Serotonine, of het gemis van eerlijkheid [teringlang, als zondagessay of zo, zie maar]

Wat nu volgt, is lang. Ja, dan maak je maar zin. Of niet. Ieder individu het zijne.

Later dan alle snobs, zelfs later dan pretenderende snobs, las ik Serotonine van Michel Houellebecq. Nooit heb ik tijd, noch het geduld om tijd te maken, voor de opgelegde traagheid van literatuur. Het woord alleen al is vermoeiend. Mijn geringe culturele ontspanning, zover het die naam mag dragen is, bestaat uit het recente filmaanbod op streamingdiensten, binge-bare Netflixproducties (waarvan plotlijnen in toenemende mate door algoritmes worden gecomponeerd teneinde zo min mogelijk klantverlies te bewerkstelligen - een term die hier later terug komt), afgewisseld met geromantiseerde, nostalgie-masserende jaren negentig-montages over OJ Simpson of Michael Jordan. In een gulle culturele bui danwel daartoe aangezet door een cinematofiele vriend: een herschouwing van filmklassiekers van Steven Spielberg, Woody Allen, Stanley Kubrick, af en toe een Hitchcock, oud werk van Martin Scorsese of zijn nieuwste poging die vooral heel veel tijd nam om het sleets geworden sentiment van een ooit zo groots genre te duiden, en in de categorie van de nog meer banale epossen: de intergalactische familiedrama’s van George Lucas. Die laatste zijn overigens ook vooral nostalgie, door sommigen met een vorm van hogere cultuur verward.

Enfin, soms is daar plotseling een echt boek. Geen non-fictie over de vreemde zelfmoord van Europa (Douglas Murray) of het autobiografische werk van een Amerikaanse literaire cultuurcriticus en scriptschrijver die zichzelf in een oorlog met de tijdsgeest aan de zijde van de verveelde doch verontruste verbazing schaart (Bret Easton Ellis), maar een Echt Literair Werk, van een Echte Contemporaine Literator. Na het vinden van wat zeldzame tijd in een huisje in een naaldbos in een oostelijke hoek van Nederland waar de tijd stil lijkt te zijn (althans, voor wie niet dieper kijkt dan het volume van - en de daarin gekoelde promillages in - de ijskast, of de drie knoppen tellende handleiding van het bubbelbad in de tuin) wist ik de genietbare tijd te vinden om me tot Houellebecqs laatste trage letteren te zetten.

De strekking van het verhaal - man van middelbare leeftijd met een hoge ambtelijke functie op het Franse landbouwministerie - zoekt een uitweg uit het leven omdat het voltooid voelt nadat zijn levenslust door zelf veroorzaakte leegte onherstelbaar is beschadigd - is een evolutie van al Houellebecqs voorgaande werk: onderliggend aan het verhaal meandert een bundeling van dédain voor de globalistisch grotesk denkende, maar aartsluie opererende ambtenarij, maar ook voor het almaar ongehinderd groeiende grootbedrijf, terwijl zowel lof als medelijden met de arbeider en de eerlijke hardwerkend onderklasse overal in doorschijnt, het besef van hun tragisch lot gereflecteerd in zijn eigen mondaine en toch kleinburgerlijke leed in een wereld die geen richting meer geeft maar ook nooit genade zal kennen, en die men maar beter kan verlaten zodra de werkelijkheid van het heden op het kruispunt is aanbeland waarop de voorliggende toekomst niet meer het optimisme van het romantische verleden kan veinzen. Voilà, de bekende ironische lachspiegel die de Franse schrijver de lezer altijd voorhoudt. “De romans onderscheiden zich vooral door een originele insteek, interessante plotwendingen en geestige passages – voor wie erom kan lachen”, recenseerde Arnout le Clercq enigszins schamper, of zo proefde me dat toch, namens het Nexis Instituut. Wie zich er in herkent, en de tragiek durft te erkennen, zal zeker lachen.

Leuk
Na het lezen van Serotonine wendde ik me tot recensies van deskundigen in de literatuur, om te toetsen of ik the gist of the genre een beetje begrepen had. Ik weet dat nooit, het is een eeuwige twijfel bij iemand die ooit als tienjarige boekverslinder op de basisschool zijn romans zocht op de grotemensen-afdeling van de gemeentebieb, maar kort daarop in de brugklas werkelijk alle lust in het lezen verloor toen er plots boekverslagen over de onuitstaanbaar faux-getraumatiseerde huilerigheid van de verplichte werken van Harry Mulisch of - als de docent in een hippe bui was - de pretentieuze studentikoosheid van Ronald Giphart moesten worden opgesteld, met daarin hun systematisch ongeïspireerde eisenlijstjes over ‘motief’ of ‘thema’ in boeken die primair pretentieus (Mulisch) of larmoyant leeg (Giphart) waren. Herman Brusselmans en zijn reeks “Ex”-boeken, daar kon je ongeremd om lachen - maar dat mocht dan juist weer niet omdat het geen literatuur heette te zijn, ze waren De Telegraaf van de leestafel, waarmee op mijn oude lyceum de norm werd gesteld dat literatuur vooral niet leuk mocht zijn.

Enfin. Houellebecq, wiens werken toch niet de definitie van ‘leuk’ vertolken, werd jaren later een van de zeldzame auteurs waar ik nog wel eens een boek van oppak. De Kaart en Het Gebied, ik begreep er weinig van. Maar in Elementaire Deeltjes scheen er al wat licht tussen zijn regels door, en Onderworpen is, voor wie kan kaartlezen, een road map naar de (semi-geïslamiseerde) hel waarin Europa uiteindelijk in al haar beste bedoelingen zal vervallen. Ruim een jaar na verschijning kwam ik nu eindelijk toe aan Serotonine, en daarna las ik dus wat recensies.

Om exacte te zijn die van eerdergenoemde Arnout le Clercq, het Volkskrantgevoel van Wilma de Rek, de bijdrage van Erik-Jan Hummel op literair weblog Tzum, Sander Becker in Trouw en Cyrille Offermans’ tirade in de Groene Amsterdammer, die zichzelf in de openingszin al tot de hoofdpersoon van zijn eigen recensie maakt door Houellebecq in een “bekentenis” te bestempelen als zijnde “mateloos overschat”, waarna een krampachtig contrair bedoeld betoog volgt waaruit vooral blijkt dat Offermans zich niet over het (vermeende) wereldbeeld van de schrijver heen kan zetten, omdat het simpelweg het zijne niet is.

Wat zonder uitzondering opvalt, zijn de disclaimers die de recensenten voor zichzelf of hun lezers trachten te incorporeren in hun analyses. Hoewel: Le Clercq van het Nexis Instituut doet dat niet, die prijst het boek maar meent tot zijn spijt dat Houellebecq oorzaken en gevolgen van zijn terugkerende thema’s niet verder uit weet te diepen dan in eerdere werken. Soit, puntje voor Le Clercq, voor wie de Westerse zielepijn (of de wanhopige, maar doodgeslagen zoektocht daarnaar) die de schrijver (mijns inziens tamelijk treffend) tracht te concretiseren kennelijk zelfs nog niet schurend genoeg is. Alle anderen, echter, dekken zich in hun recensies enigszins in tegen de meedogenloze hardheid van het heilloze heden, waarmee Houellebecq zich in zijn schrijven profileert.

Doorgeslagen MeToo-manie
Is het een vorm van angst en afkeer voor de confrontatie met de kille, onbarmhartige werkelijkheid waarin het Westen zich bevindt, en die Houellebecq probeert te forceren, of ontgaat deze journalisten en duiders uit de hogere echelons van ‘s lands media- en cultuurbubbel de wrijving tussen globalisering en de worsteling van het minder bedeelde individu om zich staande te houden in een wereld waarin begeerte tot een plastisch consumentisme is gereduceerd en lust - mede door deze media- en cultuurbubbel - tot een sociaal gevaarlijke emotie is verklaard, of zelfs geïnstitutionaliseerd is geraakt in de doorgeslagen MeToo-manie?

Dat sociale stempel van populisme krijgt de “schandaalschrijver” in De Groene in ieder geval opgedrukt, want hij dient “lauwe prak” op, dixit de hilarisch hooghartige Offermans, die Houellebecq tracht te reduceren tot een populistische kastelein die zich volgens “de circulaire logica van belangrijkheid” probeert te hoeden voor klantverlies.

Hoewel de meeste hier aangehaalde recensies echt de ironie, of zelfs de humor, en het vileine postmoderne realisme van Houellebecq her- en erkennen, bevreemdt me hun neiging om die ook te beschimpen of weg te wuiven, dan wel te begraven onder een pleidooi voor de romantiek in diens laatste roman (“schitterende liefdesroman” en zelfs een “ode aan de vrouw”, volgens De Volkskrant, waarmee Wilma de Rek enigszins in tegenspraak met zichzelf raakt, maar daarover hieronder meer).

“Kinderachtig seksisme”
Hoewel de Fransman een tamelijk linkssocialistische (of wellicht wat gunstiger geduid: linksliberale) houding aanneemt tegenover de ontembaarheid van de vrije markt (vrijheid heeft alles van waarde verwoest, is een sombere onderstroom in Houellebecqs werken), mag het niet zo zijn dat zijn (ietwat nostalgische? Of zelfs sleetse?) jaren ‘70-sentiment ook nog vervuld is van vleselijke lusten die de generatie van de vrije liefde in de overleveringen toch zo copieus heeft gekenmerkt. Anno heden kan het niet meer, kennelijk. “Vrouwonvriendelijk”, zo wordt z’n literatuur in Trouw getypeerd en in De Volkskrant zelfs nog neerbuigender (en in eerdergenoemde tegenspraak met de “ode aan de vrouw”) als “kinderachtig seksisme”. Trouw voegt er zelfs “homohatend” aan toe, omdat de hoofdpersoon wel eens ‘nicht’ of ‘flikker’ zegt - twee termen die geen echte nicht of flikker zich ooit zal aantrekken, maar voor Trouw kennelijk aanstootgevend zijn.

Maar zelfs ironie mag geen ironie meer heten, want de personages, zo weten we inmiddels toch, zijn gewoon de schrijver zelf, die zich nauwelijks nog moeite getroost om zijn eigen overtuigingen (pro-Brexit, pro-Trumpiaans nationalisme, anti-EU, want dat liet ie zich wel eens in essays of interviews ontvallen, zo somt De Groene op) in een literair laagje te verpakken? Macron, de EU en hun neoliberalisme pruimt de hoofdpersoon inderdaad niet en dat de mens een verwoestende kracht is die de planeet in puin achterlaat - het zal de hoofdpersoon en zijn Mercedes G350 diesel een rotzorg zijn, zolang het beleid daartegen de levens van zijn vroegere vrienden, de landbouw en zijn land eist ten faveure van lelijke technocratie die de opkomende import uit Zuid-Amerikaanse markten stimuleert, met een daaraan volstrekt tegenstrijdig idealisme gekoppeld dat suggereert dat het die import juist wil stuiten om de wereld te kunnen vergroenen.

Tot Einzelgang gedreven
Toch is de ironie onmiskenbaar, zeker over het individualisme dat Houellebechq beschrijft en fel aanvalt. Zijn hoofdpersoon, een tot Einzelgang gedreven vroegere romanticus die zich zijn eigen fouten in het liefdesleven niet kan vergeven, maar ook weet dat hij ze nooit zal kunnen herstellen, citeert Marcel Proust en Thomas Mann als aanbidders van jeugd en schoonheid boven moraliteit, omdat ze erkenden dat vriendschapsrelaties “niets te bieden hadden en pure tijdsverspilling waren”, en dat de intellectuele high society (ergo: een deel van de alhier aangehaalde recensenten) zich misrekent als ze denken dat Proust en Mann intellectuele gesprekken voerden, terwijl ze in werkelijkheid “luchtige liefdes met meisjes in bloei” ervoeren.

En met die nog steeds naar romantiek proevende rite maakt hij in postmoderne zin onmiddellijk korte metten: “Op dit punt van het betoog sta ik erop dat we ‘meisjes in bloei’ vervangen door ‘vochtige jonge kutjes’”, omdat het “bijdraagt aan de helderheid van het debat, zonder de poëzie ervan te schaden”, aldus de verteller. Lust en begeerte, is wat de biologische klok slaat, de rest is ruis.

En laten we die poëzie nou eens wél schaden: Hoeveel meer dan een “vochtig kutje” is het meisje of de jonge vrouw nog in dit Westen, wanneer het zich via Instragram aan de wereld verkoopt in ruil voor sponsorcontracten met kleding-, lingerie- of makeupmerken, of door reisorganisaties? Waarom zouden eerdere literaire werken, zoals ook door Houellebecq aangehaald en die de liefde en de lust als een romantisch beeld beschrijven, niet een postmoderne update naar alle ranzige eenvoud van de zelfvermarkting mogen krijgen, en waarom is bijvoorbeeld Offermans daar zo afkerig (ergo: bang) van? Het lijkt me onwaarschijnlijk dat een Offermans, een De Rek of een Becker in Trouw romantiek (h)erkennen in de liefdeloze filterwerkelijkheid van het online individualisme als uiterste extent van het Westerse marktmodel.

Vochtige jonge kutjes
Tart het naar het heden vertalen van ‘meisjes in bloei’ naar ‘vochtige jonge kutjes’ (en, voor de seksueel gelijkwaardige volledigheid, ‘zich oprichtende pikken’) soms op confronterende wijze gekoesterde herinneringen aan de schifting van een “romantisch” humanisme, uit een vervlogen maar niet vergeten revolutionaire tijd in een verleden dat nog jeugd had, en de toekomst belofte bood, naar een heden dat tot een banale fysieke beleving met beperkte, repetetieve patronen is verworden en waarin alle idealen zich in het meest gunstige geval chartaal of naar machtsposities hebben vertaald (die overigens niet zelden hand in hand gaan, maar meestal van enig idealisme gespeend zijn).

