Zo, en dan gaan we nu eens lekker een uur en vijftien minuten zitten voor een eind september gedropte Bannon original. Compleet partijdig, links volledig ge-stropopt, naar kitsch neigende opzwepende muziekjes, maar godverdomme wat lekker. Tot 39:40 de verkiezing en z'n binnenlandse successen, daarna ISIS, Iran en Noord-Korea, vanaf 48:58 dossier immigratie, China vanaf 53:44. Want het is dan misschien een [vul in naar believen], het is wel onze [vul in naar believen]. We weten het nog als de dag van 6 november 2016, we callden 'em immers, al dachten we dat hij ook de popular vote zou winnen. Sindsdien is het in ieder geval geen dag saai, is voor goed of kwaad 70 jaar aan diplomatiek decorum ingeruild voor Twitter en zijn we elke dag weer blij omdat het leven niet te verdragen zou zijn als we elke dag aan moesten horen hoe de NPO Hillary verheerlijkt. Want als iets toch wel vermakelijk is, is het de huidige main stream media inzake Trump. Interessante studie verscheen er trouwens afgelopen week: "Hidden Tribes: A Study of America’s Polarized Landscape", die concludeert dat slechts 8% van de Amerikaanse bevolking zich tot progressieve activist rekent, en 25% tot devoted conservatives. De overige 66%, de "exhausted majority" behoort tot geen van beide extremen en "share a sense of fatigue with our polarized national conversation, a willingness to be flexible in their political viewpoints, and a lack of voice in the national conversation." En de meeste van die 66% vindt politieke correctheid ook nog eens een groot probleem. Best hoopvol toch? Het doet vooral vermoeden dat de activistische progressieve 8% compleet oververtegenwoordigd is in de media en sociale wetenschap.
