Charlie Hebdo-zaak tegen veertien islamieten begint vandaag

Wat was iedereen Charlie, toen wat religieus gehandicapte baardkammers vrij humorloos reageerden op een paar tekeningetjes en twaalf mensen rücksichtslos uit het leven werden gerukt. Sjonge jonge jonge wat was iedereen Charlie en wat was het allemaal erg. En nu, vijf jaar na de slachtpartij bij aanvang van de rechtszaak, mogen we ons afvragen waarvoor die twaalf nou eigenlijk zijn gestorven. Lees hier: "But as 14 suspected accomplices go on trial over the attacks on Wednesday, some seem to have lost their appetite for affront. Only half of French respondents to a survey conducted by pollsters Ifop for Charlie Hebdo in February this year said they supported the 'right to criticise, even outrageously, a religious belief, symbol or dogma.' Most opponents were under 25." En kijk voor de lol (dat niet echt) eens op Twitter, onder de hashtag #ShameOnCharlieHebdo, bij het massale wolvengehuil over 'hurting our emotions' en 'hurting sentiments of the muslims'. De verafgoding van de Kouachi-broers en de bereidheid onder jonge moslims eenzelfde slachting te veroorzaken (zie draad onder). Een haatlijst met daarop de namen van 8.132 geradicaliseerde neo-Kouachis.

En, meepeddelend in de zuiging van de islamitische ijsbreker, de kruisvaarders hier die lijden aan het syndroom van Peter R. de Vries: 'Eigen schuld, dikke bult'. De islamofobie-roepers. De kranten, wat zijn ze allemaal Charlie, te laf om ook een keertje de vrijheid en seculariteit te vieren met een cartoon van de sprookjesprofeet. Cabaretiers, die met hun grote bek snel de andere kant opkijken bij het toverwoordje 'Mohammed'. D66, als er in naam van de profeet weer eens een homo op z'n bek is geramd. Feministische clubjes, als de vrouwen als minderwaardige inpakpapiertjes over straat moeten dwarrelen van hun vent, alvorens ze niet door de manneningang naar binnen mogen. Heel fucking Nederland, waar de voorman van de grootste oppositiepartij al járen niet meer normaal over straat kan. Dus ja, zeg het maar. Waarvoor zijn die twaalf eigenlijk gestorven.

In naam van Allah werd in januari 2015 een aanslag gepleegd op de redactie van het satirische blad Charlie Hebdo. Met dank aan de islam pompten Chérif en Saïd Kouachi twaalf mensen op beestachtige wijze vol met lood. Daarna veranderden we allemaal onze profielfoto in Je Suis Charlie. We maakten een hashtag trending. We doneerden massaal om Charlie Hebdo maar voort te laten bestaan. We spraken van een oorlogsverklaring. We liepen stille tochten. We riepen een dag van nationale rouw uit. Er vond een mars voor de republiek plaats. We protesteerden in kerken en synagogen en riepen dat aanslagen niet bij islam horen. Voor even waren we allemaal Charlie. En nu, circa 2,5 jaar na de aanslag op Charlie Hebdo, worden er nog steeds onschuldige mensen uit het leven gerukt in naam van een profeet, een god, een geloof. In Barcelona en Cambrils zijn ten minste vijftien mensen omgebracht. En Charlie Hebdo durft weer. Ja, Charlie Hebdo durft weer. Iets met 'rather die standing than live on my knees'. Maar wat krijg je? Charlie Hebdo gaat te ver. Charlie Hebdo speelt gevaarlijke spelletjes (va te faire foutre, Stéphane Le Foll). Charlie Hebdo doet aan islamofobie. Charlie Hebdo is racistisch tegen islam. Charlie Hebdo is discriminerend tegen islam. Er is discussie, twijfel, ophef. Kijk. En de reacties hier. Echt waar mensen. We zijn helemaal niet allemaal Charlie. We zijn putain de merde terug bij af.