Ik ken maar één taboe en dat is de viskraam.

Jah, vrouwen-bladen onderwerpen
moet je niet aan de realiteit onderwerpen,
en **zeker niet** met oplossingen komen.
.
Dit weet elke man in een relatie.
De eerste cartoon die ik net op internet vond is treffend:
medium.com/the-authentic-man/the-1-mi...

Als ik sommige figuren zie weet ik dat er te weinig miskramen zijn.

Ik zit zo eens wat reaguursels te lezen hier maar over het algemeen zijn jullie reaguurders eigenlijk hartstikke lieve mensen.

Er zou eens een taboe op taboe moeten rusten. Ik word zó flauw van die taboes overal. Taboe hier, taboe daar, taboe dit, taboe dat. Het leven zuigt voor 90% van de mensen 80% van de tijd gewoon apenballen, en 99,9% is voor de volle 100% niet wat het lijkt. Hoe ik aan die statistiek kom? Ja, weet ik veel, gewoon om je heen kijken, denk? Stokstaartjes vreten hun eigen jongen op. Mensen hebben miskramen. Niks aan te doen.

Sommigen krijgen een miskraam, de meesten een misbaksel. Een miskraam is m.i. geen taboe. Het is vooral heel droevig. Iets waar mensen meestal niet over willen praten, want open wonden. Maar blijkbaar is het nu ook een taboe.

Ik heb een boerendochter getrouwd. Ik ben daar ik weet niet hoe lang intens gelukkig mee. Zij heeft mij vier zonen gebaard, Die vier zonen hebben mij vier kleinzonen en drie kleindochters gepresenteerd. En ik mag daar de opasopa van zijn. Wat een leut. Dus ik wil maar zeggen: je hebt er waar goede koters van komen, en je hebt er in die grote steden die aandacht tekort komen en ineens allemaal een miskraam hebben gehad vroeger, en je hebt er die een miskraam gehad hebben. 't Is net als met de koeien, die hebben heus nie zo dikwijls een miskraam dat alle koeien opeens in de wei staan ermee. Snap te ge mij?

Ik ben van sterrenbeeld een tweeling, maar ook van conceptie een tweeling.

Maar door abortus curatage een eenling, ik ben ‘gemist’ zeg maar..

Blijft een rare gewaarwording..

Zelfs na ruim 50 jaar..

Willen de damesbladen het ook eens over viskramen hebben?
Dat de meeste vrouwen dus ruiken naar een v ... Ach, laat maar.

Waarom is er geen taboe op raakkramen?

Miskraam. Ooit een collega gehad die dat had meegemaakt. Tijdje verder was er een project van haar stopgezet. Zei ik dus, zo, een kindje van je gedood. Was eruit voordat ik het doorhad. Wel excuus aangeboden natuurlijk, en ze nam het goed op. Maar voel me er nog rot over.

Als een vrouw bevalt tijdens een kerkdienst is dat ook een miskraam.
Bijkomend nadeel is dat zo'n wicht later overal de deur open laat staan.

Gelijk doorpakken en het taboe op abortus doorbreken. Dat vrouwen eindelijk vrij van last kunnen zeggen dat ze moeder waren van een geaborteerd kind. Vol op de buis ermee.

Hoezo een taboe op miskramen?
Er zitten er 150 in de Tweede Kamer.
#of waren dat nou nageboortes?

Ik heb twintig jaar geleden de boel laten doorknippen. ( vasectomie ) Dat was ook een pijnlijke toestand.
Daar hoor ik ook nooit iemand over. Taboe?

Miskraamschaamte.

En terwijl je als progressief mens die hele afgang van het fenomeen abortus aangrijpt, zijn er dus mensen die een kindje wel willen. En dat het dan, na ik weet niet vaak proberen lijkt te lukken, alsnog mis gaat. Die contrasten.

Die zogenaamde grip op het leven. Dat je zelf voor god speelt. Of wenst te spelen. Doe dan toch maar IVF, ondanks de statistieken.

Komt deze heftige reactie voor uit het feit dat zulke artikelen pijn doen als je zelf een mislukte miskraam bent?

Hoezo een taboe op miskramen?
Er zitten er 150 in de Tweede Kamer.
#of waren dat nou nageboortes?

Beter een frietkraam dan een miskraam.

Taboe? M.n. onwetendheid vermoed ik. Zo'n beetje 15% van de zwangerschappen eindigt in een miskraam.

Even lekker lomp uit de hoek komen: wees blij dat je lichaam vroegtijdig kan signaleren dat er iets fout zit.

