Geenstijl

Ja hoor eens wat is er nou onjuist

Dat was even schrikken woensdag. Minister Gouke Moes noemde een bericht van GeenStijl over de portretten van ministers die werden door inclusieve kunst ONJUIST. Dat betekent: het klopt niet. Maar wat ons toen al opviel: Moes ging helemaal niet in op het hoofdpunt van ons bericht, namelijk dat er in het kader van een project tegen Discriminatie en Racisme kunst kwam te hangen in de ontvangsthal, en dat daarvoor de portretten van oud-bewindslieden uit de hal werden verwijderd. Bovendien was ons bericht uitgebreid ondersteund met screenshots van het intranet Moes' eigen ministerie. 

Maar wat blijkt nu? ""Er is geen ruimte meer voor de portretten in het nieuwe pand”, laat een woordvoerder van het ministerie weten aan De Telegraaf na berichtgeving van GeenStijl." De portretten worden dus wel degelijk vervangen, en de bewering van Moes dat die 'zichtbaar' bleven is niets meer dan een lelijk voorlichterstrucje waar zelfs (of: juist) Mark Rutte van zou zeggen nou jongens laten we dat maar niet doen. "In het oude pand blijven de portretten inderdaad ’zichtbaar’, maar dat blijkt na rondvraag slechts om een foto te gaan. Op die foto zijn de portretten weliswaar te bekijken, maar de fysieke portretten van 1918 tot en met 1959 verdwijnen in het depot."

Dat zijn dus twee hele rare dingen van minister Moes. Raar ding 1: hij laat dit soort dingen op zijn ministerie gebeuren. Raar ding 2: in plaats van dat hij er iets aan doet, beschuldigt hij de boodschapper (namelijk GeenStijl) van onjuiste berichtgeving. Hoe zou Hans Wijers/Eric Smit een bewindspersoon noemen die zoiets flikt? Een leugenaar misschien? Iemand zou moeten opzoeken welke minister er eigenlijk over mediabeleid gaat in dit land, zodat die Gouke Moes eens even flink op zijn donder kan geven. Wij zijn ondertussen met onze Woo-advocaat aan het bellen.

Zoiets ís natuurlijk ook ontzettend belangrijk

We schakelen over naar de stad waar voor je het weet 100 euro uit je zak vliegt (??). BIJ1, bekend van antiracisme en anti-zwartracisme, wil weer de Amsterdamse gemeenteraad in, en omdat dat de vorige keer zo'n doorslaand succes was kunnen we ons daar van alles bij voorstellen. Alleen: nu hebben die ontzettende lieverds Tofik Dibi naar voren geschoven, compleet met zo'n filmpje met pianomuziek waarin hij holle frasen opdist (beeld na de breek). Die schopte het weliswaar vorige maand niet tot Kamerlid, maar de goede man beschikt over meer dan genoeg ervaring, alleen, volgens een deel van zijn achterban, niet over genoeg pigment. Vervelend allemaal!

Gaat te dik de kist in

Dat is schrikken. René Karst is vanmorgen "niet meer wakker geworden en op een vredige manier heengegaan." René Karst was pas 59 en René Karst was vooral een totale kampioen. Wat dacht u van dit nummer over tieten. Deze banger over tarwesmoothies. Dit meesterwerk over bier. Of deze poging tot wereldvrede. Karst had het niet altijd even makkelijk, zo kreeg hij serieuze corona, stak iemand zijn auto in de fik, maar snapte niemand waarom. Toch hield Karst de moed erin, wilde hij zelfs optreden voor Amalia en was het gewoon een ontzettend aardige gast, mochten wij ervaren toen we hem ooit tegenkwamen op de Zwarte Cross. Maar nu dus al op 59-jarige leeftijd de kist in. Vanavond allemaal een adje voor de sfeer op René.

Legende

Gargamel. Moppersmurf. Konijn van Winnie the Pooh. Zazoe. Panoramix. Jolly Jumper. De vader van Pippi Langkous. Verscheidene stemmen in Seabert. De ambtenaar van de burgelijke stand in Turks Fruit. De verteller van de Freggels. Maar toch vooral: DE BARON VAN BASSIE EN ADRIAAN. Paul van Gorcum speelde ze allemaal en Paul van Gorcum deed dat zo fantastisch, dat hele generaties die met Paul van Gorcum zijn opgegroeid zijn Paul van Gorcum collectief fantastisch vinden. En terecht. Maar nu is hij, op 92-jarige leeftijd overleden. RIP voor een totale legende.

