Geenstijl

Ja... waar denken we dat we mee bezig zijn? Stond u soms te VLOEKEN MET DE NAAM VAN HERE GOD? Dan gaat u in de bovenstaande haatgehuchten gewoon subiet op de bon. Voelt u de onbedwingbare behoefte om een grote pik op straat te tekenen? Prima, maar waag het in Nederland godverdomme niet met stoepkrijt, want OH OH. "Dat een gemeente ook met een stuk minder van dit soort regels kan functioneren, daar komen langzaam steeds meer gemeenten achter. Oosterhout schrapte begin dit jaar ongeveer de helft van zijn regels en de gemeente Hollands Kroon besloot al in 2015 dat tweederde van de regels overbodig was." Ach ja, lokale wetjes. In Montana geldt nog altijd: "Seven or more indians are considered a raiding or war party and it is legal to shoot them." Dan is fort Holland andermaal een lieverdje.

SGP trapt internationale anti-euthanasiecampagne af in Wall Street Journal (@WSJ): 'The doctor will kill you now' https://t.co/32EaFdzxm7 pic.twitter.com/5VcUFCt02i

— NRC (@nrc) July 21, 2017

Dear Americans, today the Wall Street Journal published an article written by our wannabe influential politician Case Vanderstay. Here in the Netherlands, we don’t take Case Vanderstay very seriously and we suggest you do the same. Case Vanderstay is the kind of man who lets his wife do al the vacuum cleaning, though not on Valentines Day, because the Bible says it is supposed to be that way. Case Vanderstay is the kind of man who thinks christian morality is preferable over the opinion of raped women with unwanted pregnancy. Case Vanderstay is the kind of man who thinks the Bible has the final judgement on life’s ending, instead of a suffering human being who wants to choose its own faith. Case Vanderstay is the kind of man who chooses an atrocious death or suicide over a calm and peaceful ending. Case Vanderstay is the kind of man who sees homosexuals as inferior human beings. Case Vanderstay is the kind of man who doesn’t want women in his political party. Case Vanderstay hates alcohol, but he likes to drink the blood of Jesus. Case Vanderstay is the kind of man who sits on his couch on Sundays, and lets his black dressed wife do all the work. Case Vanderstay will never be an important factor in Dutch politics, because Case Vanderstay only gets support from the same stupid villagers, the same families and the same narrow minded men and women. The same people, every four year. For that reason, Case Vanderstay likes women in long skirts: so that his legacy lives on in the same villages and within the same families. There is a famous Dutch saying among christians that goes: hoe langer de rok, hoe natter het hok.

Kijk. Beweegbeeld van Hanina Aiaiai. Geen idee waarom, maar we dachten dus echt dat ze een onvervalst Hollands Vinex-accent had. Zo'n type leek ze ons. Compleet met bakfiets en alles. Maar ze klinkt dus zoals de meeste Marokkanen die in de schemerzone tussen hun cultuur en de onze blijven hangen, met in de verte een vleugje Randstad-R. En in dat accent zat ze bij Beau aan tafel om soort van sorry te zeggen voor haar faliekant mislukte MH17-column. Iedereen aan tafel doodstil. Maar er kwam niets uit. Helemaal niets. Ze heeft ooit wel iets gestudeerd, dus echt dom kan ze niet zijn. Televisiezenuwen, misschien. Maar ze heeft ook gewoon totaal geen verhaal. Ze schreef eerlijk op wat ze voelde bij MH17 (niets, dus). Maar ze heeft geen idee waarom. De enige quote die blijft hangen is "Ik kom er niet helemaal uit." Olaf Koens - destijds als een van de eersten ter plaatse in het rampgebied - had het juiste antwoord wel paraat: "Als je ergens geen verstand van hebt, dan moet je daar je mond over houden."

