Geenstijl

Damn. The Hurt Locker, maar dan echt. Cairo/Giza hedenochtend. Een Egyptische EOD-er in full gear overleeft een roadside bom (een bloembak met twee palmpjes) bij een politiebureau tijdens het ontmantelen niet (via). Zo'n loodzwaar 40+ kilo bodysuit doet dan ook weinig meer dan je lichaamsdelen bij elkaar houden. Aanslag is nog niet opgeëist.

(Omdat GeenStijl het nieuwe jaar vrolijk, positief, en met zin in de toekomst wil beginnen, nemen we dit HARTVERWARMENDE verhaal één op één over uit de regionale kwaliteitspers. De kop "Marokkaanse jongeren redden leven 49-jarige Bredanaar" hebben we ietwat aangepast omdat u anders niet klikt. Tevens onze excuses alvast voor het plaatje bij dit topic. Maar dat plaatje gaat automatisch in ons CMS bij berichtgeving over Marokkaanse jongeren.) Marokkaanse jongereren redden leven 49-jarige Bredanaar BREDA - "Dit mag ook weleens in de krant meneer. Als je iets in de media over Marokkaanse jongeren leest, is het bijna altijd negatief. Nou, ze hebben mijn leven gered." Geëmotioneerd vertelt John Rovers vanuit zijn ziekbed in het Amphia Ziekenhuis zijn verhaal. Bij de 49-jarige Bredanaar ging op oudjaarsavond het licht uit. Letterlijk. Na een bezoek aan zijn vader zakte Rovers op de Molstraat in elkaar. "Als een plumpudding", is het enige dat hij zich nog kan herinneren. "Ik had de bus gepakt, was op de Karnemelkstraat uitgestapt en even verderop op de Molstraat ging het mis. Wat er met me gebeurde weet ik niet, maar opeens voelde ik me niet goed worden en het volgende moment lag ik op het asfalt." Hulpeloos, zonder iemand in de buurt, lag Rovers daar. "Ik dacht echt dat ik dood ging. Totdat ik opeens drie fietsers aan zag komen. Drie jongens van Marokkaanse afkomst die mij direct hulp aanboden en 112 belden. Het laatste wat ik me nog kan herinneren is dat ze tegen elkaar zeiden dat ze zo voor 2014 toch nog een goede daad verricht hadden." Lees meer in BN DeStem, editie Breda van dinsdag 6 januari (mirror) Update: Het waren geen Marokkanen, zo blijkt uit de comments. Correcties & Aanvullingen BN/DeStem: Kudt. We gaan nat. Rectificatie: Marokkaan 1 was een Libanees. Rectificatie: Marokkaan 2 was een Indonees. Rectificatie: Marokkaan 3 was een Hollandse Kees. Correcties & Aanvullingen BN/DeStem, aanvulling : Fuck 'm. Kop blijft staan. Reactie: Hans Laroes (Raad voor de Journalistiek) desgevraagd: "Ik ben er even niet." Joop.NL: "Nog NIKS mee doen." VillaMedia: "Wij doen er ook niks mee. Lalala. Lalala. Lalala" Update: Ahmed Marcouch via Twitter: "Die nazi ijsberen zullen wel iets racistisch tegen die jongeren gezegd hebben." Linda Voortman (GroenLinks): "Ik ben een Marokkaans ijsbeertje." Reactie SamenwerkingsVerband Libanees-Indonesische Nederlanders: "Zo komen praatjes dus in de wereld." Duiding: Jeroen Smit, hoogleraar journalistiek: "Tsja. Kan gebeuren. Niks aan de hand. Journalistiek blijft mensenwerk. Waar kan de factuur heen?" Comment op Facebookpagina: Vijanden van De Journalistiek: "IN DE FIK MET DIE DODE BOOM!" Reactie Perdiep Ramesar, telefonisch vanaf Curacao: "Hahahahahahaha."

