Geenstijl

Met vandaag: Kate Moss <3 Johnny Depp

Aan de oppervlakte is het een sleaze 'n dirt story van een paar puissant rijke, veel te beroemde mensen die dronken en stoned in een parallel universum altijd feesten of vechten, terwijl de paparazzi hen overal achtervolgen - en nu liggen de blaren van hun bestaan onder het publieke vergrootglas van een smaadzaak. Niet echt GS-waardig volgens velen. Maar daar denken wij dus anders over want hoewel de absurdistische details van alcohol, drugs, geweld, intriges en tegenstrijdige verklaringen hun eigen Hollywood-script vormen, is Depp v. Heard een schitterende spiegel voor de ziel van een hysterische tijdsgeest, waarin feiten subjectief zijn en zelfs woorden niet meer voor iedereen hetzelfde betekenen (de een z'n "punch" is de ander z'n "hit", leren we bijvoorbeeld in deze zaak). Depp v. Heard is het boze sprookje van de postmoderne tijd, met een moraal die #MeToo op losse schroeven zet of toch tenminste de beweging uit het geharde beton van de verbetenheid los bikt en naar een meer volatiele ondergrond verplaatst. Eentje waarop de vrouw ook geen lieverdje blijkt.

Wat er is voorgevallen in de privé van twee levens die groter zijn dan het leven zelf zorgt voor dimensies aan #MeToo we tot dusver nauwelijks zagen. "De beweging" drijft voornamelijk op de zwart/witte retoriek 'man slecht, vrouw slachtoffer' en wie daar tegenin gaat, is al snel een 'vrouwenhater' (al dan niet met de pre-fix 'online' er voor), maar in casu Depp/Heard zou hij ook wel eens het slachtoffer van haar manipulatieve, obsessieve en ook agressieve gedrag kunnen zijn. Ongetwijfeld onbedoeld laat Amber Heard zien dat een verhaal áltijd (minstens) twee kanten heeft, maar zoals bij Harvey Weinstein niemand de vraag op durfde werpen of sommige van zijn 'slachtoffers' misschien een zakelijke afweging maakten in hun omgang met de viezerik-producer, lijken de media en daarin opgevoerde experts ook in dezen het idee niet los te willen laten dat vrouwen per definitie lijdende voorwerpen zijn, geketend door de grillen van mannelijke macht en lusten. Niet alleen schildert dat vrouwen ten onrechte af als indolente wezens, het ontkent de kracht van de kut de vrouwelijke zelfbeschikking als krijgswapen in relaties - en vuile vechtscheidingen.

Enfin. Genoeg gemijmerd en gefauxfilosofeerd, het is uiteindelijk gewoon heerlijk gore sappige ranzige en veel te publiekelijk uitgeperste juice uit de eredivisie van de internationale roem. En vandaag komt Kate Moss getuigen!