Alle fatbikes het land uit

De fatbike. Het in fabrieken van de haat geproduceerde Jeffreyproduct speciaal gemaakt voor idioten, Wesleys, Marc-Mauritsen, Cy'Zelaqueencys en een hele school Mohammeds. Fatbikebezitters zijn crimineel, achterlijk, suïcidaal, compleet ongeïnteresseerd in alle andere mensen op de planeet, of een combinatie van die dingen. De overeenkomst: alle fatbikeberijders zijn zwakzinnig. Nu zijn fatbikefabrikanten weer actie aan het voeren tegen de fatbike, meer specifiek het opvoeren van de fatbike, maar alleen van andere fatbikes dan hun eigen fatbikes. Want hun eigen fatbikes zijn geweldig en andere fatbikes zijn dat niet. Terwijl het allemaal niet zo ingewikkeld is. Harder optreden, die dikke rubberen condoombanden lekprikken, duizend euro boete per overtreding, helmplicht, kraaienpoten op de weg, een verplicht Jeffreybewijs én een fatbikeverbod voor kinderen onder de zestien. Moet je kijken hoe lang het duurt voor die uit de kloten van Allah getrokken stinkfiets onze fietspaden nog blijft vervuilen.

En met 'Nederland' bedoelen we Amsterdam want alles buiten de Ring is bijzaak

Er waart een sluimerend burgerconflict door Amsterdam. Het is geen klassenstrijd, want het voltrekt zich binnen dezelfde klasse. Het is een stammenstrijd binnen de bovenlaag: het Moofje versus de Fatbike. De precieze breuklijn is ons overigens nog niet helemaal duidelijk, maar het lijkt ongeveer als volgt: het Moofje is voor consultants, makelaars, 'ondernemers' en derivaten. De Fatbike is voor young creatives die denken dat werken voor reclamebureaus een verzetsdaad is en dat je op een Fatbike uit je ogen mag kijken alsof je bij een motorbende zit - en natuurlijk voor (aanstaande, edoch nog niet in verwachting) cool moms, not like the others.

Maar de animositeit is zo onnodig, want wij zien toch vooral een grote overeenkomst: beide soorten zijn heel bijzonder, ze zijn namelijk helemaal gemaakt van, ehm, k*nkerlijer.

Enfin, door dit verdeel-en-heers-spel van het E-bike industrieel complex raakt de belangrijkste notie natuurlijk uit het zicht: namelijk dat iedereen onder de 65 met E-bike een ondoenlijke miet is. Maar, het levert wel weer een fijn opgeschreven repo op over o.a. Britt (24) - "Ik heb deze fatbike tegelijk met mijn beste vriendin gekocht. De meeste mannen in onze vriendenkring rijden op een VanMoof." en Esther (41) - verkocht een van haar twee auto's en had een wachttijd van vijf maanden omdat ze perse een blauwe wilde.

En in alle eerlijkheid...

Als u onder de 65 bent en verder geen aandoeningen heeft, verdient u ook wel dat uw E-bike gestolen wordt. Gelukkig denkt de georganiseerde misdaad daar dus net zo over. Want terwijl het aantal gestolen fietsen van normale mensen al jaren achtereen daalt, steeg het landelijk aantal aangiftes van unilateraal overgedragen E-bikes vorig jaar met 37%. In 2019 werden er 12.000 aangiftes gedaan, in 2020 waren dat er al 16.000 en dan werden er ook nog eens 2000 E-makkers uit garages en schuren getrokken. En wat denkt u? Uiteraard is het weer het allerergst in Vlissingen, geboortestad van Tofik Dibi. "Daar werden vorig jaar 48 elektrische fietsen gestolen. Ook in de gemeenten Middelburg (29), Veere (25) en Goes (24) waren het er relatief veel." Zelfs grafrust voor Michiel De Ruyter is blijkbaar teveel gevraagd en dat is allemaal de schuld van mensen met E-bikes. 

Update: in een eerdere versie van dit artikel werd geïmpliceerd dat Michiel de Ruyter in Vlissingen begraven ligt. Dit is echter incorrect. De Ruyter is dan wel in Vlissingen geboren, maar werd op 18 maart 1677 begraven in de Nieuwe Kerk te Amsterdam.