Poetin heeft met een simpele heupworp Obama gevloerd. Dat heeft hij voor elkaar gekregen met een vaag plan om de onconventionele wapens die in Syrië aanwezig zijn, onder de een of andere vorm van toezicht te stellen. Een soort ongespecificeerde jeugdzorg, maar dan niet voor stoute kinderen of foute ouders, maar voor foute wapens waarmee je zonder veel onkosten iedereen die jou dwars zit dood kunt maken, zonder ouderwetse en tijdrovende poespas als een onthoofding. Obama heeft die judogreep niet zien aankomen. Een judoka gebruikt de kracht van zijn tegenstander om hem ten val te brengen. Het ziet er sierlijk uit, maar het is sneu voor de verliezer. Die komt plat op de mat. Voor de winnaar is de winst zo goed als gratis. Bij Obama als persoon is eerder sprake van kippedrift dan van kracht maar judo werkt ook tegen kippedrift. Wel lastig dat Obama niet alleen zichzelf is, hij is ook opperbevelhebber van de Amerikaanse strijdkrachten. Een opperbevelhebber van zo’n legermacht moet een beetje opletten, maar daarvoor heeft Obama het te druk, God weet waarmee.

En dan ineens weet je het: participatiesamenleving. Want wat is er met de verzorgingsstaat gebeurd? De vorige penningmeester van die staat is er met de contributie vandoor. Die contributie is niet, zoals was afgesproken, gebruikt voor wederzijdse zorgverlening, maar die is naar financiële hoogstapelaars in Brussel en Griekenland gegaan; en wat er over is, wordt besteed aan subsidie op kunstzinnige dans, giften aan duister Afrika, en nog een hele lijst andere menslievende hobby’s van de nieuwe penningmeesters, Pieperik en Grutte. De clubcontributie wordt nu helaas wel verhoogd, maar daar staat iets heel moois tegenover. Ook nieuwe leden die nog nooit contributie hebben betaald zullen op een eerlijke manier verzorgd en gesteund worden. Dat was in de praktijk gelukkig ook al zo, maar nu wordt het officieel. De ingezetenen van de vroegere verzorgingsstaat moeten nu zichzelf en elkaar gaan redden, jammer maar helaas, want de sterkste schouders moeten de zwaarste lasten dragen, en vroeger was er ook geen verzorgingsstaat. Participeren dus. Zelf samen spoorbanen aanleggen, het land verdedigen, de dokter betalen, een straaljager kopen, berovingen en inbraak afstraffen, vuilnis ophalen, ach, je weet wel, de dingen die de staat vroeger deed. Maar ondertussen wél flink contributie blijven betalen, want dat geld hebben onze nieuwe penningmeesters nodig voor oude schulden en verplichtingen. En natuurlijk voor die vreselijk mooie dingen die we in Afrika doen.

Een denkbeeldige sharia-rechtbank in Nairobi, wat voor straf zou die kunnen opleggen aan de moslimse moordenaars die vanaf 21 september het winkelcentrum Westgate geterroriseerd hebben? Daar is in de koran weinig of niets over te vinden, daarvoor moet je bij de beroepsmoslims en hun sharia-handboeken zijn. Koran 5:33 gaat over rovers die moslims overvallen en is hier dus niet van toepassing want de moordenaars in Nairobi hebben geen moslimslachtoffers willen maken. Wat we daarom moeten opzoeken is de straf die de sharia geeft voor het martelen en opzettelijk om het leven brengen van iemand die geen moslim is. Het meest hanteerbare moderne sharia-handboek is dat van N.H.M. Keller, en heet The Reliance. Dat boek is afgezegend door de Azhar in Cairo, een instelling die in zekere zin te vergelijken is met het Vaticaan want de Azhar is de organisatorische top van de Soennitische beroepsmoslims. Op bladzij 584 van The Reliance staat dat een moslim in zo’n geval vrijuit gaat. ‘Geen wedervergelding voor het doden van een kaafir door een moslim’.

