Plezier gewenst!

"Toch heb ik ongelooflijk veel moeite met tradwives. (...) Er hangt een sterke zweem van extreemrechts om deze beweging. (...) De esthetiek rondom de beweging is er een van nostalgie. (...) De tijd die, laten we het maar hardop uitspreken, doet denken aan de KKK of de opkomst van het nazisme? (...) Het is belangrijk alert te blijven op wie er via de achterdeur naar binnen glipt, terwijl we bij de voordeur aan het waken zijn."

"Maar wat als je juist een te hoge pet van jezelf op hebt? Dat is zelfbedrog, en het lastige is: mensen doen ook weer aan zelfbedrog over dit zelfbedrog. Ze ontkennen dat ze in ontkenning verkeren. Emiritus professor antropologie Gloria Wekker heeft hiervoor de term Onschuld ontwikkeld."

Er begint iets te dagen

Als er nog iemand de illusie heeft dat Joris Luyendijk het boek 'De Zeven Vinkjes' heeft geschreven om een nieuw licht te werpen op een voorheen ondoorgrondelijke maatschappelijke kwestie, dan maakt bovenstaande rijmelarij van Poëzie-uitgeverij (met Grote Dichters als Nachoem M. Wijnberg, Lieke Marsman en Bert Wagendorp in het fonds) Pluim daar vakkundig een eind aan. Schrijver en journalist (lol) Joris Luyendijk werd naar eigen zeggen gepest op de redactie van The Guardian en het feit dat hij daar vervolgens een boekje over schreef, bewijst wel dat die Old Etonians ook niet meer zo hard zijn als in de goeie ouwe tijd. Toen wat kritiek op het werk van lieve Joris kwam ging hij liggen janken als een vrijwilliger die na 72 jaar de gehandicatenplee schoonmaken wordt afgescheept met een doosje Merci in plaats van een lintje, maar onderaan de streep is 'De Zeven Vinkjes' gewoon een marketingvehikel. Want in tijden schaarste is er van één ding nooit genoeg: schuldgevoel bij de meeste mensen die deugen. Mocht u zich op 19 december afvragen waar wij zijn, dan zitten we op Anguilla om onze welgemeende excuses aan te bieden voor 3000 jaar Joris Luyendijk. Sorry.

Joris Zevenvinker PLOFT UIT ELKAAR van het privilege

Arme Joris Luyendijk. Hij schuift aan in Buitenhof om zich met een nederige biecht te onderwerpen aan Een Vrouw en Een Vrouw van Kleur - en wordt vervolgens alsnog op het schavot van zijn eigen witte schuld gezet. NOU JAAAAA! Sylvana Simons somt een waslijst aan woke wappies op die al veel eerder over de zeven vinkjes zeverden, Neelie Kroes is veel te cool voor zijn boekje en Joris Luietake zelf stikt in zijn eigen verkoopverhaal over het WiTtEmAnNeN-pRiVilEge door boos te worden op de Buitenhofredactie omdat hij meerdere feiten over Nikkelen Neelie fout heeft overgeschreven uit de bron waaruit hij het zelf had gejat. Kortom: SMULLEN van de smelt van de plagiërende plofkip van het privilege. Wie het de volle 17 minuten volhoudt met Joris Huiliedijk, krijgt een gratis bonusvinkje!

Altijd leuk als er gelekt wordt uit de krochten van de NPO

Helaas hebben we geen terugkijklink (die zat wel in de mail maar vereist een inlog die we niet hebben), want anders zouden we ZEKER ff klikken op de "inspiratiesessie", om de roomblanke koning van de anonieme bankbronnen Joris Luyendijk ten overstaan van een diep knielend, spierwit personeelsbestand van BNNVARA te horen vertellen over hoe GODVERGETEN HYPERGEPRIVILEGIEERD hij is met zijn hoge heteroseksuele opleiding en stadsblanke achtergrond. Hij is de 3 procent, in vlees, bloed en erfzonde zelve. In zijn vrije tijd schijnt hij van die vreselijke bevoordelingen te ontspannen in het peperdure Okura-hotel te Amsterdam. Maar ondanks de rugwind waarmee hijzelf als "witte man" door de samenleving fietst*, kan hij tóch de tegenwind voelen die mensen die geen Joris Luyendijk zijn, naar verluidt altijd moeten voelen. En dat vinden we heel invoelend en inclusief van Joris. En zo zie je maar weer: ook NPO'ers, het zijn net mensen.

Helaasch dus geen terugkijklink (als iemand op het Mediapark 'm wil WeTransferen, redactie@geenstijl.nl is altijd open & tolerant voor divicontent!), maarwe bieden wel twee alternatieven aan: de beroemde zwarte econoom Thomas Sowell over de Mythe van de Economische Ongelijkheid, en een inspiratiesessie met blokfluitspeelster Lucie Horsch, die zich beklaagt - in nota bene de Lunchbode - over hoe divi-subsidies de doodsteek zijn voor creativiteit, originaliteit en culturele veelzijdigheid. Valt er toch weer genoeg te kiezen, in plaats van alleen de standaard blanke verdachten in de BNNVARA-kantine!