Doorbreekt Houellebecq een ijzeren ring waarin geconsolideerde en geconserveerde waarheden zijn opgeslagen, die niet mogen worgen getart door een literair auteur die zich niet alleen die idealistische conventies van weleer kan herinneren, maar er genadeloos gehakt van maakt op een manier die zo verruwd realistisch is dat het bijna elke recensent tot een disclaimer dwingt - niet om de eigen lezer te beschermen (of niet voor het hoofd te stoten, uit angst voor klantverlies, ghe), maar om de confrontatie met de banaliteit van de eigen beleving maar uit de weg te kunnen gaan? Romantiek moet zulks blijven en daaraan mag niet door de ruwe realiteit van het zwakke vleselijke leven worden getornd.

Vastklampen aan conformistisch fatsoen
Het bestaansrecht van de hele Europese Unie drijft op dit soort dogmatische disclaimers, op deze als goede bedoelingen vermomde, verstilde schijn van beloftevolle romantiek, van recht en van rede en van bescherming tegen een boze buitenwereld van individuele natiestaten, de enige ‘individuen’ (die in realistische tegenstelling tot een gecollectiviseerde EU juist wél gemeenschappen kunnen vormen), die niet mogen bestaan in een wereld die onderwijl uit steeds hogere torens is gestapeld, met piepkleine venstertjes van rood verlicht ‘kijk mij, ik kan niks maar ik ben wel te koop’-individualisme, maar waarvan de bewoners te allen tijde niet als “vochtige kutjes” of “opgerichte pikken” mogen worden geduid - dat is “vrouwonvriendelijk”, of “fatalistisch, misantroop, populistisch, conservatief” (Trouw) - allerlei negatief geladen termen om het verlichte en opluchtende woord “eerlijk” maar te vermijden, in een wereld die de banaliteit allang gepasseerd is maar zich vastklampt aan een conformistisch fatsoen, dat als een verstikkende deken over de werkelijkheid wordt gehouden: gezond nationalisme als antistof tegen indolent individualisme is een existentieel gevaar, een vochtige kut vrouwonvriendelijk en kinderachtig seksisme, en een opgerichte pik altijd een dader.

Tegenover die negatieve termen ratelt Sander Becker in Trouw ook heus wat complimenteuze termen af: “Grappig, origineel, ontroerend, fascinerend, verrassend, herkenbaar, maatschappijkritisch, stijlvol, virtuoos, confronterend, gelaagd, openhartig, schrijnend, poëtisch en troostend”, letterlijk in die opsomming. Maar de meeste van die woorden hebben geen waarde meer in een tijdsgeest waarin - om het lokaal en actueel te houden - zelfs Claudia de Breij zowel “grappig” als “ontroerend” kan zijn, een interview met een corona-verpleegkundige die gewoon haar werkzaamheden beschrijft “openhartig” mag heten, en werkelijk iedere courantencolumnnist de dertiende in het dozijn is die om de titel “maatschappijkritisch” meent te kunnen strijden met stukjes die altijd een acrostichon vormen voor varianten op het woord “conformisme”.

De waarden waaraan in Trouw negatieve kenmerken worden toegekend, dát zijn de woorden die de relevantie van Serotonine op scherp zetten, in een tijdsgeest waarin sentimentalisme te vaak met troost wordt verward en het tarten van de (elitaire, opgelegde, door slaafse media in stand gehouden) status quo met klef moralisme naar een druppeldood wordt gemarteld, net zo lang tot het restant aan verzet zich nagenoeg dood ging houden (of doorsloeg naar verbale agressie, complottheorieën en zelfs inmiddels politiek geïnstitutionaliseerd vijandsdenken).

Chemische onderdrukking
Als je sommige recensies van Serotonine leest, begrijp je wel waarom de verteller uit het raam wil springen om zich van het leven te beroven. Het is niet zijn eigen ongeluk en ontoereikendheid die hem tot die daad drijven, het is de ondraaglijke armoedigheid van een conformistische wereld die de ironie van vochtige kutjes niet meer durft te benoemen, uit angst om voor vrouwonvriendelijk te worden uitgemaakt. Alsof vrouwen per definitie zo leuk zijn, overigens.

Meer veelzeggend dan het eigen - chemisch onderdrukte - ongeluk en libido van de hoofdpersoon, is de korte maar krachtige passage, tegen het einde van het boek, waarin hij na al zijn vrouwen zelfs ook zijn televisie - na antidepressiva, sigaretten en drank een laatste houvast - verlaat, omdat het conformisme van elkaar met hun eigen bekrompen moraal complimenterende commentatoren hem nog meer uit het raam willen doen springen dan alle fouten, vergissingen en vrouwelijk verdriet dat hij zichzelf op de hals gehaald heeft, en waar hij honderden pagina’s lang (doorspekt van goed geformuleerde, gebroodkruimelde hints over het falen van het kapotvermarkte westen in het algemeen en de ideologisch onmachtige, zo niet hondscorrupte EU in het bijzonder) chemisch gestuurde (en dus van échte romantiek verstoken) melancholie over schrijft.

“Ik probeerde me te interesseren voor de maatschappelijke debatten, maar die periode was teleurstellend en kort: door het extreme comformisme van de sprekers en de trieste gelijkgestemdheid van hun verontwaardiging en enthousiasme kon ik hun bijdragen niet alleen in grote lijn, maar zelfs tot in detail voorspellen, om precies te zijn op het woord af, de commentatoren en experts volgden elkaar op als nutteloze Europese marionetten, de idioten maakten plaats voor idioten en allemaal feliciteerden ze elkaar met de relevantie en de morele juistheid van hun standpunten, ik had zo hun dialogen voor ze kunnen schrijven en zette mijn televisie tenslotte definitief uit, het zou me allemaal alleen nog maar droeviger hebben gemaakt als ik de kracht had gehad om door te gaan.”

Voortekenen van gele hesjes
Ook een cliché natuurlijk, deze alinea, en hoewel de Fransman - soms bijna schamperend - als visionair wordt bestempeld (het gedetailleerd beschreven, dramatisch verlopende boerenprotest van zijn hoofdpersoons enige vriend Aymeric als voorteken van de gele hesjes!), is hij hooguit beter bij de pinken dan de journalisten en culturologen die zijn werk beschrijven, omdat zijzelf precies die uitwassen zijn van de door Houellebecq aangehaalde zelffeliciterende opiniemoraal. En ja, dat is inderdaad grappig en daar kun je tijdens het lezen om lachen, Le Clercq.

Bovenal en als belangrijkste verschil is Houellebecq misschien media savvy, wat De Groene hem bijna lijkt te verwijten, maar toch echt niet opportunistisch genoeg om te zwijgen over de naargeestige, lege realiteit van een westen dat op een dood spoor zit, maar desondanks denkt dat de wissel niet omgezet hoeft te worden zolang we allemaal maar blijven denken (of ons laten doen geloven) dat aan het einde van de huidige lijn óók een vorm van bevrijding wacht. De EU, “inclusiviteit”, “diversiteit”, u kent de lege idealen en de holle termen wel. En wellicht, wie weet, is een trage collectieve suïcide inderdaad ook wel een vorm van bevrijding waar we onszelf - verdoofd door de libido-dodende eenzijdigheid van debat en polemiek, van romantiek en lef, van levenslust en jeugd - naartoe laten denderen. Ieder binnen de kaders van z’n eigen Instagramvenstertje, uiteraard.

De ware teleurstelling is niet die van een schrijver die een gebroken levenslust niet meer weet om te buigen in optimisme, het is zijn opzichtige besef dat anderen de collectieve leegte - in politiek correcte disclaimers - op zijn conto proberen te schrijven, in plaats van op ons allen, en zichzelf.

Onverwerkt geluk en onuitroeibare hoop
Deze tijdsgeest kampt niet met een onverwerkt verleden, noch met een geromantiseerde versie daarvan. De huidige westerse wij is opgemaakt uit individuele slachtoffers van onverwerkt geluk, in een wereld die zo veel digitale filters op z’n werkelijkheid plakt, dat het geen individueel ongeluk van gefabriceerd geluk meer kan onderscheiden - en wie de spiegel omhoog tracht te houden, loopt het risico met sociale stigma’s te worden gediagnosticeerd. Want we zijn niet ziek, we zijn ongeneeslijk beter, en iets anders mogen we niet horen. Althans niet te veel.

Wie Houellebecq in beschimpende zin als ziener verwerpt, conformeert zichzelf kennelijk liever aan een construct. En daarin profileert zijn bijna unieke onverschilligheid zich als profetie van deze in zorgvuldig gekweekte leugens, laf opportunisme, vrome ijdelheid en onoprechte lelijkheid geconstrueerde tijd. Een beetje koketteren met een naar depressie neigende dwarsdenker die probeert een spiegel omhoog te houden, dat lukt velen nog wel. Maar wanneer je ook Claudia de Breij en Arnon Grunberg hebt om je ware geleidende licht te zijn, wie wil er dan nog luisteren naar een auteur die feitelijk een verloren zaak predikt?

Zelfs dat antwoord heeft Houellebecq paraat, en zoals het een oprecht profeet betaamt uiteraard in vragende vorm: “God wat is hoop moeilijk uit te roeien, wat is hij hardnekkig en gewiekst, zijn alle mannen zo?”

Reaguursels

Inloggen

"... als tienjarige boekverslinder op de basisschool zijn romans zocht op de grotemensen-afdeling van de gemeentebieb, maar kort daarop in de brugklas werkelijk alle lust in het lezen verloor toen er plots boekverslagen over de onuitstaanbaar faux-getraumatiseerde huilerigheid van de verplichte werken van Harry Mulisch of - als de docent in een hippe bui was - de pretentieuze studentikoosheid van Ronald Giphart moesten worden opgesteld, met daarin hun systematisch ongeïspireerde eisenlijstjes over ‘motief’ of ‘thema’ in boeken die primair pretentieus (Mulisch) of larmoyant leeg (Giphart) waren."

Godverdomme wat geweldig neergepend! Superherkenbaar. En in één keer tot de kern doorgedrongen van wat er mis is met het taalonderwijs!

SUPERHERKENBAAR INDERDAAD. Ik las werkelijk alles wat los en vast zat, totdat ze het op die KUT-VWO verplicht stelden met boekenlijsten. Bah.

Is van Rossem soms met Houellebecq wezen lunchen?

Houellebecq is leesvoer voor sombere mannen. Vaak gasten die al jong door hun – dominante - moeder bij de crèche werden gedumpt, omdat ma zo nodig carrière moest maken (was trouwens gewoon een standaardbaan met kutsalaris en ze deed het omdat ze je pa niet vertrouwde, en dus niet financieel afhankelijk van hem wilde zijn). Hierdoor heeft zich nooit een gezonde emotionele band kunnen ontwikkelen…met desastreuze gevolgen voor de sociale en psychologische ontwikkeling van zoonlief.

Dit zijn de gasten die onhandig gedrag vertonen in nabijheid van vrouwen en moeizaam (of helemaal niet) een relatie kunnen aangaan. (Als ze al aan de wijf komen loopt dit snel stuk omdat ze te passief zijn, waardoor je een disfunctionele moeder-zoon dynamiek krijgt. Passiviteit in mannen wekt in vrouwen twee mogelijke reacties op:

1. Walging
2. Medelijden

Zodra een vrouw dit voor haar man voelt is de relatie – in ieder geval het romantische deel - in principe over.)

Ze worden despondent. Gaan boeken zoals die van Houellebecq lezen en blogs zoals Geenstijl omdat ze zich daarin herkennen en gehoord voelen. Ze vinden films zoals Fight Club en American Beauty geweldig, überhaupt alles wat een Spengleriaanse gevoel teweeg brengt.

De voormalig crèchebaby’s kankeren fora vol over vrouwen, islam, linkse politiek, buitenlanders (Marokkanen zijn om dit moment hot…kan over een week de Chinezen zijn) en gaan elke dag voor het slapen gaan trouw langt pornhub (of een vergelijkbare site) om zich in een aangekoekte sok af te rukken op een Aziatisch chickie of een negerin met giga reet – ze hebben natuurlijk wel integriteit.

Dit gaat dus over u zelf, vraag; zijn u ouders alsnog gaan scheiden?

@Rallywally | 25-05-20 | 15:35:
Je voelt je klaarblijkelijk aangesproken. Zoals het spreekwoord luidt "wie de schoen past trekke hem aan".

Mooi neergezet.

@Rallywally | 25-05-20 | 15:35: ROFLOL! Touché!

▼ 1 antwoord verborgen

Prachtig boek maar wat een bombastische schrijfstijl in deze column - op het kitscherige af.

Dat moet ik ook even kwijt. Je leest hier heel vaak dat de scholieren vandaag de dag geleerd wordt om gehoorzaam te zijn. Niet te veel zelf na te denken of zoiets. Zodat het makke burgers worden. Ik herken mijn eigen school - en studietijd daar helemaal niet in. Eind vorige eeuw. Docenten waren voornamelijk links en en bezig met de strijd tegen racisme en fascisme. Ok, dat wel. Maar zij vonden het heel belangrijk dat je anti-autoritair was. Rebels en non-conform. Op de boekenlijst juist wel de 'schelmenromans' van Wolkers en Cremer. Animal Farm en 1984 waren de norm. Verzet tegen de kerk en het gezag werd veelal aangemoedigd. Als reactie gingen veel scholieren juist VVD stemmen. Tenminste, zo herinner ik mij die tijd.