Duality of man

Het stoplicht staat op green, het stoplicht staat op red, in Amerika is het altijd dolle pret. Eerder deze week lekten de eerste punten uit van een vredesplan, dat grotendeels opgesteld is in samenspraak tussen Rusland en de VS. Inmiddels is het hele ding via Axios uitgelekt (28 punten overzichtelijk hier), en daar lees je, nu ja, toch ook wel de hand van Poetin in: "Both sides implement tolerance education and ban Nazi ideology." Verder mag Oekraïne niet bij de NAVO, maar wel bij de EU; moeten er binnen 100 dagen verkiezingen komen (niet in Rusland); geeft Amerika "security guarantees"; gaat de Donbas naar Rusland, dat er mee instemt in de nabije toekomst geen buurlanden meer binnen te vallen. Dit is een: wild plan, waarmee vooral Poetin geholpen lijkt, maar anderzijds is vrede uiteindelijk vrede, en er zijn op zich ook wel genoeg mensen gestorven inmiddels. 

Over wilde plannen gesproken: een aantal Democratische politici heeft een filmpje uitgebracht waarin ze Amerikaanse soldaten oproepen bevelen niet na te leven die volgens hen in strijd zijn met de grondwet. Dan moet je net Trump hebben, die zit daar helemaal niet op te wachten, en deelt op Truth Social een postje waarin opgeroepen wordt het gezelschap te, eh, verhangen. Maar, sust het Witte Huis: dat berust allemaal op een misverstand, de regering heeft vooralsnog geen concrete plannen om politieke tegenstanders op te knopen. Storm in een glas water, kortom.

Update Zelensky reageert op het vredesplan, spreekt van moeilijke keuze - eigen waardigheid verliezen, of een belangrijke partner (Amerika). "Now the pressure on Ukraine is one of the most difficult. Now Ukraine may find itself facing a very difficult choice - either the loss of dignity, or the risk of losing a key partner. Either [the Trump administration] 28 points, or an extremely difficult winter, the most difficult and further risks. Life without freedom, without dignity, without justice and for us to believe the one who has attacked twice already. They will expect an answer from us." Oekraïne komt met tegenvoorstellingen, aldus Zelensky.

Even schuiven met de doelpalen

Als ze bij het Songfestival íéts niet willen, dan is het wel dat de uitslag politiek wordt. Zo nam het Songfestival direct maatregelen toen de liedjeswedstrijd in 2022 werd gewonnen door Oekraïne. En toen een baard in een jurk ONZE Waylon en Ilse naar de tweede plaats drukte, besloten ze bij het Songfestival dat de kijkers van de finale voortaan op een stoel moesten zitten met een rug naar de artiest, zodat ze alleen nog maar de muziek kunnen horen. OH NEE WACHT. 

Maar nu kreeg Israël de vorige keer heel veel punten uit het publiek en daarom past de EBU de regels aan. Overheden en andere 'derden' mogen geen campagne meer voeren voor liedjes (jammer Sophie Straat) en je mag nog maar 10 keer met 1 telefoon stemmen (jammer Gidi Markuszower). 

Niet dat dat uitmaakt voor de AVROTROS, die dit nu als een soort 'overwinning' spint, want die omroep boycottt het festival sowieso zolang Israël mee mag doen. Maar ja. Dan doen de Duitsers niet mee, en dat zien wij niet zo eins zwei drei gebeuren. De nieuwe regels lijken dus vooral een soort stoplapje zodat AVROTROS en andere activistische omroepen hun keutel zonder al te veel gezichtsverlies weer in kunnen trekken. Benieuwd wat Cornald Maas er allemaal van vindt.

Opmerkelijke rechtsgang

De 46-jarige dader is vorige maand in hoger beroep veroordeeld tot 1,5 jaar gevangenisstraf voor het misbruik dat in augustus 2023 plaatsvond bij de dader thuis te Nieuwenhoorn. De politie had zijn DNA aangetroffen in en op de onderbroek van het meisje "dat autistisch is en door alle gebeurtenissen een sociaal-emotionele leeftijd van 1,5 jaar heeft". Volgens het meisje was het misbruik al langer aan de gang, maar de dader is in cassatie gegaan tegen zijn veroordeling omdat ze het volgens hem allemaal "fantaseerde". Allemaal al bepaald ernstig genoeg, maar "Bij de uitspraak in hoger beroep vorige maand verdween echter het contact- en gebiedsverbod." En dus krijgt het meisje nieuwe buren, namelijk oude buren. "Tot de Hoge Raad heeft beoordeeld of de rechtsregels correct zijn gevolgd, mag hij in Nieuwenhoorn blijven wonen. Volgens de advocaat van het meisje kan oordeel van de Hoge Raad wel minimaal een jaar duren." Het slachtoffer kan de dader dus overal en op elk moment tegenkomen, wat volgens de moeder van het slachtoffer een ondoenlijke tol eist. "Ze is getraumatiseerd en voortdurend boos dat die man weer in de buurt woont. Ze slaat zichzelf blauwe ogen en armen. Ze gaat eraan onderdoor." De boel is weer mooi. En burgemeester Arno Scheepers staat ondertussen machteloos. "Het Openbaar Ministerie bevestigde hem dat de man vrij mag rondlopen tot de cassatie is afgerond. (...) Hij noemt het ‘oprecht spijtig’ dat hij geen wettelijke mogelijkheid heeft de verdachte beperkingen op te leggen. „Wat we wél kunnen doen, is om het meisje heen gaan staan.” Hij beloofde de moeder dat de wijkagent extra toezicht houdt. Ook kunnen zij en haar man ondersteuning krijgen van een sociaal gebiedsteam en kunnen zorgmedewerkers hen ontzorgen." Ook stemt de gemeente binnenkort mogelijk in met een door hoogleraar en psycholoog Peer van der Helm aangeraden therapietraject door een Nederlandse instelling in Spanje. Even eruit.