Echt de nieuwe manier om ophef te creëren.
"We moeten de taboe op miskramen doorbreken!"
"Welk taboe? We kunnen er toch gewoon over praten?"
"Hou op met mansplainen vieze misogynie"
"OK, dan laat maar"
"Zie je wel! Taboe!"

Er is geen taboe, maar er is ook soms weinig kennis. Ook bij de vrouwen zelf. Pas als je het meemaakt hoor je andere ervaringen.
En bij de ene vrouw verloopt het als een heftige ongesteldheid, en de ander krijgt echt ontsluitingsweeën en daadwerkelijke ontsluiting omdat het lichaam de vrucht wat overdreven afstoot. (Ik heb beiden ervaren).
Je kunt de miskraam thuis krijgen, maar moet de arts bellen als je a)flauwvalt b) als een open kraan bloed verliest c) teveel overgeeft en benauwd wordt. Dat zijn de instructies die je krijgt.
Om die reden belde ik toen ik een miskraam kreeg de arts. De tweede miskraam vond ik pittig.
Drie dagen later stond ik weer te werken in de zorg, dat was eigenlijk iets te vroeg als ik eerlijk ben. Het is uiteraard een prima oplossing van de natuur om zo vroeg mogelijk een miskraam te krijgen, maar het kan toch pijnlijk zijn en met veel bloedverlies gepaard gaan.
Emotioneel is het ook niet zo leuk, bijvoorbeeld als je zorgen hebt over zwanger kunnen worden.

Elke dag heb ik last van 150 miskramen.

Sigrid Kaag en al heur magere mannetjes. Schoon schip. Ik begin La Kaag te begrijpen.

Is een miss kraam net zoiets als een miss baksel, ik vraag het voor mijn puzzelende opa.

Kritiek op een artikel in de Marie Claire? De Marie Claire? Het tijdschrift dat diepgravende stukken publiceert over de ontwikkeling van damestassen? Die Marie Claire? Het blad dat ooit een website van mij positief beoordeelde? Die Marie Claire? Hoe durf je op zo'n medium kritiek te hebben? Onvoorstelbaar.

De Marie Claire lezeres is een dynamische werkende vrouw van 28+ met oog voor stijl, die uit het leven – en uit zichzelf – alles eruit wil halen wat erin zit. Vrienden, werk, fashion, liefde, de wereld om haar heen, maar ook het vinden van een goede balans tussen carrière en privé, de Marie Claire lezeres is overal van op de hoogte.
Volgens mij komt de doelgroep hier niet, toch?

Dat wordt maandag dus een avondje Roos Schlikker in de kwebbelprogramma's

Begrijpelijk. Zonder taboes en heilige huisjes ook geen ervaringsdeskundigen.
Wat zou Mariska van den Pijnakker hier van vinden?

Taboe is net zo'n woord als crisis. Volkomen gedevalueerd.

Vroeger rustte er inderdaad en taboe op, maar dat is toch al lang niet meer? Toen mijn ouders waren overleden en ik de boel moest opruimen kwam ik een rekening tegen van een begrafenisondernemer uit 1951. Na enig speurwerk in het gemeentearchief bleek het om een doodgeboren meisje te gaan. Daar is al die tijd nooit over gesproken. Schaamte misschien? Jammer. Had ik nu misschien nog een oudere zus gehad.

Fijne uiteenzetting!

Vanmorgen had ik een strontjong in stuitligging en daar ga ik mij nooit over uitlaten.

Nu zal ik geen namen noemen, maar Linda de Mol. En abortus bang. nl.wikipedia.org/wiki/Abortus_bang Het is dus op zich niet zo heel erg denkbeeldig.

Sommige mensen hadden beter een miskraam kunnen zijn. Zo is het ook weer.

Was net (26) bedrijfsleider.
Vrouwelijke medewerker belt: 'ik kan van middag niet werken want krijg een curettage.'
Dus ik zeg 'wat is dat dan weer?'
'Ja, euh, dan maken ze van onder alles schoon, had een miskraam".
Toen wist ik wat curettage was. Had er nooit van gehoord. Voelde mij toch een beetje een soort van genant ofzo.

Kaas de Vries is ook een miskraam.

nu de rest nog....

Zo te zien wordt er genoeg geschreven over miskramen. Tenminste, als je een beetje bekend bent.
Verder begreep ik dat het vandaag de Dag van het Vrouwencondoom is? Nog noooit eerder van gehoord.

Ik vind dat het taboe op smerige vagijnen ook moet worden doorbroken, persoonlijke hygiëne is belangrijker dan ooit.

Is er dan een taboe op miskramen? Ik heb deze afslag blijkbaar gemist.

Die dames kramen er wat uit, zeg.

Barendemensenblad... kom op GS... wel een beetje inclusief zeg...