Hell hath no fury like a eurocrat scorned

Het is de Britten gelukt om het laatste restje waardigheid uit Frans Timmermans te wringen. In een pathetische liefdesbrief vol platitudes kwijlt de Dichter des Niemandslands vandaag de krant van argeloos ontbijtend Engeland vol met zijn pijn over hun vertrek uit de EU: "I know you now. And I love you. For who you are and what you gave me. I’m like an old lover. I know your strengths and weaknesses. I know you can be generous but also miserly. [...] You have decided to leave. It breaks my heart. [...] Truth be told, I felt deeply hurt." Ach ende wee. Frenske heeft auwie in het brakke hartje, en kwets in het tere zieltje, en gedraagt zich nu al een half jaar als een gefrustreerd wijf dat haar ex haat / terug wil / haat / terug wil / haat / terug wil, en maar niet stopt met sms'en en whatsappen en bellen en briefjes onder de ruitenwisser stoppen.

Afgelopen zomer stond Timmerfrans nog tegen de BBC te trashtalken en roddelen over hoe zijn ex-geliefde Engelanders zich van een boek vol "Harry Potter-truukjes" bedienden, waarmee ze "als idioten rondrennen", en dat bewoners van het land hem nog het meeste doen denken aan de klunzige karakters in Dad's Army. Hetzelfde land waar hij nu in lelijke lyriek zijn lofzang overheen spettert, als een puber die zijn onbedwingbare sentimenten over z'n eerste jeugdliefde in een ouwe sok deponeert: het droogt nooit mooi op. Als dit onbeholpen proza van geprojecteerde eigenliefde überhaupt een naam mag hebben, noemen we het een sonniet van de ongekozen klucht.

Zo. Kerstmis.

Wij van het rijke, welvarende Nederland consumeerden ons het hele jaar weer ongans aan iPhones en flatscreens en Thuisbezorgd en yogacoke, want iedereen heeft werk en de economie snort, en het is héérlijk. Het lijkt zo goed te gaan dat we dit jaar zelfs tijd over hadden om het klimaat tot luid bezongen religie te verheffen, waardoor we onszelf tussen al dat overdadige overconsumeren ook nog een goed gemoed van participerend activisme voor een betere wereld kunnen verkopen. Deze drie dagen vieren we de Gretamorfose (©) van 2019 met lange gangen vol rijke spijzen, als aflaat die we als dividend aan onszelf uitkeren. *Burp*

En toch morrelt het, en borrelt het, en krijgen we de vinger er niet op. Hoe kan er zo veel onvrede, chagrijn en diepe ideologische verdeeldheid zijn in een land waar alles goed gaat, iedereen rijk is en we onszelf op deze postzegel van een polderlandje bezig kunnen houden met het woeden van de gehele wereld? Waarom geven we onszelf en ons eigen leven jaar na jaar een dikke voldoende op de schaal van domweg gelukkig maar kunnen we, vrij naar VOC-filosoof Jan-Peter Balkenende, niet gewoon blij zijn met elkaar?

Nou. Omdat het echt niet zo goed lijkt te gaan, allemaal, met het land en het bestuur, de vertegenwoordiging en de ongewisse toekomst. Maar is dat ook niet van alle tijden?

Flatgebouw Nederland
In september 2004 schreef wijlen Pamela Hemelrijk een parabel over Nederland als flatgebouw, met de bevolking als vereniging van eigenaren. Eigenaren, die zich steeds verder gepiepeld en genegeerd wisten door de voorzitters van de VvE. Die steeds hogere bijdragen moesten aftikken, tegen steeds kleiner rendement. Die zich door vriendjespolitiek en politieke en culturele invloeden van buiten genaaid voelden. Die hun statige, soevereine flatgebouw langzaam in een piramidespel zagen veranderen, waarin de top het geld verdeelt en de bodem met de stijgende kosten, de groeiende overlast en het achterstallig onderhoud blijft zitten. En met het groeiende wantrouwen.

Het is een parabel die je over iedere generatie kunt leggen. Altijd zijn er politici die zichzelf boven het volk of buiten de wet plaatsen. Altijd is er beleid dat hapert, zijn er instituten die falen, en worden kostbare fouten of kapitale vergissingen toegedekt tot ze uit het zicht verdwijnen - behalve voor de direct gedupeerden, die te weinig macht, stem of invloed hebben om het hen ongunstig stemmende tij te keren. En altijd zijn er dus mensen ontevreden. Op de valreep van het tweede decennium van de eenentwintigste eeuw lijkt de nieuwste piramide z'n piek te bereiken, en kreunt de onvrede van onderaf misschien wel harder dan ooit. Omhoog invechten wordt voor een groeiende groep steeds moeilijker. Omlaag trappen naar voorgetrokken, maar slecht integrerende en cultureel sterk afwijkende nieuwkomers voor anderen steeds logischer.

