Het is weekend. Zin in bier nu.

Kumquat, coffee, poppy seeds?
They're fucking up beer like you wouldn't believe!
I didn't ask to drink my meal
So take out the fucking orange peel.
From craft to trash, who gave you the power
To infuse a fucking elderflower?

Basil, oyster, grapefruit juice?
Beer already came in different hues,
It was seasonal, artisanal, in numerous styles,
So save the fruit for a fucking child.
Hemp, nougat, peppercorn?
That's not beer, it's fucking flavor porn.
Coconut, pineapple, and horchata?
Just brew the beer the way you oughta!
Prettig weekend. En be nice.

Het is Pride-weekend. Geniet van jezelf. Geniet van een ander. Geniet van eenen jongen visscher.

Rozen zijn niet zoo schoon als uwe wangen,
Tulpen niet als uw bloote voeten teer,
En in geen oogen las ik immer meer
Naar vriendschap zulk een mateloos verlangen.

Achter ons was de eeuwigheid van de zee,
Boven ons bleekte grijs de eeuwige lucht,
Aan 't eenzaam strand dwaalden alleen wij twee,
Er was geen ander dan het zeegerucht.

Laatste dag samen, ik ging naar mijn Stad.
Gij vaart en vischt tevreden, ik dwaal rond
En vind in stad noch stiller landstreek wijk.

Ik ben zóo moede, ik heb veel liefgehad.
Vergeef mij veel, vraag niet wat ik weerstond
En bid dat ik nooit voor uw schoon bezwijk.

En voor de vrouw-vrouw-liefhebbers onder ons:
Jullie ook een prettig weekend. En be nice.

Het is heet. En weekend.

She is not Folly -- that I know.
Her steadfast eyelids tell me so
When, at the hour the lights divide,
She steals as summonsed to my side.

When, finger on the pursed lip
In secret, mirthful fellowship,
She, heralding new -- framed delights,
Breathes, "This shall be a Night of Nights!"

Then, out of Time and out of Space,
Is built an Hour and a Place
Where all an earnest, baffled Earth
Blunders and trips to make us mirth;

Whence from the trivial flux of Things,
Rise inconceived miscarryings,
Outrageous but immortal, shown,
Of Her great love, to me alone....

She is not Wisdom, but, maybe,
Wiser than all the Norns is She:
And more than Wisdom I prefer
To wait on Her, -- to wait on Her!
Prettig weekend. En be nice.

Het is weekend. Ook al rijden ze je berg voorbij, hij blijft bestaan.

Dichten is fietsen op de Mont Ventoux,
waar Tommy Simpson nog is overleden.
Onder zo tragiese omstandigheden
werd hier de wereldkampioen doodmoe.

Op deze col zijn velen losgereden,
eerste categorie, sindsdien tabu.
Het ruikt naar dennegeur, Sunsilk Shampoo,
die je wel nodig hebt, eenmaal beneden.

Alles is onuitsprekelijk vermoeiend,
de Mont Ventoux opfietsen wel heel erg,
waarvoor ook geldt: bezint eer gij begint. 

Toch haal ik, ook al is de hitte schroeiend,
de top van deze kaalgeslagen berg:
ijdelheid en het najagen van wind.
Prettig weekend. En be nice.

Het is weekend. Voor iedereen die last van zijn rug heeft of dat graag wil krijgen.

When I was one-and-twenty
       I heard a wise man say,
"Give crowns and pounds and guineas
       But not your heart away;
Give pearls away and rubies
       But keep your fancy free."
But I was one-and-twenty,
       No use to talk to me.

When I was one-and-twenty
       I heard him say again,
"The heart out of the bosom
       Was never given in vain;
'Tis paid with sighs a plenty
       And sold for endless rue."
And I am two-and-twenty,
       And oh, 'tis true, 'tis true.
Prettig weekend. En be nice.

Het is weekend. Zwem. Zwem. Zwem. Drink. Drink. Drink.

Shake dreams from your hair
My pretty child, my sweet one.
Choose the day and
choose the sign of your day
The day’s divinity
First thing you see.
A vast radiant beach
in a cool jeweled moon
Couples naked race down by it’s quiet side
And we laugh like soft, mad children
Smug in the woolly cotton brains of infancy
The music and voices are all around us.
Choose, they croon, the Ancient Ones
The time has come again
Choose now, they croon
Beneath the moon
Beside an ancient lake
Enter again the sweet forest
Enter the hot dream
Come with us
Everything is broken up and dances.
Prettig weekend. En be nice.

Het is weekend. Ook in de lieve stad.

Onbekommerd toont Amsterdam
haar rotte gebit, haar aan aardgas
stervende bomen, haar onrein water
waarin de zon zich weerkaatst.
Uit ontelbare vervuilde neusgaten
blaast ze kwaadsappige dampen
over haar daken vol televisie-antennes
en duiven, waarboven de hemel
licht wordt en weer donker, sterren
balanceren een paar minuten op de spits
van een kerktoren, carillons
mengen hun valse stemmen in
de oorverdovende musique concrète
van auto's, ambulances, pneumatische
boren, sloophamers, hei-installaties
en overal kruipen mensen in en uit
de schulp van hun huis, hun krot,
hun dierbare, gehate puinhoop.
Prettig weekend. En be nice.

Het is weekend. Het weer is misschien niet best, maar het is tenminste geen november.

Het regent en het is november
Weer keert het najaar en belaagt
Het hart, dat droef, maar steeds gewender,
Zijn heimelijke pijnen draagt.

En in de kamer, waar gelaten
Het daaglijks leven wordt verricht,
schijnt uit de troosteloze straten
Een ongekleurd namiddaglicht.

De jaren gaan zoals zij gingen,
Er is allengs geen onderscheid
Meer tussen dove erinneringen
En wat geleefd wordt en verbeid.

Verloren zijn de prille wegen
Om te ontkomen aan de tijd;
Altijd november, altijd regen,
Altijd dit lege hart, altijd.
Prettig weekend. En be nice.

De W zit weer in het weekend, dus het is tijd voor een ouderwetse PLOP.

Ik ging naar Bommel om de brug te zien.
Ik zag de nieuwe brug. Twee overzijden
die elkaar vroeger schenen te vermijden,
worden weer buren. Een minuut of tien
dat ik daar lag, in 't gras, mijn thee gedronken,
mijn hoofd vol van het landschap wijd en zijd -
laat mij daar midden uit de oneindigheid
een stem vernemen dat mijn oren klonken.

Het was een vrouw. Het schip dat zij bevoer
kwam langzaam stroomaf door de brug gevaren.
Zij was alleen aan dek, zij stond bij 't roer,

en wat zij zong hoorde ik dat psalmen waren.
O, dacht ik, o, dat daar mijn moeder voer.
Prijs God, zong zij, Zijn hand zal u bewaren.
Prettig weekend. En be nice.

Het is weekend. Er mag bijna niets meer en zelfs dat wordt ons nog afgepakt.

Observe the chasm made when the atom split:
a gap between the breasts and pelvis, the mid-

riff’s cover blown. Where did the fabric that fused
the top and bottom go? So whole it hid

the stomach without a seam. But the belly-button
waited behind it like a bull’s-eye. The bomb

was never far enough away. Chain reaction –
the two-piece multiplying (by division) the sum

of energy in small amounts of matter.
So many summers the body wasn’t there,

invisible and free to show itself
to nobody. Then boom.
                                                 Observe our middles: bare

by subtraction. Our skin remembers only air.
Prettig weekend. En be nice.