Hier gaan we eens goed over nadenken

Wij hebben geen filosofie gestudeerd en daarom hebben wij nooit het geluk gehad Ad Verbrugge van dichtbij te mogen meemaken. Maar wie niet waagt die niet wint, zoals diezelfde Verbrugge in tijden van onbehagen zo mooi sprak, en daarom zijn we door de jaren heen toch allerlei filosofieboekjes gaan lezen. En precies daarom bezitten we nu de kennis die nodig is om de maatschappij te lezen, stromen en onderstromen te doorgronden en aan te voelen welke ongure tendensen de toekomst zal brengen. Dat zijn kwaliteiten die je nu eenmaal opdoet bij het lezen van allerhande filosofen. Dan sla je pardoes aan het filosoferen over wat bijvoorbeeld Plato eens zei: "Wie niet regelmatig schijt, vervalt in woeste haat en nijd." Of toen Aristoteles verkondigde: "Kijk naar de maan en, als het even kan, loop daarnaartoe." En wat te denken van Sartre die schreef: "Men kan niet tegelijkertijd linksaf én rechtsaf slaan, maar gelukkig kan ik wel beide kanten tegelijkertijd zien." Een van de mooiste uitspraken was overigens die van Foucault: "Als mannen nu gewoon hun geslachtsdeel afhakken is er nog steeds sprake van geslacht en van een deel, maar zonder die seksuele bijsmaak." De intrigerendste zin is toch wel van Spinoza, die al zo lang geleden schreef: "Voor Joden zou altijd plaats moeten zijn in Amsterdam." Ja en dat is een inzicht waar de stad nog steeds mee worstelt. Hofleverancier in de Canon van de Filosofie blijft Famke Louise met haar befaamde: "Ik doe niet meer mee." Op ALLES toepasbaar immers. Sluiten we af met een leuke van René Descartes: "Er komt altijd weer een morgen, doch niet alvorens men het glas heft in het GeenStijl StamCafé!" Proost dus en à demain!

FOTO: De hand waaruit onze pleziercenten worden gejat

Waar zijn de tijden gebleven dat je iemand voor hondenlul, maffiamaat of labbekakkerige schuinsmarcheerder kon uitmaken en je daar dan maar 150 euro voor moest neertellen? Of dat je op zo'n avond, waarop je werkelijk niks te doen had en Netflix doodsaai was, in ieder geval nog iemand kon mishandelen voor 500 euro? Toen winkeldiefstal nog maar 200 euro kostte, goedkoper dan daadwerkelijk boodschappen doen. Laat staan dat je fietsen van stomme kinderen kon stelen voor 300 euro ex btw... Die tijden zijn voorgoed voorbij nu het geldbeluste Landelijk Overleg Vakinhoud Strafrecht de richtlijnen voor boetes aan een inflatiecorrectie heeft onderworpen zodat de lol er wel vanaf is met alle dingen die het leven jeu gaven. Want wat moeten we nou als beledigen 210, mishandelen 700, winkeldiefstal 280 en fietsstal fietsenstalling fietsen stelen 420 euro kost? Schrale troost dan toch: bedreiging kostte 300 euro en dat blijft gelukkig zo. Gaan we dat maar massaal doen hè!

Uitstekend idee dankjewel

Goed nieuws voor iedereen die de afgelopen jaren tot slachtoffer gemaakt is van afschuwelijk taalgebruik: dat gaat stoppen. Althans, als het aan historicus Ellen Neslo ligt, en die heeft net een (ongetwijfeld prachtig) boek geschreven over de slavernij (bekend van het verleden). Daarmee kan een bijzonder zwarte bladzijde uit onze geschiedenis - die van hyperpostmodern taalgebruik - eindelijk worden omgeslagen. Een jonge generatie activisten was namelijk naar de bibliotheek gegaan en had daar ontdekt dat de slavernij heel erg was. Zo erg zelfs, dat de feitelijke en geenszins positieve woorden die we ervoor bedacht hadden niet langer volstonden. Deze activisten kwamen uit Amerika, maar vonden al snel weerklank in Europa, en legden ook iedereen aan de ketting in Nederland (bekend van Nederlands-Indië). Afijn, daarmee is de vormdiscussie eindelijk afgerond, en kunnen we het nu vast rustig over de inhoud gaan hebben. Toch?