Retourzending niet geaccepteerd. Een psychisch gestoorde zedendelinquent die liever sterft dan dat hij nog langer crepeert achter tralies in België, komt mogelijk naar Nederland. Justitie in Brussel onderzoekt de mogelijkheid daartoe, bevestigt minister Koen Geens. De gevreesde misdadiger Frank van den Bleeken (51) zit al ruim dertig jaar achter slot en grendel. Hij zou aankomende zondag een dodelijke injectie krijgen vanwege ondraaglijk psychisch lijden en geen enkel uitzicht op verbetering van zijn situatie. Zelfs ons tolerante landje weigerde de komst van Van den Bleeken. Inderdaad, verledentijdsvorm. De euthanasieprocedure is onmiddellijk gestaakt, omdat Den Haag zich mogelijk heeft bedacht. "Er zijn de voorbije weken intense contacten geweest tussen beide landen met het oog op een snelle transfer van Van den Bleeken naar een centrum in Nederland dat gespecialiseerd is in lange verblijven voor geïnterneerden. Op de afdeling longstay van de Nederlandse Pompestichting kunnen onbehandelbare geïnterneerden de nodige zorg krijgen zodat ze toch nog op een menswaardige manier kunnen leven." Nederland, het land van de onbegrensde mogelijkheden. Hier alvast een beetje nuttig huiswerk voor Frank. Welkom! Update 7/1: Een dag later.

Nederland heeft officieel het verzoek gekregen om Van den Bleeken in een Ndlse tbs- kliniek te verplegen. Het verzoek wordt nu "bestudeerd".

— Sabine Vandeputte (@SabineVdputte) 7 januari 2015

terrorism police just searched my house, team of 8 guys. they take me to the station now. charge: 'propaganda for terrorist organization'

— Frederike Geerdink (@fgeerdink) January 6, 2015

Frederike Geerdink, freelance schrijver/journalist, twittert dat ze van d'r bidmatje is gelicht in het Anatolische oosten van Turkije. "The only foreign journalist based in Diyarbakır", zoals ze zichzelf omschrijft, wordt beschuldigd van propaganda. Iets met schrijven over 'Kurdish Matters' in een land dat Koerden haat, vermoedelijk. (Diyarbakir is a major cultural and economic center in Turkey and as such has been a focal point for conflict between Turkey's government and its Kurdish population - wiki). Niet meteen een superbetrokken hashtag-actie beginnen, Fré twittert nog met onze Bassiehof dus ze ligt niet bound & gagged achterin een politiebusje. Bovendien is de Koene Koenders in Erdoland, dus die babbelt haar wel uit de klauwen van de toenemend totalitaire Turken. Hopen we tenminste. Snel vrijkomen, Fréderike, zodat we achteraf kunnen verzuchten dat je ook niet met je malle meisjeshoofd van die naïeve dingen moet doen in een doodeng dictatoriaal kandidaat EU-land. Töi-töi-töi!
MinBuZa: Koenders geschrokken.
Kwoot du Jour: Superharde woorden van een strijdbare MinBuZa Koenders galmen door de paleisgangen van Erdogan: "Het is zeer zorgelijk dat journalisten worden opgepakt. Dat zet de persvrijheid onder druk." BAM!
NvJ: Ook het Nederlands Verbond van Pijprokers laat zich in werkelijk snoeiharde termen uit over de kwestie: "Het lijkt wel of het optreden van de Turkse autoriteiten steeds brutaler wordt. Het bevestigt de uiterst slechte reputatie van Turkije op het gebied van persvrijheid.'' BAM!
Hashtag: Al uren stil op haar twitteraccount. Dus toch maar hashtagvlaggen: #freederike.
UPDATE: Freedom!

