Geenstijl

Daar ligt ie.

In de week dat de rechtszaak tegen de meest naargeestige Marokkaan van Nederland werd voortgeblunderd, gaf Ridouan Taghi weer een signaal des doods af vanaf zijn door de Iraanse geheime dienst gedoogde safehouse en -paradijselijke eiland. Rachid Kotar, boekhouder van een criminele concurrent, werd voor de ogen van zijn vierjarige kind geliquideerd in Amstelveen. (Ze zijn in die kringen niet zo van de foeigesprekken.) Van de directe aftermath zijn beelden opgedoken, die we u niet willen onthouden omdat deze mocromaffiaanse middelvinger in onze aller gezichten gewapperd wordt.

Hartenkreet van verpleegkundige met hart voor de zorg. Lees en huiver.

Eind jaren zeventig ging ik als jonge knul de gezondheidszorg in. Een tijd waarin je ’s morgens eerst met waskommen de zalen opliep om mensen te wassen. Na de opleiding een specialisatie gevolgd en gewerkt als leidinggevende om uiteindelijk weer terug te komen bij mijn eerste specialisatie. In dat vakgebied heb ik de zorg met grote stappen zien veranderen. Van de verpleegkundige die eerst naar de patiënten toe ging zie ik nu mijn collega’s eerst een tijd achter de computer zitten zodat ze duidelijk krijgen wat ze bij welke patiënt moeten doen. Scorelijsten bijhouden, toe te dienen infusen en/of andere medicatie enz. Het wassen van de patiënt wordt niet meer gedaan, of je moet de natte doekjes die je opwarmt in een magnetron waarmee de patiënt opgefrist wordt wassen willen noemen.

Werkdruk neemt hand over hand toe waarbij we steeds minder tijd hebben voor patiënten, er moet productie gedraaid worden. De tijd waarin een patiënt opgenomen is, moet verkort en resterende zorg moet overgenomen worden door of huisartsen of thuiszorg die op hun beurt het ook niet meer kunnen bijbenen. Van veel verpleegkundigen wordt verwacht dat ze lid zijn van werkgroepen op de afdeling waar zij werken. Dingen die er allemaal maar bij horen, er staat geen compensatie in wat voor zin dan ook tegenover. Ik zie mijn jonge collega’s opbranden en doe maar een paar stappen meer om al het werk gedaan te krijgen maar eerlijk gezegd, ik hou het op de manier waarop het nu gaat ook niet meer vol. Ik kijk om me heen wetend dat als ik óók de pijp aan Maarten geef de collega’s die wél blijven nóg harder moeten lopen. Kortom, de zorg zit in een spagaat.

Zorgverzekeraars sluiten contracten af met zorgverleners, er mag zo en zoveel zorg worden verleend tegenover zus en zoveel geld. Maar ziekenhuizen hebben hun zorgplicht. Meer verleende zorg dan overeengekomen met de zorgverzekeraar moet uit eigen middelen worden betaald. De ziekenhuizen zitten in een spagaat.

Wegwezen hippies!

Het is begonnen. De marechaussee gaat een einde maken aan de 24-uurs actie van Greenpeace en kumbaya kwelende consorten op onze nationale luchthaven. Afspraak was demonstreren prima, maar niet binnen in Schiphol Plaza, maar buiten waar het klimaat hard waait en heel koud regent. En dus worden demonstranten nu 1 voor 1 verwijderd. In dit tempo gaat dat ook ongeveer 24 uur duren. Arrestanten kunnen mogelijk alsook hopelijk zware taakstraffen krijgen, al was het alleen al om het belachelijke "Protestival". Later meer.
Update: NOODVERORDENING. Demonstranten worden met bussen naar Goelag vervoerd op last van BM Haarlemmermeer.

Het gestileerde gezicht van Wakker Nederland

Even allemaal naar de kiosk om kwaliteitscourant de Telegraaf te kopen voor het interview met Eva Vlaardingerbroek, die vorige week met haar gestileerde gezichtje etnisch werd geprofileerd in de Volkskrant. In het stuk worden Eva als individu gewone vragen gesteld en geeft ze als individu gewone antwoorden. Wat je noemt een afgewogen, genuanceerd artikel. Maar laten we het hebben over de Volkskrant. Wij zijn namelijk kapot benieuwd wat Dienstmaagd Oostveen, Marokkanenfilter Van de Griend en Prinsesje Duurvoort van de mislukte foprectificatie van hoofdredacteur Pieter Klok van vandaag vinden. Niks 'kalmpjes geboekstaaft', 'inzichtelijk stuk' of 'mooie krullen', maar 'ongelukkig',  'te veel een persoonlijke aanval en niet een scherpe beschrijving', 'grote tijdsdruk' en 'checks-and-balances die niet goed genoeg werkten'. AU AU AU.

Jammer dan fanboys!