De Moord op Van Gogh was vooral een werkgelegenheids-project, voor PvdAngehauchte 'jongerenwerkers', Elatikjes en andere handophouders danwel infiltranten uit het Marokkanennetwerk. Gisteren werd bekend dat op de Stopera eindelijk is doorgedrongen wat de GeenStijl al in 2013 wist te melden: deradicaliserings-ambtenaar Saadia Ait-Taleb bleek te veel dubbele petten (en dito declaraties) op haar naam te hebben en is aan het OM overgedragen. Teruglezend in het bewuste waarschuwings-topic uit 2013 zagen we oude namen opnieuw opduiken, zoals die van Yassin Elforkani en de Moslimbroeders van de Blauwe Moskee. Het deed ook weer terugdenken aan recente stijlloze onthullingen op basis van tapverslagen van de Amsterdamse politie, waaruit blijkt dat het 'Marokkanennetwerk' elkaars rug dekt: politiemensen bellen met van radicalisering verdachte moskeebestuurders, die op hun beurt weer een verdachte van terreurplannen waarschuwen. Allemaal op tap, maar iedereen (inclusief alle media) haalt de schouders op: deugen in diversiteit is belangrijker dan veiligheid. Al die (meestal Marokkaanse) lijntjes komen ook in dit verhaal weer samen. Sinds de moord op Theo van Gogh zijn de 'deradicaliseringsprojecten' als paddestoelen uit de grond geschoten. Eerst via Cohen, later voortgezet door Van der Laan die, hoe graag we hem ook mogen, echt de plank finaal mis slaat in het radicaliserings- en jihaddossier: Ait-Taleb was de 'rechterhand' in het integratiedossier, van een burgemeester die een zucht naar "avontuur" als belangrijkste drijfveer aan jihadisten toedicht. Elseviers Syp Wynia bericht uitgebreid over de schimmige PvdA-praktijken rond deradicalisering, want bijna alle betrokkenen zijn behalve moslim en Marokkaan ook steevast PvdA'er, hoewel D66 en de vvd (uiteraard) ook niet vrijuit gaan. Maar, zoals Nikki Sterkenburg in wederom Elsevier terecht betoogt: radicalisering stop je niet met tunnelvisie en vriendjespolitiek. Alle bekende namen zitten er in en echt aan *alles* kleeft de PvdA. Ahmed Marcouch en zijn broer (ooit penningmeester bij de Moslimbroeders), Achmed Baâdoud, Mohammed Cheppi, Mohammed 'Hoera Theo is dood' Azahaf en natuurlijk Fatima Elatik. Weet u trouwens wie de rechterhand van de rechterhand van de burgemeester was? Juist:

Weten jullie wie trouwens de directe collega was van Saadia a. T.? Mounir Dadi, de echtgenoot van Fatima Elatik https://t.co/hqCd1MLHlb pic.twitter.com/3IkLoMPJLp

— Nikki Sterkenburg (@SterkNikki) July 20, 2017

Heel Amsterdam zit vol met 'deradicaliseringsexperts' die hun kans op duurbetaald brood zagen na de moord op Theo van Gogh. De combinatie van moslim, PvdA partijkaart en een goed (Marokkaans) netwerk in de stad is genoeg om torenhoge declaraties in te kunnen dienen bij de belastingbetaler, terwijl de (persoonlijke) banden die ze onderhouden in de eigen kring, óók met dubieuze krachten, belangenbehartigers én radicaalpredikers, niets doen dan wantrouwen voeden (maar geen radicalisering tegengaan). En elke keer als het mis gaat en er iemand door de declaratiemand van het deradicaliseringskliekje valt, duiken alle zelfde PvdA-namen weer op - en worden ze gedekt door Van der Laan, die van openheid en open debat niets wil weten in dit gevoelige dossier, geen inzicht geeft in subsidies en er alleen besloten over wil vergaderen. Maar we weten na jarenlang opborrelende issues al lang genoeg: het is te duur, het zijn te veel dubbele petten en het beschermt de radicale geloofsgemeenschap eerder dan dat die er door ontmanteld wordt, in een systeem dat parallel bestuur in de Arabische gemeenschap kweekt binnen de grenzen van de stad. Er zit maar één ding op. Om met Marbe te spreken: Breek het moslimkartel van de Partij van de Arbeid.