Ik had een docent Nederlands die alles en iedereen op de hak nam. Een anarchistisch type. Alles kon. Behalve hem op de hak nemen, want dan was de boot aan.

Lees graag en kom daarom ook graag in boekwinkels. Daar zie ik dan boeken liggen aanbevolen door recensenten van de NRC, Volkskrant, Trouw en natuurlijk door dWDD. Die laat ik al sinds een 10 tal jaren links liggen. Mogelijk dat ik daardoor een goed boek heb of zal missen, maar dat is dan maar zo. In het verleden te vaak geld besteed aan een flutboek aanbevolen door boven genoemden. Verdwenen vervolgens naar de kringloop.
Het komt er nu op neer dat wanneer ik verneem dat de MSM boeken, films ook trouwens, afkeurt deze juist mijn positieve aandacht zullen hebben. Verder een prima artikel. Dank daar voor.

Herkenbaar dat je dankzij verplichte Nederlandse ‘literatuur’ de lust aan het lezen hebt verloren. Gelukkig heb ik op latere leeftijd Dostojevski, Tsjechov, Gogol, Camus, Roth en nu Houellebecq mogen ontdekken.

Mooi essay, ik ga het lezen.

Nu krijg ik toch weer hoop! Zoals Dalrymple zegt: ‘sentimentaliteit is de vroedvrouw van wreedheid.’ Exit alle mensen die menen dat we nog westerse waarden hebben die we moeten verdedigen. We mogen onze stinkende best doen om ze weer te vinden... dan maak je maar zin!

Een G350 eigenaar. Eindelijk een schrijver die het begrijpt, ipv al die treinende natte winden uit de lage landen.

Interessant stuk! Vaker zoiets doen. Heb hem nog nooit gelezen, maar ga het nu wel doen. Bedankt!

".. als tienjarige boekverslinder op de basisschool zijn romans zocht op de grotemensen-afdeling van de gemeentebieb, maar kort daarop in de brugklas werkelijk alle lust in het lezen verloor.."
Zoo herkenbaar. Als 12 jarige groot geworden met Jan Cremer, Jeff Geraets en Jan Wolkers..

De boekenlijst, ik heb lang geen boek aangeraakt daarna. Lezen is leuk maar om er wat over te moeten vertellen. Wel een allergie gekregen voor Nederlandse vertalingen van Engelstalig werk.

*doet tweedjasje aan*

Interessant. Thx

A classic: Something that everybody wants to have read and nobody wants to read.
Is dit er ook zo eentje ?

Er is wel een wedstrijdje Houellebecq-interpreteren gaande. Degene die wint snapt onze tijd het beste, of zo.

Ja, mooi dit. Moest sommige zinnen twee, drie keer lezen, maar dat zal het zondagbier zijn. Dit soort "verdieping" mag van mij vaker. Nog geen inhoudelijke reactie.
Dit teringlange zondagessay of zo, moet eerst bezinken. (en dan 3x "dit" in zo'n korte tegel. Schrijffuh is een vak)

"gekoesterde herinneringen aan de schifting van een “romantisch” humanisme, uit een vervlogen maar niet vergeten revolutionaire tijd in een verleden dat nog jeugd had, en de toekomst belofte bood, "

Vraag me af wat de plek is van religie - of juist de afwezigheid daarvan - in dit geheel. Komt op mij over als een gebrek aan, en verlangen naar een verhaal; zingeving, belofte binnen een veilige (innerlijk) homogene sociale omgeving. Alle -ismen zijn verhalen. Zonder verhaal rest leegte. Leegte reduceert de hoofse ridderlijkheid tot natte vochtige kutjes en opgerichte pikken. Uiteindelijk verandert ook een verhaal daar niets aan, want is wel zo. Koffie.

Als je als schrijver geen interessante kop hebt, kan je het commercieel wel vergeten, dat is als je al door de inhoudelijke censuur bent gekomen, verder veel hebt gewapperd met je boekje in allerlei vage tokkieshows, of je moet een entertainment gimmick hebben zoals onze literaire "onze lieve vrouwe" bochel Bruxelleshommes, die zo lelijk is dat hij zelfs geen literatuur nodig heeft om regelmatig op "den televisie" als dieptepunt van lelijkheid te verschijnen.
Beste leesaapjes ik wens u letterlijk verder veel leesplezier en hoop dat u er iets van opsteekt.

Heb je wel eens een foto van Houellebecq gezien? Niet bepaald moeders mooiste...

Naar mijn bescheiden mening is Serotonine een schitterende roman, die de laatste restjes hoop die je als lezer na het lezen van 'Mogelijkheid van een eiland' nog hebt, definitief vernietigd. Toch vind ik juist dat de flirt met de (valse?) hoop en het contrast met het ongekend mooi geschapen lege en dystopische toekomstbeeld in Mogelijkheid van een Eiland leidt tot een onvergetelijke roman. Serotonine zal ik niet snel nog eens oppakken. Ik weet daarentegen dat ik Mogelijkheid van een eiland nog eens uitvoerig zal lezen. Voor wie dat nog niet heeft gedaan: Leescht dat boek mensen.

"het is een eeuwige twijfel bij iemand die ooit als tienjarige boekverslinder op de basisschool zijn romans zocht op de grotemensen-afdeling van de gemeentebieb, maar kort daarop in de brugklas werkelijk alle lust in het lezen verloor toen er plots boekverslagen over de onuitstaanbaar faux-getraumatiseerde huilerigheid van de verplichte werken van Harry Mulisch of - als de docent in een hippe bui was - de pretentieuze studentikoosheid van Ronald Giphart moesten worden opgesteld"

Had ik zelf zo kunnen schrijven, niet op deze manier maar wel qua inhoud. Ben helaas nooit meer begonnen met lezen daarna, toch maar weer eens een poging wagen.

Ik wil het boek wel lezen.

Ben gek op epossen. Maar eerst de Donald Duck..

dit soort content vindt je niet op pornhub.

Verspil uw inferieur zaad maar met voyeurisme.

"Ma petite mort" - Karma To Burn

"Kom maar.......zegt 't nageslacht"

/rant

Buiten dat, prachtig, messcherp essay, goeie reclame ...xal het wellicht bestel online .kom

@Hevvlan Demuru | 25-05-20 | 06:50: Chicago River: bent u het?

@King of the Oneliner | 25-05-20 | 10:28: uuuuuh, nou, neej!

Toen Thierry Baudet het had over Houellebecq ben ik gaan googlen omdat ik die naam niet kende en ik wilde weten wie dat was. Ik kwam op een pagina terecht van de Volkskrant die de verontwaardiging beschreef over deze schrijver omdat hij zich nogal expliciet had uitgelaten over de islam en dat hij waarschuwde dat we binnenkort grote problemen zouden krijgen met islamitische terreur. Het werd politiek incorrect gevonden om zich zo over de religie van de vrede uit te spreken.
Het stuk dateerde van 10 september 2001.

Volgens mij is Houellebecq ooit aangeklaagd wegens belediging of iets vergelijkbaars, rond die tijd. Maar je stuk uit de Volkskrant kan ik niet vinden.

@beldewouten | 25-05-20 | 06:32:
Een mooi verhaal moet je niet dood checken

@beldewouten | 25-05-20 | 06:32: Werd een rechtzaak, maar die heeft hij gewonnen. Aanklagers waren verschillende Islamitische organisaties.

Ongelezen proost !

Dacht dat ik di later op de avond ging lezen, maar nu vallen de luiken bijna dicht. Heel misschien morgen nog? Pfew, goeienacht!

Ik moet eerst ‘Wandellust’ van Twan Huys nog uitlezen *Start lachband*.

Willem en Ik.

Het gaat dus over neuken?

Niet per se.

TL DR

Voor wie graag de loutering opzoekt van Houellebecqs egocentrische personages kan ik het boek 'My Way' van Monica Geuze aanraden. Binnen een kwartier heb je het uit en je voelt je nog dagen ontredderd, naargeestig en moedeloos.

www.bol.com/nl/f/my-way/9200000072181...

Van afgrijzen ?

@CalamityJane | 25-05-20 | 07:54:
Ja, en dat ontluisterende besef dat het boek geen fictie is.

Bart Nijman doet hier heel knap een Schrijver (Michel Houellebecq) na, ook wel genaamd een pastiche:
De ellenlange zinnen, de meanderende uitweidingen, het geworstel met de Moderne Tijd, de leegte van de moderne mens, het gebrek aan waarden (nihilisme), alles komt aan bod.
Heel knap gedaan, het is gezien, mompelde hij, het is niet onopgemerkt gebleven.

Mullis is vullis. Nee Reve, dat is pas leven!

Maar daarom is het nog steeds knap om je bewondering voor een boek vol woorden en volzinnen niet in één armzalige desolate zin samen te vatten, koning van de enkele krachtige zinnen. Kun je je eigen leven in een zin samenvatten ? Een goed boek ademt, heeft een hartslag en doet dat zelfs na de dood van de schrijver. Een goed boek vraagt om nieuwe verhalen. Zoals een mens met een levensrijke geschiedenis die het stoffelijke moet inruilen voor het eeuwige.

@Diotima | 25-05-20 | 00:05: Ze zouden een brandende kinderwagen in haar kutwerk moeten rijden...

@suscrofa | 25-05-20 | 00:11: jawel, ik begrijp wat u bedoelt. Het is de gehele sfeer, waardoor je wordt ondergedompeld in een boek. En dat kan niet met spartaanse, calvinistische zinnen. Jan Wolkers had ook een "eenvoudige"schrijfstijl. Zelfs Hemingway ook. Gerard Reve kon zinnen maken van één, twee bladzijden, soms. Nou ja, persoonlijk vind ik, dat een zin zo moet lopen, dat je niet terug moet gaan om hem opnieuw te lezen, omdat je het niet helemaal kon volgen (in de haast).
Deze laatste zin loopt trouwens ook niet zo vlot. lol.

@King of the Oneliner | 25-05-20 | 00:13: poppenwagen.

Een review, lichtelijk in dezelfde stijl als die van het gerecenseerde boek. Das geen crime toch.

@Schwanzeleber | 25-05-20 | 10:51: Inderdaad, het is een work of art (het topic van Van Rossum)

▼ 4 antwoorden verborgen

Wij hebben het Cafe middels inbraak geopend, kijk maar hierboven ;)

Mijn laatste novelle "Bak een tegel" was kort maar krachtig. Het was niet geestdriftig uitbundig, noch valsbescheiden ingetogen. Niet bepaald belerend danwel instruerend. Het was zo'n tegeltje zoals op elk pleetje. Een volkswijsheid die niets anders pretendeerde dan te zijn wat het was. "Vergeten gezegde".

keestelpro, vraagje, dit was toch al met jou vastgelegd met GS ?!

Van Rossem heeft mij gevraagd ja. Daar ben ik hem dankbaar voor. Het is een hele eer voor mij om dit te doen.

verplaatst naar corona cafe

Ooit begonnen met de koran te lezen. Snapte er de ballen van en acuut mee gestopt . Bleek achteraf dat je dat Arabisch van achteren naar voren moest lezen. Het boek der boeken lag toen allang in de open haard.

Toch knap dat het je dan wel gelukt is om Arabisch te leren.

Als je snel de islam wilt leren kennen: Bill Warner, USA, van het CSPI. Boeken op vele niveau's, maar ook informatieve filmpjes op internet. Je begrijpt meteen alles.

Leuk essay. Ik hou ook van Houellebecq, maar Houellebecq is vooral populair onder de mensen met een vergelijkbaar wereldbeeld. Dat wil dus niet per se zeggen dat Houellebecq een genie is, dat hij gelijk heeft en een visionair is. Zoiets is vooral leuk voor de beeldvorming.

PS: meervoud van epos is epen.

Ik zie Houellebecq wel degelijk als visionair. Dat heeft de tijd uitgewezen.
In het Grieks is het meervoud van epos inderdaad epen, maar in het Nederlands kan epossen ook.

Nieuws uit de wereld van de aluminium hoofddeksels!
Atrazine!
pbs.twimg.com/media/EYzw5csWAAk_rGE?f...

Euh,
Alex Jones 'comes out' as a gay frog
www.youtube.com/watch?v=_qQ9lbL0VZc

Prachtige tegel.

Een essay een tegel noemen. En dat met een ui achter je naam.
Alleen indianen durven dat!

Pff, van Rossem in een vlaag van melancholie is Sallands tuinhuisje

Gut, gut, gut, wat heeft van Rossem lange zinnen nodig om iets duidelijk te maken...

ff tussendoor... maar kiek nou toch eens jongens, waar zijn we nou helemaal mee bezig in dit land??

i.postimg .cc/FKFJbgtt/IMG-6083.jpg

Helaas niet te zien.

Vroeger dacht ik dat een schrijver echt uit het diepst van zijn hart kunst maakte, die koste wat kost op papier gezet moet worden.
Ongeveer zoals de Multatuli.
Blijkt dat het eigenlijk niets anders is dan een vast stramien volgen, gericht op een van tevoren goed omschreven doelgroep, en het "product" ook een goede marketing moet krijgen moet worden, via de media etc.
In feite is elke roman een variatie op Jan Klaassen en Katrien, waarin de Boef de tegenstander/stoorzender is van de held Jan Klaassen, Katrien een interessante sideline, net zoals de veldwachter voor de setting zorgt.
Aan het eind heeft de held meestal gewonnen, en weer heel wat geleerd.
Poppetje gezien, kastje dicht.
De humor is dat Jan Klaassen soms het gevaar niet ziet, maar de kindertjes wel, en dat hij stevige klappen krijgt van Katrien met de pan.