BREAKING! @fgeerdink has been released. We await her first tweet! #HandsOffFrederikeGeerdink #TwitterKurds

— @Hevallo (@Hevallo) January 6, 2015

free again. terrorism squad takes me home now. i insisted on that :-p #amed

— Frederike Geerdink (@fgeerdink) January 6, 2015

Men neme een drukgevoelige game controller, inserteer deze in de vagijn van den vrouw en initieer het spelletje "Alice In Continent". Dit is eigenlijk een soort Temple Run. Alice moet over obstakels heenspringen en een sprong wordt gemaakt door het aanspannen van de pelvische spiergroep. Lekt uw vrouw ook organen van onderen? Wellicht is dit dan een leuk cadeautje, Valentijnsdag komt immers weer akelig dichtbij. De meeste vrouwen zeggen met een brok in de keel dat Valenstijnsdag toch maar botte commercie is, als zij geen cadeau van manlief hebben mogen ontvangen. Bespaar uw vrouw in 2015 dit verdriet. U hoeft ons niet te bedanken. Voor het geval u spleetogen niet vertrouwt, er doen ook één blanke, één neger en één ginger mee (2:56). Is dat ook weer opgelost!

Stukje stijlloze sociologie naar demense toe. Vandaag behandelen we het loze argument 'jamaar hullie doen het ook!', uit het basisboek Debatteren voor Debielen. Er was afgelopen weekend enige OPHEF!!1! over het feit dat achterlijke zeloten op een pro-PVV Facebookpagina openlijk opriepen tot het platbranden van gebedshuizen van de islamitische persuasie. Mediageile eenlingen die zich 'Contactorgaan' of 'Samenwerkingsverband' noemen, sloegen meteen alarm om brandhagen rond moskeeën te kunnen vormen tegen deze toetsenborddreiging. Ahmed 'De Amechtige' Marcouch schreeuwde om aangifte & vervolging. En het moraalgefap op de Joop-redactie was op het hele Mediapark e.o. te horen. De juichende Joloïden maakten update na update: "Ooh! Hier doen ze het ook! En kijk eens wat ze daar zeggen!" Een fashionblogster (nota bene) toonde zich gehaaider, maakte een nepaccount en ontmaskerde de paginabeheerders van de PVV-pagina (spiegeltje want artikel plots offline gehaald), die overigens schrijven dat ze "druk zijn om foute berichten te verwijderen". Het kwaad is dan al geschied. Onder het ontmaskerartikel van Mounira verschijnen... haatcomments en geweldsoproepen! Je verwacht het niet. Ook op het muurtje van de Facebookpagina "Marokkaanse & Turkse Schoonheden", waar het blog van Mounira gelinkt wordt, verschijnen geweldsoproepen, doodsbedreigingen en overige online oprispingen (spiegeltje). Dus nu is het wachten tot #PVV-gekkies in de online riolen zich weer beginnen te roeren en hun oproepen tot censuur, vervolging & het afpakken van internetpaspoorten door de digitale straten laten galmen. Immers: achterlijke actie, achterlijke reactie. Welke conclusies kunnen we uit deze casus-uit-duizenden trekken? Drie stuks: Ten eerste is daar het Argumentum ad Carpere Cesarus Facebookam (©), het in een debat aanhalen van volidioten op sociaalmedia tot de doodsbedreiging er (van weerszijden) op volgt, hetgeen een verlammende werking heeft op iedere zinnige discussie. Ten tweede leren we dat de Eerste Wet van Lucas (1) verder strekt dan commentpanelen alleen: ook de meeste media, politieke partijen en maatschappelijke organisaties worden in overgrote meerderheid bevolkt door volstrekte idioten. En tenslotte concluderen we dat het luide gegil om fakkeltochten tegen Facebookers, of de roep om brandwerende burgerwachten in reactie op gefrustreerde zeloten die hun burgerpikkies meten in de Facebookpanelen, iedere rationaliteit uit een debat sloopt. We noemen dat bij dezen (in een online variant op de Pendule van Newton): de Pendule van Darwin, waarin de bolletjes in het midden onvrijwillig ingeklemd zitten tussen twee achterlijke uitersten die alleen maar kunnen botsen. Onophoudelijk en eindeloos, zonder dat er ooit wat verandert, omdat domheid altijd het hoogste woord heeft in het agressieve kaatsballet. Op Facebook, maar ook in de politiek, in de media en in de samenleving. Einde van de les, klas ingerukt. Bonuscasus: Na de ontmaskeringsactie zijn de agressieve PVV-haters aan het werkgeversbellen geslagen om de agressieve PVV-fans te schandpalen. Gazagekkie Appa (zelf bekend van het doodsbedreigen van Wilders, openlijke Hamasverheerlijking en allround Westenhaat) JUICHT. Tik. Tak. Tik. Tak.