Maar hebben die Amsterdamse PvdA-hoofddoeken iets te maken met het weghalen van bewakingsposten bij joodse instellingen? #dtv

— Pritt (@Pritt) July 21, 2017

Update 14u00: Op het gebied van deradicalisering was Saadia behoorlijk nutteloos, zo blijkt uit een rapport. En ook Carel Brendel gooit er nog een sombere opsomming uit over de diep verweven dubbelepettenbrigade: Wie verlost de Amsterdamse politiek en politie van de beroepsmoslims?

Saadia a. T. wilde niet namens gemeente aan een vader vertellen dat zijn zoon in Syrië was gestorven https://t.co/5FzipKYPZn pic.twitter.com/0GKj8rKui6

— Nikki Sterkenburg (@SterkNikki) July 21, 2017

Georganiseerde religies en het bepotelen van minderjarigen, het is een even zo natuurlijke combinatie als bieries en bitterballen. Of het nu het R.K. pedonetwerk betreft, de moskee-internaatjes of de enge friemelcultuur van de Biblebelt: macht, kinderen en profeten geeft gedonder. Nu dit weer: op Trouw (normaal toch vooral een podium voor mensen met een ruimtepappacomplex) een indringende analyse over over misbruik binnen die lui die zo fucking irritant aan de deur komen vragen of je het goede nieuws al gehoord hebt. Jehovakliekjes zijn een 'paradijs voor pedo's', aldus Trouw. Alles zit er in: corrupte interne rechtspraak, doofpottings - de gelovigen hoeven alleen maar verantwoordelijkheid aan Jehova af te leggen, vinden ze zelf - en een heleboel voor het leven getekende kinderen. Jehovah’s Getuigen vinden dat hun interne rechtssysteem boven de ‘wereldse autoriteiten’ staat: "De mannen die een comité leiden en beslissingen nemen over ingewikkelde zaken als seksueel misbruik, zijn in het dagelijks leven elektricien of buschauffeur. Bij de Jehovah's Getuigen zijn zij rechercheur, rechter en psycholoog tegelijk. "De ouderlingen zijn amper bekend met de regelgeving", zegt Haverkamp. "De meerderheid van hen is absoluut niet geschikt zulke belangen te behartigen. Het is alsof je aan de tegelzetter vraagt: Wil jij rechter worden?" Religie, nooit een goed idee.

We know. Zorgvuldig gemarketeerde en overgeproduceerde emo-rapmetal door mannen van dertig die zingen over het leed dat 15-jarige postindustriële outcasts dachten te voelen in deze synthetische tijden. En of wij ons nu melancholischer voordeden door hun neo-Rousseauiaanse verheerlijking van zielspijn, of dat het eigenlijk echt over ons ging, dat weten we niet meer. Maar toch man, fuck. Want toen we ons haar nog hoog en onze kruizen laag droegen en we de openingsrif van One Step Closer hoorden hey. Dat was een dingetje, net als dat hele album trouwens. Maar Chester vond het tijd om uit te checken, en liet na zijn verhanging hedenavond zes kinderen en zijn vrouw achter. Hij deed trouwens met enige regelmaat een duetje met zijn goede vriend Chris Cornell, die onlangs ook in het nieuws was. Onderstaand wat beeldmateriaal, afgesloten met Chesters enthousiaste vertelling over het "belang van perspectief", zo'n vijf maanden geleden. Pijnlijk. Rust zacht kerel.