Moet te doen zijn voor van Rossem volgende keer. Wellicht ook vochtige hutjes.

Mooi dat je dat zegt. Ik zat zonet Op1 te kijken. Het ging over natuur documentaires. Ik kom er net achter dat het geluid bij een beeld van van een Grutto op Ameland opgenomen is in Nijkerk. Het gaat om het product Idd. Maar het maken van dat product is wel een kunst die niet iedereen beheerst.

@Sinterbikske | 24-05-20 | 23:26: BBC, nothing like it.

@Eric Newby | 24-05-20 | 23:31: geen idee, ik heb meer iets met milfs.

▼ 1 antwoord verborgen

Een compliment voor de vertaler Martin de Haan. In de Provence een biertje bestellen in vlot Frans is voor de meeste Nederlanders al heel wat, maar Houellebecq vertalen is een topprestatie die niet gemakkelijk overschat kan worden. Hulde aan deze vertaler/herschrijver.

Tsja, Frans is niet populair op school en op de universiteiten wordt het ook nauwelijks nog gegeven omdat het studenten niet interesseert. Qua talenonderwijs staan we er beroerd voor. Duits, Portugees, Frans, Keltische talen, wie studeert dat nog? En toch biedt een taalstudie een sleutel tot de schatten van een anderstalige cultuur. En nuttige kennis voor die lompe koopmannen hier.

Na het lezen van dit stuk ben ik zo emotioneel diep geraakt, dat ik er zeker van ben dat ik vannacht niet kan slapen. Ik ben bang dat het boek mij in mijn identiteit gaat traumatiseren. Morgen zal ik dan ook via al mijn sociale kanalen een vlog verspreiden, waarin ik een oproep doe aan alle BN'ers, feministen, lhbtiq+ organisaties, gediscrimineerde ambtenaren en andere belangenorganisaties om een petitie te tekenen om dit fascistische boek te verbannen. Speciaal voor deze vlog, zal ik mijn nieuwe Prada schoenen aandoen! #noworldfornonconformistthinking

Artikel gerelateerde knipoog naar het corona cafe,
www.bol.com/nl/p/heineken-een-leven-i...

Zwakke vertaling. Ik lees hem altijd in het Frans. Ja ok, en in het Duits. En Spaans en Italiaans.

En in het Italiaans klinken de dialogen nogal zangerig.

Ik vind de Poolse vertaling bijdragen aan het nihilistische karakter van het boek...

Dit komt het beste tot zijn recht in het Swahili.
Je weet toch.

U bent Timmerfrans?

Tsja, ik ben geboren en gedeeltelijk opgegroeid aan de grens met Frans Guyana. Aan de andere kant van de rivier. Dan pik je het Frans wel op.

@Bigi Bana Boy | 24-05-20 | 23:36: Impressionnant!

Buiten een indrukwekkende talenkennis blijkt u ook te beschikken over zeeën van vrije tijd.

@john4056 | 25-05-20 | 00:01: Weet je wie Rick in het echt is?

▼ 5 antwoorden verborgen

Ben gestopt met de bijbel. Net zoiets als de uwv faalfabriek. Eindeloos. 100 jaar eenzaamheid bleek 100 uur namen opzoeken. Die blechtrommel ben ik grotendeels vergeten. Paulo Coelho vind ik te dun. Literair ben ik gefaald.

100 jaar eenzaamheid is niet te doen ook. gewoon weg met dat boek. Dat ze daar ooit een nobelprijs voor hebben gegeven is je reinste divibokaalisme avant la lettre.

Ik vind het omschrijven van dames in de bloei als "vochtige kudtjes" nogal van een laagst niveau, maar ik lees dan ook niet veel meer qua " literatuur ".
De zaden van de struik Griffonia simplicifolia is dan wat interessanter.

Happiness Frequency
www.youtube.com/watch?v=LFGsZ6ythQQ

5-HTP, I take it daily.

Vrees dat ze het corona cafe langzaam aan aan het uitfaseren zijn. Vandaar dit serotinine betoog natuurlijk. Morgen maandag enzo....

Daar ben ik ook bang voor. Gisteren was er al geen Corona Café topic en het is nu ook al erg laat....
Ik begrijp dat het Corona Café niet eeuwig door kan blijven gaan maar de echte horeca en sport enzo zitten nog altijd in lockdown.

@keestelpro | 24-05-20 | 23:10: Maar waarom kondigen ze dat dan niet aan? Een beetje service mag toch wel....

@Kuifje-naar-Brussel | 24-05-20 | 23:15:
Dat mag beslist wel een apart topic krijgen. Het Corona Café is/was echt een lichtpuntje in een heel enge duistere periode die nog altijd niet voorbij is.

@Kuifje-naar-Brussel | 24-05-20 | 23:15: Café komt zo. En de redaxie was laks, zag ik. In de loop van de week pak ik het weer op. De kroeg blijft open.

@Van Rossem | 24-05-20 | 23:17: Bedankt voor de info.

@Van Rossem | 24-05-20 | 23:17:
Oh bedankt Van Rossem! XD Gisterenavond was het uitblijven van het Corona Café Topic een groot gemis.

@keestelpro | 24-05-20 | 23:20: Vandaag zit jouw mix er in dus ze moesten wel he. Vanaf donderdag weer on station hierzo, dus dan tikken we ze d’r weer dagelijks in. Want jezelf met een QR-code en een app een echte kroeg binnen chippen, dat zie ik ons voorlopig niet doen...

@Van Rossem | 24-05-20 | 23:17: Jammer, stond nog een fiks bonnetje van me open. Dacht er mooi vanaf te zijn.
*naar bomvrije geldautomaat snelt*

@Van Rossem | 24-05-20 | 23:17: Bedankt Van Rossem. Het café is een levenslijn als je tot de risicogroepen behoort, en nauwelijks naar buiten kan. Bedankt daarvoor!

@Van Rossem | 24-05-20 | 23:21:
Bedankt man en jammer dat de rest vd redactie de waarde en het belang van het Corona Café onderschat.

@keestelpro | 24-05-20 | 23:33,
Ik zei dit nog net, maar ik kon niet geloven dat het echt zo werd..... wtf.

▼ 8 antwoorden verborgen

Michel Houellebecq is een schrijver die valt onder het modernisme.
Sinds God dood is verklaard door de Verlichting en die knakker met die snor.
De leegte van het bestaan, geen zingeving, geen doel.
Blijkbaar is het doel om te consumeren.
Iedereen is vervangbaar, alles moet zo goedkoop mogelijk, maar de witte boorden hebben daar weinig last van, de elite van academici, media, politici, artiesten preken dit, maar doen dat.
Net als vroeger de geestelijken en de adel.
Maar sinds er geen normen en waarden meer zijn, is niets meer van waarde, en uiteindelijk is dat het grootste struikelblok van het Westen.
Zo, voor de rest is het boek in dezelfde gecondenseerde stijl geschreven als de recensie van Bart, en dat was misschien besmettelijk.
Laat ik zeggen, persoonlijk houd ik van wat meer lucht in de zinnen.
Hoewel Michel Houellebecq zeker wel hier en daar humor ertussen gooit.
Bijvoorbeeld zegt hij in het begin, wanneer twee mooie jonge meiden zijn hulp zoeken bij het oppompen van hun banden:
Ze hadden hulp nodig met hun banden, ik zeg het niet duidelijk genoeg, met hun autobanden. (wat een lol).
Blijkbaar is het Franse woord voor tieten ballons of balles of zo.
Al met al vind ik er geen doorkomen aan.

Het is allemaal vast heel beschouwelijk en analytisch, maar in mijn beleving maken types als Houellebecq alles nodeloos complex en langdradig.

@MickeyGouda | 24-05-20 | 23:35: ik zal eventjes iets bekennen: ik lees eigenlijk nooit meer een boek, viel altijd gewoon in slaap met boeken van Thomass Mann, Dostojevski, Kafka. Zal ook komen door de houterige vertaling, waardoor de sfeer en het vloeinde weg valt.
Je ziet meteen dat iets een vertaling is.
Maar goed, volgens mij deed Bart Nijman hier heel slim een pistache, een persiflage op de schrijfstijl van Michel Houellebecq, die je kan zien op bol com, bij de proefpagina's. Ikzelf heb trouwens deze maanden behoorlijk wat productie, dat is ook de enige manier om iets uit je handen te krijgen, je kan niet altijd en eeuwig blijven uitstellen en dubben. En dank voor je reactie, weer.

@MickeyGouda | 24-05-20 | 23:35: Frans hè? Die weten zelfs in pornofilms nog urenlange conversaties te stoppen.

Ik las vroeger 10 kleine negertjes, maar dat is nu verboden lectuur en ligt ergens bij Mein Kampf in een louche hoekje te verstoffen.

gemeentereiniging | 24-05-20 | 23:03,
Sjors en Sjimmie....... mag en kan ook niet meer ?!

10 kleine negertjes van Agatha Christie heb ik gewoon in mijn boekenkast staan.
De titel is later veranderd. Maar ja, het boek heette gewoon zo. Ga het echt niet weggooien erom. Mensen moeten een beetje normaal doen. Een van haar beste boeken.

@Bad - Casey | 24-05-20 | 23:06: Zijn over de jaren enorm veranderd Casey. De moderne Sjors en Sjimmie is geen enkele probleem. Heb nog oude uitgaven gelezen. Ja die mogen niet meer. Maar waren echt heel leuk!

@lezeres | 24-05-20 | 23:10: Ten little Indians. Kan binnenkort ook niet meer. Heb je nog onthouden wie de dader was?

@lezeres | 24-05-20 | 23:13,
Klopt, best wel mee eens, echt een Moortje was het, maar eigenlijk behoeft/behoort dat niet uit te maken.
Kinderen zien dat niet, juist hoe er nu vanuit de maatschappij wordt gedaan, dan gaan kinderen juist op elkaar letten.
Maar Billy en Bessie Turff, dat mag nog steeds.... er worden heel veel mensen om hun omvang of juist .... geen en uiterlijk uitgesloten.
Dit gaat te ver, zo ver, dat men niet meer let op kwaliteit.... maar op uiterlijk ?!
Dit lijkt wel 1 grote open gesticht.
Ja toch ?!

@Kuifje-naar-Brussel | 24-05-20 | 23:16,
Custer ?!

@Bad - Casey | 24-05-20 | 23:46: Bijna goed.

@Kuifje-naar-Brussel | 24-05-20 | 23:47,
Die oude, gekke en Belgische Koning ?!

@Bad - Casey | 24-05-20 | 23:49: De (corrupte) rechter.

▼ 6 antwoorden verborgen

23.00 uur,
Is dit " nu " verworden tot het " literaire" Café ?!

Haha.. www.youtube.com/watch?v=LHvUw0G9Fv0

@Binnenbaan | 24-05-20 | 23:13,
Ik dacht eraan..... en ja hoor ;)

Elk land krijgt de schrijver die het verdient. De Fransen Houellebecq, de Belgen Brusselmans ,wij hebben Grunnenberg.

Pluskudo voor jou omdat je die laatste naam fout spelt.

Pfeijffer is toch de populairste dit moment?

Wie heeft er vroeger wel eens een Kroonboek thuisgestuurd gekregen zoals Konsalik als je te laat bij het voormalige Boek en Plaat je keuze had doorgegeven?

Boek en Plaat! Deze tegel brengt een vergeten herinnering bij mij terug. Ik realiseer me nu pas dat mijn ouders speciaal voor mij een abonnement hadden afgesloten. Die Konsaliks heb ik als kind verslonden bij de vleet.

@MickeyGouda | 24-05-20 | 23:19: Ik kreeg de CD BAD van Michael Jackson kado, toen ik tekende op de dotted line.
En ook het vieze boek Lolita, en de onverbiddelijke bestseller:" Ik Jan Cremer".
Want je kreeg drie dingen gratiessss.
Jawel.
En daarna jaren eraan vast zitten.
Want opzeggen was niet zo makkelijk.
En nu is de ECI failliet.

Nehemia | 24-05-20 | 23:01,
Mijn Moeder.

@King of the Oneliner | 24-05-20 | 23:26:

Drie dingen gratis, dat is waar. Het begint langzaam allemaal terug te komen. Opzeggen was inderdaad geen sinecure.

@MickeyGouda | 24-05-20 | 23:39,
Ik tref jou nu, hoe gaat het met jou ?!

@Bad - Casey | 24-05-20 | 23:47:

Goedenavond, BC. Ik voel mij stukken beter, dankjewel.

@MickeyGouda | 25-05-20 | 00:15: Wat was er aan de hand? "We" (geen pluralis majestatis, lol) hebben je gemist. Toch geen corona? of familie? Hopelijk niet.
Rachel Verbaan, zie Google was een collega van mij die het niet gered heeft, 45 jaar. Te grote virusload, door met veel zieke ouderen om te gaan, blijkbaar is dat het grote gevaar, teveel virusdeeltjes in één keer, of zo, heel triest, ze was geadopteerd uit Bangladesh door doktersfamilie, kende haar goed, misschien te triest verhaal, in feite heeft zij haar leven opgeofferd. Ik geef eerlijk toe, ikzelf ben niet zo. Maar ik moest het toch wel verwerken, maar je doet er niets aan. Het viel me al veel eerder op, na jaren werken, zijdelings weliswaar in die verpleegtehuizen, dat verpleegsters er ongelofelijk beroerd/lelijk uit beginnen te zien. Mijn theorie: altijd blootgesteld aan virussen en bacteriën en "slechte adem", ook lelijke huid. Maar goed, op zich is corona dodelijk voor de één en voor de andere een klein ongemak. Heel raar.