De Leidse student Maiwand de Thuiszitter geniet bekendheid als rekruteerder voor de jihad in Syrië. Hij heeft nu hoogleraar en Elsevier-columnist Afshin Ellian bedreigd. Bedreigingen die in een duister islamitisch jargon geuit worden, brengen geen kosten met zich mee, maar wat voor effect kan Maiwand gedacht hebben hiermee te bereiken? Afshin wordt nu misschien beter beveiligd, kijkt vaker over zijn schouder, en het is nu officieel dat een jongeman uit de islamitische testosteronbrigade er eer mee kan inleggen als hij Afshin pakt. Voor Afshin vervelend, maar hij heeft wel voor heter vuren gestaan. Tot zo ver begrijpt iedere Hollander wat Maiwand wil. Wat minder voor de hand ligt, is het brede effect dat deze vage vorm van dreigen op de hele universiteit heeft. Allereerst op de docenten die iets met de islam van doen hebben, die weten nu weer dat ze moeten uitkijken. De colleges zullen meer dan al het geval is, een vegetarische bloedeloze islam voorschotelen. De islam zal aan de studenten worden gepresenteerd precies zoals een Maiwand dat verlangt, anders worden Maiwand en zijn vriendjes boos. Islamitische daden van geweld zullen vanaf de katheder door de docenten worden afgeschilderd als zelfverdediging tegen het boosaardige Westen – precies zoals de jihad-theologie dat leert.

In Europa wordt op alle fronten een heroïsche strijd geleverd om de Euro te redden. Het valt de politieke elite zwaar, maar er moeten offers gebracht worden om alle ingezetenen van de Europese Unie aan de bedelstaf te brengen. Ook in Amerika wordt een bittere strijd gevoerd: daar zijn regeringsinstellingen voorlopig net zo dicht als een Nederlandse huisartsenpraktijk in het weekend. Ook die shut down gaat terug op een monetaire prestigekwestie: hoeveel dollars mag Obama bijdrukken en bijlenen zonder dat de Amerikanen aan de bedelstaf zullen raken? Ondertussen exporteert Amerika serieuze onrust naar het Midden-Oosten. Tot rond de Eerste Wereldoorlog (1914-1918) waren de Turken daar overal de baas. Het was er niet heel fijn, maar er was te leven. Dat Turkse bewind, bekend als het Ottomaanse Rijk, is ingestort. Wat er van over bleef, werd het huidige Turkije. Daar greep Ataturk de macht. Ataturk dwong de islam in zijn prachtland naar de achtergrond. Hij verving de islamitische sharia door aards recht, en voerde ‘ons’ alfabet in, ter vervanging van het Arabische. Wat was Turkije ineens veel moderner dan de rest van de islamitische wereld. Maar de huidige Turkse regering van Erdogan doet het tegenovergestelde van wat Ataturk deed, en herislamiseert Turkije. Dat doet Erdogan heel voorzichtig. Zoals een goed strateeg betaamt, heeft hij eerst de militairen uitgeschakeld. Erdogan geniet daarbij de steun van de EU en Amerika.

‘En toen zei die ene sheikh dat terrorisme verboden was en dat kwam in de krant en iedereen was blij maar toen zei die andere sheikh dat terreur inderdaad dan wel verboden was, maar dat jihad tegen de ongelovigen géén terrorisme was want terrorisme is slecht en jihad is meestal wel goed, maar dat begrepen die kafirs niet, dus daarover kwam alleen een klein stukje op internet. En toen zei die ene sheikh weer dat in de koran staat dat als je één mens dood maakt, dan heb je alle mensen dood gemaakt, raar natuurlijk, want kijk, zo snel gaat doodmaken niet. Maar toen kwam dus die doctorandus en die zei dat dat helemaal niet in de koran stond maar dat de koran zegt dat Allah vroeger zoiets tegen de joden gezegd heeft en dat je reuze moet oppassen met die dingen en toen dacht ik: nou wil ik wel eens weten of die sheikh wel een sheikh is, maar dat was niet nodig want die andere sheikhs zeiden dat die ene sheikh echt een hele goeie en geleerde sheikh was want hij had ontdekt dat vrouwen van God niet mogen autorijden, dat een man zijn vrouw mag slaan en dat alle kerken in Arabië afgebroken moeten worden.’