Brussel is boos op EU-lidstaat Polen. Al een hele tijd. Want de Polen hebben een nogal rechtsconservatieve regering die vasthoudt aan de christenkatholieke cultuur van het land, en die het derhalve vertikt om mee te doen aan het mallotige EU herverdeelschema voor "vluchtelingen". Omdat te veel van die "vluchtelingen" gewoon migranten zijn. En omdat ze liever geen islam in Polen willen. De Polen zien meer heil (sorry) in de Europese cultuur. Dat laatste zou je iemand niet kwalijk hoeven nemen, want de Europese cultuur heeft oneindig veel meer vrijheden en verworvenheden te bieden dan de islamitische cultuur. Maar dat doet Brussel dus wel, onder andere bij monde van EU-Dominee Timmerfrans. Boze woorden tegen Polen volgen elkaar in hoog tempo op en het gaat veel verder dan de standaard 'wel de lusten, niet de lasten'-verwijten. De media smullen er van, al die ivoren toorn tegen het land waar Donald Trump laatst zo hartelijk werd ontvangen. De rel waar de MSM deze week mee vol staan, is een interessante én een hypocriete: eurocommissaris Jourová van Justitie dreigt EU-subsidies aan Polen droog te leggen als het land haar plannen doorzet voor het ontslag van oude rechters en de benoeming van nieuwe. En Timmerfrans is al een week aan het keffen tegen onze favoriete stucadoors, aspergestekers en alcomobilisten. Wij doken er ook eens in, want wie iets verder kijkt dan zijn avondkrant lang is, komt al snel tot een heel ander beeld dan wat de couranten en de staatsmedia je proberen wijs te maken. Rechters vervangen: coup of corruptiebestrijding? Het zit zo. Het Poolse parlement heeft een paar wetten aangenomen die de volksvertegenwoordigers een grotere zeggenschap geeft bij de benoeming van rechters. Ook wil de regering van Wet en Rechtvaardigheid (PiS, in het Pools) alle rechters van het Poolse Hooggerechtshof buiten gooien en vervangen door nieuwe rechters. Critici zeggen dat het land daarmee voorsorteert op een dictatuur, de regering in Polen beweert dat de maatregel nodig is in de strijd tegen corruptie. Dat eerste klinkt wat hysterisch, het tweede als een slechte smoes om meer macht naar jezelf toe te hengelen. Maar misschien dat een beetje context hier kan helpen. De vorige - EU-gezinde - regering van de partij 'Burgerplatform' (Platforma Obywatelska, PO) was volgens (Poolse) critici zo corrupt als Kiev, waarbij ook de rechterlijke macht onder dubieuze politieke benoemingen gevormd werd. Al in 2000 stond in - nota bene - NRC te lezen dat parlementariërs en rechters in Polen te koop zijn. Polen staat ook sinds haar toetreding in 2003 (en totdat Oekraïne bij de EU komt) te boek als een van de meest corrupte lidstaten van de Europese Unie. Of je het onder corruptie kan scharen, is een beetje een stretch, maar ook de vorige Poolse regering schroomde een snelle wetswijziging in ieder geval niet om nog gauw wat rechters te kunnen benoemen. Doei doei, Oom Donald Destijds maalde Brussel er in elk geval niet om, want de (centrum-rechtse) PO-regering was pro-Brussel en de premier van Polen (en oprichter van de PO) is tegenwoordig voorzitter van de Europese Raad. Zijn naam: Donald Tusk. Na zijn vertrek naar Brussel koos de Poolse bevolking in oktober 2015 dus voor een nationalistisch getinte christendemocratische regering van de Prawo i Sprawiedliwość (PiS), oftewel Wet en Rechtvaardigheid. Ze hebben een absolute meerderheid, een unicum in de Poolse parlementaire geschiedenis. PiS staat voor een meer conservatieve, minder EU-gerichte koers, en dat is tegen het zere been van Brussel. Dus heten ze in de media al snel "extreemrechts" of "ultraconservatief" en soms zelfs "fascistisch", want zo schilderen de EU & de MSM hen onwelgevallige geluiden altijd af. Het hele Poolse parlement is nu overigens volledig centrum tot rechts op het politieke spectrum. Vlak voordat PiS de verkiezingen won, hadden de zittende regeringspartijen PO en PSL (Poolse Volkspartij) de wet aangepast, waardoor de partijen nog snel vijf rechters in het Constitutionele Hof konden benoemen. Daar begon in december 2015 de eerste grote rechterlijke rel mee: PiS-president Duda weigerde die rechters na de verkiezingen te beëdigen. EU boos. Staatsmedia opgeschud en persvrijheid ingeperkt In de tussentijd heeft de Poolse regering personeel bij publieke omroepen vervangen en een wetsvoorstel gemaakt waarmee journalisten moeilijker parlementaire toegang krijgen. Dat eerste boeit natuurlijk niet (staatsomroepen zouden überhaupt niet moeten bestaan in een democratie), dat tweede is zorgelijk. Het noopte Timmerfrans tot de uitspraak: "Burgers van Polen zijn ook burgers van de Europese Unie. Het is aan de Europese Commissie om Poolse burgers te beschermen als hun rechten bedreigd worden." Het antwoord van PiS was dat de EU zich alleen met de 'vier vrijheden' zou moeten bemoeien: vrij verkeer van personen, goederen, diensten en kapitaal. Meer niet. Hoe redelijk die opvatting ook is, hij werd hier ingezet als afleiding van de inperking van persvrijheid. Bovendien liggen die Polen ook ruimhartig aan de subsidietiet van de EU. Puntje voor Brussel dus. Maar: over de haastige wetswijzigingen van de partij van Tusk om vóór de verkiezingen nog wat rechters te kunnen benoemen, hebben we Timmerfrans dus niet gehoord. Tegelijkertijd met deze ontwikkelingen groeide de migratiecrisis en daarin liepen de spanningen tussen Warschau en Brussel ook hoog op. Polen wil namelijk geen moslims, wil niet aan herverdeling doen en houdt de grenzen liever gesloten voor vreemde luchtjes in de Poolse portieken. Mag niet van Brussel, want Wir Schaffen Das, had Merkel toch gezegd. En die is de baas. Vooralsnog is deze strijd niet beslist, maar PiS heeft op migratiegebied moeiteloos de steun van de bevolking, dus voor Polen is het probleem kleiner dan voor de EU, dat haar eenheid in idealisme bedreigd ziet door de opstandige Oostblokkers.

