Zoals gebruikelijk is het goede nieuws al uit de troonrede gelekt: Frits Wester is de vrolijke omroeper van het kabinet, de Koning de brenger van slechter nieuws. Waar wij al maanden wachten op het moment dat Rutte zich aan de referendumwet houdt, wacht lid Van Raak (SP) al jaren op het moment dat Rutte zich aan de grondwet conformeert. Onder Rutte 1 & 2 is namelijk de staatschuld van zo`n 375 miljard doorgegroeid richting de 475 miljard. Onder Zalm was de norm dat meevallers gebruikt werden om in te lopen, maar nu niet meer: Rutte sluit vijf jaar hard snijden af met confetti. Make it rain! Toch wordt het beeld geschapen dat de staatschuld daalt van 68% richting 61,8%. Zo lang deze beer in zijn winterslaap van kunstmatig laag gehouden rentenstanden zit ontstaat er geenn begrotingsprobleem, maar een nieuwe regering die wel rente moet betalen komt in een onmogelijke situatie. “Er gaat 400 miljoen naar het ministerie van Volksgezondheid. Het extra geld voor de zorg wordt gebruikt om de omstreden bezuiniging op onder meer de verpleeghuiszorg terug te draaien.” Het staat letterlijk bij RTL Nieuws. Het gaat hier om een bezuiniging uit het regeerakkoord die nooit is gerealiseerd. Zoals in politiek nieuws gebruikelijk staat achter de cijfers niet of je het genoemde bedrag per jaar, per koerswijziging, per kabinetsperiode of eenmalig is. Daarbovenop zouden we -voor we gaan juichen- toch eens moeten kijken welke bezuinigingen het kabinet NIET heeft uitgesteld, afgesteld of teruggedraaid. Om deze voorgekookte soundbite eens van wat meer achtergrond te voorzien. Er zijn miljarden per jaar bezuinigd door alle ouderen met een indicatieniveau 1 t/m 4 categoraal te weigeren bij tehuizen en in dezelfde periode is de hulp thuis gedecentraliseerd naar de gemeentes. In dat proces heeft het rijk structureel 25% van het budget achterovergedrukt en hebben de gemeentes daarbovenop alleen al in 2015 honderden miljoenen verdonkeremaand. Een bestuurlijke traditie, want van de AWBZ-premies op uw loonstrookjes is tot nu toe 70 miljard niet aangekomen in de zorg. Door deze vorm van vestzak/broekzak laten de afgelopen kabinetten de andere graaiers in de zorg ver achter zich. Het kabinet durfde gewoon niet tijdens de verkiezingen nogmaals een greep in de kas te doen.

