Woorden schieten altijd tekort, of hun doel voorbij

Goed. We hebben allemaal de ranzige poging tot doodslag gezien op station Bijlmer ArenA dit weekend, die tot grote verontwaardiging en een zekere maatschappelijke onrust leidde, zoals dat dan heet. Er was brede verbazing dat de politie ondanks hun zoektocht naar de daders verdachten niet wilde dat de beelden gedeeld werden, en een milde hoon over de parallelle wereld waarin Slachtofferhulp leeft. Velen werden pas écht verontwaardigd over de kwestie toen een helium-gevuld Kamerlid van Forum voor Democratie zijn politieke onschendbaarheid gebruikte om een bepaalde kwalificatie op de groep daders te stempelen en de hele boel Hindenburg ging. Diens relatief feitelijk correcte bewoordingen in een uiterst ongemakkelijke context leiden vooral enorm af van een relevant feit: je hoeft geen gekunstelde items van Ongehoord Nederland te kijken om te weten dat dit soort groepsgeweldplegingen tegen individuen geen uitzonderlijke gebeurtenissen (meer) zijn. Meestal - maar niet exclusief, zie de Kopschopkakkers op Mallorco, of jaren geleden die rijkelijszoontjes in Eindhoven - gepleegd door daders met Een Bepaalde Afkomst en een bijna tastbare ONTHECHTING van ONZE SAMENLEVING. 

Maar moeten we het dan vanwege al die kruislings lopende gevoeligheden maar niet laten zien? Moeten we doen of het niet bestaat? Mogen we geen vragen stellen bij achterliggende overtuigingen, sociale posities (dus ook van die moraalloze rijkeluiskopschoppers), maatschappelijke verwijdering en al dan niet te vrezen of verwachten toekomstige ontwikkelingen? Dus ja, hier is weer zo'n filmpje, met weer zo'n vergelijkbare scène - zij het ditmaal minder gewelddadig, maar daarom niet minder intimiderend of moedeloos makend. Want de loopgraven zijn al lang uitgediept, de schuttersputjes ingenomen en laten we wel wezen: menselijk groepsgedrag heeft geen specifieke huidskleur nodig om tot beangstigende uitkomsten te leiden. Maar wat toch treurig blijft, is de manier waarop we in Nederland vooral verschrikkelijk goed zijn geworden in om de pot heen draaien en de hete aardappel door te geven, in plaats van door de zure appel heen te bijten. Want wie, waar en hoe neem je die eerste hap? Het enige dat het ons oplevert, is een overuren-declaratie van de moderators... (en ja lees dat vooral als een waarschuwing!)
In Casu Deze Casus: Het was in Pijnacker, drie verdachten aangehouden.

Zoek het maar uit!

We zijn soms bang dat we in 2030 nog steeds topics volkalken over de wantoestanden bij het afhandelen van de toeslagenaffaire en dat maakt ons verdrietig. Dat we tegen die tijd moeten melden dat minister Lucille Werner van Puinruimzaken heeft toegezegd alles op alles te zetten om een ambtenaar een vrijdagmiddag vrij te laten maken om zo een paar uurtjes per maand voor de toeslagenslachtoffers aan de slag te gaan. Dat ze het betreurt dat de dwangsommen van de rechtszaken die de ouders wonnen van de staat inmiddels zijn opgelopen tot meer dan drie procent van het bruto binnenlands product, maar dat haar handen gebonden zijn omdat de rest van het overheidspersoneel nodig is bij het beperken van de heliumcrisis. Dat premier Mark Rutte na zijn veertiende overleefde motie van wantrouwen van de maand toegeeft dat het proces nog niet optimaal verloopt, maar dat mensen ook een beetje vertrouwen moeten hebben in zijn kabinet Rutte IX die met het motto 'Vertrouwen in de bruggen van de toekomst' inzet op een meer semi-transparante bestuurscultuur. Het zou jammer zijn als het zover komt, maar gezien de berichtgeving van gisteren en vandaag niet ondenkbaar.

