Ingezonden Opinie, door Ronald Buijt (Leefbaar Rotterdam)

De overwinning voor Boris Johson en zijn Conservatives is groter dan voor mogelijk werd gehouden. Veel Britten hebben wraak genomen op alle mensen die de uitslag van het Brexit referendum uit 2016 niet wilden respecteren. Labour is compleet weggevaagd en ook de LibDems, anti Brexit  en de alliantiepartner van VVD en D66, verloren een zetel.

Op 23 juni 2016 gebeurde wat door bijna niemand voor mogelijk was gehouden: Bij het door David Cameron uitgeschreven referendum stemden 52% van de Britten voor een Brexit. Let wel: Bij een opkomst van bijna 75% stemden liefst 17,5 miljoen Britten voor LEAVE. Miljoenen stemmen meer dan Labour (maximaal 14 miljoen) of de Tories (maximaal 13,7 miljoen) ooit bij een verkiezing in het VK hebben gehaald.  Waar kwelgeest en Leave-kopstuk Nigel Farage deze dag uitriep tot Independence Day trad David Cameron nog dezelfde dag af als Britse Prime Minister

Zijn opvolgster Theresa May kreeg de Brexit niet door het Britse parlement en moest na talloze vernederingen uiteindelijk ook het veld ruimen. In 2017 schreef zij nieuwe verkiezingen uit om meer stabiliteit in het Lagerhuis te brengen en haar mandaat te vergroten. Hoewel het met 42,4% van de stemmen procentueel de beste uitslag voor de Tories werd sinds de opkomst van Margret Thatcher in 1979 en ze 2 miljoen stemmen meer haalde dan David Cameron in 2015 werd het toch een smadelijke nederlaag voor haar omdat ze de meerderheid in het Britse Lagerhuis verspeelde.  

In juli 2019 werd May opgevolgd door Boris Johnson. Door de 'kwaliteitspers' alom gezien als een clown en een populist, zeg maar een soort Europese Trump, dus automatisch onbekwaam. Toen het ook Johnson niet lukte de Brexit door het Lagerhuis te krijgen was het leedvermaak in het EU-hoofdkwartier in Brussel en bij veel media dan ook niet van de lucht. Er restte Johnson niets anders dan wederom verkiezingen uit te schrijven als laatste middel om recht te doen aan de uitslag van het referendum uit 2016.  

Hopelijk maakt deze uitslag, precies 3,5 jaar na het referendum, eindelijk een einde aan de beschamende obstructie die werkelijk van alle kanten is gepleegd om de democratische wens van het Britse volk te negeren of zelfs verdacht te maken.

Dit is deel 12 van het feitenfeuilleton UWV: Kroniek van een faalfabriek. Hierin beschrijft database doctor @René Veldwijk van binnenuit zijn ervaringen met het UWV. Lees HIER de introductie, inclusief een lijst met afleveringen en personages.

** 24-28 september 2007**

Het overdonderende besluit om Cees B. en zijn hele team per direct op straat te zetten pakt niet goed uit. Als reactie loopt heel Team GAIA woedend Toren A van het UWV-hoofdkantoor uit, om neer te strijken in restaurant Wissenkerke. Daar blaast men met z’n vijfentwintigen stoom af en belooft elkaar om niets meer te doen voor het UWV: één voor allen, allen voor één. Als Cees B. er achter zit is het een knappe maar ook een slimme zet. Het is knap om een grote groep zzp’ers tot werkweigering aan te zetten. En het speelt Cees’ toekomstige werkgever Capgemini in de kaart. Weliswaar heeft Team GAIA gefaald in het verwerken van aangiften, er is wel programmatuur ontwikkeld om gegevens ter beschikking te stellen binnen het UWV zelf. In die programmatuur zit een flink bedrag aan mensuren manuren. Zoiets gooi je niet zomaar weg.

