Ome Tuur schrijft doorrr

Özcan Akyol alias Eus schreef in het voorwoord van mijn vrolijke literaire reisgids voor de Algarve: Arthur is niet alleen een talentvolle scribent, humoristische man en begenadigd drinker, hij gedraagt zich ook steeds meer als de hofnar van (extreem-)rechts. Dat moet hij uiteraard zelf weten. Maar ik vind het zonde van de literatuur, want in de tijd dat hij Facebook en Twitter volkladdert met boutades over Frans Timmermans, Sylvana Simons en de mannenbroeders van Denk, zou hij ook aan een nieuwe roman kunnen werken, een sleutelboek dat norse mannen van zijn generatie een stem geeft."

Dankzij Eus en zijn blurb op het omslag van mijn boek - Arthur van Amerongen is de hofnar van extreem-rechts - vlogen mijn boekjes als warme broodjes de winkel uit. Mijn levensmotto komt dan ook van de Ierse schrijver Brendan Behan: There's no such thing as bad publicity except your own obituary.

Mijn uitgever Otto Wollring van Ezo Wolf vond het een waanzinnig goed plan dat ik eindelijk Dé Grote Nederlandse Roman ging schrijven, met De Boze Blanke Man als wervende titel en een grote sticker op het omslag: goedgekeurd door Eus. 

Ik antwoordde mijn uitgever dat Sylvia Witteman altijd roept dat je romans niet moet schrijven maar lezen. 

Ik ben sowieso erg slecht in het verzinnen van karakters, plots en dialogen dus het boek, dat eerst in feuilletonvorm bij GeenStijl verschijnt, is non-fictie en heeft als rode draad de ondergang van Nederland aan de hand van zes decennia vaderlandse geschiedenis: hoe kan zo'n aardig lief, gevoelig en sociaal bewogen jongetje uit een zeer beschaafd en geletterd milieu de hofnar van extreem-rechts zijn geworden?