De pen is machtiger dan het zwaard maar met een toetsenbord kun je ook best lekker meppen. En laat het allergaafste weblog in dit waanzinnige land nou net een vacature voor een fulltime toetsenbordridder hebben. Dus volgt er nu een wervend tekstje met wat eisen d'r in omdat alleen 'GeenStijl zoekt redacteur (1FTE), reacties + cv op redactie@geenstijl.nl ovv 'tikgeit'' nogal karig is. Komt-ie: GeenStijl is een doorlopend doordieselende topicgenerator die 365 dagen per jaar stampt, trilt en pompt op het kolkende ritme van de waan van de dag. Dus aan obsessie grenzende haatliefde voor media, politiek & samenleving zijn een eis, rusteloosheid en FOMO wenselijke bijverschijnselen. Journalistieke ervaring en een internetrijbewijs zijn verplicht. Een zeker onderwijsniveau is van belang maar compenseren met branie mag ook. Als je maar kan schrijven met zowel een scherpe steen als een dikke verfroller. Een foutloze beheersing van de Nederlandse taal is logisch, een vrijzinnige toepassing daarvan ruimschoots toegestaan en dat mag dan over links en over rechts en rechtdoorzee en bij voorkeur alle drie want GeenStijl is nou eenmaal het meest vrijzinnige perceeltje vaderlands medialandschap. #feit. Je twitterlijsten, favo subreddits & RSS-feed zijn jaloersmakend actueel alsook absurd veelzijdig en je kent daarnaast alle tech savvy truukjes om kranten te lezen door hun paywalls te omzeilen zonder Zwendle te hoeven gebruiken. Je hebt meer dan vijf synoniemen voor 'lichtgetint' paraat en kunt een logische context destilleren uit VVS-video's zonder context. Je weet dat 'Europa' en 'EU' twee totaal verschillende dingen zijn en je hebt het associatieverdrag niet gelezen omdat je begrijpt dat het GeenPeil-referendum niet over Kiev, maar over Den Haag en Brussel ging. Zonder googelen ben je bekend met het fenomeen 'honingpotje' en je trapt er niet in. Dat laatste doe je ook niet met PR & politiek: Je weet van alle partijen hoeveel zetels ze fysiek in de Kamer en virtueel in de polls hebben en je kent al hun wachtgeldtrekkers bij naam. Je proeft de kukident achter Rutte's grijns en je kunt rationaal verklaren hoe Greet virtueel de grootste kon worden en dat het uiteraard Niets Met Islam Te Maken heeft. Je kan de echte Jesse Klaver van een bordkartonnen namaak onderscheiden. Je weet wat Wassila Hachchi écht bij Pechtold wegjoeg. En tenslotte mag je wel hobby's hebben maar geen sociaal leven. Ben of ken jij zo iemand? Reageren staat vrij. Je moet alleen wel een man of een vrouw zijn. De GeenStijl-redactie is namelijk geen safe space voor millenniale genderhuilies met post-humanistische keuzestress en het Syndroom van Sneeuwvlok. Hier wordt gewoon gewerkt.

Per direct, uit eigen overweging, zonder wachtgeld en het matrozenmutsje blijft hier. Dag Jan. Succes met het Haagse circus en in de verkiezingsdebatten met Sylvana Simons.

Altijd leuk. Even herinneringen ophalen met oude bekenden. Billenmeisje Bibi en GeenStijl gaan way back naar de tijd dat Rutger nog filmpjes maakte. Hij zocht Bibi op in Limburg toen ze de mooiste billen van Nederland bleek te hebben. Daarop volgde een verkiezing van het FHM-buurmeisje, waarbij GeenStijl Bibi naar de eindronde stuurde in ruil voor een fotoshoot in GS-ondergoed. Een zwik kalenders en filmpjes met mooie rondingen verder en Bibi was officieel GeenStijl Cultureel Erfgoed. Omdat we al even niks van haar gehoord hadden -op haar eigen vlog na- stuurden we die gasten van DumpertTV langs om eens bij te kletsen. Want dan hebben we een prima excuus om die billen nog eens een keer te laten zien.