Terwijl Team GAIA rebelleert komt Dirix’ rechterhand Maring mij vertellen dat wij de taak van GAIA erbij krijgen. Natuurlijk hebben ze geen alternatief, maar toch ben ik opgelucht. In deze schijnbaar irrationele wereld kan het balletje overal heen rollen. Maring vraagt ons om onze software uit te bouwen tot een volwaardige polisadministratie. Ik antwoord dat dit geen optie is: onze noodoplossing is geen geschikt uitgangspunt voor een robuust systeem. Wij hebben te veel bochten afgesneden. Als wij verder gaan, moet vrijwel al onze software de prullenbak in. Maring accepteert het, hopelijk omdat hij het begrijpt maar misschien omdat hij geen tijd heeft voor een college over waarom je niet moet doormodderen met software. Ondertussen hebben we een acuut probleem: hoe stellen we de waardevolle delen van de GAIA-software en de kennis van de makers ervan veilig? Van wat zich ondertussen in restaurant Wissenkerke afspeelt weten we nog niets.

Want het UWV pikt Jan zijn extraatje in. Doneer wat strooigoed op bunq.me/SinterJan! Zelf overboeken kan ook, op NL95 BUNQ 2040 8289 82

Hartverscheurend verhaal dat je hart verscheurt op de twitter van Sywert van Lienden deze week. Jan (28)(herstel: 32) is licht verstandelijk gehandicapt, zIjn vader is overleden, zijn moeder zit in een verlpeeghuis, hij heeft geen broers, geen zussen, en geen vriendin. Maar hij heeft wel een baan in de supermarkt waar hij al 12,5 jaar loopt te buffelen voor een minimumloon. Bij zo'n jubileum hoort ook een extraatje, maar dat wordt door het UWV (zie ook hier en daar) afgepakt. En aangezien Jan geen politicus is die recht heeft op uitgesteld loon, krijgt hij helemaal niets. 

Maar! Het is vandaag 5 december en onze jonge vriend Sywert heeft een list bedacht: het UWV kan wel centjes afpakken, maar geen spulletjes. Nou, dan geven we Jan toch iets in 'bruikleen'? Toevallig hebben wij via  zijn bewindvoerder Sinterklaas Jans verlanglijstje gehoord: "Zonet contact gehad met Jan. Hij was heel onder de indruk van wat ik vertelde. Hij is zo bescheiden dat hij bijna geen wens durfde te uiten maar alles in zijn huis is oud. Zijn grootste wens is een nieuwe laptop. De toetsen liggen er los op. Door zijn treinenhobby verzamelt hij alles op treinen gebied, maakt tabellen en tijdschema's en ik denk dat hij daar heel gelukkig van wordt. Volgens hem mag het ook best een goede 2e hands zijn. Zo denk je als je rond moet komen van een minimum, blij van 2e hands. Ik ben benieuwd." 

Dus! Help een handje en geef HIERRR wat hooi en haver, dan wordt 100% van het ophaalgeld gebruikt om er voor te zorgen dat er iets bij Jan in de schoen komt. Liever iets in natura doneren? Mail naar SinterklaasvoorJan@gmail.com, komt het helemaal goed. Direct overmaken kan ook: NL95 BUNQ 2040 8289 82. Dank u Sinterklaasje!

UPDATE: Gulden Community is ook aan boord: Je kan ook doneren in Guldens, en ook die opbrengst komt terecht op de SinterJan-bunq.

Dit is deel 11 van het feitenfeuilleton UWV: Kroniek van een faalfabriek. Hierin beschrijft database doctor @René Veldwijk van binnenuit zijn ervaringen met het UWV. Lees HIER de introductie, inclusief een lijst met afleveringen en personages.

2002 – 2004, flashback

De beginfase van het UWV moet voor graaibestuurders en witteboordencriminelen een droomtijd zijn geweest. Vakbonden en werkgevers waren op afstand gezet. Ambtenaren en (ex-)politici stonden aan het roer. Kolossale deals stonden op stapel, vooral met betrekking tot de huisvesting van het fusiebedrijf en de maatwerksoftware die de nieuwe nationale uitkeringsfabriek nodig had.

Een grote crimi-booster was het besluit om tegelijk met het samenvoegen van vijf bedrijven in één UWV-bedrijf alle niet-publieke taken af te stoten: fuseren en afstoten tegelijk. Het bleven geruchten, maar de teneur was dat de privaat-publiek boedelscheiding nogal ongunstig uitpakte voor het publieke UWV-in-oprichting. Zo zou het kernsysteem van het Sociaal Fonds Bouwnijverheid (SFB) voor 35 miljoen uit de boedel zijn overgekocht door het UWV-in-oprichting. Waarom er überhaupt moest worden betaald voor een boedelscheiding van software ontging iedereen (een kopietje trekken kon ook), maar het UWV kon sowieso niets beginnen met het verouderde SFB-systeem. Ik wist dat. Ik had dat in 2001 zelf uitgezocht.

