Geenstijl

Buiten staat een eenzame collectant van het Cultuurfonds. Binnen wordt Ernst Daniël Smid aangekondigd met de toelichting dat hij 'een hele beroemde operazanger' is. Even lijkt het verschil tussen De Toppers en DWDD dus helemaal niet zo groot. Maar dat is het wel degelijk: De Toppers blijken een verademing van pretentieloos plezier in het land waarin cultureel vermaak altijd maar stichtelijk moet zijn. Geer, Froog en Boom verzorgen een musical zonder verhaal en zonder moraal. In hun theater vind je dus geen zurige smoelwerken van connaisseurs van de kunsten die met een pink in de lucht thee drinken, of zelfverklaarde hoeders van de verheven muzieksmaak die zuinigjes luisteren met een hand onder de kin. Integendeel: bij de Toppers komen nog échte mensen. Je moet even door de massaal opgevolgde, mallotige dresscode 'Glitter Mystic with a Touch of Gold' van het Arabische thema 1.001 Nights heen prikken, maar dan zie je 65.000 doodnormale, hardwerkende mensen die in hun dagelijks leven supermarkten bevoorraden, tandartsafspraken helpen inplannen of het interieur van de openbare ruimte verzorgen. Zij zijn geen subcultuur, zij zijn de ruggengraat van Nederland. En zij willen verdomme ook wel eens vermaakt worden. Worden ze dat? Oh jawel. Ooit 65.000 mensen 'Van voor naar achter van links naar rechts' zien doen, om daarna moeiteloos over te schakelen naar een meezinger uit het edele genre van de klassieke muziek? Een concert van De Toppers is een soort K3 voor grote mensen, maar het woord 'schaamteloos' is niet van toepassing als niemand van de 65.000 aanwezigen zich opgelaten lijkt te voelen over het collectieve gedrag van de rest. De Toppers betreden het podium per vliegend tapijt en vanaf de start verschijnen de songteksten op videoschermen, met 'La la la la la la' als refrein en leitmotiv voor de hele avond. Het werkt: 65.000 mensen zingen 3,5 uur lang alles mee. Vriendschap en verbroedering Johnny Jordaan en Tante Leen. Crowded House. ABBA. Hazes. Coldplay. Guus Meeuwis. Een opera-medley met Ernst Daniël Smid. Het Britse duo Grant & Forsyth doet een moppie kuntrie-musiek. De bejaarde mannen van Tavares zijn ingevlogen uit de USA om hun wereldhit 'Heaven must be missing an angel' te brengen. Jan Smit zingt over vriendschap, de 3Js over familie en Geer vertolkt zonder een spoortje ironie Three Degrees-hit 'Dirty Old Man'. De fonteinen op het podium spuiten net wat hoger als hij z'n hoge noten haalt (en die haalt hij regelmatig). Froog en Boom, zangers voor wie een stukje Coldplay al te hoog gegrepen is, doen een 'Montage music medley' met Far From Over en Eye of the Tiger. Najib Amhali krijgt een 'inburgerscursus', waarbij Froger de teksten van Amsterdamse volksliedjes voorzingt totdat Najib uiteindelijk solo 'Ik heb een tante in Marokko en die komt (er niet in!)' zingt - de Marokkaan is geslaagd. Jeroen van der Boom doet op pijnlijke wijze Piano Man van Billy Joel: 'Its set ent its swiet ent aai no it compliet'. 'Jaaaa laaa laaa laaaaaa', doet de ArenA uit volle borst, en tienduizenden telefoons en camera's lichten de apotheose van vriendschap en verbroedering bij. Tegen het einde, bij de ultieme Nederlandstalige kinderliedjesmedley Juffrouw Toos, ondergaan 65.000 mensen een collectieve rebirthing. Daarna komen de Venga Boys en krijgen we toch nog iemand aan de microfoon die het Engels wél machtig is. Ze doen eigen werk, maar uiteraard in de vorm van een medley. Die wordt opgevolgd door de Toppers, die inhaken met nineties dance-kneiters. Er verschijnt nog een fanfare-orkest, de Toppers gaan de zaal in en dan bereikt het feest een einde. Om middernacht stroomt het paradijs voor puntlassers en postbezorgers weer leeg. Het waren zorgeloze uren waarin niets hoefde en alles mocht. Toppers, bedankt. Maandag weer met frisse moed orders picken, dakgoten repareren en klanten in de winkels van Nederland aan hun boodschappen helpen. Wie: De Toppers Waar: Amsterdam ArenA Wanneer: Zaterdag 25 mei 2013 Oordeel: ★★★★★