Volgende week is het op de kop af vijftien jaar geleden dat Pim Fortuyn bekend maakte dat hij actief zou gaan worden in de Nederlandse politiek. Minder dan negen maanden later verloor hij het leven, nog vóór de verkiezingen waarin zijn partij vanuit het niets de een na grootste van het land werd. De politieke impact die Fortuyn in maar vooral ook ná deze korte periode heeft gehad is bijna niet te bevatten. Met zijn charisma, messcherpe analytische vermogen én humor en zelfspot was hij een unieke politicus die vele kiezers uit alle lagen van de bevolking aansprak. Niet voor niets werd hij in 2004 verkozen tot 'de grootste Nederlander'. Zijn belangrijkste wapenfeit is ongetwijfeld dat hij het grootste en meest desastreuze taboe heeft doorbroken dat in Nederland bestond en na zijn dood hardnekkig opnieuw de kop opstak: het benoemen van de enorme problemen die de massa-immigratie met zich meebracht, en in het bijzonder de problemen met de islam. Eindelijk was er een politicus van formaat die niet, zoals eerder bijvoorbeeld Hans Janmaat, gemakkelijk door de politieke elite opzij kon worden gezet, maar die de politiek en de publieke opinie dwong de weerbarstige realiteit onder ogen te zien in plaats van haar stelselmatig en doelbewust weg te wuiven. In de nacht die naar hem vernoemd zou worden en waarin hij voor het eerst flink botste met de top van Leefbaar Nederland, zei Fortuyn onder meer: ‘Het is vijf voor twaalf, niet in Nederland maar in Europa. Ik sta voor dit land. Voor wat hier vijf, zes eeuwen is opgebouwd. We hebben hier godverdomme een vijfde colonne van mensen die het land naar de verdommenis willen brengen. Ik moet dan horen: Allah is groot, u bent een vies varken, ú bent een christenhond. Godverdomme, in mijn stad. Marokkaanse jongens, Turkse jongens, die niet die Turken beroven, niet die Marokkanen beroven, maar u en mij, oude vrouwtjes. En de politie, wat doen ze? Godverdomme níks. Die zeggen: “Als je dat zegt, discrimineert u.” (...) Het gaat om uw kinderen, om uw kleinkinderen, waar gaat het anders om?’