Bij de onvermijdelijke infighting rond de oprichting van het UWV lagen de twee Amsterdamse fusiepartners boven: het GAK en het SFB. Van de andere drie zat er één (USZO) ergens in Limburg. De tweede fusiepartner (Cadans) was zelf het product van een mislukte fusie en verwikkeld in een permanente interne oorlog om werkgelegenheid. En nummer drie (GUO) was piepklein. Dat GUO werd overigens geleid door Martin van R, mijn vroegere directeur bij het softwarehuis RAET en aldaar wegens fraude ontslagen. You get the picture.

Dit is deel 10 van het feitenfeuilleton UWV: Kroniek van een faalfabriek. Hierin beschrijft database doctor @René Veldwijk van binnenuit zijn ervaringen met het UWV. Lees HIER de introductie, inclusief een lijst met afleveringen en personages.

Juli – december 2007

Op donderdagavond 19 juli krijgt iedereen een e-mail van Cees B. “Aan alles komt een einde” is het onderwerp. Cees vertrekt, maar pas op 1 oktober. Duidelijk is dat Team GAIA het vertrouwen aan het verliezen is. Maar er moet meer spelen. Het UWV huurt externe projectleiders immers in om verantwoordelijkheid af te schuiven, dus niemand binnen het UWV gaat hem opvolgen. Binnen Team GAIA is alleen Cees’ rechterhand Peter van Dalen in beeld, maar die is geen echte projectleider. Wel snap ik nu alsnog diens toenaderingspoging.

Ondertussen gaat de teloorgang van GAIA verder. Op 22 augustus komt er een e-mail van een andere inhuurprojectleider, Frank van der Eijden. Frank houdt zich bezig met de zogenaamde analyse-omgeving (AO), een systeem dat zijn bestaansrecht ontleent aan de gecompliceerde relatie tussen het UWV en de Belastingdienst. Met de AO kunnen zowel UWV’ers als Belastingdienstmedewerkers dezelfde loonaangiftedata bekijken. Met de polisadministratie kan dat natuurlijk ook, maar dat systeem is eigendom van UWV, dus onacceptabel. De AO is een soort van Checkpoint Charlie voor ambtenaren (uiteraard bestaat dit kostbare fopsysteem nog steeds).

Frank meldt dat hij vanuit GAIA tien miljoen inkomstenverhoudingen had ontvangen, meer dan de zes miljoen die hij eerder vanuit het Capgemini-systeem had gekregen, maar veel minder dan de ongeveer zestien miljoen die zouden moeten bestaan. Ik antwoord Frank en Team GAIA dat wij in onze SwSl database er 17.298.663 hebben klaarstaan en er bij GAIA dus dik 7 miljoen zoek zijn. Cees reageert meteen. Omdat niet SwSl maar GAIA officieel de bron voor Frank is, wordt met urgentie aangestuurd op overname door GAIA van de gegevens uit onze SwSl database. Het is een wanhoopsdaad. Op Cees’ verzoek om afstemming reageer ik positief, maar ik vraag ter voorbereiding wel om de technische specificaties van GAIA. Die zijn er natuurlijk niet. Cees heeft duidelijk geen zin om te worden gefileerd en zegt het overleg af. Dat GAIA exit is kan nu echt niemand ontgaan, maar toch gebeurt er niets.

Dit is deel 9 van het feitenfeuilleton UWV: Kroniek van een faalfabriek. Hierin beschrijft database doctor @René Veldwijk van binnenuit zijn ervaringen met het UWV. Lees HIER de introductie, inclusief een lijst met afleveringen en personages.

Juni – oktober 2007

Met het ontcijferen en leveren van de loonaangiften over 2006 zijn wij binnen UWV Gegevensdiensten opeens van belang geworden. We zitten nog steeds weggestopt in een overvol kamertje, maar te negeren zijn we niet meer. Nu de extreme stress eraf is, komen we ook vaker bij koffieautomaten en in bedrijfsrestaurants. Tegelijk beginnen er mensen hun knopen te tellen. Is Cees B. nog steeds het goede paard om op te wedden?