#goedemorgen (nee, jij niet, lul)
Nu er overal glasvezel ligt, is het flatgebouw zich opnieuw aan het inrichten. Het afgelopen decennium werd getekend door de opkomst van sociale media, en het grote ongemak dat die met zich mee brachten. Het volk had een korter lijntje dan ooit naar de elite. Tom-Jan en Margriet, poortwachters van de VvE op de hogere verdiepingen, kregen te maken met mensen die vanaf hun galerij terug kunnen praten. Opiniemakers gooien niet alleen maar stenen in de vijver, maar ook wel eens boemerangs in hun eigen gezicht. Cabaretiers worden zelf nu ook regelmatig uitgelachen, de sjieke cultuursector ontdekt dat hun moraal niet de mediaan van de massa is, en de politieke kaste kan zich niet meer verschuilen achter door henzelf gekozen cameramomenten en krantenkolommen, of onder vuistdikke beleidsrapporten uit ondoorzichtige bestuurslagen van anonieme overheidsdiensten. 

De burger stelt kritische vragen, krijgt verzonnen antwoorden en ziet in de praktijk met eigen ogen hoe weinig die antwoorden waard zijn, terwijl de afzenders maar blijven stijgen op de ladder des aanziens. Dat heeft zich samengebald in een permanente tirade van twisten op digitale platforms. Beide kampen geven elkaar de schuld. Elite, versus de onverantwoordelijke onderbuik. Volk, versus de volgevreten verraders.

Jouw feiten, tegen mijn feiten.

\

Op zich zijn we niet verbaasd.

Ze doet het vast niet expres, en ze zal wel weer fluks worden teruggefloten door Kees Berghuis, maar Dilan Yesilgoz legde bij Met het Oog op Morgen openlijk op tafel wat we allemaal al heel lang zien: het vvd-Kamerlid snapt de wetten waar ze over stemt niet. En met haar een heel groot deel van Onze Volksvertegenwoordiging, die niet meer begrijpt wat het aan het doen is, suggereert ze hardop.

De enige directe democratie in dit land is vorig jaar afgeschaft door D'66, en hun belangrijkste argument daarvoor was dat we een vertegenwoordigende democratie hebben van politici die de wetten kennen en de implicaties van besluitvorming kunnen overzien, dus dat we maar op hun kennis, toewijding en expertise moeten vertrouwen. Want voor die verantwoordelijkheid zijn ze gekozen. Dilan Yesilgoz zegt vervolgens op de Staatsradio dus letterlijk het tegenoverstelde: "Je kunt je afvragen hoeveel van de Kamerleden het zelf nog begrijpen", waarmee de goedlachse beeldvuller met het ongenaakbare haar die we kennen uit talloze reclamefilmpjes van de vvd vooral impliceert dat ze het zelf niet meer snapt.

Dat dus, uit de mond van de vrouw die recent nog juichend een Klimaatwet mede indiende, waarvan niemand de implicaties kan overzien of een betrouwbaar kostenplaatje van kan schetsen, en waar ontzettend veel mensen überhaupt de noodzaak van betwijfelen. Goed te horen dat Dilan Yesilgoz het in ieder geval ook niet weet. Dat geeft vertrouwen! (Die man naast haar in het filmpje is zich met kerst op zijn positie aan het bezinnen trouwens, maar dat roddeltje geheel terzijde.) Verkiezingen in 2020, wij durven de weddenschap inmiddels wel aan.

Het verhaal achter de foto

Wij bij de GeenStijl hebben keurig een foto-abonnementje bij ANP, en als we ander materiaal gebruiken zoeken we rechtenvrij/CC, of betalen we de maker. We doen dat alhier gewoon netjes. Soms gaat het echter mis, en krijgen we een fotoclaim voor een auteursrechtelijk beschermd werk dat we per ongeluk gebruikt hebben. Soms is dat een vriendelijke vraag en een normale fotovergoeding. Soms is dat een dreigbrief en een absurd bedrag.

Vorige maand kregen we d'r eentje in de laatste categorie, die ons de roze wenkbrauwen deed fronsen: De Beeldunie eist 500 euro voor het gebruik van een foto van de geliquideerde advocaat Derk Wiersum. Die foto was afkomstig van zijn eigen website (hier via Wayback), en er stonden geen rechten bij vermeld. We dachten, gezien de amateurkwaliteit en de beeldbewerking, dat het om een eigen foto ging en gebruikten het beeld binnen het citaatrecht in dit topic bij het actuele nieuws over zijn tragische dood. Het was de enige die we konden vinden.