@King of the Oneliner | 24-05-20 | 23:26: Er zijn nog steeds mensen die aan het afbetalen zijn bij de ECI

▼ 5 antwoorden verborgen

Ik heb elementaire deeltjes gelezen, in het Frans (jaja, ik ben niet van de straat) maar vond het een bezoeking. De kernboodschap was wel krachtig maar ik kwam soms nauwelijks door met name de ellenlange wetenschappelijke beschouwingen heen. Weet niet precies wat Houellebecq daar nou mee wilde bereiken. Maar al met al sta ik niet te trappelen om weer aan een boek van hem te beginnen, hoe belangwekkend ze dan ook mogen zijn.

Die wetenschappelijke beschouwingen zitten verder alleen nog een beetje in 'de kaart en het gebied'. De rest kun je prima lezen, vooral Platform en dus Serotonine zijn erg aan te raden...

@SterF... | 24-05-20 | 23:06: Ik wilde persé iets van hem lezen vanwege zijn relevantie, maar lezen moet ook prettig en ontspannend zijn. Ik had moeite om het helemaal uit te lezen. Maar goed, ik begrijp zijn centrale boodschap wel.

@Bigi Bana Boy | 24-05-20 | 23:10: Ja, dat ben ik met u eens. Erg lange zinnen, en uitweidingen. Het is niet dat ik dom ben, maar je kan op die manier niet vlot doorlezen.

Chapeau, prachtig geschreven.
Houellebecq, zijn op desillusie gebouwde nihilisme is prachtig om te lezen. De Schopenhauer van onze tijd in zijn mistroostigheid.
En hij heeft ook helemaal gelijk. De schijnvertoningen van inclusief en diversiteit, de holle boodschap van de EU idealen waaruit slechts conformisme vanuit eigenbelang blijkt.
Meehuilen met de wolven in het bos wordt als maatschappij kritisch en elitair beschouwd.
Wat rest is slechts consumeren als ideaal en de rest is dood.
Het vochtige kutje is goed te verkopen aan de stijve pikken.
Dat is wat rest van alle dromen en de werkelijke diepgang van het denken in wat eens de bakermat van de filosofie en wetenschap was. Het oude continent.
Nogmaals een compliment voor dit stuk, met veel plezier gelezen.

Je zou haast denken dat het besef van leegte de voedingsbodem is voor de gelaten houding jegens de voortschrijdende islamisering.

@Spring Bruissteen | 24-05-20 | 23:18: goed gezien, ZIJ hebben wel een Gids. En wij niet meer. Niet dat ik achter mohammed aan wil rennen, maar u begrijpt wat ik bedoel.

Voor onze Harry, die een groot fan is van Iggy Pop: Tiny Girls. Gaat over een oudere man die zijn vriendin inwisselt voor een jonger meisje. En dan bedrogen uitkomt. Let op de Saxofoon.

Mooi verhaal: Iggy Pop trad ooit in Paridiso op maar hij stopte opeens het optreden en wilde achter de coulissen verdwijnen. Er stonden echter wat leden van een bepaalde Amsterdamse motorclub die Iggy met enige dwang aanspoorden om toch toch vooral het opteden af te maken en dat heeft hij vervolgens braaf gedaan.

@AntonJansen | 24-05-20 | 23:01: Terecht, niet goed, geld terug.

Als Trump zegt dat hij stopt met het sponsoren van de WHO omdat het een zieke organisatie is, licht mijn hart meer op dan bij het lezen van moeilijke boeken. Maar alle kudo’s voor Van Rossem, die moeite doet ons bij te schijnen.

Goed. Wanneer heb ik vakantie?

Als de helft van de ambtenaren nu eens echt werk gingen zoeken en wat van hun leven gingen maken, dan zou het nog goed komen met het avondland.

De helft werkt er omdat zij dat überhaupt niet kunnen vinden.

450 duizend mensen die van baan moeten veranderen? Zoveel vacatures staan er nou ook weer niet open in Nederland.

www.youtube.com/watch?v=U-M4MwdRStQ Voor de Robert Miles-liefhebbers.

Ik vind Max Pam een prima recensent, ook omdat hij goed kan schrijven. En Pam is een Houellebecq-fan.

Tegenwoordig duiken er in mijn voormalige arbeidersbuurt van die zelf in elkaar geflanste kastjes in de voortuin met het opschrift 'bibliotheek'. Staan boeken in die je gratis kan ruilen / lenen. Tis zulke ouwe meuk die normaliter werd weggeflikkerd maar de nieuwe bewoners die de wijk (voor een hoop geld) hebben overgenomen vinden dat reuze deugen.

Je hoeft er geen gebruik van te maken. Vind het wel een leuk initiatief.

In Duitse steden zie je die vrij regelmatig. Meestal in wijken die nog begaanbaar zijn, maar onderaan bungelen. Er staat soms wat linkse literatuur in, meestal oude meuk. Soms staat er echt wat leuks tussen. Het is makkelijker dan de bieb.

Nu ja. Als er een Moby Dick, een Jules Verne, de oude man en de zee of de Graaf van Monte Cristo er tussenzit. Blijft mooi leesvoer.

Met schrijvers als Koningin Wilhelmina "Eenzaam maar niet alleen"

@Frau Merkel | 24-05-20 | 22:49: Zolang de Duitse vertaling van Mijn Strijd er maar niet tussen staat.

Zo raak ik langzaam mijn Baantjer-boeken kwijt die nu in een gesloten kast staan.

Minibiebs heten die dingen. In 020 heb je er over de 100. Ze komen en gaan in hoog temp. Meestal worden ze enthousiastelingen neergezet maar door weersinvloeden en meestal weinig onderhoud storten ze naar verloop van tijd totaal in. Je komt ernaast boeken ook spulletjes tegen. Ik vind het best wel een goede manier van recycling zolang de initiators de boel maar een beetje netjes houden.

Als het nou vol zou staan met ouwe (niet dichtgeplakte) candy's en chicks dan zou ik zeggen Ja !!!

▼ 5 antwoorden verborgen

Tsjeeesuuuus, Edgar, Gheeegheeee.
Dit kan simpeler.
Knip die lange zinnen in stukken.
Kom to the point.
Proust en Thomas Mann vielen volgens mij op jongens, maar goed.
Hoewel Thomas Mann getrouwd was.
Persoonlijk vind ik de stijl van Michel Houellebecq een beetje droog (kan ook door de vertaling komen), en zijn verhalen pessimistisch.

Ik moest dit essay/deze boekrecensie/cultuurhistorisch traktaat van Van Rossum met een driemaal vergrotende loep en 2 x vertraagd afspelen bestuderen.

Het leest niet bepaald vlotjes weg, wil ik maar zeggen.

Niet iedereen is King of the Oneliner.

@Diotima | 24-05-20 | 23:15: You said it, man.

Ik ga nu even iedereen vertellen hoe het leven werkt.
Hou je van lezen dan lees je wat je interessant of leuk lijkt.
En nooit afgaan op menen die denken dat jij moet lezen volgens hun door hun wijsheid die ze niet hebben.
Intellectuelen zijn zelfbenoemde idioten, en onthoudt dat.

Afke's Tiental.

HoerieHarry | 24-05-20 | 22:30,
Deels ga ik met Harry in deze mee.
Thiery Baudet wordt juist aangevallen op/om zijn literaire en latijnse praat....?!
Als men( b.v. zoals Van Rossem ) nu minder " onbekende" woorden gebruikt, dan wordt het wat duidelijker ( dit geldt volgens mij voor het grootste deel van het Nederlandse volk ), dan wilt dat nog niet inhouden dat het grootste deel van het volk dan " dom" is.... zo ook niet de schrijver die dat dan ook doet/uitvoert ;)

Een boek. Bekend gemaakt door niemand minder dan Thierry. Dank je meneer Baudet.

Baudet loopt achter de muziek aan, zoals gewoonlijk.

@Ernst Oosters8389 | 24-05-20 | 22:31: Links toetert ook wat, maar marcheert vooral schuin.

Bekend gemaakt door Baudet?
Hahahaha...

De lange marsmuziek door de instituten loopt al tijden in kringetjes rond.
Vertel eens iets nieuws, iets verfrissends, iets leuks..?!

▼ 1 antwoord verborgen

Ergens halverwege wordt zijn naam verkeerd gespeld: Houellebechq. Hebben jullie dit verhaal overigens ook in het Frans?

Jawel, ff googelen.

Eén hoofdstuk van Houellebecq weegt voor mij op tegen het hele oeuvre van Grünberg. De laatste een quasi diepzinnige 'denker', een poseur met een theatrale
persoonlijkheidsstoornis.(vroeger hystericus genoemd.

U heeft een punt. Wat wel voor Grunberg pleit is dat hij eens gezegd heeft dat het enige wat een boek tot een goed boek maakt is dat je de volgende bladzijde wilt lezen. Dat vind ik een mooie en nuchtere stelling waar de docenten die zoveel waarde hechten aan motief en thema nog iets van kunnen leren.

Houellebecq zelf is dan weer sterk beïnvloed door de Franse schrijver met Nederlandse roots Joris-Karl Huysmans, spreek uit Wiesmans. Onlangs Aan de vrouw ( En ménage) gelezen, erg aardige zedenschets.

-weggejorist-

@koperbij | 24-05-20 | 22:25: Las jij maar eens een goed boek....

Ik lees nu ‘Houten Neus in Droge Tijden’ over Rutte en ik vermoed Ollongren.

Nou keestelpro dat worden weinig luisteraars zodirect, die zijn bijna allemaal kapot van het lezen en nadenken over Van Rossem zijn laatste 2 geplaatste topics.
;D

Volgens mij is het Corona Café passé... :-(

@keestelpro | 24-05-20 | 23:14,
Dit is niet best, ik maakte een gein.... het gaat nog kloppen ook.

Zo dan. Zal wel weer gezeik van komen, Van Rossem. Als *ze* je niet doodzwijgen.

“Tart het naar het heden vertalen van ‘meisjes in bloei’ naar ‘vochtige jonge kutjes’ (en, voor de seksueel gelijkwaardige volledigheid, ‘zich oprichtende pikken’) soms op confronterende wijze gekoesterde herinneringen aan de schifting van een “romantisch” humamisme, uit een vervlogen maar niet vergeten revolutionaire tijd in een verleden dat nog jeugd had, en de toekomst belofte bood, naar een heden dat tot een banale fysieke beleving met beperkte, repetetieve patronen is verworden en waarin alle idealen zich in het meest gunstige geval chartaal of naar machtsposities hebben vertaald (die overigens niet zelden hand in hand gaan, maar meestal van enig idealisme gespeend zijn).“

Deze zin graag inzenden voor WK Lange Zinnen!

Vervang de haakjes door een komma en maak er dan nog chocolade van. Het getuigt van slechte zinsopbouw ;)

Knappe persiflage van de schrijfstijl van Houellebecq. Petje af.

Ik heb al een boek.

Via het Russische Facebook (VK.com) is Houellebecq's Sérotine (2019) pro Deo in het Frans omlaag te laden. De roman eindigt in theologische bespiegelingen: "God zorgt eigenlijk voor ons, hij denkt elk moment aan ons, en hij
geeft soms heel specifieke instructies. Deze uitbarstingen van liefde stromen binnen
onze borsten totdat we de adem benemen, deze verlichtingen, deze extases,
onverklaarbaar als we onze biologische aard, onze status als eenvoudig beschouwen
primaten, zijn uiterst duidelijke tekens.
En ik begrijp vandaag het standpunt van Christus, zijn herhaalde ergernis
voor de verharding van harten: ze hebben alle tekenen en ze geven zich geen rekenschap. Is het waarlijk nodig dat ik er mijn leven voor geef?
deze armoedigen? Moet je waarlijk zo expliciet zijn?
Het lijkt zo."
Wat opvalt is de koppeling van God aan het 1e persoon meervoud (nous, nos, notre) en de koppeling van 'het standpunt van Christus' aan de 1e persoon enkelvoud. Tegenover deze 'God-wij' koppeling en 'Christus-ik' koppeling staan 'zij' (3e persoon meervoud). "Ze hebben alle tekenen en ze geven zich geen rekenschap". Summa summarum dikt deze theologische bespiegeling in tot: "Wij en ik" versus "zij". Dat lijkt me eerlijk gezegd (te) weinig opzienbarend.

Van Rossem doet dat geen pijn aan je rug of knieen? In je eentje Geenstijl dragen.

Ik dacht even dat je ergens anders op hintte.

Ik vind dat Spartacus inhoudelijk ook sterke stukken schrijft. Nu doet van Rossem natuurlijk wel ontzettend veel achter de schermen.

Ik zou meer input van de reaguurders willen. Een goede tegel uit laten werken en dan plaatsen. Dat kan als opening van het Coronacafe? Daaronder kan iedereen zijn gang gaan.

KutFilosoof | 24-05-20 | 22:11,
Persoonlijk geniet ik meestal wel van, Van Rossem zijn stukjes, " soms" ben ik het er niet mee eens, maar dat hoeft ook niet, zodra het " meestal " wordt, dan ben ik hier weg ;)

▼ 1 antwoord verborgen

Jean Raspail, ook vooruitziend in z’n boek de ontscheping uit 1973. Dank voor de leestip meneer van Rossem.
Leuk ook om Bret Easton Ellis weer genoemd te zien.