Komen we nooit van dit onkruid af?

Tramschutter Gökmen Tanis zit al een levenslange gevangenisstraf uit, maar blijkbaar is dit menselijke ongedierte nog niet diep genoeg weggestopt om helemaal geen probleem meer te vormen, want hij mag zich weer bij de rechter melden. Het Openbaar Ministerie besluit de haatdemocraat te vervolgen voor het neersteken van een bewaker en hete vloeistof in het gezicht gooien bij een andere bewaker. Deze compleet gestoorde terrorist blijft maar bewijzen dat hij niet in deze samenleving thuishoort. Maar goed, aangezien meer celstraf blijkbaar toch niet werkt, wat doen we dan met hem? De leeuwen in Artis uit de hand laten voeren? Met een perskaart de ambassade van Saudi-Arabië insturen? Een éénpersoons weerstation op Antarctica laten bemannen? Op locatie een documentaire laten maken van de Elephant's Foot? Julio Poch uit zijn pensioen halen? Verplicht laten trouwen met Carole Baskin? Tegen de Clintons zeggen dat hij samenwerkte met Epstein en dan kijken hoe lang het duurt voordat de camera's uitvallen? Zeg het maar, want wij weten het niet meer.

En over een paar jaar weer achter het stuur

Zijn we toch aan het eind van de dag onze hoop in de rechtstaat weer een klein beetje verloren. De man die in 2019 een 70-jarige vrouw en haar hondje doodreed op de Gordelweg in Rotterdam komt weg met slechts achttien maanden cel, waarvan ook nog zes voorwaardelijk. En dat terwijl er absoluut niets in zijn voordeel spreekt. De 57-jarige bestuurder had veel te veel gedronken (donderde van zijn stoel na de alcoholtest), reed te hard en reed door na het ongeluk. Tijdens de rechtszaak bleek tevens dat dit niet de eerst keer was dat de man met een slok te veel op achter het stuur klom en "een aantal maal eerder" is veroordeeld voor rijden onder invloed. "Bij de afdoening van één van die eerdere zaken heeft de verdachte een cursus van het CBR moeten volgen over de gevaren van alcohol in het verkeer. Helaas heeft de verdachte daar geen lering uit getrokken." Ondertussen zijn de zoon en dochter van het slachtoffer hun moeder voor altijd kwijtgeraakt, maar staat deze notoire drankrijder over een jaartje weer buiten. Sterker nog, over vier jaar krijgt hij zijn rijbewijs terug, want blijkbaar vindt deze D66-hameraar het prima dat dit tuig weer deelneemt aan het verkeer. Met de dramatische voorgeschiedenis van de moordenaar van agent Arno in het achterhoofd vragen we ons toch af wanneer we in dit land eindelijk eens doodrijders definitief uit het verkeer gaan weren...

Ja, echt!

Gejojo met coronamaatregelen, de extreem pijnlijke kindertoeslagenaffaire, de Rutte-doctrine, de avondklok die als eerste zou verdwijnen, "positie Omtzigt, functie elders", schoonmoederknuffelende Grapperhaus, Hugo's vaccinatiefiasco, een aanhoudend tekort op de woningmarkt, de middelvinger voor de horeca, de verstikkende stikstofchaos, de dividendbelasting, anonieme karaktermoorden, alles wat met ICT en de overheid te maken heeft, bevend Groningen, Lelystad Airport, het JSF-project, Mark Rutte überhaupt, het wachtgeld van Isabelle Diks, Unilever naar Londen, die verdomde 1.000 euro, constante asielinstroom, miljarden naar Zuid-Europa, dat verdomde inlegvelletje, nog meer miljarden naar Zuid-Europa en natuurlijk het laffe wegrennen bij de stemming over de zorgbonus. En toch groeit het vertrouwen van Nederlanders in de politiek "van 39,2 in 2019 naar 52,4 procent een jaar later". Dit land verdient zichzelf.