Nu blijkt dat De Beeldunie het origineel van de foto (gemaakt door Ilya van Marle, in een serie voor het bureau van de advocaat) op de dag van de moord (18 september) in een portretreeks online te koop heeft aangeboden. Let wel: de foto's stammen uit maart 2015 en waren voorheen niet voor breder gebruik te koop. Natuurlijk moet de fotograaf zelf weten of ie ze nu wel te koop aanbiedt. Want de een z'n dood, en zo. Maar dat er daarnaast ook nog met terugwerkende kracht en op hoge poten fors opgeblazen boeteclaims worden verzonden voor een foto die door diverse media (zonder bronvermelding) is gebruikt, dat is best een beetje ranzig. Vinden wij.

Dus wij terug mailen: "We zijn van harte bereid een normale, standaard licentievergoeding voor het gebruik van de foto te betalen, en we zijn evengoed bereid om de foto in zijn geheel offline te halen nu blijkt dat de rechten bij iemand anders dan het slachtoffer liggen. Maar we vinden uw poging om op deze wijze een schadevergoeding te scoren over de rug van een vermoorde raadsman tamelijk schaamteloos."

Nou. Van zo'n compromis geen sprake. De Beeldunie wil gewoon de schadevergoeding bovenop de licentievergoeding (normaal zo'n 75 tot 125 euro). Ze doen dit naar eigen zeggen bij meer media die de foto in het kader van de vrije nieuwsgaring en het citaatrecht hebben gebruikt, dus lopen ze lekker binnen over de rug van een vermoorde raadsman: Tele, RTL, OB, Linda, AT5, Trouw met foutieve bronvermelding, evenals De Limburger. Ook Advocatenblad gebruikt 'm zonder bron, en zouden ze condoleanceregister.nl ook aangeschreven hebben? Vergeet ook de BBC niet! Daarnaast nog talloze andere titels, kleinere crimesites & nieuwsblogs en natuurlijk de politie, in een filmpje. Lekker cashen voor Marjon Kuijs, de Inez Weski van de fotomaffia (die dit vaker doet, ook voor veel meer geld.)

Nou. Die 500 euro zal allemaal wel, en is uiteindelijk betaald. En fotografen hebben recht op licentievergoedingen. Maar dit onfrisse opportunisme (mailtje) van De Beeldunie wilden we gewoon eens ff niet onbenoemd laten. We hebben nog voorgesteld om die 500 euro in het studiefonds voor de kinderen van Derk Wiersum te storten. Maar Marjon Kuijs van de Beeldunie wil de poen gewoon zelf hebben (zie screenshot onder).

Dus plaatsen we hier maar een doorverwijzing naar de Stichting Derk Wiersum, waar we zelf ook nog een bedrag in gedropt hebben.

En het is geen coherent verhaal

Oei. Au. Oef. Pijnlijk hoor. De ongenaakbare, blijkt genaakbaar. Woensdagavond zagen we al een ongemakkelijk aan zijn iets te ver open geknoopte overhemd plukkende premier bij Pauw. Deze zaterdag worden we vergast op een krachteloos gefluisterd kerstkaartje in de partijkrant: “Grenzen dicht”. De vvd krijgt peilingspetsen, maar dat is slechts een “familieruzie met de kiezer”, volgens Rutte, in een tamelijk pijnlijke poging om het kerstdiner gezellig te houden. De coalitiegenoten zijn niet van marsepein, zegt-ie ook. Maar dat is deze premier plotseling zelf wel. En over tien jaar visies ontwijken, als olifanten in de kamer, natuurlijk geen woord in deze trage treinramp van een interview. Helder. De strippenkaart van het salonliberalisme is opgebruikt. Volgende halte: Nieuwe Verkiezingen.

Met een gesponsord juichfilmpje op Instagram

Kijk wij zullen de laatste zijn om te zeggen dat Marokkanen niks hebben bijgedragen aan Dit Land. Er zijn een heleboel hele fijne landgenoten van Noord-Afrikaanse afkomst. Zoals Khadija Arib. En de voorzitter van de Tweede Kamer. En die mevrouw van de PvdA met de voorzittershamer. Maar ook die meisje van het Parool. Een heleboel andere meisjes. Hakim Ziyech. Najib Amhali. Zihni Özdil, natuurlijk. Maar KOMAAN BROER, dit filmpje van De Nieuwe Maan, dat gesponsord op Insta rondzingt, is wel weer het andere uiterste want het is niet bepaald alsof we die gedwongen nachtelijke Geldmaatsluiting als een soort feestelijke kroon op 50 jaar Marokkanen in Nederland vieren hè? Dus sorry. We hadden geen keus. We MOESTEN de NPO-audio even van Opsporing Verzocht-video voorzien. Want ieder migratieverhaal. Heeft twee paspoorten.

