achtergrond

Geenstijl

@zaterdagbijlage

Filosofie op Zondag: Leefklimaatvluchteling

Ach weet je, laat ons ook gewoon een keer een katern bij de roze blogbode drukken. Om rustig te lezen.

Leefklimaatvluchteling

Crisis. Kent u dat woord? Het betekent ‘radicaal keerpunt’. Het oorspronkelijke Griekse werkwoord betekent: schiften, onderscheid maken, oordelen. Samen betekent het dus zoiets als ‘een kans om opnieuw te kiezen voor hetgeen van waarde is’. Een mogelijkheid tot inkeer, tot bekering, dus.

Dankzij een crisis word je je soms pijnlijk bewust van wat er ontbreekt, iets van waarde dat misschien verloren is gegaan, waarnaar je wilt terugkeren. In ons geval zijn dat stilte en ruimte. Er is immers al haast geen plek meer in Nederland waar niet permanent een snelweg suist, vliegtuigen over razen of treinen voorbij denderen. Stilte is hier een schaars goed. En die anderhalve meter? Die heb je op veel plaatsen nu al niet eens, al zou je willen!

Als er iets van grote waarde is gebleken tijdens deze crisis, is het de relatieve rust die is neergedaald over ’s lands wegen en de ruimte die daarmee is ontstaan in onze leefomgeving, onze natuur, onze hoofden en onze harten. Iedereen vertelt elkaar hoe prettig het is. Het land van meer, groter, sneller en verder maakt ineens tijd voor minder, langzamer, kleiner en vooral: dichterbij. Een bekering van formaat, die ons – zoals het een bekering betaamt – overweldigt, angst aanjaagt, dwingt na te denken over zin en zijn in plaats van het gebruikelijke drammen, draven en doen. 

Het bijbehorende ongemak spettert dan ook van de krantenpagina’s, de socials en de human interest items op TV. Maar het is tegelijkertijd een bekering die ons oplucht, letterlijk en figuurlijk lucht en ruimte laat ervaren, laat voelen hoe heerlijk het is elkaar noodgedwongen nabij te mogen zijn, het met minder te doen, en even met minder te zijn.

Tip de redactie

Wil je een document versturen? Stuur dan gewoon direct een mail naar redactie@geenstijl.nl
Hoef je ook geen robotcheck uit te voeren.