Polen stemt in met omstreden wet pic.twitter.com/ye5VOLOlgv

— NOS Teletekst (@Teletekst) July 20, 2017

Tot zover de (gedeeltelijke) voorgeschiedenis van het conflict tussen Polen en Brussel. Vanmiddag stemde het Poolse parlement in met de (MSM-speak alert) 'omstreden wet'. Ook PiS-president Duda, die eerst nog met een tegenstem dreigde (voor de show?), stemde in. Wat doet Brussel zo steigeren van die wet?

Vrouwenvoetbal, het wordt steeds meer een dingetje. Het EK is in het land en dat zullen we weten ook: megadisplays met allemaal oranje meuk in de supermarkten, overal versierde straten in Tokkiebuurten waar aproductief tuighvolk de volledige outkiering aan oranje vlaggetjes spendeert en grote schermen in alle kroegen. Ohnee, wacht. Nederland is nog niet helemaal klaar voor massahysterie rond het vrouwenvoetbal. Hoewel? Laat niemand de fangirls van de landenteams vertellen dat vrouwen in sfeer en toewijding onder doen voor het mannenlegion. Renée trok naar de Fanzone van het EK in Utrecht om de echte diehard fans van de F-side te spreken, waarbij de F natuurlijk staat voor Feminisme. Go ladies!

De Maleisische regering vindt de hit van Fonsi en ruwe diamant Daddy Yankee "onislamitisch" en verbiedt de hit dus. Volgens de doorgefokte profeetmuppets zijn de dampende dansjes in de videoclip van het nummer dusdanig opwindend dat het een gevaar vormt voor de zeden in het steeds rapper islamiserende land. Sad! Goed, precies omdat gheyle koffiekleurige bipsmevrouwen en de daarbijbehorende dansjes stom zijn in de ogen van Allah hier de clip want jonges jonges wat is het leven toch leuk met Zuid-Amerikaanse dansjes, in plaats van met Midden-Woestijnische geloofjes.

HALLO LIEVE ALLEMAAL!
Mijn zus heeft jullie hulp nodig!
We zoeken een computer/rolstoelnerd!
Laat je kracht zien twitter ❤

RT = LIEF pic.twitter.com/Z7HkNPtPjK

— Lies (@Liespeuk) July 20, 2017

Ja, of het een goed idee is, geen idee. Wat we wel willen zien is: dumpertfilmpjes van een elektrieke rolstoel die met 180 op de linkerbaan door het studentenleven knalt. Ben jij/ken jij dus een handige sleutelaar die electrische rolstoelen naar de grenzen van het toelaatbare kan opvoeren, schroom dan niet om contact op te nemen met Renée.