Het is nu officieel vastgesteld door een juffrouw van de Volkenbond: Nederland is rassistisch. Ach. En, is Nederland meer of minder rassistisch dan de andere leden van de Volkenbond? Laten we eens kijken naar het Midden-Oosten, waar de godsdienst van de vrede het op straat voor het zeggen heeft. Begin met under cover in een universiteitskantine de gesprekken van de vrome jonkvrouwen daar af te luisteren. ‘Omhoog trouwen’. ‘Omlaag trouwen’. ‘Omhoog trouwen’ is code voor het sluiten van een huwelijk met een jongeheer die lichter van kleur is dan zijn bruid. ‘Omlaag trouwen’ is de code voor het sluiten van een huwelijk met jongeheer die donkerder is dan zijn bruid. Hoe komen die giechelende jonkvrouwen aan dit idee? Wel, er is een aantal gezaghebbende beroepsmoslims dat van oordeel is dat partijen in een huwelijk elkaars gelijken moeten zijn, behalve dan dat de bruid per definitie altijd de mindere is van de bruidegom want bruidegommen zijn mannen en een bruid is een vrouw. Je mag als vader je dochter dus niet uithuwelijken aan een man die donkerder is, want dat verstoort de natuurlijke orde: de ondergeschikte partij, de vrouw, is dan, qua blanker, superieur aan haar man.

In onze radiovolksuniversiteitscursus ‘populaire dwalingen omtrent de islam’ vanochtend een aflevering over het begrip ‘woestijngodsdienst’. De islam is geen woestijngodsdienst. De stichter van de beweging die wij de islam zijn gaan noemen, Mohammed, is een stedeling afkomstig uit Mekka. In die stad groeit hij op en tegen het jaar 612 presenteert hij zich daar als profeet. Tien jaar later, in 622, vertrekt hij naar Medina, een woord dat in het Arabisch ‘stad’ betekent. Vanuit Medina is hij tien jaar lang actief als krijgsheer. In 632 overlijdt hij. Voor een krijgsheer valt er aan een woestijn weinig eer te behalen. Nu en dan een karavaan overvallen zoals de moslims vanuit Medina plachten te doen, is strategisch nuttig want het levert respect op bij de stadsbewoners die op die karavaan zaten te wachten, maar het zet materieel, qua buit, weinig zoden aan de dijk. Te eenmalig. Na de dood van Mohammed richtten de islamitische legers zich op de wereld buiten het Arabische schiereiland. Ze veroverden en stichtten daar steden. Damascus, Jeruzalem, Antiochië, Alexandrië, Koefa, Basra, Bagdad, Cairo, Qayrouan, Cordoba, Constantinopel. Die steden en hun bewoners waren een bron van rijkdom voor hun moslimse meesters. De overwonnen inwoners van die steden konden geplunderd worden, als slaaf worden verkocht, of, beter nog, worden uitgezogen als belastingslaaf (Arabisch: dhimmie).

Een resto in het Amsterdamse Hilton. Tafel voor vier personen. De soep is net opgediend. Drie gangenmenu. Een eerste kennismaking tussen een uitgever, diens vrouw en een meisje uit Afrika. De ontmoeting is belegd door een jurist die zowel met de uitgever als met het meisje bevriend is. Nog voor de soep volledig is weggelepeld, grijpen geüniformeerde vechtsporttypes zonder veel beleefdheden of uitleg het meisje bij haar lurven. Ze snellen met haar naar de zwartblauwe Mercedes (donker éénrichtingsglas) die bij zo’n scène hoort. De rest van de maaltijd zal wel naar de hongerige kindertjes in Afrika gestuurd zijn. De voornaam van het meisje luidt Ayaan, het Somalische woord voor ‘meisje’. Ayaan werd uit het resto weggesleept omdat ze beschermd moest worden tegen religieuze moordzucht. Als zoiets één keer in je leven gebeurt, is het spannend. Maar na een paar keer begint het toch steeds aantrekkelijker te worden om naar een ander land te verhuizen. De meeste braafburgers die zoiets moeten meemaken, zouden na een paar keer in zo’n scène noodgedwongen een rol gespeeld te hebben, een langdurig beroep doen op de ziektewet wegens posttraumatische stress.

