Het Olympisch Kwalificatie Toernooi schaatsen is alleen maar ontworpen om discussie te voorkomen, niet om de best mogelijke ploeg met de hoogste medaillekans samen te stellen. Dat is geen topsportlogica, maar dat is oud-Hollands broekpoeppolderen

We hebben met kramp in de kaken gekeken, naar dat schaatsen de voorbije dagen: een van de flagrantste vertoningen van topsporttechnische armoede in de sportgeschiedenis van ons land. Het zit zo: Nederland heeft heel veel goede schaatsers en die kunnen niet allemaal naar de Olympische Spelen. Dan stuur je op iedere afstand gewoon je wereldkampioenen, je veelwinnaars, je wereldrecordhouders of toch in ieder geval gewoon je beste schaatsers (De Boo, Kok, Beune, Leerdam, enz.), maar omdat er in Schaatsland Nederland net iets teveel hazen van hot naar her lopen is er een SELECTIECOMMISSIE in het leven geroepen. Die Selectiecommissie heeft een format bedacht (en een krankzinnige 'matrix') om de kans zo groot mogelijk te maken dat onze toppers NIET naar de Olympische Spelen gaan. Niet geheel ontoevallig snappen de drie personen in die Selectiecommissie geen reet van langebaanschaatsen: Remy de Wit (een basketballer), Freek van der Wart (een shorttracker) en Andries Kasper (beste prestatie: 8ste plek NK Allround 1984). Maar hey, omdat we er in Nederland nou eenmaal een hobby van hebben gemaakt om allerlei hbo-sportkunde figuren in bondsbesturen te plaatsen, voetbalbond KNVB heeft dat bijvoorbeeld ook, mogen deze karnemelkdrinkers een of andere krankzinnige matrix bedenken die om meerdere redenen van geen kant deugt - en dan kunnen zij hun LinkedInnetjes weer volplempen met nikszeggende academycrack als 'Proficient in communication, writing, management, presentations and training' en zit het land er maar weer mooi mee opgescheept.

Welnu, waarom deugt het OKT eigenlijk niet?

Ten eerste en het belangrijkste: straks lopen we allemaal weer te zeiken dat we niet genoeg medailles halen, maar dit kwalificatieformat zorgt er simpelweg voor dat we onze beste schaatsers NIET naar de Olympische Spelen sturen, alleen maar omdat we iedereen een KANS willen bieden. Jutta Leerdam valt op de 1.000 meter, maar naast Femke Kok is zij als bewezen wereldtopper natuurlijk precies degene die we wél naar de Olympische Spelen moeten sturen, en niet Naomi Huppeldepup uit rit 5 die toevallig een paar goede bochten aan elkaar rijgt. Joy Beune rijdt al het hele jaar de complete wereldtop aan gort op de 1.500 meter, maar gaat tijdens het OKT bijna op haar plaat, wordt pardoes vierde, mag niet naar de Spelen en zo gooien we weer een welhaast zekere medaille weg. Het OKT is al een extreme momentopname in een seizoenssport met piekmomenten, maar de torenhoge geluksfactor maakt het haast een loterij. Dit format selecteert namelijk niet op consistentie of bewezen topniveau, maar drijft op vorm van de dag en geluk, wat heel leuk is voor een potje Regenwormen, maar funest is voor topsporters die hun hele leven in het teken zetten van die ene Olympische Spelen. Eén misstap voor Joy Beune: einde Olympische droom, wég statistisch zeer hoge kans op een medaille voor Nederland.