De musical schijnt ook goed te zijn.

Bij uw opmerking moest ik denken aan de keer, lang geleden, dat ik met een vriend, uit een soort meligheid, naar de eerste Astérix-film ging in de Alhambra-bioscoop (inmiddels verworden tot een meubelhal). Na het zien van de film, merkte mijn vriend op: "Ik vond het boek toch beter".

1 kudo.

Wilt U vochtige jonge kutjes, cynisch globalisme en de wraak van
mohammedaanse gekkies in één boek, lees dan "Platform" van Houellebecq en uw stoutste "Geen Stijl" dromen worden bewaarheid.
Trouwens, nu je het zegt, in al zijn boeken.

Het boek heb je sneller uitgelezen.

Erg herkenbaar en mooi uitgedrukt, dat "Nooit heb ik tijd, noch het geduld om tijd te maken, voor de opgelegde traagheid van literatuur."
Deze longread is zonder meer een overtuigende leestip.
Wat wel enigszins detoneert in dit knap geschreven stuk is de spelfout in de eerste zin. Pretenteren komt in ieder geval niet in mijn vocabulaire voor.

Bestaat het Coronacafé trouwens nog? Ik ben een tijdje weggeweest namelijk...

Tegenwoordig moet je de achterdeur vinden...

Wachtwoord aub..??

@neonreclame | 24-05-20 | 22:04:
Eh, eh, eh... Ken sent me.

@LiniaalRectaal | 24-05-20 | 22:06:

Hey>>!!

*Ken sent me.*

*Ok..??*

Okay..

@neonreclame | 24-05-20 | 22:08:
Weet je wat? Ik begin gewoon vast. Voor de liefhebbers van een deep evil groove: youtu.be/CVgdayd4GM4

Ja, maar je moet tegenwoordig van tevoren muntjes kopen.

@LiniaalRectaal | 24-05-20 | 22:12:

U heeft mij..!!

@Kuifje-naar-Brussel | 24-05-20 | 22:16:
Typisch jou en de VVD. Weet je wat het leuke is? Nou is het niet meer leuk.

@neonreclame | 24-05-20 | 22:17:
Ik kom alleen maar als ik iets te brengen heb.

@LiniaalRectaal | 24-05-20 | 22:19:

Ik heb niks....

www.youtube.com/watch?v=APnPH9u8-zs

@LiniaalRectaal | 24-05-20 | 22:18: Oh jammer. Weet je wat, ik geef een rondje.

@LiniaalRectaal | 24-05-20 | 22:19:

Vind het serieus goed..

Meer van dit..??

@neonreclame | 24-05-20 | 22:21:
Gisteren gevonden. Olexesh. Makadam.

@Kuifje-naar-Brussel | 24-05-20 | 22:21: Je begrijpt het echt niet, hè?

@LiniaalRectaal | 24-05-20 | 22:25:

Ik ga volgen...

@LiniaalRectaal | 24-05-20 | 22:25:

Deze is sowieso boos..

www.youtube.com/watch?v=9Ew461CAlmQ

@LiniaalRectaal | 24-05-20 | 22:27: Leg uit, grappenmaker.

@neonreclame | 24-05-20 | 22:30:
Dat kun je wel stellen. Een van de redenen dat wiet legaal is hier.

@Kuifje-naar-Brussel | 24-05-20 | 22:32:
Jij bent een soort koning Midas. Alles wat jij aanraakt verandert in plastic muntjes. Laat dat biertje maar zitten, sfeerbederver.

@LiniaalRectaal | 24-05-20 | 22:35: Hahaha, ouwe relnicht.

Nog eentje dan om het af te leren: youtu.be/UMPC8QJF6sI

▼ 17 antwoorden verborgen

Weet je wie ook een boek heeft geschreven?

Klusser Nico...

Ik zou een heel boek kunnen schrijven over wie er ook een boek heeft geschreven.

Barbie, Otobieogravisch.

Hitler heeft zelfs Boek Twee, een vervolg op Mein Kampf geschreven. Funfact: in het theehuisje op de Obersalzberg.
Neem aan dat de luie klootzak het gedicteerd heeft. Niet aan Rudolf Hess, die zat toen al in Schotland. lol.
ander funfact: doordat iedereen verplicht vrijwillig Mein Kampf moest kopen, bijvoorbeeld bij huwelijken, werd Hitler miljonair, en belasting betalen deed hij ook al niet aan.

▼ 1 antwoord verborgen

Laatste biertje is open..

nasi eten, en dan tukken...

De geest van Van rossem kan niemand handelen.
Ik misschien wel een beetje ook al weet ik dat ook niet zeker

Is het nou een commentaar op de roman. of is het een kritiek op de recensenten? Of is het onmogelijk om niet beide standpunten tegelijk in te nemen? Is dat in essentie de worsteling met Houellebecq, dat hij je niet de ruimte geeft hem te becommentariëren zonder door hem becommentarieerd te worden?

-weggejorist-

Nice.

Jezus, ik bedoel, Bart, wat is dit een geweldig goed stuk! Echt! Ik ben helemaal meegenomen in het verhaal. Eindelijk iets "van niveau" wat ik met ingehouden adem aan een stuk heb uitgelezen. Ik heb al een kroon, maar morgen gooi ik nog even wat in de donatiepot, want Dit Is DE content, waarvoor ik hier kom. Hartelijk dank.

Godverdomme (Mon dieu). Ik vind deze recensie toch ook wel iets van een buitengewoon (gemiddeld ruim hoger) literair gehalte hebben. Dat doet mij bevroeden dat het boek minstens zo lezenswaardig moet zijn. Dank voor deze dwingende leestip, van Rossem (!)

Vraag me af wat Van Rossem geslikt of gerookt heeft. Wil ook wel wat van dat! Eerlijk (uit)delen Van Rossem! lol

3ml ghb afgetopt met 50mg ket met een vleugje Strohrum80 kan je tot deze serotinine crisis settelen

Hooguit koffie, dit is geen wartaal lezeres, dit is Kunst van Schrijven op het hoogste niveau.

@lezeres
Volgens mij zit ie gewoon te blowen.
Ach ja, en waarom ook niet.

@Digikluizenaar | 24-05-20 | 21:57: Bedoel beslist niet dat Van Rossem wartaal zou uitslaan. Hemel nee. Bedoel dat hij wel enorm op dreef is. Soms helpt een middeltje daarbij, lol. Nee was gewoon bedoeld als een grapje over de lengte van het stuk!

lezeres | 24-05-20 | 21:53,
Zeg dit nu niet, vorige topic gelezen ?!
Ik denk wel dat " Van Rossem " iets wilt duidelijk maken, v.w.b. hypocrisie en macht en vice versa, ik kan het verkeerd hebben ?!
Ik zag iets vluchtigs in zijn teksen waardoor het daarom misschien lijkt ?!
Ik lees het zo ie zo later wel, ( maar dan echt goed/aandachtig ;)
Hey Lezerin, alles goed ?! fijn je weer te zien..... uh... te lezen ;)

@Yzord | 24-05-20 | 21:57: Haha zou dat het zijn!

@Bad - Casey | 24-05-20 | 22:04: Lieve Casey, moet het stuk nog goed lezen. Het was alleen maar een grapje over de lengte van het stuk. Zou het echt niet serieus durven Van Rossem uit te lachen over zijn schrijfkunst! Daarom staat er LOL achter!

@lezeres | 24-05-20 | 22:04: kan toch niet anders?

@lezeres | 24-05-20 | 22:07,
Hahahaha ( weet ik ), ( nu vwb mijzelf ) wat is humor soms moeilijk uit te leggen middels schrift, ik bedoelde dus zijn vorige topic hiervoor, dat was ook al een nadenker, best wel zware materie, dus daarom...... gniffel ;)

▼ 6 antwoorden verborgen

Wordt de schrijver van american psycho hier nu als non-schrijver neergezet...

Zeg, je kunt een boek toch ook gewoon lezen?

Van Rossem leest een keer een boek en gaat vervolgens schrijven als Louis Couperus in zijn slechte dagen (en die was in zijn goede dagen al onleesbaar).

Blij dat hij niet veel boeken meer leest.

Van oude redacteuren de dingen die voorbij gaan.

Dan ga ik toch voor Herman Hesse. Steppenwolf is magistraal.

@Nehemia | 24-05-20 | 22:19: Van een heuse Nobelprijs-winnaar.

@Kuifje-naar-Brussel | 24-05-20 | 22:23: Inderdaad. Heb jij nog een boek waarvan je zegt: Deze moet je gelezen hebben.

@Kuifje-naar-Brussel | 24-05-20 | 21:51: Eline Vere, een jong vochtig kutje.

@Nehemia | 24-05-20 | 22:28: De Wilde Detectives van Roberto Bolaño.

@Kuifje-naar-Brussel | 24-05-20 | 22:35: Ik zie dat het gaat over twee Mexicaanse dichters die met drugdeals hun bestaan bekostigen. Interessant uitgangspunt. Deze noteer ik.

@arlen | 24-05-20 | 22:29: ROFLOL

▼ 5 antwoorden verborgen

Hier moet ik idd even de tijd voor nemen, ben al lang op en na een lange dag op het werk.... nu thuis.
Vorige topic vond ik een zware topic, had er evengoed op gereageerd ( moest wel goed nadenken, hoe te reageren.....?! ), dus weet nu even niet of ik hierop ga reageren ?!
Ik ga nu even ontspannen.

Nondeju, Van Rossem, wat een kluif!
En ik dacht nog wel dat ík van de bijvoeglijke naamwoorden was, maar zo zie ik maar weer: er is altijd een baas boven baas.

Ondanks de lengte met rode konen uitgelezen. En besloten dat ik toch maar eens iets van Houellebecq moet gaan lezen. In plaats van al die spionage-meuk die ik momenteel verslind.

-weggejorist-

Jezus, dat is wat je noemt een "long read". Ik denk dat ik eerst maar eens dat boek ga lezen, dan zegt bovenstaand artikel me ook wat meer. Nu kan ik er (nog) niet zo veel mee. Heb destijds Elementaire Deeltjes gelezen, was een mooi boek waarin hij de linkse kerk behoorlijk te kakken zet.

Ja lang lul verhaal.
Maar op de helft snapte ik de strekking wel.

Mand!

Hadena | 24-05-20 | 21:39,
Dacht hetzelfde ;)

Is dit in 1 zin samen te vatten?

Twee woorden ook goed? Natte kutjes

Het is ‘vochtige jonge kutjes’. Laten we er vanuit gaan dat de hoofdpersoon cq. schrijver ouder is dan de doelgroep welke hij hiermee bedoelt. Ook kunt u er vanuit gaan dat ‘ie z’n geld verdient in de bovenlaag-, en z’n lust zoekt in de eenvoudige schepsels v.d. onderlaag v.d. samenleving. Mannen in de overgang kopen daar maar wat graag ’n dure sportauto voor zeg maar. Ik moet er wel bij zeggen dat de schoonheid v.d. jeugd niet te evenaren is…

Ik, Jan Cremer maar dan in het Frans.

Op naar de bibliotheek.

-weggejorist-

▼ 5 antwoorden verborgen

Ga voetballen.

"maar kort daarop in de brugklas werkelijk alle lust in het lezen verloor"

Zeer bekend verhaal. Ik las 360 boeken per jaar op de basisschool, maar op het middelbaar moest alles opeens "literatuur"zijn. Literatuur is de verzamelnaam die wordt gegeven aan boeken die te moeilijk zijn voor de mensen die die stempel mogen geven, self-fulfilling prophecy, maar ik kon mij gelukkig wenden tot het fantasy genre, waar nog écht literatuur te vinden was. En is, als je goed zoekt.

Heel herkenbaar. Kiezen tussen Kaas en Tschai is niet zo moeilijk in die leeftijd.

Die literatuurlijsten, vooral van Nederlands trouwens (de overige talen vielen me niet tegen) waren een verplicht nummer. Ben je van jongs af aan aan de grote jongens van de SF, thrillers, fantasy en toen (eind jaren zeventig, begin jaren tachtig) de hoogtijdagen van de horror gewend, moet je inderdaad aan de pretentieuze spruitjesromans. Sarcasme heb ik geleerd door mijn boekbesprekingen op de middelbare school. De onvermijdelijke onvoldoendes daarvoor compenseerde ik ruimschoots met mijn andere taalvaardigheden.

Good times. Al zou ik de middelbare school niet graag nog eens over doen.

Ik las me eveneens te pletter als jochie. Afgezien van de twee kranten die we dagelijks ontvingen, alle 'Biggles', 'De avonturen van Pa Pinkelman en tante Pollewop', 'Tegels lichten', alle Kuifjes, alle Suske en Wiskes, alle 'De Schaduw's' van Havank, 'Het Beste' uit 'Reader's Digest' en alle 'Illustrated Classics', waaruit ik meer leerde dan al die jaren op school. Vanaf mijn veertiende begon ik Gerard Kornelis Franciscus Van het Reve te lezen (later bekend als de 'volksschrijver' Gerard Reve) vanwege de herkenbaarheid en de humor, en merkte ik dat ik geil werd van de illustraties in 'De anatomie van den mensch' in mijn vaders boekenkast.

Toen vanaf mijn vijftiende 'literatuur' verplicht werd op de HBS, en het vak 'Nederlandse taal' doorspekt werd met het gebral van zeventiende-eeuwse dichters, ben ik afgehaakt en las ik alleen nog maar kranten en de 'Paris Match', de 'Stern' en de 'Bunte Illustrierte' in de openbare leeszaal.