Het Iran van de Ayatollahs wil een kernmacht worden, maar er bestaat een internationale boycot die tot doel heeft dat te beletten. De regeringen die aan die boycot meedoen, overleggen regelmatig: zullen we streng zijn of kan het wat milder? Bij het laatste overleg daarover, eerste week van november in Genève, heeft Obama zijn vicepresident Kerry versoepeling van de boycot laten bepleiten. Het socialistische Frankrijk heeft als enige vastgehouden aan voortzetting van de boycot. Die duurt dan ook voort, want in dit soort internationaal boycotoverleg kan één regering de opheffing van een boycotmaatregel tegenhouden. Iran doet nu boos maar werkt ondertussen glimlachend verder aan de kernbom. Frankrijk, Iran, Amerika: een curieus drietal. Eerst Iran: Iran is er slecht aan toe. Het geboortecijfer is gezakt van 7 per vrouw in 1979 naar 1,7 nu. Dat voorspelt nare maatschappelijke veranderingen binnen één generatie en wijst erop dat de sfeer bij de mensen thuis niet zo gezellig is. Voor vreedzame energievoorziening heeft een land als Iran dat olie exporteert geen kernenergie nodig. In de plaats Arak heeft Iran een zwaarwaterfabriek staan die plutonium kan maken. Aan plutonium heb je weinig, behalve in kernwapens. Ayatollahs met plutoniumbommen in hun tabberd die geloven dat het eind van de wereld nabij is gekomen en die God een handje willen helpen om het eindtijdscenario versneld af te spelen? Met een paar knallen kunnen ze, in praktische zin, alle vraagstukken rond het Zionisme en de Euro oplossen – en Frankrijk is op dit moment nog de enige die dit tegenhoudt?

De scheiding tussen kerk en staat is overal waar die bestaat in gevaar. Dat zal wel weer door de islam komen, zucht u nu verveeld, en ja, in de landstreken waar de islam de baas is, bestaat er inderdaad geen scheiding tussen staat en islam die te vergelijken is met hoe het in Europa en Amerika is geregeld. Maar in Europa en Amerika loert een ander gevaar: de staat neemt meer en meer de taken op zich die vroeger door kerken of andere genootschappen vervuld werden. Onderwijs, liefdadigheid, ziekenverpleging, kunstfinanciering, armenzorg – allemaal taken die langzaam maar zeker door de staat van de kerken zijn overgenomen, want een staatsmonopolie is efficiënter, wie durft het te ontkennen. Zelfs zending en missie zijn door de staat overgenomen en heten nu ‘ontwikkelingshulp’. Willen we die monstergroei van de staat wel? Als de staat zulke taken zakelijk, goedkoop en efficiënt vervulde, zou er weinig bezwaar tegen bestaan dat we nu aan Caesar geven wat we vroeger aan God gaven, maar de staat is niet zakelijk, goedkoop of efficiënt.