Anderzijds is de loyaliteit van Team GAIA aan Cees opvallend groot. Daarvoor zijn drie verklaringen. Allereerst houdt Cees de informatievoorziening zowel extern als intern strak in de hand. Ten tweede zijn Cees’ teamleden hand-picked en doet Cees niet aan de kickback schemes die het leven voor corrupte automatiseerders zo lucratief kunnen maken. Dat Cees zelfs zijn Indiaas-uitziende secretaresse voor dag en nacht inhuurt is een publiek geheim en onderwerp van kamasutragrappen, maar in de UWV-cultuur niet iets om aanstoot aan te nemen. Niet de bescheiden directeur Dirix, maar Cees B. is het divisie‑alfamannetje. En onvermijdelijk ben ikzelf de uitdager geworden. Gelukkig zit ik comfortabel in de boom met de rijpste bananen*.* En daarmee zijn we aangeland bij het derde loyaliteitsmotief: stammenstrijd maakt organisaties kapot of onbeheersbaar, maar verbindt mensen in rivaliserende teams. Cees eist totale loyaliteit en krijgt dat ook. Ik weet dat als geen ander.

Alle loyaliteit laat onverlet dat Cees’ rechterhand, Peter van Dalen, mij informeel benadert met het voorstel om samen te werken. Ik weet niet of dat in opdracht van Cees gebeurt, of dat het een soloactie is, maar ik wijs het voorstel af. Wie in het organisatiebelang handelt, tekent zijn eigen doodvonnis en dat is mij te veel gevraagd. Ik handel zonder scrupules. Ik weet dat GAIA kaput is. Ik weet dat het UWV-management dat ook weet of behoort te weten. Ik voel dat het UWV ons ongeacht onze prestaties en het ontbreken daarvan bij Team GAIA kwijt wil. Daarom kies ik voor mijzelf en mijn team, net als iedereen bij het UWV. Maar bovenop dat natuurlijke zelfbehoud heb ik ook een cynisch soort leedvermaak over mij gekregen – shaking with silent laughter, SWSL. Ik ben onderdeel geworden van de permanente en alomvattende misselijke stammenstrijd die altijd alles bij het UWV doordrenkt.

Dit is deel 8 van het feitenfeuilleton UWV: Kroniek van een faalfabriek. Hierin beschrijft database doctor @René Veldwijk van binnenuit zijn ervaringen met het UWV. Lees HIER de introductie, inclusief een lijst met afleveringen en personages.

**Juni – juli 2007 **

Een week na het bizarre Kamerdebat zijn we klaar met het verwerken van de aangiften over 2006 en hebben onze drie klanten, de Belastingdienst, het CBS en het horeca-pensioenfonds, alle data binnen die verwerkbaar waren. Alles gaat volgens plan. Maar dan komt er een vreemde boodschap. De Belastingdienst heeft besloten dat "slechts" 108.000 werkgevers hun aangiften opnieuw moeten indienen. Het is totaal strijdig met de alles-moet-opnieuw boodschap van minister Donner van een week terug. Het is fantastisch nieuws voor de meeste werkgevers en voor ons, maar wat is er gebeurd? Wij gokken dat de Belastingdienst Toeslagen aan hun collega’s van de Belastingdienst Heffingen hebben verteld dat ze zich een berg werk kunnen besparen. Als de communicatie binnen de Belastingdienst even beroerd is als binnen het UWV zou zoiets goed kunnen. Minister Donner zou dan de Kamer te goeder trouw hebben misleid. Wat er ook is gebeurd, problemen geeft het niet. Geen Kamerlid vraagt hoe het kan dat een zojuist aangekondigde ramp niet doorgaat. (Het is alsof landbouwminister Schouten ons morgen vertelt dat de boeren toch bijna geen stikstof uitstoten.)

Natuurlijk steekt de Belastingdienst geen vinger uit om de 108.000 getroffen werkgevers tegemoet te komen. Een werkgever met duizend werknemers die in de aangifte van januari 2006 bij één werknemer een foutje heeft gemaakt mag over alle maanden van 2006 voor alle duizend werknemers de aangiften opnieuw indienen. De toezegging om getroffen werkgevers zoveel mogelijk te ontzorgen blijkt niets waard. En weer geen Kamerlid dat er iets van zegt.