Gelukkig is het later toch nog weer goed gekomen, qua lezen.

@Peter Emile | 24-05-20 | 22:08: Alle Kuifjes is inderdaad een flinke plus.

@Kuifje-naar-Brussel | 24-05-20 | 22:37:
Ik heb ze nog allemaal....

@Peter Emile | 24-05-20 | 22:08: Biggles was inderdaad leuk! Ik had een behoorlijke stapel oude boeken. En Karl May, de oude versie. De nieuwe vertalingen zijn nog te slecht voor brandhout. Alle 52 delen minimaal drie keer!

@Frau Merkel | 24-05-20 | 23:01: Karl Mag telde toch 50 titels? De eerste 25 met Old Shatterhand/Kara ben Nemsi in de hoofdrol, de tweede 25 met andere hoofdpersonen. Nummer 50 gaf een beschrijving van het leven van May zelf, die ooit in de gevangenis belandde wegens oplichting.

@Frau Merkel | 24-05-20 | 23:01: En Willie van der Heide!

▼ 5 antwoorden verborgen

Too Long To Read.

Too long...

-weggejorist-

"De strekking van het verhaal - man van middelbare leeftijd met een hoge ambtelijke functie op het Franse landbouwministerie - zoekt een uitweg uit het leven omdat het voltooid voelt nadat zijn levenslust door zelf veroorzaakte leegte onherstelbaar is beschadigd - is een evolutie van al Houellebecqs voorgaande werk: onderliggend aan het verhaal meandert een bundeling van dédain voor de globalistisch grotesk denkende, maar aartsluie opererende ambtenarij, maar ook voor het almaar ongehinderd groeiende grootbedrijf, terwijl zowel lof als medelijden met de arbeider en de eerlijke hardwerkend onderklasse overal in doorschijnt, het besef van hun tragisch lot gereflecteerd in zijn eigen mondaine en toch kleinburgerlijke leed in een wereld die geen richting meer geeft maar ook nooit genade zal kennen, en die men maar beter kan verlaten zodra de werkelijkheid van het heden op het kruispunt is aanbeland waarop de voorliggende toekomst niet meer het optimisme van het romantische verleden kan veinzen."

Volgens mij is dit de langste zin ooit.

Letters of woorden?

Bob den Uyl had een zin die volgens mij 3 pagina's besloeg, wat vooral te danken was aan een geweldig lange bijzin.

Nee, die staat in Ulysses van Joyce

De jaarlijkse statistieken vragen om een verdere uitwerking dan alleen de aantallen tegels. Het aantal verschillende woorden, zinlengte, woorden per tegel, dat soort dingen.

▼ 1 antwoord verborgen

Ik zeg maar niets, voor je het weet ben je gratuit.

Beetje makkelijk, deze opmerking.

@Kuifje-naar-Brussel | 24-05-20 | 21:33:
Blij dat je het zelf zegt.

@Kuifje-naar-Brussel | 24-05-20 | 21:33:

Hij heeft er de pleuris in..

Nooit leuk om op je plaats gezet te worden...

k ben zo eenzaam zonder jou, je moest eens weten hoeveel ik van je hou
Waarom moest het zover komen, wat is er over van die dromen
Hebben wij niets meer met elkaar, voor praten hadden wij geen tijd
Is het nu te laat ben ik je kwijt, krijg je niet uit m'n gedachten
'k hoor je stem nog hoe je lacht, waarom is dit nu voorbij?

Ach we hadden heel veel ruzie, niemand wou de minste zijn
We hebben allebei verloren, al wat overblijft is de pijn

Hazes. Heerlijk. Helder.

Ik lees nooit boeken. Mijn eigen gedachten zijn veel interessanter dan die van anderen.

Kijk..!!

Da's niet waar. U leest Bommel.

@SNAFU | 24-05-20 | 21:46: Ik had het mis.

Obo. Je krijgt er stevige benen van. Anders gezegd.. het houdt je op de been.

Als je een harde lul wilt, moet je ook de rest voelen...
Daar komt het op neer...

Hé wat? Ik niet begrijp. Wat zeg je SterF? LOL

@lezeres | 24-05-20 | 21:49:
De strekking van het besproken boek; als je al je gevoelens met medicatie wil afvlakken lever je erecties in...
Wees gerust, ik slik geen pillen!

@SterF... | 24-05-20 | 22:15: Haha SterF! Wat een enorm geluk voor mevrouw SterF! Maar ik begrijp heel goed wat je bedoelt. Anti -depressiva is een mood killer. Echt niet fijn! lol.

@lezeres | 24-05-20 | 22:24:
Is dit eigenlijk het cafe al?

@SterF... | 24-05-20 | 22:58: Lieve SterF, ik vraag me precies hetzelfde af. Er worden voorzichtig al wat nummers geplemd. maar het gaat niet los. Weet het ook niet precies. Het laatste nummer wat je mij had gestuurd SterF. Jezus wat is dat mooi! Echt hoor. Hoe vaker ik het draai, hoe mooier ik het vind. Bedankt SterF voor je nummers. Echt een tractatie.

@lezeres | 24-05-20 | 23:03:
Het is niet moeilijk om het beste beentje voor te zetten bij iemand die altijd zo interesseert en positief is. U bent een parel voor deze panelen...

@SterF... | 24-05-20 | 23:13: @SterF... | 24-05-20 | 23:13: Sterf, dit is zo'n lief compliment. Word er verlegen van. Ja ben wel af en toe een brutaaltje in het café. Maar in real life soms best verlegen, (al kan niemand dit zich voorstellen als ze me zien in het café). Echt lief, dank je, X

▼ 4 antwoorden verborgen

Als een boek door DWDD of een "kwaliteitskrant" wordt aangeprezen, sla ik het meestal over. Als het daarentegen heftige weerzin oproept bij deze zelfbenoemde conaisseurs, dan weet je dat het boek meer te bieden heeft. Zo was het ook bij Houellebecq. De literaire wereld moest ervan kotsen.

Sommige critici van kwaliteitskranten weten echt wel waar ze het over hebben hoor.

Ik ben al voorzien, ik heb al een boek, hol en bek.

Lol

Ieder zijn hobby.

Houellebecq is de enige contemporaine schrijver die de moeite waard is om te lezen en iedereen die duiding wil in het suïcidale Avondland en zijn toekomst zou hem moeten lezen.
Het is niet de boodschap waarop onze progressieve wereldverbeteraars zitten te wachten echter.

Er zijn wel meer interessante schrijvers hoor.

@Kuifje-naar-Brussel
Noem er 1.

@VanBukkem | 24-05-20 | 21:35: Murakami. Coetzee, Auster, Cormac McCarthy.

@VanBukkem | 24-05-20 | 21:35:
Het verleden: youtu.be/nsUntOEH8bc

-weggejorist-

@Kuifje-naar-Brussel | 24-05-20 | 21:36:
Dat zijn er 4.

@VanBukkem | 24-05-20 | 21:43: Moet ik effe doorgaan?

"iedereen die duiding wil in het suïcidale Avondland en zijn toekomst zou hem moeten lezen."

Eerlijk gezegd heb ik die duiding niet zo nodig, en de toekomst van het 'suïcidale Avondland' is niet zo moeilijk te voorspellen als je in een sneltrein zit opgesloten waarvan de remmen kapot zijn gesaboteerd en die door een verkeerd staande wissel (eveneens gesaboteerd) op het linker spoor is beland.

De toekomst van Europa zie ik zó zwart in, dat ik er blij van word; blij, dat ik gezien mijn leeftijd dat niet meer mee hoef te maken.

@Peter Emile | 24-05-20 | 22:19: Die toekomst kan ik zelf ook inschatten, maar er zijn maar zeer weinigen in de cultuursector die deze boodschap verkondigen. Dat maakt Houellebecq relevant.

@du Roi Soleil | 24-05-20 | 22:34:
Daarom ga ik hem, denk ik, toch maar lezen.

@Peter Emile | 24-05-20 | 23:04: Probeer dan zijn boek "Soumission" (in het Nederlands heet het "Onderworpen"). Niet al te lang, niet al te "literair" en het bevat ook wel wat humor.
Al is het boek verre van vrolijk.

▼ 8 antwoorden verborgen

Ik wacht wel op de Nederlandse verfilming, komen er tenminste ook tieten in voor!

De laatste zin vindt ik wel mooi!

Gewoon op je 15e Ik, Jan Cremer lezen en tegen je ouders zeggen dat het moet van je leraar Nederlands. Vervolgens neem je eigenlijk nooit meer een boek serieus. Maar die liefde voor het lezen beklijft. Gelukkig.

Ik ben gestopt met boeken waarover moeilijke mensen veel te lang interessant proberen te doen.

Dit is wel een aanrader.

@Kuifje-naar-Brussel | 24-05-20 | 21:26: Niet te gewichtig? Ik word snel kriegelig als schrijvers dure woorden gebruiken om interessant te doen.

@beldewouten | 24-05-20 | 21:49: Houellebecq gebruikt weinig moeilijke woorden. Leest makkelijk weg. Erg beeldend ook. En humoristisch.

@Kuifje-naar-Brussel | 24-05-20 | 21:53: oké. Dank. Ik overweeg het.

Pakweg 30 jaar geleden werd 'Honderd Jaar Eenzaamheid' van Gabriel García Márquez door heel links Nederland de hemel in geprezen. Zuid-Amerika was toen sowieso al heel erg in vanwege "Hun strijd, onze strijd, internationale, Solidariteit" en de Ikon en Ernesto Cardenal en zo.

Ik dacht, kom, laat ik eens iets intellectueels doen ter verhoging van mijn persoonlijke decorum en mijn geloofwaardigheid en laat ik dat boek eens lezen.

Ik ben gekomen tot op ongeveer driekwart van dat boek.
Nog nooit zóiets saais en taais te verteren gehad.

Daarna ben ik gewoon weer spannende Ludlums gaan lezen.

@Peter Emile | 24-05-20 | 22:33: Herkenbaar, ik kwam er ook niet goed doorheen. Liefde in de tijden van cholera vond ik beter.

@Peter Emile | 24-05-20 | 22:33:
Door jouw comment ben ik het nu blijkbaar met kuifje eens.... Aaargh!

@Peter Emile | 24-05-20 | 22:33: Wat ik echt een ontdekking vond zijn de boeken van James Lear. Hij schrijft voornamelijk detectives en historische romans. De hoofdpersoon in zijn romans is altijd homo en beleeft nogal wat, eh.., avonturen (die ook nogal plastich worden beschreven).
Spannend en zeer vermakelijk.

▼ 5 antwoorden verborgen

Tering wat lang. Ik koop dat boek zelf wel via mijn eigen affiliatie linkje op Bol.com.

Nou Van Rossem, lekker actueel. Binnenkort een bespreking van De Donkere Kamer van Damocles, van de veelbelovende Nederlandse auteur W.F. Hermans?

Dat was ook een beste die osewout.
Alleen pater beer had minder vingers dan osweout gaten in zijn lichaam

Waarom zo negatief?

Ik voel me zo'n simpelmans na zo'n epistel.

Van mij mag er elke zondag een boekbespreking komen... en die titels hoeven van mij niet actueel te zijn...

@SterF... | 24-05-20 | 21:33: Dan moet je er een serie van maken. Deze komt wel erg uit de lucht vallen.

@Kuifje-naar-Brussel | 24-05-20 | 21:39:
Of een aangekondigde boekbespreking. Stel dat Van Rossem vorige week zondag had aangekondigd dit boek te gaan recenseren dan hadden wij de kans gehad om het ook te lezen. Dan wordt zo'n topic ineens veel interessanter.

@keestelpro | 24-05-20 | 22:06: Ja, huiswerk. Ik ben helemaal voor! GS wordt een culturele website. Jij de muziek en Van Rossem de boeken.

▼ 4 antwoorden verborgen

Grappig dat middelbare scholen de lol in literatuur zo kunnen slopen - de mijne kundig verzopen in de Koele Meren des Doods.

Haha Bezonken rood van Jeroen Brouwers heeft mijn lol destijds gesloopt.

-weggejorist-

Ik las op de basisschool graag Michael Ende. Lekkere fanta verhalen. Waarschijnlijk te simpel om tot literatuur benoemd te worden. Op de middelbare school moest ik verplicht Een Vlucht Regenwulpen lezen en nog wat meer boeken die nogal zwaar op de jeugdige levenslustige maag vielen.
Echt een teringhekel aan lezen gekregen daardoor.

@Senap-ar-en-prick | 24-05-20 | 21:39: Als Turks Fruit al geen literatuur is, welke Nederlandse boeken zijn het dan wel?

Grappig? Eerder triest. Maar gelukkig waren er in mijn tijd uittrekselboeken.

@Senap-ar-en-prick | 24-05-20 | 21:39: Marga Minco. Het bittere kruid was het niet? Ook niet bepaald een boek waar je vrolijk van werd. Ik hou best van wat verdieping maar hier werd ik als 15/16 jarige echt depressief van. Maar ja het moest van Nederlandse origine zijn. Later heb ik met veel genoegen bijvoorbeeld Schindlers List gelezen. Was nog indrukwekkender dan de film.

▼ 3 antwoorden verborgen

Mooi stuk van Rossem!

Ik heb het gelezen maar wattes

Serotonine, daar krijg je toch van die stijve kaken van?

Houellebecq is een goede vriend van Iggy Pop.