Wie tijdens een storm op volle zee in een zeilbootje zit, kan rustig voorspellen dat de opvarenden behouden aan land zullen komen. Als iedereen verzuipt, kraait er geen haan naar die voorspelling. Een Iran-expert die nu predikt dat onder Rouhani en Khamenei Iran echt wel vreedzaam zal worden, kan nog jaren trots zijn op zijn gewaagde voorspelling – indien we inderdaad behouden blijven. Wanneer Iran geen daadwerkelijk gebruik maakt van de kernwapens die het nu gaat bouwen, dan hebben we echt enorm geboft. Al voor het kernwapens bezit, stelt Iran eisen aan de wereld. Wat gaat Iran doen als het over meer machtsmiddelen dan alleen olie beschikt? (Het belang van olie neemt trouwens geleidelijk aan af, dat komt door het schaliegas). Iran wil dat Assad overleeft. Iran wil kern splitsen. Iran wil geen handelsboycot tegen Iran. Iran wil 4 miljard daalders waarop beslag is gelegd terug van Amerika. Iran wil centrifuges om meer kernmateriaal te kunnen maken. Obama is met alle eisen akkoord gegaan. Maar wees niet bezorgd, we overleven de storm en komen behouden aan land. Ene Valery Jarrett, geboren in Iran maar wel Amerikaanse van geboorte, leidt aan de Amerikaanse kant de onderhandelingen met Iran. Zet please geen vraagtekens bij die Iraanse achtergrond van Mevrouw Jarrett, want dat is ongepast. Lees ook de internetroddels over haar sociale leven niet, want die zijn verzonnen door John le Carré. Na Obama & Valery zal geen regering in het Midden-Oosten nog op de USA durven rekenen. Het Amerikaanse systeem biedt immers permanent de mogelijkheid dat er een onberekenbare president aan de macht komt die maling heeft aan alle bestaande afspraken en bondgenootschappen. Obama heeft, misschien wel voor altijd, de reputatie van Amerika weten te veranderen. Yes we can.

Stel, iemand schrijft: ‘De islam is in (haast) al zijn verschijningsvormen een godsdienst die oproept tot haat en oorlog jegens andersdenkenden, zie de boeken waarin moslimgeleerden voor hun eigen, islamitische publiek de geboden van de sharia beschrijven. Zoek het na op internet als u een sukkel bent die niet in “boekjeswijsheid” gelooft: De islam draagt moslims op een universele islamitische staat te stichten waar de sharia geldt zodat alles altijd vrede en rechtvaardigheid zal zijn. De islam beveelt bovendien mensen die de vervulling van die opdracht in de weg staan, te haten en te beoorlogen. Dat wil niet zeggen dat alle moslims haatdragend of oorlogszuchtig zijn. De één wel, de ander niet. Het christendom daarentegen is een godsdienst die in (haast) al zijn verschijningsvormen oproept tot liefde. De kerken hebben de afgelopen 2000 jaar zo succesvol opgeroepen tot liefde dat u, marginaal geïnformeerd als u bent, denkt dat alle godsdiensten tot liefde oproepen. Dat is niet zo. Daarenboven, ondanks de christelijke oproepen tot liefde en naastenliefde zijn veel christenen liefdeloos en agressief.’ Mag dat dan allemaal zo maar gezegd worden?

Vanochtend in het kader van de door de radiovolksuniversiteit gevorderde zendtijd het antwoord op de vraag: Waarom bekeert u zich? Waarom treedt u toe tot een actiegroep die in een overjurk op de Dam gaat staan verkondigen dat de sharia in Nederland moet worden ingevoerd? De leden van de actiegroep zullen zelf zeggen dat God hen dat had opgedragen, maar omdat alles wat met God te maken heeft nu eenmaal oncontroleerbaar is, begeert de tot controleren geneigde lezer hierover concretere informatie te ontvangen. Je kunt immers niet controleren of God bestaat, en zo ja, of hij die jurkjongens inderdaad geroepen heeft. Zelfs of alle jurken zelf wel in God geloven is oncontroleerbaar. Een aantal van hen zou zo maar door de AIVD gestuurd kunnen zijn, om eens wat rond te kijken bij de jongensjurkenclub. Of er lopen studenten godsdienstwetenschap tussen die aan participating observation doen. Alleen God weet hoe zulke dingen zitten. Zoekerts die tot een godsdienst zijn toegetreden, verwijzen achteraf desgevraagd graag naar de bevredigende antwoorden die de nieuwe godsdienst geeft op de grote levensvragen, of naar de schoonheid van het vrome gedachtegoed dat ze nu hebben omarmd.