Ondertussen is het risico dat wij mogen wieberen en Team GAIA en Team Capgemini zonder concurrentie blijven doorrommelen overgewaaid. Sterker nog, we krijgen zelfs met nieuwe klanten te maken. Iedereen zit om data te springen en wij hebben ze. Een zo'n partij is het Bureau Ketenautomatisering Werk en Inkomen (BKWI). Het BKWI is onderdeel van het UWV maar is voor UWV-begrippen extreem efficiënt en hyper-klantgericht. Hun geheim is dat ze erin zijn geslaagd om uit de greep van de UWV-automatiseringsdivisie te blijven. Hun software is op orde en met onze data zorgen zij ervoor dat tienduizenden ambtenaren binnen en buiten het UWV door het intypen van een Burgerservicenummer ieders inkomensgegevens kunnen inzien. Alleen de Belastingdienst doet tot onze verbijstering niet mee. Hun automatiseringsafdeling verbiedt inzage, want zoiets mag alleen met hún software die niet praat met onze database. Ik vraag mij ondertussen af hoe het BKWI de inkomensgegevens van heel Nederland beschermt tegen datadieven en nieuwsgierige ambtenaren, maar voor vragen stellen is geen tijd.

Onze roman in stukjes is ten einde! Vorige week las u deel 52, vandaag hel allerlaatste stuk, deel 53. Het complete verhaal leest u van onder naar boven in ons Fictie Feuilleton dossier*. *

**Donderdag 29 september 2016 **

“Met Freek!” klinkt het. 

“Freek?” zeg ik. Ik breng de telefoon van mijn ene naar mijn andere hand. 

“Ja, met Freek, je weet wel, je maatje.”

“Natuurlijk, dat weet ik. Ik ben net wakker.” Ik duw mezelf omhoog totdat ik rechtop in bed zit. Ik zie op mijn horloge dat het bijna elf uur is.

“Moet je geen baan zoeken dan? Laat Hetty het niet horen dat je zo lang ligt te maffen.”

“Nee…,” zeg ik. “Is geen probleem. Ik zoek geen baan meer. Sinds gisteren.”

“Geweldig! Je hebt een baan dus. Mooi hoor! Maar goed, hoe dan ook, ik heb nieuws. Die single die ik heb geproduceerd, die gaat volgende week verschijnen. Het wordt de nieuwe 538 dance smash! Mijn muziek gaat high rotation draaien op 538 Eren!”

“Is goed,” zeg ik. “Gefeliciteerd. Heel goed.”

Ik verbreek de verbinding en laat me weer in bed zakken.

Dit is deel 7 van het feitenfeuilleton UWV: Kroniek van een faalfabriek. Hierin beschrijft database doctor @René Veldwijk van binnenuit zijn ervaringen met het UWV. Lees HIER de introductie, inclusief een lijst met afleveringen en personages.

19 – 20 Juni 2007

Op 20 juni 2007 is het zover: de Kamer houdt ’s avonds een spoeddebat over de ontspoorde loonaangifteketen met staatssecretaris De Jager van Financiën (Belastingdienst) en minister Donner van Sociale Zaken en Werkgelegenheid (UWV). Het komt nét te vroeg, maar de Belastingdienst en het CBS weten wat de eindstand ongeveer gaat worden. Het ultieme drama is vermeden. Minder dan één op de zeven werkgevers moet opnieuw aangifte doen. Collega Paul en ik zitten op de publieke tribune. We zien Manager Maring en Directeur Dirix in de ambtenaren dug-out plaatsnemen. We verwachten niet dat de Kamer een hosannaverhaal krijgt voorgeschoteld, maar wel dat het Kabinet een uitweg gaat schetsen. Zeker is dat er niets over GAIA of over ons gaat worden gezegd. Alleen het Capgemini-systeem bestaat officieel.