Als zijn boeken hetzelfde niveau hebben van de muziek van Iggy dan is het kansloos.

@HoerieHarry | 24-05-20 | 21:20: Iggy heeft fantastische liedjes gemaakt, cultuurbarbaar. Hij zit in dezelfde categorie als Bob Dylan.

@HoerieHarry | 24-05-20 | 21:20: Ghehe wat krijgen we nou? Een mening over muziek :)

@Kuifje-naar-Brussel | 24-05-20 | 21:23:
Hahaha, grote vriend.

@HoerieHarry | 24-05-20 | 21:25: Ik vraag vanavond wel een plaatje voor je aan.

@Kuifje-naar-Brussel | 24-05-20 | 21:26:
Doe maar.
Luisteren doe ik niet.

@HoerieHarry | 24-05-20 | 21:28: Een liedje over jonge meisjes. Erg aanstekelijk.

Ze zien er ook hetzelfde uit, Passengers with a Lust for lief

▼ 5 antwoorden verborgen

Leuke omschrijving van hoe het verplichte lezen elke neiging iets dat riekt naar literatuur om zeep geholpen heeft. Ik wisselde vroeger van bibliotheek omdat de ene na de andere uitgelezen was. Na de middelbare school heb ik die meuk soms nog per vergissing aangeraakt. Alleen wegens Corona ontsmet ik mijn handen meer.

Heel opvallend dat er met geen woord gerept wordt over Baudet's essay over Serotonine gepubliceerd in Amarican Affairs die mijns inziens toch niet onvermeld mag blijven in deze: americanaffairsjournal.org/2019/05/ho...

Waarom moet Baudet een plekje krijgen in andermans 'essay'?

De kritiek was toch vooral- onder andere van vertaler Martin de Haan - dat Baudet weinig van Houellebecq heeft begrepen. En dat Thierry ook niet door heeft wanneer Houellebecq ironisch is.

@beldewouten Als je volgens de schrijver interessante recensies in beschouwing neemt over Serotonine dan hoort Baudet's als essay geschreven werk over dat boek en haar literaire maar nog veel meer filosofische betekenis volgens mij zeker bij.

@Arne Appelmelk945599 | 24-05-20 | 21:25: Baudet snapte niks van het boek.

@beldewouten | 24-05-20 | 21:21:
Jij bent verblind door haat.

@Kuifje-naar-Brussel | 24-05-20 | 21:25: Zo stellig is de Haan helemaal niet over Baudet's essay dat hij hem niet begrepen zou hebben. Over die ironie is ook veel meer genuanceerd. Zie: www.volkskrant.nl/nieuws-achtergrond/...

@Arne Appelmelk945599 | 24-05-20 | 21:33: Zin: hij leest het (boek) met oogkleppen op. Dat zegt toch al genoeg.

De Haan: "‘Baudet ziet Houellebecq als een grote bron van inspiratie. Ik heb er respect voor dat hij dat probeert te verwoorden. Hij kent het werk goed, maar trekt het één kant op. Dat krijg je als je een roman gebruikt om er politiek uit te destilleren." Dat is duidelijk geen afkeuren maar een beargumenteerde kritische aantekening op een verder duidelijk prijzen.

@Arne Appelmelk945599 | 24-05-20 | 21:37: Baudet probeert Houellebecq voor zijn eigen politieke en ideologische karretje te spannen. Dat heeft weinig met een eerlijke en objectieve analyse te maken.

@Kuifje-naar-Brussel | 24-05-20 | 21:41: Houellebecq ziet scherp de dilemma’s van de huidige tijd, Baudet kiest 1 politieke stellingname, dat doet Houellebecq niet

@lingo star | 24-05-20 | 21:45: Baudet doet aan cherry picking.

@Kuifje-naar-Brussel | 24-05-20 | 21:41: Die kritiek geeft de Haan dus naast een verder prijzen over zijn goede kennis van het werk. De vraag is alleen dat zoals bij ieder groot literair en van filosofisch belang zijd werk dat deze de lezer ook zeker mág beïnvloeden en deze zelf mag stimuleren er voor zichzelf inspiratie en richtinggeving aan te ontlenen die de schrijver wellicht niet geheel deelt maar in dit geval zeker wel op vele punten duidelijk deelt. Het komt erop neer dat bij een essay over een literair werk, die in beginsel ook een recensie is, het eigenaarschap van het literaire werk niet meer volledig bij de schrijver ligt maar juist ook bij de recensent cq essayist. En dit alles hier bewijst al dat Baudet's essay dus van belang was en is.

@Arne Appelmelk945599 | 24-05-20 | 21:50: Ik vind Baudet niet interessant, en hij staat toch ook niet bekend als een groot essayist of literatuur kenner. Wat doet zijn mening er toe?

Ik begrijp werkelijk niet waarom het nu opeens verplicht is om Baudet te noemen als je over deze schrijver schrijft. Baudet is toch totaal niet relevant hierin? Of is hij opeens een literaire kenner/genie?

@beldewouten | 24-05-20 | 21:55: Volgens vertaler de Haan is hij dat wel.

@Arne Appelmelk945599 | 24-05-20 | 21:58: De Haan wordt gevraagd naar zijn mening over het essay van Baudet. Hij is te vriendelijk om Thierry helemaal af te maken, maar tussen de regels door laat hij wel degelijk blijken dat Thierry er niet al te veel van heeft begrepen.

Baudet deelt met Houellebecq, net als met bijvoorbeeld Andrea Kinneging (net uitgekomen werk De Onzichtbare Maat), en vele andere schrijvers, filosofen, en en politici dat de moderne mens door de Verlichting en de Romantiek gaandeweg ontworteld is geraakt en daardoor steeds vaker vervreemdend in geestelijke crisis geraakt. Zo stelde de filosoof John Gray in een interview in Der Spiegel 'het idee van de vooruitgang in de geschiedenis als een seculaire versie van het geloof in de voorziening. Dan heeft hijzelf nog een voorkeur voor „het echte religieuze geloof”, dat tenminste als „nuttige dam tegen de menselijke hybris” kan dienen.' En precies daarover gaat het hier.

@Arne Appelmelk945599 | 24-05-20 | 22:06: Maar Houellebecq is - net als vroeger Gerard Reve- erg ironisch, en je weet in zijn boeken nooit of hij iets echt meent of dat hij overdrijft of spot of misschien zelfs het tegenovergestelde bedoelt. De scènes in dit boek over zijn Japanse vriendin, die hem regelmatig bedriegt in hun appartement en daar filmpjes van laat maken, zijn daar een voorbeeld van.

O... En mijn bron van die uitspraak van Gray kwam niet uit Der Spiegel, de bron verwijst er zelf naar, maar is afkomstig van de beste politiek criticus die we gehad hebben Jl. L. Heldring. Lees bijbehorende briljante column even en vooral over wiens bundel het daarbij gaat.
www.dbnl.org/tekst/held004deze01_01/h...

Kom nou Kuifje. Als ik Houellebecq begrijp doet Baudet dat ook. En als hem al iets ontgaat weet hij wel duiding te krijgen.

@CalamityJane | 24-05-20 | 22:17: Baudet spant hem voor zijn eigen politieke paardje en pikt er slechts de elementen uit die hij kan gebruiken om zijn eigen opvattingen te bevestigen.

@Kuifje-naar-Brussel | 24-05-20 | 22:30:
Beetje wat jij hier in zes comments doet, bedoel je?

@kaasfondue | 25-05-20 | 00:10: Ik probeer het aan demensuh uit te leggen.

▼ 20 antwoorden verborgen

Is toch al een tijdje uit, dit boek.

Nou..!!

Toevallig gisteren nog..

Hoe kan dat..!!

Het is dan ook een behoorlijke pil.

@Frau Merkel | 24-05-20 | 21:16: Ik had um in 2 dagen uit. Leest heel makkelijk weg.

@ Kuifje-naar-Brussel 21:14
Van Rossem licht uitgebreid toe waarom hij nu pas dit stuk publiceert.

▼ 1 antwoord verborgen

In dit stuk worden best veel stellingen, aannames en meningen geponeerd.
Ik weet gewoon niet waar ik moet beginnen met reageren.
Ik ben bang dat ik dan niet meer kan ophouden met reageren.

aaaarrgghh!!

Wanneer een artikel leesbaar is, is de lengte geen enkel bezwaar.
Ik doe er dus maar beter aan om zelf dat Houellebecq-boek te lezen.

Heb alles gelezen van hem maar vond deze, gek genoeg, zo niet interessant dat ik 'm terug in de kast gezet heb. Soumission, dat is pas een eye-opener. Wel een heel depri boek want het lijkt wel een handleiding ipv een waarschuwing.

Deze was heerlijk deprimerend. Alles mislukt in het leven van de hoofdpersoon. Goed geschreven ook.

Ik heb alles gelezen behalve 'De kaart en het gebied' ik kon het niet echt aan dat houellebecq zelf een personage in het boek was. Een soort kortsluiting kreeg ik in de fantasie wereld die ik creëer tijdens het lezen.

Duidelijk verhaal.

Ja.lekker.kort.ook

We hoeven i.i.g niet te vragen wat Van Rossem gedaan heeft op vakantie.

Ergens had ik wel iets met het CoronaCafe logo..

Ging het om het gebrek aan intelect ( Hoe spel je dat..!! )

Nu een andere aanpak... Is ook leuk...

Ging er echt voor zitten, want serotinine, maar pff.... ik kwam er niet doorheen.

Het is in de relatie tot anderen waardoor iemand zich van zichzelf bewust wordt; dat is wat de relatie met anderen ondraaglijk maakt.

@SterF... | 24-05-20 | 21:25: niet helemaal waar natuurlijk. Wanneer je bewust bent van jezelf kan je veel beter anticiperen op de ander zijn gesteldheid en omgang. Wat uiteindelijk een betere relatie tot stand brengt.

Allebei waar...

Serotonine. De normale mens gebruikte dit soort woorden niet.
Maar de mens is niet meer normaal. Iedere mens is naast amateur bondscoach en amateur viroloog ook vooral amateur chemicus tegenwoordig.
De mens beschrijft tegenwoordig de chemische reacties in zijn lichaam om aan te geven wat zijn gemoedstoestand is. 'De adrenaline stroomt door mijn aderen.' 'Even mijn suikerspiegel op peil brengen' etc.

Je loopt erop..

Is wel zo

@Frau Merkel | 24-05-20 | 21:13:
Ah leuk een raadsel. Ik denk schoenen.

@keestelpro | 24-05-20 | 21:20: Wat u krijgt wanneer u aan de knopjes draait. Als u het nu nog niet snapt dan kom ik wel een keer langs met een portie toverdrank om u te genezen van het normale mens zijn.

@OverdaanDerOnderheid | 24-05-20 | 21:48:
Ik heb het even opgezocht maar ik laat deze liever passeren! :-)
www.jellinek.nl/vraag-antwoord/wat-is...

Vol verwachting klopt ons hart.

@keestelpro | 24-05-20 | 21:20: Ik weet niet meer wat het raadsel was, maar wel dat ik de oplossing niet weet en vergeten ben na te vragen in het cafe.
Mijn opmerking was geen raadsel, maar een constatering ;) nl.m.wikipedia.org/wiki/Serotonine
Elke tijdsperiode gebruikt analogien voor het lichaam uit de dan gebruikelijke technologie: stoom, electriciteit, etc. De virussen zijn nu trendy..

Ja het is wel waar. Ons land - en die om ons heen vast ook - zit vol mensen die menen overal verstand van te hebben maar niet weten dat zij slechts een vermoeden hebben, gebaseerd op de schaarse en voorgeselecteerde informatie die hen bereikt.
Dunning-Kruger in optima forma want men braakt allerlei theorieën en wetenswaardigheden en zogenaamde kennis de wereld in, in de hoop mee te kunnen doen in een discussie door het zelfde slag mensen.
Ook hier in de panelen zitten ze, mensen die exact weten hoe het corona-virus functioneert én wat de overheid moet doen. Niet gehinderd door enige kennis van zaken geven ze advies aan het RIVM dat deze website gevoeglijk overslaat.
Zinloze discussies, kwaadmakerijen, verdachtmakingen en links en rechts een complottheorie om de boel een beetje scherp te houden.
Intellectuele armoede, Nederland zit er vol mee.

▼ 5 antwoorden verborgen

Snap ik het godver alweer niet.
Maar Ik heb wel alle Arendsogen gelezen toen ik klein was.
Telt dat ook?

Arendsoog... ooit nog de illusie gehad die aan mijn zoontje voor te lezen. Maar tegenwoordig is het Borre en zelf lezen is er al helemaal niet meer bij.

Alleen als je ook - Archie, de man van staal - gelezen hebt.

Toch waren die boeken goed, heb er ook zo’n 10 gelezen. Witte Veder heb ik nooit tegen gedemonstreerd. Die kon zo stilletjes een omtrekkende beweging maken, een uil nadoen en dan zo’n boef een tik op z’n kop geven.

"The academic study of literature leads basically nowhere, as we all know",

Michel Houellebecq, Submission

Jezus van Rossem, jij begrijpt dingen.

Waar kan ik het luisterboek downloaden.

Ik copy paste lange stukken tekst altijd in een voorleesprogramma genaamd MiniSpeech. Dan kan je kiezen welke stem het voorleest ook nog.
Mijn favoriet is 'Ruben'. Da's de stem van Zeno Groenewegen.

Mooi!

Erg mooi!

Supermooi? Hou toch op.

Tering..!!

Kwam alleen een biertje drinken...

Ik was gestopt maar na dit stuk ga ik weer beginnen.