Geenstijl

Hoeveel moties van wantrouwen moet ze nog krijgen?

Het weglopen van Vak K was niet alleen een fysieke afkeuring van het gebrabbel van onze nationale complotkoning, maar evenzeer een motie van wantrouwen in Kamervoorzitter Vera Bergkamp. Het onvermogen om op het cruciale moment zowel Baudet als het kabinet onder controle te houden is kenmerkend voor het chaotische voorzitterschap dat zij sinds haar benoeming in april vorig jaar voert. Een voorzitterschap waarin ze geen duidelijke grenzen trekt, ernstige moeite heeft met het houden van orde en zich makkelijk laat ompraten. Dat laatste werd gisteren duidelijk waarin ze eerst de lavendeluil laat doorwauwelen, pas na het vertrek van Vak K zijn microfoon uitzet en na een kort overleg wil schorsen voor een dinerpauze. Daar komt ze vervolgens razendsnel op terug na kritiek van de PVV en de SGP, waarna ze alsnog met hangende pootjes besluit Rutte & Co terug te halen voor het vervolg van Baudets speech. Het is keer op keer de Kamer die de voorzitter moet wijzen op de gang van zaken in plaats van andersom. Waar goede voorzitters de leiding nemen, laat Bergkamp zich overrompelen door de gebeurtenissen om vervolgens paniekerig een oplossing in elkaar te flansen, waarmee ze ironisch genoeg het beleid van kabinet Rutte IV spiegelt. Geef ons Bosma, geef ons desnoods Arib terug, maar stop met deze wanvertoning in ons nationale huis. Tijd voor nieuwe (voorzitters)verkiezingen!