In Nederland is een vonnis tot levenslange gevangenisstraf ook daadwerkelijk een gevangenisstraf tot de dood u ontzet. Vanaf 1982 zijn er 34 Nederlanders tot levenslang veroordeeld. Uiteraard niet voor malse delicten. Het mag geen verrassing heten, maar een oud-rechter en zittend Kamerlid van de partij die Nederland eigenhandig met de beste bedoelingen naar de vernieling heeft geholpen, pleit nu voor het zicht op vrijlating bij een levenslange gevangenisstraf. Vanzelfsprekend stelt PvdA'er Jeroen Recourt dat "het een kwestie van humaniteit is om daders perspectief op vrijlating te bieden." Recourt neemt het in feite op voor types als de Turkse Cevdet Yilmaz, die in 1983 zes mensen dood knalde in een café te Delft, en morgen voor de derde keer voor de kortgedingrechter staat om onbegeleid verlof en uiteindelijk gratie af te dwingen. Recourt bepleit voor het inbouwen van een toets na vijfentwintig jaar in 't gevang. Op deze manier kan een levenslang gestrafte namelijk niet eerder vrijkomen dan iemand die tot de maximale tijdelijke gevangenisstraf van 30 jaar is veroordeeld, aangezien deze na twintig jaar vervroegd vrijuit zou mogen. Er is inderdaad een en ander te zeggen voor het bieden van perspectief. Aan de andere kant, hebben de dodelijke slachtoffers van deze veroordeelden niet ook levenslang gekregen? Die zijn levenslang dood, en hun nabestaanden moeten hier hun hele bestaan mee leven. Ook dat is een levenslange straf - zonder kans op vervroegde vrijlating.

Het wekelijkse "de overheid naait de automobilist"-artikel staat op de Telegraaf. "Wethouders in de Randstad openen de aanval op de automobilist. Door meer trajectcontrole en hogere parkeertarieven wil men de luchtkwaliteit verbeteren." Nog meer trajectcontrole, nog hogere parkeertarieven. Een ideetje van Amsterdamse milieuwethouder Abdeluheb Choho (D66) en zijn collega's in Utrecht, Den Haag en Rotterdam. Dat kan er nog wel bij, na de accijnsverhoging van 1 januari 2015. Soms lijkt het net alsof die milieuwappies denken dat automobilisten vrijwillig in hun auto stappen om voor hun plezier vijf rondjes extra over des Heeren wegen te rijden. In plaats van dat de auto in de meeste gevallen een noodzakelijkheid is. Om op werk te komen. Om kinderen op school te brengen. Om boodschappen te doen. Om familie te bezoeken. Om uitwedstrijden te spelen met je sportteam. En ondanks die noodzakelijkheid worden automobilisten keer op keer zwaar gestraft voor iets wat nauwelijks te vermijden is, namelijk mobiliteit. Gelukkig hebben we in Nederland natuurlijk een fantastisch, efficiënt, betrouwbaar en spotgoedkoop alternatief: het OV. Oh nee, toch niet. We hebben dus een ontmoedigingsbeleid, zonder degelijk alternatief, voor wat veelal noodzakelijke ritten zijn. De overheid ontmoedigt inmiddels autorijden, studeren en werken voor je geld. In Nederland kun je straks alleen nog betaalbaar leven als je nooit je huurhuis verlaat, gaat uitkerings- en toeslagtrekken vanuit dat huis en vooral niet wilt studeren, participeren of een sociaal leven eist. Heeft de overheid door dat dit uiteindelijk meer onbetaalbaar wordt dan een systeem waarbij minder financiële druk wordt gelegd op werkende mensen met een auto en een huis? Blijkbaar niet. Werkse vandaag, mensen.