De PKN, de Protestantse kerk in Nederland, voert een campagne om op kerstavond de kerken vol te krijgen. In een snaakse tv-reclame zien we de CDA-politicus Sybrand Buma een oproep doen om 24 december ’s avonds naar de kerk te gaan. Als hij dat zelf ook doet, kon hij nog wel eens voor een verrassing komen te staan. Krijgt hij het traditionele kerstverhaal te horen, over Jezus in een kribbe in een stal, engelen, herders, wijzen uit het Oosten? Het is te hopen. Maar mogelijk heeft de dienstdoend predikant gekozen voor een ander verhaal. Over de wanhoop van een barende Afrikaanse vrouw in een oorlogszone. Of misschien vond dominee het tijd om nu eens een verhaal over de geboorte van de Boeddha voor te lezen. Of een snijdende reportage over een bevalling in een asielzoekerscentrum. Of over Mandela? Ook een heel bijzonder mens, per slot van rekening. Mogelijk staat er nog ander eigentijds grenzeloos oecumenisch vermaak op het programma, dat onbedoeld maar pijnlijk illustreert hoe verregaand de christelijke kerken zijn overgenomen door de Linkse Kerk en de zieligheidsindustrie.

Jezus wist niet dat u zou gaan denken dat hij in het jaar nul geboren is, want het getal nul was in zijn tijd niet in gebruik. Na de laatste dag van het jaar voor de geboorte van Christus volgt de nieuwjaarsdag van het jaar na de geboorte van Christus. Als de geboorte rond de jaarwisseling plaats gevonden zou hebben, is er daar wel mee te leven. Toch bestaat er een klassiek probleem met het geboortejaar van Jezus: Jezus is geboren, vertelt de bijbel, ‘toen Quirinius landvoogd over Syrië was’, en Quirinius werd pas in het jaar 6 ná tot gouverneur van Syrië benoemd; maar het bijbelverhaal over de kindermoord van Bethlehem wordt gesitueerd ná de geboorte van Jezus ten tijde van het leven van Koning Herodes die in 4 vóór Christus overleed. Jezus is volgens de bijbel dus geboren voor -4 (dood van Herodes) maar na +6 (Quirinius landvoogd). Weest u maar blij dat u geen fundamentalist bent, al is de oplossing eenvoudig. Er zijn in deze verhalen twee verschillende auteurs aan het woord, waarvan er minstens één zich vergist.

Wie geen moslim is, heeft geen rechten onder het rechtssysteem dat bekend staat als de islamitische sharia. Joden, christenen en religielozen hebben geen rechten onder de sharia. Het zou zo maar kunnen dat hierdoor de islam in de ogen van veel mensen onaantrekkelijk wordt, bijvoorbeeld omdat mensen ervan overtuigd zijn dat voor de wet iedereen gelijk hoort te zijn. Daarom is er de beroepsmoslims veel aan gelegen dat deze rechteloosheid niet al te veel de publieke aandacht trekt. Wie de aandacht vestigt op hoe de sharia aan christenen, joden en religielozen alle rechten ontzegt, loopt het risico beschuldigd te worden van islamofobie, haatzaaien, belediging of zelfs discriminatie – terwijl natuurlijk het onderscheid tussen moslims en anderen zoals de sharia dat maakt, als vorm van discriminatie niet is te overtreffen. Geëvenaard is zulke discriminatie in het verleden trouwens wel eens een enkele keer, dat dan weer wel. De bewering dat wie de islam niet heeft aanvaard rechteloos gemaakt wordt onder de sharia, zou trouwens makkelijk weerlegd kunnen worden door te laten zien welke rechten de sharia dan wél toekent aan wie geen moslim is.

