PVV-leider Geert Wilders heeft hard uitgehaald naar Alexander Pechtold. "Pechtold, je bent te laf om in Tubbergen en Stein mee te doen", beet PVV-leider hem toe in Het Parool, de verkiezingsfolder van D66.

Tijdens de gemeenteraadsverkiezingen in de dorpjes doen andere partijen wel mee. D66, de vierde partij van Nederland, ontbreekt. Pechtold hoopte in zijn verkiezingsfolder makkelijk puntjes te scoren omdat hij denkt dat de hele wereld om Amsterdam draait, maar dat blijkt helemaal niet zo te zijn. Wilders richtte zich daarom direct tot zijn politieke tegenpool Pechtold: "Want je weet dondersgoed: Tubbergen en Stein zijn te nuchter, te trots en te volks om te zwichten voor jou en je genderneutrale Amsterdamse gedrag van veryupping, doorgeslagen regelgeving, LHBTTTQQPUIAQ-inclusiviteitsgedram, achterklap, racismegetoeter, dirty chai lattes, quinoasalades, gendergelul, geschiedenishaat, bakfietsfietsers, policor-gekwetter en op schimmige wijze verkregen huisjes in Scheveningen." **Wilders zei te hopen dat Tubbergen en Stein 'bakens van normaal gedrag, nuchterheid en gewone Nederlanders blijven'. Hij noemde zijn partij 'het tegengif' voor de 'vergiftiging van het politieke en sociale klimaat door aalgladde types zoals Alexander Penthouse'.

Hee, wie wil er nog een gratis rondje in de oudmediale hypocrisiemolen?

"Kom, laten we met z'n tweeën van Amsterdam een minder verwijfde plek maken door ons beiden bloot te geven. Letterlijk. Wat nou als de hele FvD-fractie een bedrijfsuitje doet naar de Bijlmer Hammam en dat ik dan Annabel, ik kan niet zonder jou, Annabel een full body massage geef? Ze hoeft me niet uit te leggen hoe ze het hebben wilt, ik weet waar ze van houdt: drukken waar het pijn doet. En drukken zal ik. Hoe onvriendelijker ze zegt wat ik moet doen, des te enthousiaster ik zal werken voor haar. Hoe meer ze zegt dat ik van haar voeten moet afblijven, des te fermer ik mijn vingers zal verstrengelen tussen haar tenen." Gat-ver-dam-me, Parool.

Zouden manifestmeisjes Vera Spaans en Lorianne van Gelder van Persgroepkrant Het Parool nu hun eigen adverteerders gaan bellen om te waarschuwen dat hun krant een aanrandingsfantasie afdrukt, of mag dat gewoon wél als het om een vrouw gaat wier mening niet in het courantenkader past, en de afzender uit een cultuur komt waarin de patriarchale overheersing nog niet helemaal ehm.. uitgemasseerd is? Vertel het ons, oh jagende heksenkring, want we kunnen het natuurlijk nooit goed doen als we de spelregels niet begrijpen.

Normaal gesproken mogen voor- en achternaam helemaal niet in de krant van Maarten van D. en zijn kwantiteitspapiertje Parool, maar in dit geval maken feitenverzwijger en krant een uitzondering. Het mag omdat Keith Rienksma geen Marrekaan is, maar een Nederlander en wel een van het meest vervelende soort. Keith Rienksma is een Amsterdammer die tegenwoordig geen Keith Rienksma meer heet, maar Abdullah West. En dus schrijft Maarten van D. uit de losse pols het levensverhaal van Keith Rienksma op. Dan hoop je op een eurekamoment bij Maarten. Dat Maarten plots beseft dat dit soort staatsgevaarlijke staatsidioten zonder bemoeienis van de politie (te druk met lekken dichten) vrij rondlopen in Amsterdam, terwijl Maarten eerder nog in de aller-, aller-, aller-, allerhoogste boom klom toen er een medium was dat een naam boven tafel wilde krijgen.

"Ik wil dat Nederland een islamitisch kalifaat wordt, met de sharia als wet." Zo'n type is Keith Rienksma dus. Rienksma is nog nooit veroordeeld, al doet hij daar wel zijn best voor. Een bom bij Amsterdam CS vindt hij niet helemaal de bedoeling, maar de Nederlandse regering moet oppassen voor hem en zijn toffe geloof. "Een aanslag op een regeringsdoel vind ik gerechtvaardigd, zoals ook de aanslag op Charlie Hebdo is te verdedigen." Keith is voor IS. Keith moedigt jongeren aan voor de jihad. Keith keurt geweld tegen de overheid goed. Keith verdedigt onthoofdingen. Keith verspreidt geweldsverheerlijkende video's ("Inmiddels ben ik daarmee gestopt, het werd me te veel. Niet het geweld, maar ik kreeg het er te druk mee. Ik zat alleen maar op mijn telefoon"). Keith vindt het leven in Syrië zo geweldig, dat hij er zelf niet heen durft wil. Keith vindt het leven in het kalifaat ZO GEWELDIG, dat hij kiest voor dialoog. Zo'n kerel is Keith. Ondertussen loopt Keith doodleuk rond bij het Amsterdamse moslimhaathuis El Tawheed (bekend van). Het kan allemaal en het mag allemaal, in Nederland pamperland. Want jongens, wat wordt Keith gediscrimineerd door al die Nedernazi's. Geen gevangenis, geen veroordelingen, geen gesprekken: NIKS. Keith is een tikkende tijdbom, een ongeluk in een tunnel van de toekomst, als hij Nederland tot kalifaat heeft uitgeroepen. "Daar ben ik zeker van, want het is een belofte van God. Ooit komt het er. Maar of het dit IS-kalifaat zal zijn? Dat weet ik niet. Het had wel heel mooi kunnen zijn." Maar nu staat het maar mooi op paroolpapier. Zodat alle Maarten van Dunnetjes, wanneer Keith met zijn bakfiets vol gasflessen het Binnenhof is opgejakkerd, kunnen roepen: ZIE JE NOU WEL! WE HADDEN HET NOG ZO OPGESCHREVEN! WE ZEIDEN HET! WE WISTEN HET!