Jaarlijks wordt vierhonderd miljoen euro uitgegeven aan programma’s als vroeg- en voorschoolse educatie (VVE) voor taal- en andere vaardigheden van kinderen met achterstaand. Overwegend migrantenkinderen dus. Een programma dat lang geleden uit Israël is geïmporteerd. Het verschil is wel dat het in Israël werkt, maar in Nederland niet. Juli vorig jaar vonden onderzoekers van de Radboud Universiteit Nijmegen geen verschil tussen kinderen die wel zo’n duur VVE-programma hadden gevolgd en zij die dat niet hadden gedaan. Ze onderzochten 3.922 kinderen. Niet gering. Waarom het in Israël wel werkt? Om dezelfde reden waarom beveiligers van Schiphol gingen kijken naar de succesvolle vliegtuigbeveiliging in Israël, met veel minder dure apparatuur. Daar staat namelijk de mens centraal, niet het programma of de apparatuur. In geval van onderwijs. Als leraar aldaar prentte ik mijn stagiaires onophoudelijk deze beeldspraak in: ‘Een kind in handen van een opvoeder/opleider is als leem in handen van een kunstenaar’. Samen met onderwijsinspecteur Moshé Melamed ontwikkelde ik trainingen voor leraren, hoe effectief les konden geven met weinig middelen en bij grote klassen (42 leerlingen), afkomstig uit alle streken en hoeken van de wereld. Ook uit Arabische landen. Op verzoek van NRC Handelsblad schreef ik 20 jaar geleden hierover (zie PDF). Er wordt daar dus veel meer geïnvesteerd in de mens, de leraar. Vierhonderd miljoen euro kan vele malen beter besteed worden. Zomaar een idee (GS-lezers hebben allicht nog vele andere creatieve ideeën): er zijn veel diep ongelukkige moslims in dit van oorsprong christelijk en thans overwegend seculiere landje. Ongeluk, frustratie en onzekerheid maakt mensen agressief. Geef deze groep ongelukkige mensen voldoende (geldelijke) steun om met genoegen terug te gaan naar hun land waar zij een mooi huis kunnen bouwen en hun religie open, vrij, trots, ongehinderd kunnen beleven. Win-win situatie. Betrokkenen worden gelukkiger en autochtonen ondergaan minder agressie

Stock photos zijn kunstloze kunst. Levenloze stillevens. De overbelichting van het cliché. Vaak veelzeggend in nietszeggendheid. En dan ineens weer schreeuwend WTF. Maar niemand maalt om het lot van hen die zijn vereeuwigd in de gewatermerkte databanken van de stock photo Matrix. Tuurlijk, voor het "verkeerd gebruiken" van ANP-foto's is er hergebruikchroniqueur Martijn Kleppe, die er altijd als de kippen bij is als het Marokkanen in Westerbork Standaardwerk weer eens ergens opduikt. En ook voor homo's zijn gelden bepaalde, uitzonderlijke fotorechten. Maar geen mens bekommert zich om de échte, zichtbare doch onzichtbare stock photo-slachtoffers. Ze bestaan, en ze leven een leven in de spotlights, maar vanuit de schaduwen. En ze zijn het beu om de controle over hun leven kwijt te zijn. De Vandermeerschbode speurde enkele slachtoffers uit deze ernstig gebagatelliseerde groep op en stelde hen die nooit gestelde vraag: "Hoe is het nu met je?" Eindelijk krijgen deze overbelichte anonieme slachtoffers een stem en een naam. Vandaag heten we allemaal Renate (geen achternaam omdat het Klinkenberg is, foto linksboven of overal in het Googleheim-museum. En ja. Het lijkt inderdaad alsof ze elke week staat te demonstreren).