Er worden de laatste tijd meer mensen per week vermoord in het Midden-Oosten dan in jaren het geval is geweest. Het totale aantal slachtoffers van ruim een eeuw ‘Zionistische agressie’ valt in het niet vergeleken bij wat de Arabieren de afgelopen paar jaar elkaar hebben aangedaan. Onze staatsmedia zijn daar discreet over. Ze weten dat hun publiek naar wordt van berichten over bloed, althans wanneer het goedje vergoten is door beschermelingen of vrienden van Links. Hoe minder je er dan over zegt, hoe beter. Wie daarentegen op de zwarte lijst van de Linkse kerk staat, dient zich bloedeloos en vegetarisch te gedragen. Zo niet, dan volgt er een openbare wedstrijd in openbare verontwaardiging. Bloed dat, bijvoorbeeld, door Israël vergoten wordt tijdens acties tegen raketten en terreuraanslagen, daarvan wil de Linkse kerk dol worden van vrome toorn. Maar moorden gepleegd door de verre vrienden van links? Gepaste berusting. Het is macaber hoe consequent de Linkse Kerk en de door de Linkse Kerk gerunde regeringen de andere kant uitkijken waar het de bloedige burgeroorlog betreft die in het Midden-Oosten woedt.

Rechtbanken zien er van binnen vredig en belegen uit. Dat je de leden van de rechtbank soms tegen de slaap ziet vechten, als er voor de twaalfde keer dezelfde getuigenverklaring moeten worden voorgelezen, dat wil zeggen dat er normaal gesproken in een rechtbank geen bloed vloeit. De meeste rechtszaken krijgen dan ook geen publiciteit, en de zaken die wel publiciteit krijgen, gaan over dingen die ook zonder de rechtbank publiciteit gekregen zouden hebben. De beslissingen van de rechtbanken worden kalmpjes en bedaard genomen, en beheerst uitgevoerd. Je kunt in hoger beroep gaan, maar daar tref je dan weer ongeveer dezelfde dommel en rust aan. Hoe geweldloos wil je het hebben. Maar die geweldloosheid is schijn. Wanneer je niet doet wat de rechtbank je oplegt, dan komt er na lange of korte tijd een man in uniform met een pistool die je dwingt te doen wat de rechtbank wilde dat je zou doen: belasting betalen, een schade vergoeden, in de bajes gaan logeren, je huis uit, een schuld betalen – het kan van alles zijn maar het is altijd iets dat je niet wilde. Daarom is het niet zo’n goed idee rechtbanken te laten runnen door buitenlanders van wie je eigenlijk geen idee hebt wie het zijn. Onbekende, rondreizende rechtsgeleerden die ineens lid zijn van een rechtbank kunnen, vergezocht maar toch, bij wijze van spreken elders wel verdachte zijn in een pedofilie-zaak. Toch worden ze overgevlogen uit Londonistan en spelen vervolgens voor rechter in een Nederlandse shariarechtbank.

Tijdens de Tweede Wereldoorlog konden de geallieerden meelezen met de Duitse militaire codeberichten. Dat maakte het, bijvoorbeeld, voor de geallieerden mogelijk om kort voor er ergens Duitse versterkingen arriveerden, terug te trekken en elders aan te vallen. Waarop die Duitse versterkingen weer verplaatst moesten worden naar het nieuwe strijdtoneel, maar helaas, vlak voor ze aankwamen... U kunt het zelf verder bedenken, en nazoeken onder het trefwoord Enigma. De Amerikanen konden in WO2 de Japanse diplomatieke codes lezen, en wisten daarom dat voortzetting van de oorlog met Japan in de Stille Oceaan, waar eiland voor eiland veroverd moest worden, niet haalbaar was. Vandaar Hiroshima en Nagasaki. Uit de inhoud van deze codes, Code Purple, bleek ook de noodzaak om in de Verenigde Staten honderden Japanners te interneren, velen hunner uiteraard onschuldig. De Japanse ambassadeur in Berlijn ontbeet vaak met Adolf Hitler, en deed dan in Code Purple verslag aan Tokio over Hitler’s ontbijtpraatjes en over het menu. Amerika las mee, en liet per radio olijk weten wat Hitler voor zijn ontbijt gehad had. Als de Duitsers ongerust bij de Japanners informeerden of de Japanse Code Purple misschien gekraakt was, ontkenden de Japanners verontwaardigd – en werden geloofd want bondgenoten stoot je niet voor het hoofd.