We hadden onze kampioenenkoerier Toyota Prius bijna ingeruild voor een Cybertruck maar door dit nieuws blijven we ons de komende jaren gewoon voortbewegen als Naruhito met een AA-batterij in zijn kont. Eet dat Elon Musk, met je wagen met ramen van papier-maché. De waanzinnige Cybertruck deed ons dromen van de tieten van Lara Croft (NA DE KLIK WAUW) maar nu fantaseren we alleen nog maar over een veilige omgeving voor onze passagiers. Het zit zo: die Cybercuck is zo stijf en sterk, dat er bij een botsing niks vervormt en alle krachten worden uitgeoefend op de ingewanden van de inzittenden. "Het basisconcept van deze Tesla is in tegenspraak met de gemeenschappelijke Europese veiligheidsfilosofie. De inzittenden voelen zich veilig, maar zijn het niet", aldus een mijnheer van de Duitse onderzoekers van TÜV. Nu zijn we in Nederland heel erg fappy op dingen die elektrisch zijn, dus die Cybertruck gaat er vast wel komen. Iemand al zo'n ding besteld trouwens?

Hey. Waar zijn de cijfers?

Wij al een hele week op F5 refresh refresh aan het rammen hoeveel asielinstromiërs er deze week weer in Nederlandje gepompt worden. Staat er potjandorie noggantoe NIKSNOPPES op de rijkswebsite waar wekelijks gemeld wordt hoeveel honderd de asielinstroom nu weer aantikt! Ja, wat is dit nou? Wij van de GeenStijl zoeken wekelijks een ansichtkaartje van een Nederlands dorpje met evenveel inwoners als asielinstromers erbij, en dan hebben we weer een topic. Gewoon voor de leuk, en best noodzakelijk dat er nog iemand even meekijkt met De Omvolking, vinden we zelluf.

Maar nu hebben we dus een topic over het ontbreken van de wekelijkse cijfers inzake de asielinstroom per week. Hebben de ambtenaren het te druk met weglakken? Zijn ze allemaal naar de Geheime NeukseksClub van Het OM? Is iedereen al met midwinterverkansie? Heeft het te maken met DIT BERICHT over schokkende cijfers, over kansloze asielplagen die ongehinderd verder mogen dankzij de doofpot van Justitie?

Of wordt het aantal instromers niet meer gemeld, net zoals bij de 'aanrijding met een persoon' op het spoor? Dat u dan nu denkt, als het er niet is, dan zal het er ook wel niet zijn. In 2018 werd het nog keurig tot en met Week 50 bijgehouden. Maar blijkbaar mag u nu niet meer weten, hoe dit land zelfmoord pleegt. Fijne dag!

Ingezonden Opinie, door Ronald Buijt (Leefbaar Rotterdam)

De overwinning voor Boris Johson en zijn Conservatives is groter dan voor mogelijk werd gehouden. Veel Britten hebben wraak genomen op alle mensen die de uitslag van het Brexit referendum uit 2016 niet wilden respecteren. Labour is compleet weggevaagd en ook de LibDems, anti Brexit  en de alliantiepartner van VVD en D66, verloren een zetel.

Op 23 juni 2016 gebeurde wat door bijna niemand voor mogelijk was gehouden: Bij het door David Cameron uitgeschreven referendum stemden 52% van de Britten voor een Brexit. Let wel: Bij een opkomst van bijna 75% stemden liefst 17,5 miljoen Britten voor LEAVE. Miljoenen stemmen meer dan Labour (maximaal 14 miljoen) of de Tories (maximaal 13,7 miljoen) ooit bij een verkiezing in het VK hebben gehaald.  Waar kwelgeest en Leave-kopstuk Nigel Farage deze dag uitriep tot Independence Day trad David Cameron nog dezelfde dag af als Britse Prime Minister

Zijn opvolgster Theresa May kreeg de Brexit niet door het Britse parlement en moest na talloze vernederingen uiteindelijk ook het veld ruimen. In 2017 schreef zij nieuwe verkiezingen uit om meer stabiliteit in het Lagerhuis te brengen en haar mandaat te vergroten. Hoewel het met 42,4% van de stemmen procentueel de beste uitslag voor de Tories werd sinds de opkomst van Margret Thatcher in 1979 en ze 2 miljoen stemmen meer haalde dan David Cameron in 2015 werd het toch een smadelijke nederlaag voor haar omdat ze de meerderheid in het Britse Lagerhuis verspeelde.  

In juli 2019 werd May opgevolgd door Boris Johnson. Door de 'kwaliteitspers' alom gezien als een clown en een populist, zeg maar een soort Europese Trump, dus automatisch onbekwaam. Toen het ook Johnson niet lukte de Brexit door het Lagerhuis te krijgen was het leedvermaak in het EU-hoofdkwartier in Brussel en bij veel media dan ook niet van de lucht. Er restte Johnson niets anders dan wederom verkiezingen uit te schrijven als laatste middel om recht te doen aan de uitslag van het referendum uit 2016.  

