Geenstijl

Even dagdromen met BBB

Het is voor de ongeduldige mens slecht te verteren dat de politieke plannen van Pieter Omtzigt zolang op zich doen wachten. Doet de Eik van Enschede mee met een volledige lijst en gooit hij de peilingen overhoop of schrijft hij parlementaire geschiedenis met een korte kieslijst gevuld met gelijkgestemden. Een dreamteam van kritische kandidaat-Kamerleden dat het regeringsbeleid nauwlettend wil controleren, een soort Algemene Rekenkamer in de Tweede Kamer. In dat geval verschuift de aandacht weer naar VVD, BBB en GroenLinks-PvdA. De twee politici (over BBB later meer) met de meeste kans op het Torentje zijn in dat geval Dilan Yesilgöz en Frans Timmermans. Het is niet wenselijk dat Frans Timmermans premier wordt, bovendien past hij niet eens in het Torentje, laat staan zijn ego. Yesilgöz is een aantrekkelijker optie. Ze zou geschiedenis schrijven: de eerste Nederlandse vrouwelijke minister-president, bovendien van kleur én met een migratieachtergrond. Ze is ook niet te beroerd haar zusters te helpen; zie het aardige X-bericht aan scheidend PVV Kamerlid Lilian Helder. Wat onder Joopoïden tot de nodige kritiek leidde.

Dat is het Annabel Nanninga-effect. De hele tijd klinkt het women on top en meer van dat soort kreten maar als Nanninga dan fractievoorzitter in gemeenteraad en senaat wordt is het van “Ja, nee, nou, dat was nou ook weer niet de bedoeling.” Oftewel; het is pas oké als de vrouw in kwestie van de juiste politieke kleur is. Althans; dat effect is vooral zichtbaar aan de linkerzijde. Want Khadija Arib, Renske Leijten en zelfs Femke Halsema konden in hun Kamertijd op waardering van beide kanten van het gangpad rekenen maar linkse lof voor rechtse vrouwen moet je met een vergrootglas zoeken.

Terug naar Omtzigt en BBB van Caroline van der Plas. Mocht Omtzigtman niet meedoen met een volledige lijst hoeft hij ook niet met een premierskandidaat te komen, Van der Plas heeft aangekondigd in september met meer duidelijkheid te komen. Daarom is het zo aardig dat Mona Keijzer met haar vertrek bij het CDA nu weer op de markt is. Een leuke vrouw in alle opzichten maar bovenal moedig. Tijdens de grootste crisis sinds de Tweede Wereldoorlog zette zij als bewindsvrouw (terechte) vraagtekens bij het gevoerde beleid wat haar op ontslag van Mark Rutte kwam te staan. Dat is in dit geval een aanbeveling.

Tegelijkertijd is het niet te hopen dat komende verkiezingen uitdraaien op een wedstrijd tussen premierskandidaten en de toekomst afhankelijk is van de minister-president. Waar dat toe geleid heeft hebben we gezien met 13 jaar Rutte. Die jaren eindigden in een bijna presidentieel regime van een man die zijn collega’s meesleepte in zijn wil om politiek te overleven en hen medeplichtig maakte aan een Toeslagenschandaal, wegkijken terwijl er zich een drama ontwikkelde in Groningen en een oorlog tegen welke vorm van openbaarheid van kabinetsbeleid dan ook. Dat nooit meer.

Daarom is die aanzwellende vette linkse donderwolk van de GroenLinks-PvdA combinatie die niet eens een vrouw naar voren kan schuiven ook zo gevaarlijk. Frans Timmermans is net zoals Rutte ancien régime en barst net zoals de VVD'er van de vuile streken die zelfs zelfs nog veel verder teruggaan. 

Het zou slechte zaak zijn als de komende verkiezingen teruggebracht worden tot een race om het Torentje. De macht zou juist terug moeten naar de Tweede Kamer, het kabinet en de minister-president als eerste van zijn gelijken in de rol van procesbegeleiders en uitvoerders. Dagdromend: het hele spul gecontroleerd door Omtzigt en zijn team en de voorvrouw van de grootste partij. Caroline van der Plas’ BBB schrijf je niet voor niets met de B van Bolkestein. Met Mona Keijzer in het Torentje.

Vrouwen aan de top, leuk hoor.