Soep van de Week in Het StamCafé

Ik was even in het tragische moederland voor een literaire tête-à-tête met Theodor Holman en Pieter Waterdrinker, en voor een cameo bij een manifestatie van Christen voor Israël (ik zong een duet met Wierd Duk, onder begeleiding van een harp en een klarinet Naar de bergen van Zion). Het viel mij eens te meer op hoe duur de krantjes waren geworden, nog even los van de woekerprijzen voor een bakkie troost. Bij een Barneveldse sigarenboer wilde ik op zaterdag een doosje eieren en een pakket met alle dagbladen, aangevuld met de Barneveldse Krant en het Reformatorisch Dagblad, scoren en ik kreeg een hartverzakking toen ik het totaalbedrag op de kassa zag. Voor dat geld kon ik De Huilende Gorilla van Theodor én Baden-Baden van Pieter kopen, spannende leesboeken waarin veel gebeurt en die ook nog eens gaan over de grote thema’s des levens, zoals oorlog, neuken en eten. “Doe mij alleen maar de eieren, beste sigarenboer,” zei ik enigszins besmuikt. Omdat ik - een zelfverklaard man van de wereld immers - niet krenterig wilde overkomen, kocht ik ook nog een pakje Gauloises en toen was ik bij mekaar net zoveel kwijt als voor dat hele krantenpakket.

Een paar dagen later ben ik uit pure armoede kranten gaan lezen in openbare bibliotheken, verspreid door gans het land. Dat deed mij denken aan de Openbare Bibliotheek in Amsterdam toen die nog aan de Prinsengracht zat. Dat was een soort opvang voor zwervers en junks en psychopaten, maar dan zonder spuitomruil. Het stonk er als de hel van Dante, en vooral in de winter, als de kachel stond te loeien, viel je er bijkans flauw van de gore meur. Het geletterde deel van de vaste clientèle las kranten en vulde de kruiswoordpuzzels in. Dat vond ik mooi klote, want ik ben een puzzelfanaat en ik kon mij ook al zo druk maken als ik de leesmap kreeg en alle puzzels bleken te zijn ingevuld. Ik moet daarbij opmerken dat ik de goedkoopste versie van de leesmap had, dus tijdschriften van twaalf weken oud. De pagina’s met foto’s van blote juffrouwen waren aan elkaar geplakt en het kostte mij de nodige moeite om de naaktfoto’s van Ria Valk en haar dochter grondig te bestuderen. Enfin. Normaliter lees ik de gazettekes van het Belgische mediakartel alleen online, maar nu ik ze in de dodebomenversie zag, viel mij pas op hoe droevig het gesteld is met de vaderlandse hoernalistiek.