Beste lezer, Ik hou van Nederland. Van de cultuur, van de mensen, van de taal, van de kunst, van de steden, van de dorpjes, van de groene vlekjes op de kaart en van de waterstromen. De geschiedenis, het heden en de toekomst liggen mij nauw aan het hart. De laatste tijd ben ik in toenemende mate bezorgd. Ik ben 25 jaar oud. Ik heb voldoende goede vrienden, ik ben gezond, mijn familie is stabiel en ik heb überhaupt over mij zelf weinig te klagen. Ik ben bezorgd over de toekomst van Nederland. In mijn ogen gaat het hard achteruit, erger nog, het land is kort voor een verregaande catastrofe, op cultureel, sociaal, economisch en gemeenschappelijk niveau. Ik maak mij zorgen dat het Nederland dat ik ken over tien jaar niet meer bestaat en er nog maar restjes over zijn van het land waar ik van hou. Momenteel ben ik bezig met afstuderen. Ik studeer een STEM vak en hoor daarmee over enkele maanden tot de educatieve en economische elite van dit land en zelfs van de hele wereld. Ik ga voldoende geld verdienen en ik kan aan de bak waar ik ook maar wil ter wereld. Ik wil niet arrogant klinken, want het is gewoon zo. En toch denk ik niet dat ik hier mijn geld zal verdienen en uit zal geven. Ik wil dit land verlaten, niet omdat ik een of ander behoefte heb om mij in Azië zelf nieuw uit te vinden of omdat ik met geweren wil schieten in de VS of omdat ik de exotische wereld in Afrika wil proeven. Ik wil hier weg omdat ik mij niet medeschuldig wil maken aan het verpesten van dit land. Als ik geld ga verdienen, betaal ik ook belasting. Ik ben best bereid belasting te betalen, uiteindelijk koop je met je belasting gewoon een aantal diensten van de overheid die je zelf niet zou willen of kunnen verzorgen. Ik wil best betalen voor straten, bruggen en overige infrastructuur. Ik zie het als mijn sociale plicht om ouderen, zieken en zwakken een financieel handje te helpen. Ik heb best een flinke fractie van mijn salaris over voor veiligheid op straat en voor het land in het algemeen. Ik wil graag betalen voor serieus en nuttig wetenschappelijk onderzoek. Voor de kinderen van het land, voor opvoeding en opleiding, voor eten op school en voor opvang van kansarmen. Ik ben ook bereid te betalen dat mensen dit voor mij regelen en hier een eerlijk salaris voor krijgen, op regionaal, nationaal en ook internationaal niveau, dus ook de EU. Ik ben zelfs bereid om een subsidie voor kunst en cultuur uit te keren. Uiteindelijk heb ik ook wel geld over voor een hoogwaardige en vooral objective openbare omroep. Ik wil dit allemaal betalen, samen met de rest van werkend Nederland, en ik hoef niet eens een bedankje of een vermelding te hebben. Ik wil slechts dat het geld nuttig en efficiënt besteed wordt aan de dingen waar het voor bedoeld is. Maar ik ben niet bereid om met mijn geld de messen in de ruggen van dit land en van vele andere landen te financieren. Ik wil niet dat een euro van mijn salarisstrook op de salarisstrook van een neusvreter in Brussel terechtkomt die zich ook weer eens op tijd heeft aangemeld bij de balie. Ik wil niet dat mijn geld in de vorm van ontwikkelingshulp in de gouden limousine van een Afrikaanse dictator terechtkomt of dat hij nieuwe kogels voor zijn kindersoldaten koopt. Ik wil met mijn geld niet het subtiele of minder subtiele ‘democratiseren’ van regeringen in andere landen betalen zonder dat de consequenties glashelder zijn. Ik wil niet dat mijn geld ervoor zorgt dat onrustige jongeren in een anti-agressietraining middels kickboksen kunnen leren om een conducteur echt goed kapot te trappen. Ik wil met mijn geld niet fundamentalistische ideologieën, van welke kant dan ook, financieren, alleen omdat ze een slimme subsidieaanvraag hebben weten te formuleren. Ik wil met mijn geld geen criminele grootfamilies van een basisinkomen voorzien terwijl ze de steden en dorpen leegroven. Ik wil geen uitkering betalen voor mensen die helemaal niet willen werken en hier ook nog eens trots op zijn. Ik wil geen megalomane prestige projecten voor waanzinnige bestuurders betalen. Ik wil niet het binnenhalen van absurde sportevenementen betalen waarvoor dit land te klein is en wat veel beter op een vaste locatie kan gebeuren. Ik wil niet een financiële basis bieden aan domme beslissingen om politiek correct te blijven. Ik ben helemaal klaar met goedpratende, liegende en corrupte politici. Klaar met klootjesvolk dat het land verpest en met gutmenschen die dit klootjesvolk ook nog gaan verdedigen. Klaar met rechters die daarin trappen en iedereen met een taakstaafje weer terug te straat op sturen. Klaar met politieagenten die afraden om aangifte te doen omdat het toch geen zin heeft. Ik ben klaar met bakfietsidiooten die fulltime excuses verzinnen voor criminelen en ondertussen subsidie trekken voor diversiteitsbemoeiingen waar niemand op zit te wachten. En vooral: klaar met burgers die dit nog niet inzien en gewoon maar verder blijven geloven dat alles zo wel goed komt. Ik wil Nederland niet in de steek laten. Maar door hier te blijven en hier mijn belastingen te betalen ondersteun ik alleen het systeem dat dit land langzaam en stil probeert om zeep te helpen. Ik kan zelf nog zo vaak op politieke concepten stemmen die beloven het stuur om te gooien, maar als de meerderheid van het land dit blijkbaar niet wil, kan ik mijn tijd beter besteden. Daarom ga ik weg, hopende dat de grote massa van dit land een keer wakker wordt als het echt mis zit en goed gaat huishouden. Dan kom ik graag terug en dan betaal ik weer voor alles wat het waard is om betaald te worden. En als de massa nooit wakker wordt? Dan is Nederland zo als ik het ken en zo als ik ervan hou al gestorven. A. [naw bij redactie bekend]

The people of #Nice are making an anti-shrine for the Bastille Day killer out of rubbish, stones and spit https://t.co/Fr0DZAOQ18