Hopelijk maakt deze uitslag, precies 3,5 jaar na het referendum, eindelijk een einde aan de beschamende obstructie die werkelijk van alle kanten is gepleegd om de democratische wens van het Britse volk te negeren of zelfs verdacht te maken.

is het nou onmogelijk, of te makkelijk geworden in de Digital Age?

De Britse komiek Andrew Doyle - de geestelijk vader van de uitzinnige parodie-feministe Titania McGrath, u zag hem alhier laatst nog - hield een praatje over satire in het digitale tijdperk. Fragmentje hierboven, hele speech na de breek. Doyle legt uit dat de Woke Culture van de Social Justice Warriors (in wat minder liederlijk Nederlands: de postmoderne identiteitspolitiek van vierdegolf-feminisme en intersectionaliteit) een virale welvaartsziekte is, en dat bloedserieuze media veel te makkelijk meebuigen met de waanzin van de identiteitspolitieke meninkjes: het is namelijk een establishment-ideologie van de sociale elite. 

Voor 't gemak rekken we die intersectionaliteit (wiki) even op met klimaatreligie, omdat daar hetzelfde voor geldt: een dogmatische welvaartshobby waarin al wat slecht gaat in de wereld op blank-westerse verworvenheden wordt afgeschoven, aangehangn door een kleine groep globalisten die iedereen moreel geselen met hun eigen apocalyptische ondergangsovertuiging.

Een kenmerk van gezonde satire is dat het omhoog trapt. Als roomblanke, hoogopgeleide, welvarende, stadse vrouwen kermend van de klimaatmigraine in rouwcirkels bij Nieuwsuur in reportages verschijnen om hun vliegschaamte tot een psychologische toestand te laten zegenen op nationale televisie, is de spot die hen ten deel valt geen trap na maar juist vooral een relativering van hun verwaande gedrag. Toen Arjan Ederveen vergelijkbare "reportages" maakte, mochten we er immers ook om lachen. Nu diens 30 minuten worden ingehaald door de werkelijkheid in Nieuwsuur, zal het lachen ons toch zeker niet hoeven vergaan?

Relativering is de waanzin nabij
Ederveen was VPRO, maar de karakteristieke relativering van weleer is flink aangetast bij heel veel en (nagenoeg zonder uitzondering: linkse) media van nu. Van de opiniekaternen en weekendbijlagen in Volkskrant, NRC en Trouw tot platforms die bijna volledig om wrokkige identiteitspolitiek heen gebouwd zijn, zoals OneWorld en Joop, tot reportages zoals in Nieuwsuur: goede satire moet zelf steeds vaker de grenzen van de waanzin opzoeken, en niet zelden overschrijden, om de mediawerkelijkheid nog te kunnen parodiëren.

Of de werkelijkheid in de sociale wetenschap, waar drie musketiers vorig jaar bewezen dat je Hitlers toespraken enkel in postmoderne feministische terminologie hoeft te herschrijven om pardoes gepubliceerd te worden in peer reviewed scientific journals. Niet dat die blaadjes er zelf de grap van in zagen, hun leven beterden en de toelatingseisen verscherpten, trouwens, want niet de baantje van de ideologisch corrupte redacteuren, maar juist de aanstellingen van de grappenmakers kwamen op de tocht te staan nadat ze hun parodie publiekelijk openbaarden - nog meer bewijs dat satire soms door een boze werkelijkheid wordt ingehaald.

Raymond. Bedankt. Voor alles wat je hebt gedaan.

We weten het nog goed, het was 1998, tweede ronde van het WK, want die eerste ronde boeide toch helemaal niet. Maar toen speelde Raymond van Barneveld ineens tegen sekssymbool Andy Fordham. We mochten opblijven, haartjes gekamd pyjama aan met een zakje rode chips op de bank. Telkens als moeders de woonkamer inkwam, miste 'Barney' een dubbeltje. "Ga terug naar de keuken mam", riepen we dan. Dat kon toen nog. Barney ineens wel weer de dubbeltjes raken, dus moeders de hele wedstrijd in de keuken en Barney winnen natuurlijk. Moeders heeft zo heel wat uurtjes in de keuken doorgebracht, want dat bijgeloof raakten we nooit meer kwijt - ook niet toen we later in 1998 op het WK Voetbal door Brazilië werden uitgeschakeld na penalty's. Toen lag het aan de keuken, dus kregen we een nieuwe keuken.

Laat Amerikanen met rust!

In Zambia volgens Reddit, dus in Zambia. Die lintjes om het kamp heen trappen ze dus ook niet meer in. Opvallend trouwens, staat er een olifant in de kamer, durft niemand erover te praten haha nee we zijn niet depressief maar wel ongelukkig. Heel veel meer weten we er niet over te zeggen eigenlijk dus hier is de Wikipedia van olifanten. Meer KNOTSGEKKE screenshots, na de breek.