. MAAR gelukkig konden we nog wel een stijlloos steentje bijdragen. Aan Maaike en haar Primera, hét nationale feelgood-moment van het afgelopen jaar. Dat tot stand kwam omdat u hier samen komt. Als online community. Eentje van de oude stempel. Eentje die we koesteren, waar wij in meegroeien en die ons al 18 jaar steunt én verrot scheldt om alles wat we doen, laten of domweg weigeren.

Vandaag weigeren we domweg om te werken. Als er geen mogelijkheid is voor play hard, dan vandaag ook geen work hard. Wij zijn er niet, wij zijn aan het wegdromen bij de gedachte aan cafés vol bier en tieten, en stemrecht dat echt verschil zou kunnen maken. We nemen er eentje op onszelf vandaag en we beloven niet dat we voor de avondklok binnen zijn. Want we zijn 18. We zijn volwassen. En we bepalen zelf wel wat we doen & laten.

Doorrr naar een welverdiende midlifecrisis!
OK, dat bepalen we niet helemaal zelf. Daar heeft u ook wat over te zeggen. Doen we het ruk? Prima. Hand op de knip en neem een adblocker om ons ook nog ff na te trappen. Doen we het wel lekker? Doneer een paar euro en laat GeenStijl doortikken richting een midlifecrisis. 

Wil je het echt beter? Word erelid of doneer in dubbele cijfers. Alleen daarmee maken we betere topics. Meer eigen nieuws. Wobje hier. Polemiekje daar. Tegeltjes lichten zus. Roeren waar het stinkt zo. Wij een extra biertje bij de vrijmibo. U het genot van een goed geplaatste of totaal mislukte grap, een snedig geschreven sneer of een filosofische grondslag onder uw leven. Alleen samen kunnen we de sleur van de mainstream media verslaan.

Proost, op onze verjaardag!

P.S. Als je vandaag wilt kunnen reaguren, moet je de stijlloze app installeren. Koekel hierzo en Appel daarzo.

GeenStijl doet een RefDagje

Vandaag, 1 november, is GeenStijl al weer twee jaar onafhankelijk van TMG/Mediahuis. Het kleinste online uitgeverijtje met het grootste bereik, verhoudingsgewijs.

Van corporate...
In die twee jaar hebben we geleerd dat een miljoenmiljard mensen bereid zijn om GeenStijl te steunen met een lidmaatschap en/of donaties. We leerden ook dat de zogenaamde inventory van de website veel beter en dus lucratiever vermarkt kon worden dan onder TMG-beheer gebeurde, waarbij we natuurlijk ook altijd de gevoelige lijn tussen commercie en irritatie in de gaten moeten houden - ook om redactionele onafhankelijkheid nadrukkelijk te scheiden van commerciële uitingen. Het is een eeuwige strijd: als het aan de Paarse Broeken zou liggen, eindigde ieder topic met 'P.S. Koop een koe, koop krasloten, koop dit boek via Bol & vul ook nog ff een Totoformulier in'. En als het aan de redactie zou liggen, hadden we 500.000 abonnees en zouden we GS volledig advertentievrij en niet 100, maar 110 procent onafhankelijk maken. Maar met z'n allen houden we het gaande.

...via een beetje weemoed...
Toch denken we soms met weemoed terug aan ons corporate luizenleven van weleer. Enerzijds hielden we de middelvingers lekker omhoog naar de bureaucratie van de Basisweg, anderzijds is het ook tamelijk onbetaalbaar om declaraties in een onzichtbare machine te uploaden en gewoon uitbetaald te krijgen. Om te roepen 'We moeten nieuwe laptops! En een dikkere TV! En een PS4!', en twee dagen later een stapel glimmend nieuw speelgoed op de bureaux aan te treffen. Of om een juridische dreigfax met een dagvaarding van een stuk ongebalkt tuig dat Naam & Toenaam van de frontpage wil tot een vliegtuigje te vouwen, naar het Zwarte Kippenhok te gooien en 'Dat lossen jullie wel ff op hè?' er achteraan te roepen. Mooi was die tijd.

...door pieken en dalen...
Want solozeilen is alles zelf doen, en 2020 wordt nogal getekend door chaos & gedoe. Het vertrek van Von Loghausen en zijn stijlloze code-DNA is een verlies. De morele kolonisatie van het internet door woke diversiteitsdrammers bij Google & Facebook, en de daaruit volgende erosie van vrijheid, zet in volle hevigheid door (gesteund door de MSM, de volstrekt niet opiniërende NOS, of politieke partijen die de hele dag 'beïnvloeding!' en 'fake news!' gillen over meningen die hen niet aan staan). Ook de 'kleine dingen' zijn ontelbaar, zoals het maandenlang principieel (maar wel succesvol) strijden om onze Stijlloze App (iOS, Android) bij Apple terug in de schappen te krijgen, waar ie zoals u weet werd geweigerd op grond van muggenziftend moralisme over BLM, LHBTI en natuurlijk die ene pandemie, die dodelijker lijkt voor vrije geesten dan voor gezonde lichamen. 