— Sky News (@SkyNews) July 19, 2016

Het Engels kent de prachtige uitdrukking ‘an elephant in the room’: een levensgroot probleem dat iedereen ziet maar dat wordt doodgezwegen en genegeerd omdat het zo ongemakkelijk is. Europa heeft ook zo’n olifant, en hij heet ‘islamitische terreur’. Het beest dendert op logge poten over het continent. In een paar jaar tijd heeft het al honderden mensen vermoord en verwond en het veroorzaakt steeds meer woede en angst, maar ook na Madrid, ook na Londen, ook na Brussel, ook na twee keer Parijs, ook na Nice en bijvoorbeeld ook na Amsterdam, Toulouse, Lyon en Kopenhagen mag het dier niet bij zijn naam genoemd worden. De mainstream media en politiek proberen van die angstaanjagende olifant allemaal kleine, verwarde op zichzelf staande olifantjes te maken die niets met elkaar te maken hebben. Vele Europeanen zien het beest gewoon lopen, maar niemand mag het zeggen.

De verkiezingen liggen weer op de loer, dus het grote voorsorteren is begonnen. Het CDA wil kruistochten met een dienstplichtige strijdmacht, de VVD wil geen cent meer naar Griekenland, Dijsselbloem was verbaasd, is verbaasd en blijft verbaasd, D66 wil een referendum over het afschaffen van referenda, de PVV wil een nektasjes-belasting, GroenLinks wil Mindfulness verplicht stellen op basisscholen, Marianne Thieme wil serieus genomen worden en de SP is tegen. En toen viel de onderstaande inzending van Sid Lukkassen op de mat, die betoogt waar het volgens hem echt om draait het komende jaar. Amsterdams PvdA-gemeenteraadslid Sofyan Mbarki stelde in een interview in MUG Magazine, zomer 2016: “Ik voorspel dat identiteit het verkiezingsthema wordt. Wie ben ik in relatie tot Nederland? Mag ik hier zijn? Dat geldt zowel voor witte mensen die zich afvragen of alle veranderingen ten koste van hen gaan, als voor gekleurde mensen die twijfelen of zij wel geaccepteerd worden.” Niet alleen Mbarki maakt deze analyse. The Economist schreef 2 juli in ʿLiberalism after Brexitʾ: 

“Globalisering bracht het Westen welvaart maar verplaatste de industrie naar China; als gevolg werden miljoenen mensen hier werkloos. In plaats van de voor- en nadelen van globalisering te balanceren verlegden leiders hun aandacht. Links sprak over: cultuur, ras, mensenrechten, seksuele diversiteit en vergroening van de samenleving. Rechts over: meritocratie en zelfontplooiing. Hechte gemeenschappen van arbeiders – waar gezin en de natiestaat hoog in het vaandel stonden – brokkelden af.” De Brexit-discussie was met deze vraag verbonden: ‘waar ligt de soevereiniteit?’ Nationale soevereiniteit is onbelangrijk voor mensen die behoren tot een kosmopolitische, postnationale klasse. Zij bezitten de vaardigheden om overal in een globale economie te navigeren. Maatschappelijke lagen die een louter lokaal, regionaal of nationaal identiteitsbeeld hebben kunnen dat niet. Daarmee bleek Brexit tevens een klassenconflict.

Vanavond werd in de Tweede Kamer onder meer gedebatteerd over de gevolgen van de Brexit. Maar hoe kort die vergadering ook duurde, de belangrijkste conclusie kunnen we nu al trekken: zolang dit kabinet er zit zal een Nederlands referendum over onze positie binnen de EU er niet komen. Premier Rutte en vicepremier Asscher hebben aan duidelijkheid niets te wensen overgelaten: zo’n referendum is volgens hen onwenselijk en schadelijk, en bovendien zou ‘geen Nederlander’ er op zitten te wachten. Blijkbaar denken de heren (en met hen het grootste deel van de landelijke politiek) dat de redenen die 17 miljoen Britten hadden om uit de EU te stappen, in ons land totaal niet leven. En kennelijk zijn de recente peilingen over de wenselijkheid van een Nexit-referendum, waarin toch ongeveer de helft van de bevolking aangeeft zo’n referendum wel te willen, hen ontgaan.