Hadden we de brief gelezen die het Kabinet de dag ervoor aan de Kamer had gezonden, dan hadden we geen illusies hoeven hebben. In één dodelijke zin wordt de bom gedropt: “Problemen in de gehele keten van loonaangifte naar polisadministratie naar afnemers leiden ertoe dat de bij het UWV beschikbare loongegevens over 2006 niet bruikbaar zijn voor de Belastingdienst”. Daarna worden drie oplossingen besproken, die meteen als onhaalbaar worden gelabeld. Een daarvan is het uitlezen van de “archiefbakken”, ofwel de oplossing waar zowel wij als Team GAIA aan werken. De overgrote meerderheid van de aangiften zou onbruikbaar zijn. Zeker 430.000 werkgevers mogen alle maandelijkse aangiften over 2006 opnieuw indienen. En misschien gaat hetzelfde gebeuren voor 2007, het lopende jaar. Wat Donner schetst is de situatie van vóór wij binnenkwamen.

PWWÂÂÂÂÂÂÂÂÂÂÂÂÂÂPPPP

GeenStijl is 1 jaar zelfstandig, terug in redactioneel eigendom alsof het 2003 is, en Jezus Grrristus wat een onhebbelijke teringzooi is dat geworden voor het thuispubliek. Bakken met frisse nieuwe banners ontsieren de voorpagina en wij zeggen geen sorry, we zeggen zelfs: adverteerders, bedankt voor het vertrouwen. Nog erger: ineens gingen we gratis geld vragen voor content die al bijna 17 jaar gratis te lezen is, en voor eeuwig gratis te lezen blijft. En wat krijg je daar dan voor terug? Een stom kroontje bij een nickname die de meeste lezers nooit gebruiken, al die advertenties van de pagina af maar wel een Koepon van 15 piek waar je zelf geld bij moet leggen voordat ie wat waard is, een stom telefoonhoesje met roze printjes d’r op (‘Brievenbuspakketje, het mag ook echt niks kosten hè?’), en een wekelijkse nieuwsbrief met wat strooigoed aan extra content, teasertjes aan need to know intelligence van achter de schermen en - godnondeju - nóg een donatiebutton.

Ja, sorry daarvoor hoor, maar we blijven nou eenmaal graag bestaan. En dat lijkt verdomme best aardig te lukken, want gelukkig hebben ze bij de Azijnbode nog steeds een hekel aan ons (als ze ons veren in de poeperd zouden drukken, hadden we een groter probleem), zagen we in de gedeelde Google-agenda van Peter Vandermeersch (wachtwoord: ‘harvard’) dat ze aan het Rokin nog iedere week een proseccootje toasten op onze aftocht uit het Mediahuis, en zijn we nog steeds een irritatiefactor voor iedereen en z’n morele mainstreamerT die zonder onze aanstootgevende aanwezigheid een stuk comfortabeler onder z’n veilige mantel der liefde kon wegkruipen. Helaas: GeenStijl gunt de keizertjes nog steeds geen nieuwe kleren.

Gelukkig maakten we ook diverse nieuwe vrienden aan de Constructieve Kant van Medialand. Re-Shift, makkers, diepe buiging en eeuwige dank voor alles en Friso, jij ook bedankt voor het AdFactor-opkontje op het moment dat het er echt toe deed, en veel succes in all your future endeavours.

Met vijf man redactie aan de topicknoppen, twee paarse broeken aan de geldkraantjes, een halve FTE Oppermod die voor een hele werk heeft, en één zwaar overgeklokte Joris (met gelukkig een groeiend team van Helper Nerdy’s) aan de serverzijde hebben we in anderhalf jaar tijd, vijftien jaar TMG ongedaan gemaakt. Minimale bezetting, iedereen belast met dubbele taken en geen corporate met diepe zakken meer op om terug te vallen. Pritt - sowieso al anderhalf decennium >90 uur per week online - krijgt één keer in de week een paar uur verlof om haardhout te halen, de motormaaier over het groen van de compound te trekken en wat vegahapjes voor die meisje te Weberen. Van Rossem vervloekt iedere minuut dat ie geen topics kan tikken omdat de boekhouding, de aansturing, de salesplannen, de side projects en de ‘godverdomme al die kleine irritante kutdingen de hele tijd tussendoor iedere fucking dag opnieuw’ er godverdomme de hele tijd iedere fucking dag opnieuw tussendoor komen.