...naar nieuwe dingessen...
Er gaan ook dingen goed. We blazen steeds meer nieuw leven in de oude titel NieuwNieuws.nl. Op YouTube groeiden we met troetel/treitertukker Dennis Schouten in geen tijd naar 108.000+ abonnees, online bouwen we aan een frisblauwe website waar jong journalistiek talent de wereld vanuit een internetperspectief bekijkt & beschrijft zonder de knellende tweedjas van de pijprokersmedia. Soms moet je lolberichten gewoon niet doodchecken - de Mediasaurus Lexusnexus is al groot genoeg in Dit Land.

...tussen principe en commercie...
Desaniettemin wordt het vrije internet steeds kleiner en krapper voor de satire en stijlvormen van een tegengeluid, mede door dat allesverziekende Chinese vleermuisvirus, dat de meningen historisch verdeelt en de gemoederen ongekend verhit. Op GSHQ lopen de opvattingen over aanpak en actie uiteen van strengere lockdown tot inzetten op groepsimmuniteit, en moeten we nou echt iedere dag die nietszeggende RIVM-scorebordjournalistiek knippen en plakken, of kun je uit die statistieken wel degelijk correcte conclusies trekken? Je zou ons bijna een echte afspiegeling van de samenleving kunnen noemen. Ondertussen wel lekker linken naar die smoelbeschermers, of design-kapjes in de eigen shop slingeren, want waar de ene helft van Dit Land schampert over stomme stoplapjes, kan de andere helft niet wachten op een draagplicht.

...maar samen met het roze leger...
Ja, óók onder de reaguurders, bleek uit een stijlloze poll*. Niet eerder zagen we op een maatschappelijk debat zo'n grote verdeeldheid onder de reaguurders. Realisme en gezond verstand blijken eens te meer Ook Maar Gewoon Een Mening. Als op een halfvol waterbed van emoties golven de opvattingen van volksgezondheid tot economisch belang en van eigen vrijheid & verantwoordelijkheid tot collectieve verontwaardiging over de vliegreisjes van Koning Willy of de spoedwetwaanzin van Hugo de Schoenen.

...we live to write another day..
Ondertussen mag het roze speedbootje geen water maken en willen we wendbaar blijven tussen de Belgische olietankers vol gesubsidieerde drukinkt en de huidskleur- en klimaatpropaganda wapperende windmolens van de staatsomroepen. Dus sja, wij tikten afgelopen jaar wellicht wat vaker lui een berichtje over, omdat de slots nou eenmaal gevuld moeten worden maar verdomd als het niet waar is: niet één keer hebben we d'r eentje gemist in de afgelopen twee jaar.

Want we zijn hier voor jullie. We zijn hier dankzij jullie. So here’s to you, lieve reaguurders, omdat jullie bleven. Een warm welkom, aan wie er sindsdien bij kwam. Tot ziens, aan wie vertrok. We deskten soms wat head om de knullige, lullige of volslagen debiele manier waarop sommigen met slaande deuren afscheid namen (of met een moderatie-trap na moesten vertrekken). Maar we zijn niet om te kopen, laten ons niet corrumperen en we groeien gewoon gestaag door. En volgend jaar wordt GeenStijl misschien wel achttien, maar zeker niet volwassen.

...als u het wil...
Open kaart en bedelen om taart: Vandaag vragen we maar één ding: word Erelid van GeenStijl of pomp wat lucht in de roze rubberboot.

..en de profeet het permitteert...
Vandaag gaan we wel wat topicslots skippen. Wij zijn er ff niet. Deze zondag is onze Onafhankelijkheidsdag, en slapen we fuck you zomaar eindeloos uit. Weet je meteen weer wat je mist. 

Maandagochtend middernacht gaat het Stamcafé terug open, dinsdagavond vanaf 21:00 uur zijn we de hele nacht live, met Hans Teeuwen en Roderick Veelo en Theodor Holman en Geerten Waling en Pieter Omtzigt en Joe Biden en Donald Trump en de hele redactie plus productiecrew, voor Chips. Nuts. Beer. And US2020. Want we zijn er nog steeds en we gaan niet meer weg. Een beetje griep houdt ons niet tegen, de Culturele Inclusitie heeft geen morele macht over ons, dictator Erdogan en zijn "islamisme" kan ons al helemaal de bout hachelen, en die prutsprofeet van 'm kan ook de pot op. En dat vinden jullie van Het Roze Leger ook. 

Hup vrijheid. Alleen samen, u weet zelf.