Stop maar met ademen jongens

De Vloek van Urgenda is bijgesteld: eind volgend jaar moet de CO2-uitstoot van dit land met 25% verminderd zijn ten opzichte van 1990. Want rechters zitten oP dE sToEl VaN dE mAcHt tegenwoordig. Om dat doel te behalen, moeten uiterst rare capriolen worden uitgehaald. Zo wordt het komende jaar met één maand ingekort, mag je geen honden van >25 kilo meer hebben en wordt het maximum formaat van nieuwe televisies tot 28" gereduceerd. Voorts komt er een verbod op online chocoladerepen bestellen, mogen koeien nog maar 1 scheet per dag laten, wordt er per decreet bepaald dat u nog maar eens keer per week een wipje mag maken en zal de gehele reisafdeling van de NPO worden gesaneerd (wat een bijkomend voordeel van 500 miljoen euro besparing oplevert, dat dan weer wel). Bespaarde uitstoot wordt gecompenseerd met het volplanten van de Oostvaardersplassen met uitheemse plant- en boomsoorten, waar Greta Thunberg een hele hoge boomhut krijgt van waaruit ze ons allemaal How Dare You's toe kan werpen als we toch vaker dan eens per week een wipje denken te kunnen maken. De rechter heeft gesproken.

2019. Bezem door de Praatgroep van de Anschluss.

Jeremy Corbyn niet meer welkom bij Lodewijk Asscher. DENK mag niet meer meepraten over moties. Moslimbelangenclubs eindelijk door stevige screening voordat ze gesprekspartner van de overheid kunnen worden (en dan blijven er weinig over). Boycot voor Palestijnenorganisaties. Dries van Agt geroyeerd als erelid PvdA. Zelfs Job ‘moslims zijn de nieuwe joden’ Cohen komt er niet meer in. Tenminste. Dat lezen we allemaal in deze malle motie. Oh nee het gaat over boeren. Ja, Mark van den Oever van FDF maakte tot drie keer toe idiote vergelijkingen tussen boeren, jodenvervolging en de holocaust. Maar een partij die zichzelf verstandiger acht dan domme metaforen, en die vervolgens toch met deze motie komt, dat is nog veel tragischer. Misschien onzerzijds ook een beetje een boude bewering (maar wij zijn nou eenmaal ook maar lomp en niet zo slim), maar was Volkert van der Graaf niet ook het gevolg van maandenlange jarendertig-retoriek van GroenLinks, D’66 en jazeker, de PvdA? De Godwin in de wet verankeren als excuus om niet met belangenbehartigers te hoeven praten. Man man man. Ga toch gewoon aan het WERK, Lodewijk.

Stop maar met het bouwen van windmolens!

Het meest irritante aan die stomme sit-ins (en de overdadige media-aandacht) voor carnavaleske klimaatwappies van de Bregmanbrigade, is dat ze niets doen. Ze zitten daar maar in hun rouwcirkels, te jeremiëren dat we over tien jaar allemaal uitsterven. Maar duurzame oplossingen engineeren, ho maar. En ondertussen moeten we lijdzaam toezien hoe de polder én de wateren van Dit Land langzaam visueel verminkt worden door slagschaduw werpende klimaatminaretten, een tijdelijke en breed gehekelde foplossing in de transitie naar de opwekking van duurzame energie.

GELUKKIG IS ER OOK GOED NIEUWS, want dit topic neemt een opgewekte energieke wending: IBM is de laatste hand aan het leggen aan een nieuwe generatie batterijen die sterker zijn dan lithium-ion batterijen, sneller laden en waarin geen zware metalen verwerkt worden, zodat er géén kleine negertjes meer in kobaltmijnen hoeven te zwoegen voor accu-grondstoffen voor onze lage bijtellings-Tesla's. Hoe dan? Met extracten uit zeewater. HOE DAN!? Ja, geen idee, wij van de GS Duurzame Drumcirkel Desk delen alleen wat IBM ons vertelt. Maar enthousiast zijn we wel. Hup wetenschap, we kunnen niet wachten tot we onze range anxiety kunnen verminderen met een slok zeewater en onze iPhones een week lang charge kunnen geven door ze gewoon in de Noordzee te pleuren. Of hoe dit ook gaat werken.