Maar we ramden er - één team, één taak - een GeenPeil Stemmentellen uit waarmee we 100 procent correct de uitslag voorspelden bij #EU2019 (dank, nogmaals, aan Josse, Sywert, Maurice, Dionne en alle awesome eindbazen in en rond het Freedom Lab, en ook aan Nieuwsuur en Pauw voor de eerlijke aandacht & open uitnodigingen), we waren mediapartner van de Zwarte Cross, waar we - Niks is Onmogelijk - een weekend lang video’s maakten, bier dronken, dagelijks op een ouwe Puch de loodzware bedevaart over de crossbaan maakten, bier dronken, twee avonden in de Schaterbar vulden met Hans Teeuwen, Tom Staal, een kruiwagen vol grappenmakers en een palet feest-DJ’s, en bier dronken met De Flikkers & drag queens in de backstage. Volgend jaar delen we - Rikie & weder dienende - opnieuw een Verlichte afbakbar met hen in het allemansland tussen Lichtenvoorde en Vragender.

Allemaal leuk & aardig natuurlijk, maar het belangrijkste moet bovenaan: we vulden de voorpagina iedere week met een honderdtal topics. Voor onszelf & de lol, want het is ons weblog, en voor een miljoenenbezoek, dat ons trouw bleef zonder bruine neuzen te halen bij de redactie. Integendeel & hemeltjelief:

Honderd topics, voor een ongezien de tiefus-kritisch publiek voor wie iedere sneer naar FvD als een dolk in de rug voelt, maar voor wie tegelijkertijd elke lofzang op Thierry als een valse noot op de voorpagina klinkt. Voor wie ieder topic dat niet over Het Islamprobleem gaat een verspild tijdslot is, en geen enkel topic dat wel over de islam gaat hard genoeg is. Voor wie Rutte, Ollongren en Klaver niet genoeg beschimpt kunnen worden, maar die zich ook vertwijfeld afvragen ‘wat we dan wél kunnen doen’. Voor wie Zentgraaff en Quid zijn opgeflikkerd naar De Joop, maar voor wie Ronaldo en Mosterd het soms goddomme ook wel heel links maken allemaal. Maar voor wie actief meedoen aan iets waar je achter kunt staan ook altijd een optie is, met een oprechte betrokkenheid bij de Nederlandse samenleving.

Die samenleving staat soms helaas behoorlijk op scherp. Het is lastig je sanity te bewaren, zeker als je die steeds minder kunt toetsen aan dolende politici en hysterische MSM. We joristen dan ook meer dan ooit, want overmoed en emoties kunnen nooit zwaarder wegen dan de huisregels, maar ondanks de slechte naam die de reaguurders met recht verdiend hebben op het internet, is de Roze Khmer óók een powerhouse van gezond verstand, vileine (en dichterlijke!) humor enplustevens de ruggengraat van keihardium die de roze middelvinger fier priemend omhoog houdt en ons helpt de vrijheid van meningsuiting te vieren. Hier kan het nog. Híer wel.

We zeggen tot slot niks over cijfers, behalve dat we - tegen alle 50/50 voorspellingen in - een beter jaar hebben gedraaid dan de laatste drie jaar bij TMG. Goedkoop pandje betrokken, veel overhead gesnoeid, alleen wat nieuwe laptops gekocht, peperdure Dumpertboys achtergelaten, beetje de broekriem aangetrokken en met wat wilskracht het buikvet in spierkracht omgezet, maar bovenal: duizenden en duizenden Premiums en donateurs er bij gewonnen in het Stijlloze Schooljaar 2018/2019. 

We danken iedereen en z’n dikke moeder voor alles & de opbouwende (of slopende) kritiek, de groetjes van Joris, poeslieve alsook kattenvalse prodent-smiles van de paarse broeken en een beleefde hat tip van de redactie. Hou het een avondje heel hieronder, want wij zijn zuipen. Oant moarn!

Premium Lid worden kan hierrr (toch leuk, zo’n gratis telefoonhoesje), doneren doet u daarrr, en wij hebben zin in het volgende vrije jaar. Bedankt voor het lachen!

p.s. die permaban-purge die we een jaar geleden al beloofd hebben, is eindelijk technisch mogelijk en komt er op korte termijn écht aan. Alle perma's opgeheven, dat zal ons een beste puinhoop geven...