Nederlandje heeft sinds 2002 altijd in de top 10 (!) van Reporters Sans Frontières gestaan

Franse mensen hebben op geen enkele wijze en in geen enkel dossier ook maar enig spreekrecht. Ze zijn immers Frans en komen uit Frankrijk, dus dat zijn echt de laatsten die wie dan ook de les mogen lezen. Maar goed, de Fransen leiden hun hoofdstukje over Nederland als volgt in: "In Nederland zijn de media traditioneel onafhankelijk en genieten ze het vertrouwen van een grote meerderheid van de bevolking. Het medialandschap biedt een hoge mate van pluriformiteit en diversiteit, vertegenwoordigd door een groot aantal landelijke (Volkskrant, Telegraaf… ) en regionale (Leidsch Dagblad, Gooi en Eemlander… ) dagbladen en tijdschriften. Naast enkele grote commerciële ondernemingen opereert de onafhankelijke publieke omroep NOS ."

Ja, dat pluriforme medialandschap is dus in handen van slechts twee partijen: het Belgische De Pers Groep (DPG Media) en het evenzo Belgische Mediahuis. En de NPO is overwegend gestoord.

Maar, ondanks dat het Fransen zijn, hebben ze natuurlijk wel een punt. Peter R., de genocide op NOS-personeel, die fotograaf die met auto en al een greppel in ge-shoveld werd, die Groningse journalist die molotovs tegen z'n woning kreeg, John van den Heuvel die door een niet-vervolgde Mourad O. met bivakmuts op en versleutelde telefoons bij de hand in een Audi RS3 geschaduwd werd. En dan kreeg meldpunt PersVeilig afgelopen jaar ook nog eens 272 meldingen binnen van journalisten die waren lastiggevallen, werden geïntimideerd of te maken kregen met geweld. In 2020 waren dat 'slechts' 121 meldingen.

Kortom, die top 10 verdienen we dit jaar inderdaad misschien even niet. Maar #28, dat is dus tussen Slowakije op #27 en Argentinië op #29. Verwonding, ontmoet belediging.