Geenstijl

Die ene met minder talent dan de andere

Oasis (1991-2009), dat laten we dolgraag over aan de vakjury, maar toch even dit: met Definitely Maybe en (What's the Story) Morning Glory? kwam het binnen als een komeet, prachtig enzo en lekker ruig en rocken en wild en oooo jongens wat had de muziek dit nodig, en weliswaar 100x beter te pruimen dan het dramatische Blur met die verschrikkelijke poseur Damon Albarn, maar was de rest van de muziek nou zo goed? Nee, dat was het dus niet, hoewel de laatste (Dig Out Your Soul, 2008) wel weer prima te hakken was, tot de boel van ellende uit elkaar donderde. Misschien doen we nu wat te neerbuigend over de band van een generatie - feit is dat de Gebroeders Puzzelstukje zonder elkaar niet te doen zijn. Haal de biefstuk weg uit het pannetje met roomboter en het is een lap dood dier. Het afgrijselijke Beady Eye stond wel een keer te raggen op Lowlands maar dat was veel harder dan goed en Noel heeft wel talent, maar die High Flying Birds zijn saaier dan een kringgesprek tussen Halina Reijn, een aubergine en een overleden steen. Enfin, nu heeft Liam Gallagher dus weer een nieuwe soloplaat, z'n derde, en iedereen recenseert het maar, en iedereen heeft er een mening over ("wennen"), en iedereen vindt er iets van ("beter dan gedacht"), alleen maar omdat het die gast van Oasis is. Wij vinden er derhalve gewoon een keertje helemaal NIKS van. Succes vakjury! Meer nieuwe muziek na de klik!